Petrus Stas
- woensdag 04 maart 2020
Het houdt niet op met regenen. De lucht is nog grijzer als de weinige haren op mijn kop. Maar erger is het dat in die lucht weinig zuurstof zit. Voor mij althans wel. Ik kom asem te kort. De lucht is zo vervuild dat steeds meer mensen met COPD worden aangemaakt. Dat is althans mijn mening. Reeds vele jaren hebben we het milieu geweld aangedaan. Het grof vuil en de plastic wordt wel opgehaald maar toch wordt het nog met de massa door de mensen in de bosjes gedumpt. Opgeruimd is (niet) netjes. De lucht wordt vervuild door het auto en het vliegtuig verkeer en de fabrieken. En wat doen al die moderne communicatieapparaatjes? Zouden de mobiele telefoons ook niet de lucht verontreinigen? Bij alles wat we in het leven doen kunnen we niet meer zonder die handys. Als je niet kunt internetten dan loop je achter in de tijd. Per seconde worden vele miljoenen SMS berichten met mobieltjes verzonden. Die dingen zijn ons tweede geheugen. We hoeven alleen maar knopjes in te drukken en alles wordt elektronisch voor ons geregeld. Niet lang meer en dan hoeven we na de wedvlucht niet meer met de module naar het duivenlokaal om dat te laten uitlezen. Dan is een druk op de knop met “verzenden” op het apparaat voldoende. Een kind kan de was doen! We worden automaten. Er wordt zich afgevraagd of die massale air-mails ook de duiven stoort in hun oriëntatie? En dat niet alleen, maar ook wat betreft om de duiven gezond te houden. We kunnen aan de duiven merken dat er met het milieu wel het een en ander aan de hand is. Om ze gezond te houden is nu een heel kunstwerk. De jonge duiven die vliegen zich de “coli”. Zelf meegemaakt dat ik ze gezond en wel van het hok los liet en dat ze enkele uren later doodziek terug kwamen. Zo ziek zelfs dat er menige dood gingen. Ik lieg het niet! Over alles is nagedacht om de duiven gezond te houden en ze in conditie te brengen. Reeds bijna 75 jaar ben ik melker en heb in die driekwart eeuw heel wat zien veranderen. Met 14 jaar timmerde ik met wat oude planken en stijve karton een klein hokje in elkaar en de “slaag” dat was een opgeschoven pan van het dak. Mijn duivenstapel was toen hooguit 15 duiven groot en op het einde van het seizoen waren er daarvan zeker nog 14 over. Toen bleven wel eens enkele duiven achter maar nooit zoveel als in deze tijd. Daarom is de algemene gedachte dat de luchtvervuiling de oorzaak is dat zoveel jonge duiven achterblijven. Ik ben blij dat ik duiven heb ondanks dat die me ook grote teleurstellingen bezorgen. Ik wordt er niet vrolijk van als ik een goede duif verspeel. Wie dan wel? Vandaag in de krant gelezen dat de vogelgriep weer in ons land is. De houders van pluimvee moeten hun dieren binnen houden. Het is te hopen dat dit virus niet in onze duiven zal kruipen. Want dan is het einde zoek. We willen weer gauw met ze gaan vliegen. Maanden zijn we bezig geweest met de duiven voor te bereiden op het nieuwe seizoen en dan zou de vogelgriep ons het plezier komen bederven. We verlangen allemaal om met zonnig weer in de tuin te zitten en de duiven terug te zien komen van de vlucht. Als het nieuwe vliegseizoen van 2020 gaat beginnen dan zal de liefhebber weer onder spanning komen te staan. Gezonde stress is dat. Nog effe wachten! Nu trakteer ik mijn duivenvrienden op beschuit met muisjes omdat “jong talent” bij mij op het duivenhok uit de eitjes is gekomen. Dat is ook een onderdeel van de sport!
Pie.
