Keuzes maken  

Hartje winter zouden de kaarten geschud moeten zijn, het kaf van het koren gescheiden. Maar is dat ook overal zo? Helaas niet, op veel hokken zitten nog overtollige duiven omdat men bij de laatste selectie bang was. Bang een goede te verwijderen. Want in een tijd dat we moeiteloos naar de maan vliegen moet de man nog opstaan die met zekerheid goede duiven van andere kan onderscheiden. Op die Nederlander na.  

NIEMAND
Schrijvers van columns kunnen dat niet, kampioenen niet, dierenartsen niet, keurmeesters niet, niemand niet. En toch zal je elk jaar weer opnieuw keuzes moeten maken. Moeilijke keuzes soms.
- Tussen die prachtduif die er niets van terecht bracht en die lelijkerd die prima presteerde.  
- Tussen die duif die enkele keren stampvroeg was maar ook heel vaak miste en de hokgenoot die nooit miste maar ook nooit kop vloog.  Soms denk ik dat je evengoed pluimpjes van een paardenbloem kunt blazen (wel weg, niet weg) als beredeneerd keuzes maken. 
Zelf heb ik veel duiven van de hand gedaan die ik nooit weg had mogen doen, maar ok duiven doorgehouden die ik weg had moeten doen. Zou ik de enige zijn? Hoe vaak lees je niet dat iemand groot werd door èèn enkele duif die hij zo maar cadeau kreeg? 

En welk serieuze liefhebber zou een duif van de hand doen als hij wist dat het een super was? Neem gerust aan dat we bij het selecteren allemààl fouten maken. Zaak is er zo min mogelijk te maken.

STERKHOUDERS
Zoals gezegd kan èèn enkele duif of koppel het verschil maken. Soms voor jaren. Goede duiven zijn zo waardevol, ook letterlijk, omdat er zo weinig zijn. Meestal is amper een handvol zelfs voor de grootste kampioen de kurk waarop hij drijft. Neem van zo’n man de vijf beste duiven van het hok en kijk waar hij dan staat. Je hebt de minste selectie problemen als je in de situatie verkeert enkele duiven te hebben die goed presteerden en een hoop die er niets van brouwde. 
Wat anders wordt het als een heel hok niet ‘marcheerde’. Vooral bij jonge duiven zie je dat vaak. Ga maar eens selecteren afgaande op  prestaties als er geen prestaties zijn. Als niet gebrek aan klasse maar geen vorm oorzaak is van falen van een heel hok. Het tegenovergestelde is ook waar.  
Je kan ook een probleem hebben als je duiven collectief subliem presteerden. Als ‘alles’ vloog, wat weer vaker voorkomt bij jongen. Het lijkt er op dat je een mand vol goede kweekte, edoch… amper een jaar later weet je beter en sta je terug met beide voeten op de grond.

TWEE MOGELIJKHEDEN
Als de duiven van geen kanten komen moet je niet ver zoeken en heb je dus twee mogelijkheden: Slechte duiven of geen vorm, soms beide. 
Ontbreekt het de duiven aan klasse dan rest je maar een ding: Betere aanschaffen!
Falen duiven die voorheen bewezen klasse te hebben? Zoek naar het probleem!
Andere duiven aanschaffen is in zo’n situatie zinloos. Als duiven elk jaar weer opnieuw slecht presteren moet je hulp inroepen, niet eigenhandig naar de medicijn pot grijpen zoals veel wordt gedaan. Op jonge duivenhokken is trouwens vaak sprake van teveel licht of geen sfeer. Zonder sfeer geen prestaties. Kleine en goedkope veranderingen kunnen tot spectaculaire verbeteringen leiden. 

 OVERLEG
Uiteraard dient duiven aanschaffen met overleg te gebeuren. Want gehersenspoeld als sommigen zijn hebben ze te veel oog voor namen en rassen en te weinig voor prestaties. Vooral verzuimt men te letten op de aantallen duiven waarmee sommige ‘groten’ spelen en hun prijspercentages.

  Ook moet duiven aanschaffen worden voorafgegaan door een andere stap: Op eigen hok grondig het kaf van het koren scheiden. Aangeschafte duiven zullen nooit renderen tussen rommel, zonder klasse of gezondheid. 

Als duiven het totaal af laten weten is vaak sprake van problemen met de kop: smekken, rulle nekken, rode kelen men kent dat. Probleem nu is dat er niet zoiets bestaat als 'kopziekte'.  Betreffende symptomen kunnen meerdere oorzaken hebben.  Daarom tracht je beter te voorkomen dan medicijnen toe te dienen waarvan je je nadien af moet vragen of ze wel nut hadden omdat je de kwaal niet kende.

ADVIES
Dienaangaande wordt te weinig geprofiteerd van de goedkoopste aller medicijnen: Lucht! Zuurstof, vooral in de winter, is het middel bij uitstek om duiven voor eens en  altijd te bevrijden van problemen met de kop of om voldoende weerstand op te bouwen die problemen te voorkomen.  Hier ‘sterft’ het van de houtduiven. Ik heb er nog nooit een zien snotteren. Open ramen met daarin horren kunnen nu, hartje winter, uitstekende diensten bewijzen.

 De praktijk leert dat problemen met de kop vooral chronische vormen aan nemen bij  liefhebbers die veel naar antibiotica grijpen.

Een bekend dierenarts beweerde dat de volière voor hem soms het laatste redmiddel tegen ‘kopziektes’ is als alle medicatie faalde. Als duiven allemaal kerngezond zijn behalve die een of twee is het simpel. Weg er mee, ongeacht de afstamming. Niets mee aan te vangen en als je niet oppast heb je straks een hok vol van zulke.

 ORIENTEREN
Ik wees er al op dat ik een zwak heb voor duiven die er in slagen met wind mee een hele meute achter zich te laten. In deze sport gaat het vooral om oriënteren.
Duiven die met wind mee kop vliegen geven blijk dat te kunnen. Ooit kocht ik vooral duiven die 'met duivenweer' (warm en tegenwind) eerste prijzen wonnen. Het bracht me niet verder. De nationale vluchten uit Issoudun en Chateauroux in 2020 waren vluchten met wind mee. Geluksvluchten? De uitslagen leren anders: Het waren veel gekende namen en eerstgetekende die van voor stonden. Zelf heb ik goede ervaringen met:
- Duiven die eerste prijzen wonnen de eerste de beste keer dat ze in een grote lossing zaten. Zich losmaken uit de massa, telkens de goede keus maken als de klad zich splitst, is belangrijker dan snelheid maken.  
- Duiven die nestvast en bakvast zijn en bijvoorbeeld lang op het nest blijven zonder partner hebben hier ook een streepje voor.  

Het zijn dus vooral de prestaties (of het ontbreken daarvan) en basis gezondheid die moeten helpen zo weinig mogelijk fouten te maken.

 Al het andere, zoals kleur ogen, vleugel, kweekpluimpjes, afstamming enzovoorts is daaraan ondergeschikt. 

VREES
Ik heb al te veel perfecte duiven in handen gehad die niets waard waren. Heb al te veel duiven met oogverblindende pedigrees gehad die hun afkomst op beschamende wijze verloochenden. Als er gevlogen werd werden die ‘paper tigers’ zoek gevlogen  door naamloze duiven zonder ‘adellijke bloedlijnen’.  
En ik heb al te vaak ‘gewone’ onopvallende duiven gezien dat echte klasbakken waren. Wie zijn wij trouwens om een duif te veroordelen vanwege een slechte vleugel als die er met dezelfde vleugels de stukken afvliegt? Wat ik met dit alles wil zeggen? Duivensport hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn!

• Vorige
• Volgende