Roger Casier
- dinsdag 04 februari 2020
We schrijven half januari 2020 en het is 10 graden boven nul buiten. Er wordt zich afgevaagd of we nog winter krijgen. Natuurlijk zullen we te maken krijgen met maartse buien en aprilse grillen maar of we de schaatsen ook nog kunnen onderbinden dat is maar de vraag. Maar toch….het voorjaar zit er aan te komen. In de natuur zijn de eerste voortekenen duidelijk waarneembaar. De bomen en de planten proberen hun winterse kleed af te schudden en de dierenwereld denkt aan nieuwe geboortes. Bij de schapen zijn al vele lammetjes geboren en op vele duivenhokken piepen de jonge duiven in de nestschotels. En hoe staat de liefhebber er voor? In deze tijd heerst er bij iedereen bedrijvigheid. De voorbereidingen op een nieuw seizoen is welhaast bij iedereen in volle gang. De kweek heeft aangevangen en op de gezondheid van de duiven wordt nauwkeurig gelet. De melker heeft weer kriebels in zijn bloed. Vergeten zijn alle narigheden van 2019 wat betreft de verliezen en teleurstellingen. Een spilsplinter nieuw seizoen brengt weer nieuwe kansen. Heel misschien kan het voor de een of de ander een lang verwachte doorbraak betekenen. Binnenkort als het vliegprogramma voor het nieuwe seizoen uitkomt dan gaan we dit bestuderen in verband met ons doel en onze beperkingen die we aan het begin van het seizoen gesteld hebben. Allemaal willen we een top seizoen hebben met vele prijzen en liefst met enkele overwinningen in groot verband. De ene op de vluchten tot 500 kilometer en de andere op de grote fond. Het zijn vooralsnog dromen en de toekomst zal het bewijs leveren. En dat in een wereld die op de kop staat. Australië staat in brand en in het Midden Oosten ligt alles in puin. En in onze duivenwereld is het niet anders. De ontevredenheid over het functioneren van de NPO bestuurders is daar de oorzaak van. Diverse afdelingen hebben hun frustratie via brieven kenbaar gemaakt en willen orde op zaken stellen. Wie weet hoe dat zal uitpakken? De ervaring heeft ons geleerd dat in de duivensport steeds naar nieuwe organisatorische manieren wordt gezocht. En als er veranderingen plaats vinden dan krijgt dat zijn pro en contra’s. Laten we hopen dat de moeilijkheden, die tussen het NPO bestuur en de afdelingsbesturen, van dien aard zijn dat ze gauw worden opgelost. Dat het moge komen tot het doel waarnaar wordt gestreefd. Namelijk naar eenheid binnen onze duivensport. Eenheid het grote toverwoord van de laatste jaren. De NPO was daar altijd de grote promotor van en het is te hopen dat die zaligmakende eenheid nu wordt bereikt. Dat is iets om lang bij stil te staan en te overdenken wat het betekent. “ Vrijheid, blijheid “ daar is toch al eeuwen voor gevochten en wat hebben we er van geleerd ???.
Pie.
