Roger Moermans
- donderdag 21 november 2019
Algemeen
De plaats Veenendaal kennen we allemaal nog vanuit de tijd dat onze NPO daar gevestigd was. Nu belde ik naar Veenendaal om de winnaar van Sector 3 van Cahors Piet Westerlaken te interviewen. Piet, 61 jaar, is hele werkzame leven al actief in het onderwijs. De laatste jaren is hij het College van Bestuur van drie scholen voor speciaal onderwijs. Speciaal onderwijs voor kinderen met lichte tot zware leerbeperkingen. Deze kinderen proberen hij en zijn 180 andere collega’s toch de basis mee te geven die noodzakelijk is voor de toekomst. Dit met alle zorg, betrokkenheid en deskundigheid. Hierbij wordt zeer nauw samengewerkt met Jeugdzorg. “Wat je vaak ziet is dat juist de intentie voor goede zorg vanuit Jeugdzorg heel groot is maar dat de bezetting vaak ondermaats is” aldus Piet. Hij is dan ook van mening dat al de bezuinigingen op deze zorginstanties niet goed zijn en dat de problematieken alleen maar groter en erger worden.
Piet is geboren in Rijswijk (NB) en speelde daar al met de duiven samen met zijn broer. Toen Piet verhuisde naar Veenendaal is het hok(je) ook gewoon meegegaan en het staat er nog steeds. De Marathon is echt de discipline waar Piet zich thuis voelt. Zeker na zo’n schitterende overwinning zie je hoe deze groep mensen het elkaar gunnen. Piet is inmiddels bijna 40 jaar getrouwd met zijn Adri en hebben samen zeven kinderen. Een mooi gezin, waarvan de kinderen bijna allemaal het huis hebben verlaten.
In de winterperiode blijven de duiven tot de kerstvakantie bij elkaar. Tijdens de kerstvakantie worden de duiven gescheiden en het hok helemaal schoongemaakt. De duiven mogen allemaal twee jongen grootbrengen om vervolgens samen met de duivin naar het jonge duivenhok te verhuizen. Dan staan de duiven op weduwschap en zo worden ze ook de eerste paar vluchten gespeeld. Meestal stapt Piet later in en gaan de duiven gelijk naar Bierges. Wel worden ze een tweetal keren zelf weggebracht. Zo werken de duiven het voorprogramma af als voorbereiding op het zware werk: de Marathon. Piet maakt een duidelijke planning van welke duiven er meegaan op welke vlucht. Vervolgens rekent hij uit wanneer er gekoppeld moet worden om de duiven op jonge van zes dagen in te kunnen korven op de vlucht waarop ze gepland staan. Ondanks de planning maakte Piet toch een rekenfoutje. Hij had alles zo uitgerekend en kwam tot de conclusie dat de duiven voor St. Vincent eigenlijk ingekorfd zouden worden op jonge van 12 dagen. Conclusie: een week te vroeg gekoppeld. Piet besloot daarom maar om de duiven van St. Vincent in te korven op Nationaal Dax in plaats van ZLU St. Vincent. De duiven die zo gekoppeld waren om Orange te spelen werden nu op St. Vincent gespeeld. Soms is een klein ongelukje ook weer een klein of groot geluk!
Piet heeft zijn vier duiven van Dax ingekorfd in het NIC te Zetten. Ze zagen er prima uit maar Piet verwachte geen wonderen. Op de dag van aankomst van de duiven van Dax had Piet zijn Pau en Bordeaux duiven meegegeven voor een vluchtje vanuit Tienen. De duiven in Dax werden om 12.30 uur gelost. Piet was, zoals meestal op dat tijdstip, nog gewoon aan het werk op school en ontving een appje dat de duiven gelost waren. Op de bewuste dag van aankomst kon Piet mooi alles in gereedheid brengen voor de aankomst van de duiven vanuit Tienen. Deze kwamen uitstekend af en de voorzitter van de vereniging besloot dan ook dat de klokken gelijk gelicht moesten worden om 11.00 uur.
Piet gaf zijn vrouw en een dochter de opdracht om even op te blijven letten want er kunnen natuurlijk duiven komen vanuit Dax. Zo gezegd, zo gedaan. Adri en hun dochter lette op de duiven en Piet gauw naar het lokaal om de klok af te slaan. Piet was nog maar net in het clubgebouw toe Adri hem belde en meldde dat er een duif was. De vraag die Piet meteen stelde was: hoe ziet hij eruit en wat voor kleur ring heeft deze duif om? Het antwoorde van Adri was de bevestiging dat het om de enige nakomer was van Tienen. Piet kon dus nog gerust de klok afslaan en een praatje maken. Na het klok afslaan ging Piet toch snel naar huis, want je weet het maar nooit. Thuis aangekomen werd snel even op de computer gekeken of er al duiven waren. Nog helemaal niets in Sector 3 en dit maakte Piet best ongerust. Zou het nu weer zo’n zware vlucht worden? Op het moment van deze gedachten roept Adri dat hij een duif ziet draaien. Piet met de snelheid van Usain Bolt naar buiten. Maar er was niets te zien helaas. Toen Adri en Piet zich omdraaide stond daar ineens de NL17-1068212 op de klep. Er was er wel een zeiden ze samen bijna in koor. Maar dat kan niet volgens Piet. Er is nog geen een duif in de hele sector. Toch was het zo en de duif ging snel naar binnen. De overvlucht liet het afweten en er moest een uur gewacht worden voordat de volgende duif in de sector zich meldde. Een schitterende Sectoroverwinning van deze doffer die als jaarling ook al een 88e prijs vloog in de sector op Perigueux. De 17-212 won tevens de 1e prijs van de Noordelijke Unie. Zo blijkt maar weer als je er niets van verwacht kan je wel degelijk verrast worden door hele vroege duiven. Dit maakt de duivensport dan ook zo mooi! Wat de duivensport ook mooi maakt volgens Piet is dat bij zo’n overwinning een carrousel op gang komt waarvan je het bestaan niet weet. Zoveel telefoontjes van bekende en onbekende, bloemen en felicitaties maken het feest helemaal compleet. Toch mooi dat onder deze discipline de mensen elkaar een overwinning gunnen, aldus Piet.
Ik sprak een onderwijzer die bedacht zijn woorden koos om uit te leggen hoe mooi onze duivensport is. En het is waar: onze duivensport is een schitterende hobby en dat moet zo blijven. Piet nogmaals van harte gefeliciteerd en geniet nog na van deze prachtige overwinning die niet meer afgenomen kan worden.
Ik hoop dat ik je snel weer spreek!
Vincent Hoogerwerf
