Roger Moermans
- donderdag 27 mei 2021
Gisteren weer een bijzonder slecht weekend beleefd wat duivensport betreft. De weersverwachtingen waren de hele week al ronduit slecht maar daar kan niemand iets aan doen. Thuis houden voor een slechte weersverwachting is geen optie ,daar hebben we in het verleden twee keer onze neus flink aan gestoten dus dat doen we niet meer. De hele handel ingekorfd op donderdag voor de dagfond vanuit Salbris (530 km).Eén knappe doffer thuis gehouden voor Peronne (waarvan we wisten dat hij het kon) omdat we op de vitesse hoog stonden in het samenspel. Maar omdat hij enkele weken terug kwam van de vlucht met enkele broekpennen en een halve staart minder – en sindsdien geen prijs meer had gevlogen – besloten we ook nog een jaarling doffer in te korven die al enkele weken bij de jonge duiven bivakkeerde (nadat hij enkele dagen later thuis was gekomen van een rotvlucht). We hadden er dus 63 voor Salbris en 2 voor Peronne. Het was fijn dat we zaterdag al vroeg hoorden dat de hele handel uitgesteld was. Afgelopen week is kleinzoon Puck(16) bij mij komen logeren om zich beter op zijn examens te kunnen voorbereiden en dat is reuze gezellig. Puck valt dus midden in het duivenseizoen met zijn neus in de boter. Hij ervaart de duivensport van dichtbij en vindt het ook nog leuk. Dit weekend zou hij dus voor het eerst duiven thuis zien komen.
Zondagmorgen waren de duiven vroeg gelost vanuit Salbris en even later ging Peronne er ook uit. De duiven stonden er heel goed op en hadden de hele week echt super getraind ,het vertrouwen was dus heel groot. Het weer leek ook goed (al is een Zuidwesten wind op de poeperd niet mijn favoriete weer) dus we keken er naar uit. De duiven haalden in Brabant een Zeeland een snelheid van 1800 meter dus moesten onze duiven rond kwart over elf vanuit Peronne vallen. Nico was wegens familie bezoek afwezig maar daar hadden we nu Puck voor in de plaats dus stonden we even na elven gedrieën het luchtruim af te turen. Met 2 duiven mee en een storm op staart is het extra spannend. Terwijl ik naar het Zuidwesten sta te turen roept Jochem plots “Blijf staan” “daar komt er één” Terwijl ik me voorzichtig omdraai zie ik nog net mijn 1e getekende vanuit het Noorden op de klep vallen. Aangezien buurman Arie en zijn 2 vaste letters deze duif nooit hadden kunnen zien vallen, riep ik even over de schutting dat we er één hadden. “Daar was ik al bang voor” riep Arie lachend, ben wel blij dat je er twee mee hebt gegeven want met één mee en dan voor mijn neus zitten had ik niet echt fijn gevonden. Enkele minuten later kwam de eerste van Arie direct gevolgd door onze 2e duif. Dat was een goed begin voor Salbris waar al mijn beste duiven op stonden.
Een uurtje later stonde we dus met grote verwachtingen te wachten op Salbris. We gingen weer uit van dezelfde snelheid als van Peronne maar dat kwam niet uit. De snelheid daalde, maar dan toch even later zien we een schicht over het hok draaien en weer verdwijnen ,een bekend patroon uit het verleden. En ja hoor, daar stond ze weer, onze “Sara” met haar borst vooruit op de valplank. Wat een geweldige duivin, de eerste beste vlucht met een beetje afstand en daar is ze weer. Ze vliegt nu weer de 16e NPO van 17.980 duiven en voegt weer een pareltje toe aan haar al prachtige erelijst. Maar dan wordt het wachten en ben ik bang dat het niet goed gaat komen. Ruim 10 minuten later komt nummer 2 en dat is een 2 jarige doffer en als ik zie in wat voor conditie hij verkeerd slaat de angst om mijn hart. Direct na hem valt er een jaarling duivin en die is helemaal verrot. Met hangende vleugels en poten onder de stront bleef ze zeker een halfuur op de grond zitten. Iets wat hier alleen maar gebeurt als de duiven niet hebben gedronken.
Dan komen er enkele die er redelijk uitzien en komt de hoop terug dat het misschien mee gaat vallen. Maar dat is weer gauw over als we een driejarige duivin om de klep zien vallen die helemaal uitgedroogd is en niet meer op haar poten kan staan. Zo gaat dat door en des te later des te meer uitgedroogde duiven er tussen zitten. Mijn eerste gedachte was dat de duiven zelf te weinig hadden gedronken doordat het ook in Frankrijk niet warm genoeg was om echt dorst te krijgen in de auto. Dat fenomeen zien we vaker de eerste vluchten. De convoyeur vult de waterbakken wel maar de duiven drinken niet omdat het nog niet echt warm in de auto is. Maar als we zien dat er 3 auto’s in Salbris stonden met in totaal 17.982 duiven en er kunnen max 17.450 duiven worden vervoerd (volgens de gemaakte afspraken met de bovenste rij vrij) dan ben ik bang dat er toch wat meer duiven bij zijn gestopt dan goed voor de duiven is geweest. En dan doet een nacht extra mand daar zeker weten geen goed aan.
Terwijl ik deze column aan het schrijven ben heb ik al heel wat berichten gekregen van liefhebbers in Zuidholland die hetzelfde hebben ervaren als ik heb ervaren dit weekend van Salbris. Wij zijn nog 3 jaarling duiven kwijt waaronder één die ik heel hoog heb staan. Maar vandaag zal dat wel niets worden want het regent hier al de hele dag. Gelukkig is er zat te drinken onderweg dus als ze leven komen ze wel weer thuis. Al met al weer een vervelende vlucht vanuit Salbris achter de rug en nu maar weer proberen om ze snel weer in goede doen te krijgen.
Peronne club 343 duiven 8-20 2/2 rayon 1122 duiven 26-100 2/2.
Salbris club 590 duiven 2-7-9-16-17-18-22-28-32-36-51-58 enz 63/32 rayon 1113 duiven 2-14-16-38-41-42-51-67-71-81 enz 63/31.
