- donderdag 21 februari 2019
Dinsdag 12 februari - Overloop -
Soms heb je weken waar je alleen in de herhaalstand nog wat op papier krijgt, en soms weet je van gekkigheid niet waar je moet beginnen en vooral eindigen. Schijnt dat het drukte wordt genoemd, rustig blijven ademen is mij wel eens geadviseerd. Komend weekend naar de beurs in Kortrijk, Fugare. Een beetje een tussenbeide beurs in positieve zin, wel een heel commerciële voor de netwerkerij. Niet echt de voorjaarsbeurs omdat er nog maar weinig jongen aangeboden worden en te klein om te vergelijken met een Olympiade. Voor de zuiderburen wel al vlot de hoofdbeurs van het winterseizoen geworden. Op hun nationale dagen komen werkelijk alleen nog degenen die ereblik mogen komen afhalen, is zeker geen vergelijk met een beurs. Mooi zo laten. Afgelopen twee weekenden dus thuis kunnen doorbrengen, na-jaa in ieder geval gedeeltelijk. Als je nog wat hand en spandiensten voor klanten kunt doen, kan ik toch niet laten. Weer was er ook naar, dan beter zo. Nog even door die gifwolk gereden, dat was verre van prettig, je kunt geen kant op. Vorige week nog op hok bezoek bij Astére, gele zakken voerder en een bekendheid in het Oost Vlaamse. Speelt een eigen systeem met voornamelijk weduwen die wekelijks 450 - 600 km voor de kiezen krijgen, dan is toch net even anders dan hier. Op zo'n systeem moet je flink aanpassen, blijkbaar korter trainen, en het systeem boven het individu, waar het individu wel uit naar voren komt. Verder bittere eenvoud en toch vooral kleine handigheden. Een omgekeerde bloempot in iedere nestbak waarop de thuiskomende weduwen eerst rustig op kunnen bijkomen voordat een enthousiaste partner haar het hof maakt. Eerst goed eten en drinken, daarna de romantiek. Een roulatie systeem waarbij binnenkomst in het hok met bakken gegeten wordt, maar de bakken achter een schuifdeur blijven. Ze moeten wel iedere week de mand in, met flinke uren op de teller, anders lopen ze gelijk aan. Het type duif nog mooi kunnen bestuderen voor juist die vluchten en in die omgeving, ben er al vaker geweest, op zoek naar de overeenkomsten van de beteren, blijven leren, met ogen open. Eerder die week voor een update bij Piet op de koffie, mooi op de ontwikkeling na zijn herstart te volgen. Een andere discipline, andere omgeving, wel ook een gele zakken voerder met uiteraard zijn eigen korrel. Bij een vorig bezoek al wat delen van zijn systeem opgevangen en wilde er nu eens wat dieper op ingaan, ook een heel eigen methodiek. Gas intrappen met remmen los en omgekeerd tijdens het vliegseizoen. De grenzen opzoeken van toch maar zo licht mogelijk en toch zo gevuld mogelijk de mand in, voor de goede orde het blijft wel altijd nog 900 kilometer plus op de dag. Dat is weer een heel ander spel en vergt een andere voorbereiding dan proppen tot het niet meer gaat. Een verfijnde manier van voeren, een opbouw niet alleen in de laatste week, maar een die al bij het begin van het vliegseizoen een eigen vorm heeft, pointeren in een periode veel meer dan in een week. Hoofdzaak met weduwnaars en een klein ploegje op nest voor de grootste dracht. Moet ik nog uitleggen een zeer succesvolle kolonie met toch de kleine mand? Nog even eigen eer en glorie dat de moeder van zijn kopduif op Narbonne made in Nijemirdum is, kleindochter van ... er mag geraden worden. Schitterende blauwe niet vast te houden wringer, dreef Piet tot semi waanzin en mocht als dank naar de Catalaanse hoofdstad, waar hij per tiental zijn visitekaart afgaf, om drie weken later uit te halen met een 18e nationaal. Benieuwd of hij nog een trede of wat hoger kan als drie jaarse. En dan gister nog op bezoek bij Alwin, hoeft verder geen introductie bij toch? Schitterende nieuwe hokken in een pracht omgeving, met het uitzicht op je grootste concurrent, dat moet toch motiveren. Zijn soort nog altijd de blauwe ultieme sprinters van het Gelderse, ook hier uiteraard de gele zakken op de achtergrond, niet teveel reclame zo toch, gewoon zoals het is. Met graagte zijn ultiemen door de handen laten glijden, het type nog steeds dezelfde als toen we in dezelfde club vlogen. In een ver verleden wonnen we beide op dezelfde dag onze eerste NPO vlucht, ik in de ochtend, hij op de middag, gedeelde smart... Wat ik zei, in een ver verleden, anderen zijn wereldberoemd geworden met het herhalen van prestaties uit het gummiringentijdperk en uitslagen die met de hand geschreven werden. Mag ik ook vast een beetje grijs verleden oprakelen. En direct terug naar vandaag. Je probeert weer eens wat, experimenteren met de laten nu de temperatuur en het weer op april begint te lijken. Er worden echte voorjaarstemperaturen voorspeld, als dat zo wordt, wordt er meer gereden. Vanmiddag de echte luchtdoop, ook al stelt het in aantal kilometers niets voor, toch lijkt het een reis door de Bermuda driehoek van Friesland, bij Lemmer rechtsaf. Nog nooit meegemaakt dat een ploeg jongen ineens linksaf gaat zo die kleine hoek water over, nee altijd rechtsaf over de haven en dan Friesland in. Moeten dus eerst leren vliegen dan van oost naar west, ondanks de zon en relatieve winterwarmte toch tegen de koude wind in, vinden ze niet leuk, had misschien anders gemoeten. Vandaag dus niet anders, na een half uur twee boven de hokken, een losse er achteraan en een kwartier daarna het peloton(netje) wat ook niet meer compleet was. Ze maakten geen haast om binnen te komen, ook niet gestrest, hadden de kroppen nog aardig vol van het voer dat ze na de ochtendtraining hadden kunnen pakken bij binnenkomst. Eigenlijk altijd eerst op de ochtend normaal trainen, en dan in de middag op stap, gekte uit de kop, het lijkt wel aardig werken. De verse troepen zitten alweer een paar dagen in de uitkijkers van hun eerste jaar verblijf. Baden hoefde ik ze niet voor te doen, wennen mogen ze aan mijn geflierefluit bij het voeren, gelijk op systeem, komt niet op een uur, het is 's morgens en 's middags. Nog steeds dezelfde superkweek, het enige voer dat ze kennen tot ze volle bak door de zuidwesthoek gaan. Dacht vorige week eens de rustmengeling aan de late jongen te gaan voeren, haalden ze gewoon hun arrogante snavels voor op, wat een stelletje. Als ze ouder worden hebben ze geen keus meer, paar weken nog en wie er dan nog zit gaat over op vliegmengelingen, volgende stap in hun carrière. Heb de laatkomers niet meer opgewacht, zoveel geduld heb ik ook weer niet, morgen eerst maar eens het telraam afstoffen.
