Het is infrarood als warmtebron dat bij onze gevleugelde vrienden een minder goede naam bezit. Dat werd nog weer is bevestigd, nadat ik een saturatiemeter, dat het zuurstofgehalte in de hemoglobine (bloedeiwit dat samen met ijzer zuurstof rondbrengt) had moeten meten. Eigenlijk geen enkele uitslag te zien gaf, omdat zoiets werkt met een infrarood signaal.
Het is door een vrouwelijke dierenarts met duivensportervaring nog is gecontroleerd, zowel in de literatuur, universiteit van Utrecht evenals bij collega v.d. Sluis. Maar verder als dat een Duitse dierenarts met een speciaal aangepaste saturatiemeter is ook zij niet kunnen komen. En, dan loopt ook een goed bedoeld idee vast. Jammer, maar zo gaan die dingen nu eenmaal. En, achteraf vind ik het verder niet nodig om hier nog meer werk van te maken, want vele wegen leiden naar Rome.
Kortom, ik weet nu dat het meten van zuurstof niet meer mijn prioriteit is. Althans, niet meer via de weg van meten is weten. Dus blijf ik me focussen op uiterlijke kenmerken, maar zonder hemoglobine meting in het lab.