- zaterdag 05 augustus 2017
Nederlander in Duitsland
(eerste bezoek)
Het forum was ‘diep’ in Duitsland, een gespecialiseerde dierenarts en ik waren de de hoofdrolspelers. Voor de ‘duivendokter’ was het een thuiswedstrijd, ik was minder gelukkig met de afstand, dus werd gekozen voor "de vlieger" en dat heb ik geweten.
NACHTMERRIE
Het was een Russisch vliegtuig, zo een waarover ik al veel gehoord en gelezen had. Over piloten die zo bezopen zijn als een Zwitser omdat ze meer wodka gebruiken dan het vliegtuig kerosine. Ook over schroeven en bouten die van de romp vliegen telkens wanneer het in een luchtzak komt. Zo erg was het in werkelijkheid niet, maar toch.
De stoelen hingen los, de verlichting deed het amper, de maaltijden waren niet te verteren en de stewardessen waren helemaal een ramp.
Normaal zijn velen van een oogverblindende schoonheid, zeker Russinnen, maar deze keer dus niet. Ik verdacht er sommige zelfs van dat ze iets met elkaar hadden. Dat zag ik aan de vreemde glans in de ogen waarmee ze elkaar aankeken. Naar mij keken ze met een blik vol haat die ik met een blik vol haat beantwoordde. Bij het opstijgen liep het al mis. Beneveld door de drank, een luide scheet latend, viel zo’n mens op de stoel naast me. Getver.
"Heb ik je uitgenodigd hier te gaan zitten?" vroeg ik. "Heb ik jou gevraagd om met ons te vliegen?" antwoordde het mormel. Het forum moest veel goed maken.
ANDERS
Vooraf was er een samenkomst van ‘de schrijvende pers’. Wat opviel was het respect dat men voor elkaar had. Dat is hier wel eens anders. Bepaalde schrijvelaars houden collegae scherp in het oog om die onderuit te halen wanneer ze kunnen. Duitsers doen dat niet. Te beschaafd, te fatsoenlijk en meer hersens waarschijnlijk. Lang voor het forum begon zat de toch niet kleine zaal al vol en moesten stoelen worden bijgehaald.
We waren maar met twee maar ‘met dierenarts’ is dat geen probleem. Zeker niet in een land waar de interesse van de liefhebbers vooral uit gaat naar ras en medicijnen.
ONVERBETERLIJK
Ik kreeg als eerste het woord. Was het omdat ik het verst had moeten reizen of om mijn zenuwen te testen? Om te zien hoe armetierig mijn kennis van de Duitse taal was of gewoon uit beleefdheid? Ik houd het maar op het laatste en begon met te zeggen dat ik weinig van duiven ken. En ook dat ik al die Duitsers die steeds maar vragen "Welche Rasse haben Sie?" en "Welche Medikamente geben Sie?" nooit begrepen heb.
Dat "ras" niet bestaat en medicijnen er zijn om zieke duiven te genezen, niet om duiven harder te doen vliegen. De toehoorders knikten plichtmatig. "Herr Sjarlakens sagt die Wahrheit, wir geben zuviel Medikamente” (of zoiets) hoorde ik er een zeggen. De kop was er af. Toen nam de dokter het over.
PARATYFUS
Hij begon over paratyfus en wees er op dat geënte duiven smetstofdrager kunnen zijn (soms voor de rest van hun leven) en derhalve een voortdurende bron van gevaar voor de hele kolonie. Ook wees hij op het gevaar van muizen. Die moet je weren of het is vragen om problemen. Van die muizen klopte natuurlijk. Die eten van het voer, zijn erg beweeglijk en poepen hun met bacteriën besmette poepjes waar ze kunnen. Een perfectere wijze om ziektes te verspreiden is amper denkbaar. Muizen houd je het best weg door er voor te zorgen dat ze niet bij voer kunnen. Dat lijkt ook het nadeel van ‘volle bak’.
Maar dat enten? Mij moet je over zo iets niet vragen, ik ben een leek, maar ik moest denken aan enkele dierenartsen in Nederland en Belgie. Die beweren juist het tegendeel! Door te enten voorKOM je volgens hen dat duiven smetstofdragers worden.
ADENO
De kwaal van deze tijd is ook in Duitsland "de jonge duivenziekte". Helaas hoef ik daar geen tekening bij te maken omdat velen van ons, misschien wel de meeste, er ook mee te maken krijgen. Spreken velen hier over Adeno/coli (omdat het vaak samengaat), de Duitse dierenarts vond Adeno een betere benaming. Of je iets kon doen om het te voorkomen was een vraag die de hele zaal tot stilte bracht. Het antwoord van ‘de wetenschapper’ (?) was kort en bondig: "nee!"
Zelfs de grootste kampioenen en meest vooraanstaande dierenartsen krijgen er mee te maken. Als je Adeno op bezoek krijgt heb je domme pech en het is zeker geen kwestie van gebrekkige hygiëne. Misschien is men met minder poetsen zelfs minder kwetsbaar. En appelazijn dan zoals je soms kan lezen? Ook dikke zever, zoals de Belgen zeggen. Hier niets nieuws onder de zon.
ONTSMETTING
De dierenarts was een tegenstander van eendaagse kuurtjes ‘tegen de koppen’. Als duiven niets mankeren hebben die geen zin, als ze wel iets mankeren kan je ze op een dag niet genezen. Beter was in het seizoen enkele keren drie dagen kuren. Weer een opmerking die aanzette tot denken. In Nederland en België zijn er meerdere dierenartsen die die eendaagse kuurtjes zelfs promoten! Anderen dan weer zijn tegen ALLE kuren als duiven gezond zijn.
GEEL
Vervolgens kwam ‘het geel‘ aan de orde. Dat opent de deur voor andere kwalen en duiven apart laten drinken vermindert het besmettingsgevaar enorm. Geel is zo"n probleem geworden omdat we met zijn allen te lange tijd "te licht" gekuurd hebben. Daarom moet je nu een dubbele dosis geven. Althans, dat vond de dierenarts. Dit was het moment dat ik hem minder serieus nam. Want geel is het geel van vroeger niet meer, de kwaal is op zijn retour. De resistentie en onbeheersbaarheid waar men zo bang voor was werden nooit werkelijkheid.
ENIGE
Toen kwam de rondvraag en een van de vraagstellers kende ik. Hij was het niet eens met de dierenarts. De man had zijn duiven al jaren geen medicijnen meer gegeven. Niet tegen geel en geen driedaagse kuurtjes ‘tegen de koppen’. En toch speelde hij goed. En om zijn woorden kracht bij te zetten zwaaide hij met een pak papieren die, denk ik, uitslagen moesten voorstellen.
Ik geloofde de man, misschien wel als enige in de zaal. Tot achter in de zaal een bescheiden applaus klonk. Die man kende ik ook. Eveneens een dierenarts.
TOT SLOT
Die dag werd nogmaals pijnlijk duidelijk hoe dierenartsen in hun visie en adviezen soms lijnrecht tegenover elkaar staan. De een is voor intensieve medische begeleiding, de ander vindt dat je medicatie zo veel mogelijk moet mijden.
Punt is dat sommigen, mensen zoals die Duitser te veel kennis wordt toegedicht. In hun opleiding krijgen ze evenveel lessen over duiven als U op een cursus bloemschikken. Dierenartsen moeten zichzelf bekwamen, daarom dat best te rade gaat bij mensen die zelf met duiven spelen. Verwarrend voor de doorsnee liefhebber is dat er onder de mannen die intensief medisch begeleiden grote kampioenen zijn, maar die zijn er ook onder de liefhebbers die zelden naar de medicijnpot grijpen!
Elk zijn meug, maar wel iets om rekening mee te houden als je ergens duiven aan wilt schaffen. En ik spreek uit ervaring..
