- maandag 12 augustus 2019
Woensdag 7 augustus - Dol-fijn -
Wat een verheerlijking, of is het gewoon heerlijk? Jammer dat dit tweede deel van de zomermaanden niet zo geschikt is voor de oude vliegers, lees invallende rui. Allemaal zuurstof in de lucht, wat buien en prachtige Hollandse vergezichten, ideaal vliegweer. Vooral voor de jongen in opleiding, ja moet ik het nog uitleggen of kun je deze zelf invullen, al lijken de zaterdagen wel vervloekt. Dat was afgelopen zaterdag niet lekker voor de zenuwtikken. Volledig bewolkt van start tot finish, verre van een prachtige ouverture. Het moest maar, had wel mijn bedenkingen. De lossing werd live gefilmd en ondanks een toch wel goed vertrek leek het wat krampachtig. Als dan de eerste meldingen uit de directe omgeving verschijnen dan duurt wachten lang, heel lang. Mijn vader was de optimist die ochtend, dan kun je ongeveer voorstellen hoe mijn gemoedsrust was. Had vorig jaar en een editie een paar jaar daarvoor nog in het achterhoofd zweven, doemscenario's waar je opvolgende seizoenen last van gaat hebben, of je het wilt zien of niet. Achteraf een dikke meevaller, toen de eerste zich eindelijk melde, bleven ze stuk voor stuk verschijnen tot ver in de middag, de laatste aankomst op de zondagochtend. Al snel kwamen ze terug uit het noorden. Ondanks de groepslossing toch nog waarschijnlijk een groot deel van de reis de zee opgezocht en bij het opdoemen van de kustlijn rechtsomkeer gemaakt, ze kwamen van heel hoog als kogels naar beneden. Mooi gezicht, ik heb het ze niet geleerd. De laatste, tik ik, klopt niet helemaal zo, is nog een podiumpje onderweg. Minimale schade op toch een flink aantal, kijk dat geeft lucht. En van de lucht maken ze ruim gebruik, iedere ochtend nog een half uur tot uur uit beeld en als ploeg op eigen initiatief weer naar binnen. Gezien mijn voorkeur voor een meer dan vereenvoudigd systeem, staat er voor deze ploeg Vlieg Jong dagelijks op het menu. Nergens naar omkijken, geen gemeng met andere soorten, zo de voerbak in naar ratio en klaar is ik. Drinktorens van zes liter regelmatig verversen, dag na thuiskomst verse Siegergrit in doorzichtige voerbakje, nog een bakje met Vispumin tot hun beschikking en dat was het op de dag dat het bad ook klaarstaat. Niet moeilijker maken dan het is. De kweekstal inmiddels ook afgesloten, de geslachten gescheiden, midden in de rui en worden daarop ook gevoerd. Eén rui mengeling en regelmatig baden dezelfde grit en mineralenvoorziening en voor de rest van de tijd in alle rust wachten op een volgend kweekseizoen. Zal de man met de witte jas nog wel consulteren of ze het jaar goed doorstaan hebben, volgend jaar is allang begonnen. Het internationale seizoen, het leerjaar, toch nog mooi kunnen afsluiten, had het bijna niet meer durven hopen. Laat ik nou met die laatste twee woorden niks hebben, feiten zijn veel interessanter toch? Ze was nationaal net te laat van de reis uit Catalonië, knapte met haar wel op tijd zijnde hokgenote zo vlot op dat de keuze vlot was gemaakt om ze nog een keer voor te bereiden voor de afsluiter. Ze is gewoon een pechvogel bij tijde, al drie keer haar partner in de voorbereiding verloren gegaan en daarmee haar motivatie verspeeld. De nieuwe moet goed bevallen hebben en in no time op eieren in het windbreekhok. Ze bloeide op, nog een paar keer bij het bezoeken van klanten het tweetal mee in de kofferbak en op meer dan een uur vliegen gelost. Dagelijks een paar minuten naar buiten op de middag, in de hitte en dat bleek voldoende voor een top vijftig plaats op de nationale uitslag, mooie afsluiter die gezien werd. Haar hokgenote ook weer van de partij, pakt op beide expedities een positie in het tweede deel van de uitslag, verwacht gezien haar fysiek ook niet dat ze nog sneller kan, mogelijk heb ik nog eens ongelijk. Zij was in het voorjaar een dag verdwenen en de volgende mocht ze op twee plaatsen opnieuw in elkaar gezet worden, de uitzondering. De weduwen deze keer ook op de nationale lijst en dat geeft ook weer een helderder vooruitzicht voor volgend jaar. Dag na thuiskomst de handbaden gedaan en op herhaling, wat voelen ze dan alweer goed aan, komen iedere keer met schone pootjes thuis, herstellen sneller. Duurder ja, diervriendelijker op alle gebied, de teller richting de twaalfhonderd kilometer en dan zonder schade het hok weer vol, ja dat is echt wel een verschil. Je begrijpt vast wel dat mijn voorkeur ondanks de vele extra kilometers dit metier toch wel op de agenda blijft staan. Morgen worden ze gekoppeld en mogen een ronde late jongen grootbrengen voordat ze terug op winterweduwschap gaan. De jaarlingen verhuizen naar de afdeling van de oude, en na het jonge duivenseizoen wordt hun plaats ingenomen door de gele brigade. Bij het uitrekenen van de klokken werd opgemerkt dat er alweer uitgekeken wordt naar de grootste klassieker van de zware fond volgend seizoen. Kan mij daar prima in vinden, optimisme en vooruitkijken maar weer. Nog een paar weken wachten op het jonge spul, laat het weer nog maar wat meewerken en het telraam haar wonderen doen. Het eenhoksracen seizoen is in volle vaart, de eerste grote finales verschijnen op de kalender, de sport veranderd, mooi meedoen. Wat nog niet veranderd is wat de koppelmeester uit Hilversum mij al eens uitleg over gaf. Op mijn vraag als jongeling, hoe zijn voorbereiding op de dagfond eruit zag, volgde de uitleg dat hij die liever voor zichzelf hield. Als reden gaf hij zijn bewezen methodiek eerder gedeeld te hebben en de leerlingen er zonder enig dankwoord voor de leermeester in de bladen, mee het podium beklommen. Onder hetzelfde dak één en al dank, zodra de pen verschijnt veel liever alleen op de voorgrond. Kan het nog sportiever? Ja hoor wat denk je van een sportgenoot op weg te helpen die je vervolgens in je gezicht staat uit te gniffelen omdat hij je voor zit. Karma heeft zo haar kanten. De ervaring leert dat er vanzelf weer een periode komt dat ze het toch beter weten, tot het moment komt dat het toch weer niet wil. Dan een reden om voor bij de vraag om advies naar het volgende loket door te verwijzen. Formule1 coureurs begrijpen dat heel goed, die hebben dubbel geleerd. Luister maar eens naar hun woorden via de boordradio, na een overwinning. Gelukkig zijn er uitzonderingen in positieve zin, zij die wel willen delen en nog veel willen leren. De eerste snuffelstages staan alweer geboekt. Er is een grote verandering gaande bij de zuiderburen als je het wilt zien, de grenzen van het kunnen van onze gevleugelde strijders zijn nog eens overschreden of eenvoudigweg opgerekt en daar wil ik graag meer van weten. Wat weten zij en doen zij wat wij nog niet weten, tijd voor ogen en oren open.
