Petrus Stas
- donderdag 28 december 2023
Afgelopen maandag ben ik voorzichtig weer begonnen met het keuren op te pakken. Ik heb een flinke jas uitgedaan door de longontsteking waarvan ik nog steeds herstellende ben. Ik ben erg snel moe en heb nog heel wat extra uurtjes slaap per nacht nodig om enigszins uitgerust op te staan. Tafelkeuringen en andere bijeenkomsten met veel mensen bij elkaar in één ruimte durf ik nog niet aan en duiven keuren doe ik voorlopig met een mondkapje op. Door verschillende liefhebbers werd ik gewaarschuwd om vooral nu uit te kijken met duivenstof.
Zink
Bij de waarschuwingen van bezorgde duivenliefhebbers zaten ook een aantal tips zoals ademhalingsoefeningen en adviezen om mijn bloed te laten onderzoeken op een allergie voor duivenstof. Ook kreeg ik tips over voedingssupplementen. En één daarvan betrof het mineraal Zink. Toevallig had ik juist een oude duivenvideo met Willem Muller de Zeeuwse fond kampioen gezien, waarin deze ook het belang van zink benadrukte en dan vooral vanwege de goede invloed op het immuunsysteem. Dat zink belangrijk is bij veel verschillende processen in het lichaam zoals de opbouw van eiwitten en de groei en ontwikkeling van weefsel was mij wel bekend. Maar dat zink een belangrijke rol heeft bij het immuunsysteem, daar hoorde ik dus Willem Muller (niet te verwarren met de voedingsdeskundige Willem Mulder) voor het eerst over. En kort daarop dus van enkele sportvrienden. Een deskundige die ik hier naar vroeg bevestigde dat in periodes waarin een extra aanslag op het lichaam wordt gedaan, een voedingssupplement dat zink bevat, beslist zijn nut kan hebben om besmetting met virussen minder kans te geven.
Duiven keuren (1)
Ik las dat de website van de Vereniging Nederlandse Groep van Keurmeesters van Postduiven (GvK) was bijgewerkt. Het was al jaren geleden dat ik deze website had bezocht, dus nu ik ziek ben was dit een goede gelegenheid om deze vernieuwde website eens grondig door te spitten. Begin jaren 80 heb ik het examen voor keurmeester afgelegd en heb ik een aantal keuringen als aspirant keurmeester gedaan. Kort daarop veranderde er één en ander in mijn leven waardoor er gedurende een aantal jaren geen ruimte voor duiven meer was. Het theorie examen was destijds best pittig. Ik dacht er rond de 30 kandidaten waren en slechts drie daarvan onder wie ikzelf, slaagden voor hun theorie. Ik heb in die periode veel opgestoken over anatomie, ziektes, voeding en weersomstandigheden. Hoewel ik er destijds dus weinig mee heb gedaan komt deze kennis me nu goed van pas tijdens mijn activiteiten als de-duivencoach.nl.
Tijdens het praktijkexamen moesten duiven worden gekeurd met de meest bijzondere afwijkingen, zoals het bezitten van slechts 1 stuitbeentje of een afwijking aan één van de ogen (zoals een misvormde pupil). Daarnaast waren bij sommige duiven gaatjes gebrand in staart- of broekpennen en stukjes er uit geknipt. Ook zat er een groot aantal duiven met een krom borstbeen. En al die fouten moest je ook nog zelf opschrijven met de duif in je hand. Velen, onder wie ook ik, kwamen daardoor in tijdnood en gingen dus foutjes over het hoofd zien. Ik ben wel benieuwd hoe men dit examen tegenwoordig organiseert. Hier kon ik op de website niets over vinden. Wel een uitgebreid reglement handkeuring. Wat mij bij het doorlezen hiervan opvalt, is dat keuringen op schoonheid wel ver afstaan van keuringen op vliegkwaliteit. Fijne kopjes zie je vooral bij marathonduiven veel en zeggen niets over de kwaliteit van de duif evenals ongelijke of grove oogranden en neusdoppen of veertjes aan de poten. Werkpennen en een krom borstbeen zie ik ook bij veel topduiven, vooral een afwijkende broekpen. Een topvlieger zal volgens mij in de huidige tijd maar zelden de schoonste van een tentoonstelling worden, terwijl dat 40 jaar geleden nog wel regelmatig voorkwam.
