Vincent Hoogerwerf
- zondag 07 januari 2024
Deze week waren er weer eens een keer 2 zaalveilingen in Nederland.
De eerste was in Limburg en hier werden jonge duiven van Willem de Bruin verkocht , en de 2e was een dag erna in Gilze Rijen in Brabant waar 2 veilinghuizen GPS en Toppigeons een zaalveiling hadden georganiseerd onder de naam : Pearls of the Sky.
De laatste heb ik bezocht , en ik moet zeggen dat dit toch wel iets heeft, voor duivenliefhebbers die elkaar weer eens “ouderwets” willen zien en spreken in het stille seizoen, daar kan geen internet verkoop tegen op .
Het deed me denken aan vroeger toen dit de gangbare manier was om eens wat rond te neuzen en adviezen en tips te ontvangen van sportgenoten die allemaal een eigen mening hadden over hoe er een goede duif uit moest zien. Je kon je favorieten eens in de hand nemen en doorgeven aan je buurman en er samen eens over discussiëren of je dezelfde mening had . Prachtig gewoon.
En als dan de veiling per opbod begon, en je had je kruisjes bij bepaalde koopnummers gezet , dan hing er altijd een bepaalde ambiance of sfeer in zo’n zaaltje , wat er nu ook weer was. De zaal was stampend vol met duivenvolk uit binnen en buitenland waarbij de Aziaten met hun directe livestream weer druk in de weer waren in hun hectische taaltje en de telefoon tussen hun schouder en oor geklemd om de telefonische biedingen door te geven , wederom prachtig om dit schouwspel aan te zien. Opvallend was dat de bekende namen geliefd waren in Azië , ongeacht of deze duif nou goed of slecht gebouwd was , en dat de prijzen voor de duiven die bedoeld waren voor de midfond en eendaagse fond beduidend hoger liggen als die voor de marathon , uitgezonderd voor de nationale Asduiven en Olympiade duiven die kennelijk ook zeer gevraagd zijn het buitenland . Kennelijk wordt de prijs voor dit soort duiven bepaald door wat de media doorgeeft in het buitenland , en wordt het aankoopbeleid afgestemd op deze informatie. Ook mooi om te zien is dat bepaalde bekende namen uit ons duivenwereldje aanwezig waren , personen die eigenlijk iedereen bij naam kent , en die zich relaxed tussen de krabbers begeven en bijna bij elke tafel wel even moeten babbelen of handen schudden. Ik zag ook dat er voor bepaalde koopnummers meerdere mensen aanwezig waren , zeker de kopen 1 t/m 20 waren zeer in trek , en zodra deze verkocht waren werd er door deze mensen nog een pintje genuttigd en begonnen er wat mensen te vertrekken wat wat meer ruimte in de zaal gaf.
Uiteindelijk werden er een kleine 100 duiven geveild , en slechts 10% ging naar de internet bieders , op de overige 90% werd in de zaal geboden en veranderde van eigenaar , waarbij ook zichtbaar was wie dat waren , en dat is wat ik mis op de internet veilingen van tegenwoordig. Kopers en verkopers zochten elkaar nog even op om een praatje te maken , en iedereen ging met een tevreden gevoel op huis aan , of je nou iets gekocht of verkocht had , of juist niets had kunnen bemachtigen maar misschien wel een afspraak voor een huisbezoek had kunnen maken , of dat je blij was dat je de verkoop cataloog had kunnen vullen met de geboden bedragen van die middag , ieder zijn ding. Een leuke en leerzame middag gehad , jammer dat dit niet vaker gebeurt in deze snelle en drukke tijd , maar het is niet anders. Op de terugweg zat ik nog te denken dat dit toch de middagen waren aan het eind van de vorige eeuw waar vele van ons naar toe leefde , en dat dit fenomeen bijna uitgestorven is , maar waar eigenlijk ook in deze tijd na corona nog wel behoefte aan is.
Rest het mij nog om u allen een goed uiteinde en goed gelukkig gezond en succesvol 2024 te wensen.
Met vriendelijke groet : Antonek de Verschrikkelijke
