- vrijdag 27 september 2019
Vrijdag 20 september -Kruistocht in spijkerbroek -
In een tijd dat ik veel meer las, voor het digitale tijdperk, toch niet zo ver gekomen met het bladeren in dit verplichte leesvoer. Onder het bed verdwenen en retour bibliotheek volgens mij. De filmversie volstond een dertig jaar later, scheelde een toch flink wat uren en de uitkomst van het verhaal bleef toch hetzelfde. Luiheid blijheid. Ken je het boek niet, dan heb je zeker duiven, zelfspot. De moderne uitgave, lees klimaatspijbelaars zie je vooral bij onze zuiderburen, maar ook in kind-soldaat-klimaat-reclames in ons eigen land. Zouden ze doorhebben gebruikt te worden in het kader van het Bambi effect? Vooruitgeschoven aaibaar grut met in steen gehouwen waarheden, onontkoombaar. Let in zulke situaties vooral op wie er het grootste belang bij hebben, op de achtergrond, en hetgeen niet verteld of vermeld wordt. De kunst van het weglaten, goochelaars in woord en geluid... Kinderen voor kinderen jeuk is er niks bij. Plaatsvervangende schaamte eens op leeftijd, als een foute tatoeage op je hersenschors. Vreemde intro? Trek het gerust door naar onze eigen sport, hobby, tijdverdrijf. Het seizoen is koud voorbij en de stenen tabletten worden op de grond gesmeten om vervolgens naar eigen believen opnieuw in elkaar te frutselen. De kruisvaarders in onze sport struikelen schreeuwend over elkaar om de boel te veranderen. Regels moeten worden herschreven, vliegprogramma's door de mangel, grenzen verlegd, beperkingen, beperkingen, beperkingen, opgelegd door beperkt...? Eén demagoog op de achtergrond is er nodig om de volgende massa in beweging te krijgen, als het maar herkenbaar is, wiens belang? Was het maar alvast april. Wat een wintervertier, zoveel verspilde energie, de eigenbelangen druipen er vanaf. Kan ik zo aan meedoen, en toch laat ik het grotendeels graag aan mij voorbij gaan. De wolven huilen, bij velen denk ik op te kunnen maken dat ze in de toekomst kunnen kijken. Bevreemd mij vaak dat ze dan nog lang niet binnen zijn? Als je toch zo'n vooruitziende blik hebt toch? Ik zeg drie zondagen Duindicht en nooit meer werken, de waarheid hard en realistisch, geen Jomanda talenten dus doe maar niet net alsof. Veel gespartel, de wraak tegen de groten spat er vanaf, of zou dat gezichtsbedrog zijn? Messen worden geslepen, hoop gevestigd, of het er beter van wordt, we zien het vanzelf. Er wordt toch hoofdzakelijk voor eigenbelang gekozen, doe ik dan maar aan mee. Toch zit er wel een Brexit gevaar in. Dat een grijze generatie die binnen niet al te lange periode de brui aan de sport geeft, een beslissende stem heeft voor de toekomst van de toch weinig aanwezige jongere generatie. Het ledenbestand is kopzwaar, de hoge leeftijdscategorie heeft de overhand en in een democratie tellen nou eenmaal alle stemmen. Of dat nou zo handig is? Zou er rekening mee gehouden worden denk je? De laatste slag of stoot, zou liever naar degenen luisteren die over tien jaar nog steeds meedoen, hun toekomst toch? Maar terug naar de vliegende brigade, de ontwikkelingen in Nijemirdum heb je toch een tijdje moeten missen door een vastgelopen agenda. Willen is één, kunnen nog een ander verhaal. Had de twee voorlaatste vluchten voor de jongen zelf niet kunnen meemaken door een bezoek aan een finale en een bedrijfsuitje. Dus uitkijken naar de laatste natourvlucht, de vooruitzichten geweldig alleen geen fan van de losplaats. Had nog wat pluche zitters proberen te overtuigen dat we echt wel naar een meer vertrouwde losplaats westelijker konden gaan, mocht niet baten. Mooi voor onze buren dat zijn graag die kant op willen, aan de andere kant als het niet hoeft wat hebben we aan die kant van de grens te zoeken? Er ligt een rapport dat die kant op lossen een groot deel van de lossingen later moet plaatsvinden door de bergen en dalen met bijbehorende laaghangende bewolking, lees mist. Hebben onze buren nog nooit van gehoord zo bleek. En nee ik heb echt niet de TomTom van onze chauffeur gesaboteerd vorige week, wel grappig al moet hij zich beroerd gevoeld hebben. Kan gebeuren en wie weet betaald het zich ooit nog in ons voordeel uit. Kon eindelijk met eigen ogen de jonge garde weer eens zien arriveren. De week ervoor waren ze echt de allerlaatste van de club en de thuiskomsten zinden mij allerminst. Ondanks regen op de vlieglijn allemaal droog thuis en weer een paar die de weg naar huis niet terug wisten te vinden. Nu vanuit Duitsland veel korter op de snelsten en toen lokaal de teller op dertig stond, hetzelfde aantal op de eigen hokken. Dat aantal steeds een uur na de eerste, zo ook nu, en daarna de druppelstand en aan het einde weer een paar die de thuishaven niet wisten te bereiken. Wat kun je er aan doen, of gewoon natuurlijke selectie? In ieder geval een mooie ploeg overgehouden, paar onder het streefgetal, aan de andere kant het is maar een getal en de natuur heeft haar eigen rekenmethode. Mogelijk een van de mooiste momenten van het jaar, het overzetten van de jongen naar hun jaarlingenverblijf en via het ringnummer uitvinden welke koppels de nieuwe talenten geleverd hebben. Ieder jaar een paar koppels die complete teams afleveren, vaak uit die koppelingen de extra's op langere termijn. Daar heeft van begin af aan alles geklopt, doe mij die maar. Ieder jaar anderen, verfrissing. De nieuwe jaarlingen mogen eerst een maand wennen aan hun nieuwe omgeving, vertrouwen opdoen voordat ze weer naar buiten gaan. De meesten nog twee pennen ruien en dan klaar voor het nieuwe seizoen. Nog een keer onder de microscoop, een paar weken Rui mengeling voordat er voor een lange periode wordt overgeschakeld op Rust. De ideale mengeling voor de wintermaanden, bij de juiste hoeveelheid niet dik worden en toch goed aanvoelen. Naast de witte jas ook de mening opgezocht van de self made bioloog met een natuurlijke oplossing voor moderne problemen, onder dezelfde vlag waar ikzelf present ben. Kwestie van leren, blijven leren en verschillende benaderingen open voor observatie houden. Ooit verklaarde een witte jas dat hij het maar niets voor al die probiotica benaderingen, het kwam toch allemaal op de microscoop en poeders als oplossing aan. Tot hem voorgehouden werd dat tegenover de antibiotica toch ook de beurs gevuld kon worden met probiotica. Niet al teveel later stond de vitrine volgepakt met beide, logica komt wel eens wat later binnenvliegen. Dus volgen en ogen open. Was weer een leerzame middag tot beider genoegen, een aantal vermoedens werden ongevraagd bevestigd, de oplossing nabij denk ik toch. Het ene niet uitsluiten, het andere niet boven het ene plaatsen en het voordeel van beide nemen. Vaag of logisch, mag je zelf invullen. Nog een paar dagen heerlijke nazomer warmte mogen genieten, nog gaan kijken bij de inmiddels niet meer zo taart vluchten, toch nog wat te kijken. Op naar de finale, meer, zon... Al lekker fris op de vroege ochtend, veren vliegen om de oren, prachtig toch?
