Petrus Stas
- vrijdag 05 november 2021
Ik had een droom…
_________________
Noot van de redactie
Dit schrijven ontvingen we een tijdje geleden in de Franse taal. We hebben dit oprecht en uit het hart geschreven stuk, zo goed mogelijk vertaald voor Nederlandstaligen.
Ook Martin Luther King had een droom…
________________________
Ik had een droom… deel 2/4
door Philippe Hogge
Waarom is het Luikse koppel, Mireille en Jean Marc Jacquemain, in Nederland gaan spelen?
Wat zijn er de voordelen? Hier is hun antwoord.
De belangrijkste reden is dat we er genoeg van hadden dat onze duiven volledig uitgedroogd terug kwamen van de vluchten, zodra het weer een beetje warm en zonnig werd.
Als voorzitter van een vereniging, wilde ik weten waarom en we namen onze auto om het duivenvervoer te volgen naar de losplaats en om er te gaan kijken wat er gebeurd of niet gebeurd voorafgaand aan een lossing.
We vonden duiven zonder water op de lossingsplaats. De drinkbakken waren zelfs niet aan de manden bevestigd. Het ging hier wel over jonge duiven die nog alles te leren hadden. [Jong geleerd, oud gedaan, red.] Duiven dienen te allen tijde voorzien te zijn van water op de lossingsplaatsen.
Toen ik de verantwoordelijken in Luik hierop attent maakte, werd hier geen gevolg aan gegeven, maar werd ons wel verweten dat wij op eigen initiatief naar die plaats gegaan waren. Er werd ons ook verteld dat op één dag mand duiven niet hoefden te drinken.
Het ging hier wel over jonge duiven die alles nog moesten leren.
We merkten ook dat in de plastieken manden, die als lego's in elkaar pasten, de luchtcirculatie eigenlijk nihil was en is.
Bovendien hebben wij bij het filmen van verschillende lossingen geconstateerd dat de duiven zonder valdeur niet vrij kunnen uitvliegen en de duiven uit de onderste manden op de grond geduwd worden, door de duiven in de bovenste manden.
Wat resulteerde in duiven met kneuzingen en vleugelverwondingen.
Nadat deze bevindingen aan de ‘hogere autoriteiten’ waren voorgelegd, was de reactie eerder om ons zeurpieten en spelbrekers te noemen. Terwijl het enige dat we wilden was respect voor de duif. En een eerlijke competitie, dat voor sommigen veel meer telt dan voor anderen.
Heel vaak krijgen de vervoerders de schuld. Maar zij zijn niet verantwoordelijk. Zij hebben gewoon niet het juiste gereedschap.
Wij konden ook vergelijken met de Nederlandse vrachtwagens: aluminium manden, met een ruimte tussen elke mand, drinkgoten in de lengte doorlopend voor alle korven, watercirculatie met filter, luchtafzuiging systeem tot 13 in sommige vrachtwagens.
De afdelingen in Nederland bezitten een eigen vloot wagens. En de vervoerders zijn meestal duivenmelkers. Bij het ophalen van de duiven zijn zij altijd met twee. En ze hebben zelfs een kleine steiger mee, om de bovenste manden te laden.
Dit is echt de moeite waard om te zien. Wat een verschil met ons Belgen.
Er is geen sprake van slechte verzorging of vervoer bij de Nederlanders.
Stas PJ
