In maart wist mijn zoon het zeker: ‘Corona? Erg overdreven. In augustus zou niemand er nog over praten.’ Afgelopen augustus dus. Die Amerikaan met zijn vreemd kapsel dacht ook zo, maar inmiddels weten we beter. Helaas.

2020 Werd voor velen een jaar van rouw, verdriet en verlies. Mensen raakten hun baan kwijt, gingen over kop. December, de maand die voor velen een jaar goed moet maken, ging weer op slot.  Ook onbegrip bij veel grensbewoners. Tijdens de eerste lock down bleven in Nederland en Duitsland de winkels open, ‘dus’ gingen veel Belgen daar shoppen, nu is het omgekeerd. 

 ONZEKERHEID
Dat het vliegseizoen werd uit gesteld verbaasde weinigen. Maar vervelend was wel de onzekerheid. Zou überhaupt nog gespeeld kunnen worden? Een prangende vraag met zo veel hokken vol jongen. En wanneer dan wel? En wat moest je in april doen, duiven gescheiden houden of terug koppelen? Net toen velen 2020 al als een verloren seizoen vreesden kwam het door sommigen niet meer verwachte goede nieuws. Eerst opleren toegestaan, nadien spelen. De grenzen gingen nog niet open maar dat zou wel goed komen.  

  ANDERS
En aldus werd 2020 ook voor duivensport anders dan anders. Noodgedwongen startten sommigen met vluchten uit het (zuid)oosten. De verliezen waar men voor vreesde bleven uit. Wel presteerden duiven die enkele keren in die  richting waren gelapt aanzienlijk beter.  Toen, net op tijd om nog iets te reddden, gingen de grenzen open en kon ‘uit normale richting’ gespeeld worden. In allerijl werden aangepaste vliegprogramma’s in elkaar geflanst, maar die waren wel erg overladen. Alsof men in wilde halen.

In België startten jongen en oude zowat gelijk en binnen de kortste keren stonden de duiven in Bourges voor de grote nationale klassieker. Iets wat men enkele weken voordien niet had durven hopen.

 NIET ANDERS
Zo veel vluchten op zo korte tijd eiste veel van de liefhebbers en vooral de ‘helpers’. Men wilde de fond zo veel mogelijk redden, wat ook lukte.  Zo werd het nog een weliswaar kort maar toch redelijk normaal seizoen, met veelal dezelfde uitblinkers. Dagen met extreem warm weer waren er opnieuw, maar die lijken steeds meer bij ‘het nieuwe normaal’ te horen.  Verder was 2020 het jaar dat het grote geld nog nadrukkelijker zijn intrede deed in duivensport. Bij het waanzinnige af. Of is 1.600.000 euro voor een enkele duif geen waanzin ten top?  

 EN WIJ
Vanaf het eerste jaar ‘spelen in België’ ging het mij/ons voortreffelijk af, met toch enkele kanttekeningen:

- De jongen presteerden steeds net ietsje beter dan de oude, in 2012 toen met Union werd samengespeeld, ook daar 1^e Kampioen HaFo jongen. Maar de laatste jaren is het anders.

-De laatste vluchten met oude mochten beter. We waren telkens blij als het seizoen er op zat en dat is een veeg teken. Alleen 2019 was anders. Toen werd tot en met de laatste vlucht prima gespeeld zonder inzinkingen. De laatste vlucht met jongen wonnen we toen 12/12 van Melun en alles in eerste helft van de prijzen. In Overkoepeling werd tegen 1.039 duiven begonnen met 1 en 2.

Laatste vlucht 2019 met oude 7 mee en alle 7 prijs per tiental (1, 2, 3, 5 enz). Bij de jaarlingen ook 4 op 4 per tiental. Als alle (zeven) duiven thuis zijn moesten 40 van de 58 deelnemers nog beginnen pakken. In 2018 zei men ‘zo ’n jaar maak je nooit meer mee’, dat zeiden ze ook in 2019 en toen kwam 2020.

 BEGIN
De verlate start was zonde vanwege spetterende vorm in het vroege voorjaar, wat bevestigd werd op twee leervluchten uit Quievrain, toen spelen verboden was.  Het hagelde duiven. Toen werd vliegseizoen 2020 geopend met resultaten als volgt:  

-Melun (13-6). Jaarlingen 9/13. Oude 20/27.

-Sermaine (20-6). 822 Jrl: 2, 6, 10, 11 enz (9/11). Tegen 1.338 oude: 3, 5, 6, 9, 18, 19, 20, 22 (21/27). Overkoepeling 3.125 duiven: 3, 9, 10, 13, 28, 30, 32, 35 enz.

-Sermaise (27/6) Overkoepeling 2,274 d: 4, 5, 6, 8, 23, 25 enz.

-Melun (4-7). 504 jrl. 2, 3, 4, 13 (7/11). 718 oude: 1, 3, 4, 5, 6, 9, 10, 14, 18, 19, 23 enz. (17/24)

-Sermaise (11-7) 669 jrl. 1, 2, 3, 5, 7, 11, 40. Zeven mee alles pr tiental.  

841 oude: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 11, 13, 17 enz (14/16).

Overkoepeling 2.071 d: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 22, 26, 36 enz (14/16).   Je ziet dus een opgaande lijn. Van vorm naar nog meer vorm.  

 PRIJS   
Maar, zoals in voorgaande jaren (uitgezonderd dus 2019), zou een prijs worden betaald voor enkele weken bloedvorm.  Wachtte ik in 2019 op een inzinking die nooit kwam, nu kon die amper uit blijven. Hoewel ‘inzinking’. We zullen het nog vaak minder moeten doen dan de 7 op 11 zoals op de laatste vlucht van 2020. Absolute topvorm een heel seizoen? Onmogelijk voor mensen en duiven. W Geerts zei ooit dat hij het meest bevreesd was voor supervorm te vroeg in het jaar en een andere angst was Soontjens op de inleidende Noyonvluchten. Dezelfde Jos Soontjens. ‘Ik ben alleen maar bang voor ‘ongunstige wind en de Koning uit Zandhoven’. Heb die nooit gekend maar nadien hoorde ik wel dat tegen hem niet te spelen was.

 METHODIEK
-We spelen totaal weduwschap, duivinnen doen het iets beter en er wordt niet getoond. (Eerst het kunstje, daarna de beloning, zoals bij paarden enz.)

-Duivinnen worden opgesloten in de bak en verduisterd.

-Altijd hetzelfde voer met als enig bij product ‘Allerlei’ een mineralen mengsel.

-Duiven die twee maal op rij missen blijven een week thuis. Missen ze vervolgens weer dan is hun lot bezegeld.

-Meerdere voorheen prima vliegers werden prijsvliegers of dat niet eens. Hoe een duif die eerder op 4 OPEENVOLGENDE vluchten 1, 3, 6, 3 won tegen gemiddeld een kleine 800 duiven het prijs vliegen ineens verleerd lijkt op een hok in vorm is me een raadsel.

-Waarom de jongen de laatste jaren iets minder presteren? Geen idee. Roger doet nog precies hetzelfde. En als jaarling staan ze er wel.    

-Vanwaar die supervorm? Je kan wel ingewikkeld gaan doen en kennis veinzen, de waarheid is dat we geen verklaring hebben. Als die er wel was, of als we ‘iets’ wisten, hadden we op de prestigieuze Orleans niet zo slecht gespeeld.

-Voor het seizoen wordt gekuurd tegen geel, tijdens het seizoen gebruiken we gele druppels. Alleen voor de verplichte enting komen we bij de dierenarts.

-Voorgaande jaren werd tegen paratyfus gekuurd, dit jaar niet.

 WAT DAN WEL?
In mijn jongere jaren was ik steeds op zoek naar betere dierenartsen, beter voer,  betere medicijnen, een beter hok. Dat veranderde in een niet aflatende zoektocht naar betere duiven. Roger, de ‘superverzorger’, speelde vroeger ook met duiven. Maar toen was de cirkel niet rond. Met andere duiven wel.   

• Vorige
• Volgende