11 feb De macht van de pen
Je hebt presterende en papieren hokken, zeg ik altijd. Hokken die schrijvers als vrienden hebben (of andere belangenverstrengelingen) dateren van toen er nog vele reportages in kranten werden gezet. Er waren zelfs liefhebbers die schrijvers betaalden of beloonden met jonge duiven om ieder jaar weer in the picture te worden gezet.
Ook nu nog zie je een hype van hokken (die dit jaar pakweg vier redelijke vluchten hebben gehad) die omhoog geschreven worden alsof ze alles hebben bereikt, terwijl ze in voorgaande jaren moeite hadden om in hun eigen vereniging eerst te spelen.
Ook op die bekende veilingsite is dit enigszins te zien. Als sommige die op deze veilingsite te bewonderen zijn nog net zo vaak in eigen vereniging de 1e moeten winnen als de Gebr. Scheele NPO overwinningen hebben gewonnen, dan kunnen ze nog even door. Of liefhebbers zoals Comb. Verbree, die alles al wel eens hebben gewonnen.
Dit bewijst dat de meeste buitenlandse kopers (vooral Chinezen) niet weten wat de daadwerkelijke top in Nederland en België is. Er wordt te vaak zand in hun ogen gestrooid door mensen met belangenverstrengelingen.
In iedere sport geldt: ere wie ere toekomt. Daarnaast moet je respect hebben voor welke topprestaties sommige hokken al meer dan 20 jaar op het hoogste niveau laten zien, en niet een paar maanden.
Eerlijkheid duurt het langst. Ik heb van niemand iets nodig. Geen korting, geen duiven of wat dan ook. De waarheid staat hier wel zeer hoog in het vaandel. Ik snap niet dat er over hokken als die van Gebr. Scheele of Comb. Verbree (om er maar twee te noemen van de vele jaarlijks super presterende hokken), geen woord wordt gerept. Zulke hokken hebben mijn respect voor wat ze ieder jaar weer laten zien op het hoogste niveau.
12 feb Nog twee prijsuitreikingen
Afgelopen zaterdag waren de Gouden Cracks. Normaliter ga ik hier wel naartoe, omdat het een mooie uitreiking is en enigszins op tijd is afgelopen, maar door familieomstandigheden kon ik er ditmaal niet bij zijn. Alleen de Gouden Duif en WHZB nog en dan kan seizoen 2019 beginnen.
Ik heb er weer zin in. Alles gaat tot nu toe van een leien dakje, al kan dat in de duivensport snel veranderen. Voor een goed seizoen moet het in het hok en in de familie in orde zijn, zeg ik altijd.
Deze week mooi open weer, lichte vorst ‘s nachts en zonnig overdag. Ideaal om de tuin te snoeien en de oude en jonge duiven te laten vliegen. Verder op het programma nog de verkoop van de tien late jonge duiven op PIPA eind februari. Daarna is ook dat hok weer leeg en kan het worden schoongemaakt. In 2018 heb ik veel bezoekers gehad, wat toch ook wel weer een hoop tijd kost.
Toelichting vorige blog
Om op mijn vorige blog terug te komen; het is niet mijn bedoeling om hokken in een goed of kwaad daglicht te stellen, maar er zijn mensen die opvallend vaak bepaalde hokken oprakelen. Dit terwijl er in Brabant 2000 toch echt wel tophokken zitten – net als in iedere afdeling trouwens – waar nooit een woord over wordt gerept. En voor de goede orde, daar bedoel ik niet mezelf mee.
Het is begrijpelijk dat er verkapte reclame wordt gemaakt als iemand iets te koop zet, maar doe het dan gelijk in het algemeen. Namen noemen is vaak anderen in een minder daglicht stellen, wat niet altijd eerlijk is tegenover mensen die in hun sport bereikt hebben waar de meeste alleen maar van kunnen dromen.
Zelf noemde ik twee voorbeelden van in mijn ogen oprechte mensen, maar ik had net zo goed twee anderen kunnen aanhalen. Overigens heb ik geen enkel financieel belang bij Comb. Verbree of Gebr. Scheele, laat dat duidelijk zijn.
13 feb Schimmel, paratyfus en salmonella
Dat schimmels problemen veroorzaken, is duidelijk. Afgelopen week heb ik weer enkele mails ontvangen over jonge duiven die slecht opkwamen, vermagerd zijn, zurig ruiken wanneer je hun bek open trekt of zelfs dood gingen in het nest en na het spenen.
Bij de meeste ging het om schimmelsporen in de nestvulling, vaak vanwege slechte kwaliteit erwtenstro. Een baal erwtenstro mag nooit vast geperst zijn, dat is het teken dat ze te vochtig zijn geperst met schimmel als gevolg. Je ziet dat ook vaak bij dennennaalden. Erwtenstro moet mooi blank zijn, dan is er weinig tot niets aan de hand.
Hier gaat er eerst een laag kranten om de broedschotel heen, zodat deze mooi zuiver blijft. Daarna een laagje erwtenstro gemengd met tabakstelen en een stenen potje wit schelpenzand. Kapotte eitjes, eitjes met deukjes erin of eitjes die niet uitkomen, ik ken die problemen niet.
Schimmels zijn gelukkig eenvoudig te behandelen. Er zijn veel goede producten op de markt zonder antibioticum. Denk aan nystatine, maar ook Fungi van Schroeder is zo’n middel waarmee je er binnen enkele dagen vanaf bent.
Pas dus op met slechte kwaliteit erwtenstro, vooral in combinatie met een hoge luchtvochtigheid op het hok. Hetzelfde geldt voor duivenvoer opslaan in een vochtige ruimte. Sla duivenvoer ook niet op in een verwarmde ruimte, want dan krijg je weer andere problemen, zoals een verminderde kiemkracht of graanklanders.
Schimmel komt ook vaak voor in het vliegseizoen, wanneer de duiven in de reismanden worden gevoerd. De maïs, vaak de goedkoopste variant, wordt tussen de uitwerpselen gegooid en er wordt water in de manden gemorst. In combinatie met warmte zijn dit ideale omstandigheden om schimmelsporen in duiven te krijgen. Om nog maar te zwijgen over de salmonella die rondgaat in een reismand, zodra er ook maar één besmette duif tussen zit.
Paratyfus en salmonella bij duiven
Vandaar dus de paratyfus kuur en enting in het najaar. Ook daar ontvang ik ieder jaar weer talloze mails over. Men vergeet (gemakzucht dus) te kuren of heeft geen geloof in een paratyfus kuur of enting, totdat ze de poppen aan het dansen hebben.
Een gerespecteerd dierenarts in België vertelde mij ooit dat salmonella nooit volledig uit een duif verdwijnt, omdat ze er ieder jaar opnieuw mee worden geconfronteerd in de reismanden. Een afwisselende kuur in het najaar gevolgd door een enting, voorkomt wel dat de salmonella zich kan opbouwen.
Paratyfus ontstaat niet zomaar. Vaak bouwt paratyfus enkele jaren op, zonder dat je hier iets van merkt. In tijden van verminderde weerstand steekt het dan ineens de kop op, met alle gevolgen van dien.
Weerstand opbouwen tegen salmonella kan een duif volgens deze duivenarts niet. Hierin verschillen duivenartsen echter van mening, net als bij schimmel trouwens. Een arts die hier producten voor in zijn assortiment heeft, gelooft erin. Een arts die er geen producten voor verkoopt, niet.
Ik weet inmiddels beter, ik heb het namelijk aan den lijve ondervonden en deel dit met iedereen. Dit in tegenstelling tot sommige liefhebbers, die verkondigen nooit iets aan hun duiven te doen, om anderen te doen geloven dat ze oersterke kwaliteitsduiven hebben.
Hier zo min mogelijk medicijngebruik, maar als ze iets mankeren, ben ik de eerste die hier iets aan doet. Uitzieken kun je het beste aan de concurrentie overlaten.
15 feb Risico’s nemen
Op dit moment zijn twee jonge duiven opgevreten, maar ik laat ze alsnog hele dagen los. Gisteren was ik in de tuin bezig en zag ik ze weer de lucht in spatten. Weg was de gehele klad jonge duiven. Een half uur later kwam er een ploeg terug uit de polder en uren daarna kwamen er nog meer terug.
Elk nadeel heb se voordeel, zou Cruijff zeggen. Ze blijven alert en slenteren niet rond. Ze gaan de gehele dag naar buiten zoals vroeger, dus ze moeten met de gevaren om leren gaan. Begin juni, wanneer ze hun chip om krijgen, zie ik wel wie er nog zit.
Ik speen altijd bij tot een hok vol is. Ik beschik hier over drie hokken. Het laatste hok wordt eind april (dan ben ik de eerste ploeg al aan het opleren) gevuld. Die duiven krijgen dan een spoedopleiding.
Afgelopen jaar heb ik zelfs tot ver in mei gespeend. Deze duiven begonnen op de natoer. Nadat ze op 200 km zaten, heb ik ze gelijk op Gien gezet, een 1150mpm vlucht van 450 km. De betere vier van de 18 late jonge duiven zaten gewoon bij mijn eerste duiven. Twee weken later zijn ze nog eens op 450 km gezet met dezelfde duiven voorop. Die het niet in zich hadden, kwamen te laat en zijn verwijderd.
Ik heb het al vaker gezegd: duiven kunnen meer dan we denken. Een duif weet op het moment dat hij gelost wordt niet of hij 100 of 500 km voor zijn kiezen krijgt. Als duivenmelker moet je ervoor zorgen dat de reserves aanwezig zijn en dat ze vetrijke voeding krijgen. Bij mij waren ze stevig aangezet met de vetrijke NPO-mix.
Duivensport in Marokko
Afgelopen november was ik met Bas Verkerk en Ben de Keijzer in Marokko op bezoek. Eenmaal daar kwamen we ook Guy van der Auwera tegen. Ze waren daar toen nog jonge duiven aan het spenen, die begin februari dit jaar aan het werk moeten.
In Marokko gaat alles gezamenlijk in de mand: oude doffers, duivinnen en jonge duiven, zoals ze dat in het Midden-Oosten ook doen. Bij ons moet alles apart wat doffers en duivinnen betreft. Daar proppen ze mand voor mand vol met oud en jong bijeen, doffers en duivinnen, daar wordt niet naar gekeken.
Ze beginnen daar op 150 km en mei is daar de laatste speelmaand met vluchten van 1.000 km. Ook die jonge duiven van zeven maanden oud spelen ze daarop en die zijn vaak nog hun betere ook, terwijl ze toch zo’n zeven uur door de woestijn moeten vliegen. En wij maar zuinig zijn op onze duiven, om over de temperatuur daar nog maar niet te spreken.
We zijn daar bij meerdere hokken op bezoek geweest en hebben stuk voor stuk fijne duiven in handen gehad van de beste hokken in Nederland en België. Ze spelen daar zeker niet met rotsduiven.
16 feb Eerlijk duurt het langst
Ik heb enkele maanden geleden iemand aangehaald die de namen waarvan hij duiven bezit waarmee hij goed is geslaagd, bewust weglaat. Duiven verkopen of weggeven aan iemand is één ding, maar goede of slechte feedback krijgen, hoort daar ook bij.
Het is jammer dat bepaalde personen zo commercieel zijn ingesteld, dat ze bewust de namen van andere hokken niet vermelden met als doel de aandacht zoveel mogelijk op zichzelf te vestigen.
Vroeg of laat komt de waarheid aan het licht en niet iedereen neemt daar genoegen mee, zoals we op de website van Peter Fox kunnen lezen. Peter is iemand die de waarheid hoog in het vaandel heeft staan, net als ik trouwens.
Niet alleen Peter Colijn en zijn partners Peter Fox en Mike Ganus zijn gepasseerd. Ik ken natuurlijk ook de kweker van de allerbeste stamduif van de besproken liefhebber. Ook die beste man deed zijn beklag, omdat zijn naam ook uit alle stambomen is gehouden. Erg jammer, aangezien het ook voor deze liefhebber een enorme eer is dat zijn gekweekte duif voor zulke nazaten heeft gezorgd.
De daadwerkelijke reden van dit gedrag snap ik niet. Ik heb hem destijds verteld dat je commercieel en sportief belang te allen tijde gescheiden moet houden. Iedereen mag een centje verdienen, maar doe het wel op een manier zonder andere die je daarbij hebben geholpen, te kwetsen.
Lees maar eens na hoe de vork in de steel zit door te klikken op de link naar de website van de sympathieke Peter Fox: https://www.syndicatelofts.com/category/news/.
18 feb Het kweekseizoen loopt op zijn einde
De kweekperiode is goed verlopen dit jaar, 120 stuks hebben reeds een ringetje om. De 30 vliegkoppels broeden op eitjes van de kwekers. De kwekers leggen deze week voor Friesland en daarna nog een keer voor de laatste ronde hier. Deze worden eind april gespeend, vroeg genoeg om na enkele vluchten te worden ingezet.
De ploeg is dus iets forser dan normaal, maar dat komt doordat ik meerdere kinderen uit Super Rossi en het Millennium koppel vervroegd naar de kweek heb gedaan. Ik heb deze duiven met elkaar gekruist en vermoed dat dit wel eens de gouden draad kan worden voor een langere periode.
Deze koppelingen vertegenwoordigen de succeslijnen waar ik het al 20 jaar mee doe en die op alle afstanden en in alle omstandigheden eenvoudig teletekst kunnen vliegen. In de Super Rossi-lijn zit de Witbuik-lijn verankerd en in het Millennium koppel de Rocket-lijn, vandaar dus iets meer jonge duiven om te testen.
De hoeveelheid kan snel worden opgelost door de mindere goden eruit te vissen. Doordat ik drie 15 m² hokken voor jonge duiven heb, zitten ze niet te dichtbevolkt.
Er is dit jaar weinig bijgehaald. De kansen worden verwed op de jonge duiven uit eigen bewezen duiven. Zo goed als de gehele top lichting 2017 is vervroegd naar de kweek gegaan, wat een aderlating in de vliegploeg is. Anderzijds is dit een uitdaging om nieuwe talenten te ontdekken.
19 feb Gouden Duif
Aanstaande zaterdag is de Gouden Duif viering, altijd een groots opgezet spektakel door de familie Hermans. Bezoekers komen van heinde en ver en vanuit verschillende landen. Ik probeer er zelf ook altijd even naartoe te gaan.
Ik heb er alle jaren wel een trofee behaald, maar ben nog maar één keer het podium op geklommen, omdat ik mijn naam niet hoorde. Je staat vaak een praatje te maken met liefhebbers die je normaal niet zo vaak ziet. Zodoende hoor je niet altijd wat er in de grote zaal gebeurt.
Maar goed, dat is ook deels mijn eigen schuld. Ik ga er vooral naartoe voor de gezelligheid en niet per se voor de huldiging. Dit jaar even mezelf in allerlei bochten wringen, omdat ook mijn echtgenote jarig is die dag en ik ook daarbij aanwezig wil zijn. Het zal dus een bliksembezoek worden ditmaal.
Volgend weekend staat de voorjaarsbeurs op de planning en ga ik naar goede vriend Peter van Oerle om hopelijk weer zes pareltjes uit te zoeken. De week daarop de WHZB uitreiking en dan de gaat de focus volledig op het nieuwe seizoen.
Jonge duiven gestempeld
De jonge duiven zijn hier hele dagen buiten, ondanks dat er al enkele gepakt of vermist zijn door de roofvogel.
Ik heb ze allemaal gestempeld, iets wat ik voorheen nooit deed. Vorig jaar kreeg ik van enkele mensen in de afdeling bericht, maanden nadat ze een jonge duif van mij hadden gevangen. Hij viel zogezegd niet op tussen hun eigen duiven.
Dit jaar zijn ze aan beide zijden tweemaal gestempeld, dus met die smoesjes kan men niet meer aankomen. Overigens weet ik altijd precies wie er vermist is en wanneer, ondanks dat ik er meer dan 100 heb rondlopen.
Duiven die na weken of maanden worden opgegeven, haal ik op en verwijder ik, ook al zaten ze bij de buren. Ik doe dat zelf ook niet en heb er een hekel aan als anderen op zo’n manier aan je duiven willen geraken.
Bonnen
Met de vele bonnen schenken aan wat voor goed doel dan ook, ben ik definitief gestopt. Ik geef ieder jaar een heleboel duiven gratis weg, bijvoorbeeld aan mensen met een beperking, jeugd of beginnende, serieuze liefhebbers. Ik bepaal echter wel graag zelf aan wie ik ze geef.
Het strijdplan
Voor de rest is dit jaar zoals alle jaren. De oude duiven gaan eenmaal daags los. De jonge duiven in het seizoen tweemaal. Om de dag Naturaline met look en bij thuiskomst roze mineralenpoeder. Op maandag de conditiemix van Mariën en met warm weer af en toe Belgasol.
De voeding is standaard 80% Championsmix gemengd met 20% NPO-mix. Op de dag van inkorven en bij thuiskomst krijgen ze 100% NPO-mix. Dit heb ik in 2018 getest en dat is gezien de prestaties zeer succesvol gebleken.
Medische ingrepen doe ik alleen wanneer ik vermoed dat er een terugval in de prestaties zit. Ik gebruik zodra het warmer wordt om de paar weken enkele dagen Fungi tegen schimmel, maar ik ga wel op controle bij De Weerd eind maart.
Tonen voor de vlucht heb ik de laatste jaren niet gedaan en ga ik ook nooit meer doen. Het midweeks wegvoeren van oude duiven heeft geen zin als je een heel seizoen wil presteren. Ga je voor vier vluchten per jaar waarop je de boel wilt oprollen, dan moet je rijden en boosten met medische kuurtjes. Het nadeel daarvan is dat je na een dikke maand bent uitgeteld.
23 feb Natte mest
Gisteren ontving ik een mailtje van een ietwat bezorgde liefhebber. Zijn duiven hadden jongen en die produceerden natte mest. Natte mest rond de schotel mag gewoon niet. Ik ken dat probleem in ieder geval niet. De oude duiven drinken dan teveel en dat was in zijn geval ook. Ze aten ook vrij veel mineralen.
Hier pikken ze van de mineralen (die altijd ter beschikking staan) met papjongen tot ze een dag of zeven oud zijn, daarna komen ze er niet meer aan. Ik vermoed dan ook dat er iets meer aan de hand is, zoals een lichte Tricho besmetting. Ik heb hem geadviseerd om een dag of drie à vier Belgasol en BS in het water te doen, en te kijken of dat het probleem oplost.
Hier verzuur ik het drinkwater heel het jaar om de dag met Naturaline plus extra look. Slechte mest ken ik alleen van jonge duiven die een Adeno besmetting hebben.
Jonge duiven horen netjes op te groeien. Als je er één ringt, moet je de andere ook kunnen ringen (tenzij er een vorstperiode zat tussen het leggen van het eerste en tweede ei). Jonge duiven met dunne pootjes als ze zes à zeven dagen oud zijn, kun je het beste meteen verwijderen. Dat is een teken van zwakte.
Hier wordt gespeend wanneer ze 20% begroeid zijn onder de vleugel. Ze moeten zo snel mogelijk op eigen benen staan. Ze krijgen dan enigszins een terugval, maar dat halen ze enkele dagen later snel weer in. De paramyxo-enting krijgen ze ook zo snel mogelijk, vaak direct na het spenen (overigens krijgen ze die maar eenmaal).
27 feb De Gouden Duif & PIPA verkoop
De prijsuitreiking van de Gouden Duif zit er weer op. Ik ben maar eventjes geweest. Ik had al rugklachten bij vertrek, maar die werden alsmaar erger, dus ik was snel weer weg. De prijzen rezen de pan uit, al denk ik dat het voor sommige kopers meer een liefdadigheidskwestie was naar de familie Hermans toe.
Ik kan me namelijk moeilijk voorstellen dat je anders 40.000 euro voor een jonge duif betaalt die nog niets heeft bewezen. Voor zulke bedragen zijn er best wat bewezen top duiven te koop in Nederland en België.
Verkoop op PIPA
Hier loopt de verkoop van de 10 jonge duiven uit mijn beste duiven inmiddels ook op PIPA. Ik krijg nogal wat vragen over welke mijn favoriet is of welke de beste zijn.
De duiven uit Super Rossi staan garant voor succes. Afgelopen jaar wonnen een dochter en kleinzoon wederom een 1e NPO. Bij Maarten Huijsmans zitten twee kleinkinderen die beide meerdere 1e prijzen hebben gewonnen. Eén daarvan is zelfs moeder van de 3e nationale Asduif.
In Italië zaten twee kleinzoons van Super Rossi op de Olympiade in Poznań. Bij Jan Timmermans werd een kleinkind wederom 1e Asduif in de Friese Fondclub, zoals het jaar daarvoor.
De Rocket-lijn won in 2018 zes van de acht teletekstplaatsen en bij Jan Timmermans toevallig ook zes van de acht. Een kleinkind van de Rocket-lijn is Olympic Millennium, olympiade duif in Poznań. Afgelopen jaar won een kleinkind van de Rocket-lijn top 10 in de superieure Pioneer Club in China.
Kortom, het is moeilijk te zeggen welke de beste is. Ze zijn alle tien gelijkwaardig in de hand en niet één is in mijn ogen van mindere kwaliteit.
NPO vs. Provinciaal
Onlangs zag ik een filmpje op internet waarbij alleen maar 1e NPO duiven getoond werden. In principe is dat dus niet juist. Alle Provinciaals zijn nu eenmaal geen NPO vluchten. In dat geval zou ik dit jaar 13x top 10 hebben gespeeld en Jan 14x, maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Het staat netter op je cv, maar zoiets is niet terecht. Ik heb meer dan 150x top 10 gespeeld en acht NPO vluchten gewonnen, maar als ik alle keren dat ik Provinciaal heb gewonnen daarbij op moet tellen, of alle keren dat ik Provinciaal top 10 heb gespeeld, dan zou dat een mooi iets zijn.
Ik heb al meerdere malen vijf duiven top 10 of zelfs al 1 t/m 10 gespeeld Provinciaal, maar ze merken de NPO vluchten niet voor niets aan. En inderdaad, ze zijn niet anders dan Provinciale vluchten, alleen staat er nu NPO voor.
01 mrt Nog een bonnetje
Er staat nog een bon op GPS bij WHZB. Ik was niet van plan er nog een te schenken, maar heb me toch laten verleiden.
Het zou een druk weekend worden: zaterdag naar de beurs en zondag naar de gala-avond van De Allerbeste, maar vanwege aanhoudende rugklachten heb ik dit af moeten blazen.
De gang van zaken
Met de jonge duiven loopt alles op rolletjes. Enkele zijn opgepeuzeld en een paar zijn verwijderd, maar dat hoort erbij. De vliegduiven zitten met jongen die net uit het ei zijn, dus ook daar alles goed. De kwekers komen begin volgende week met eitjes voor de laatste ronde voor de vliegploeg.
Het vliegseizoen zal snel weer starten, al ben ik gemakkelijk met het opleren van oude duiven. Ik durf die zelfs op de eerste prijsvlucht te zetten, zonder ze van tevoren op te leren. Wel is het belangrijk dat ze tegen het nieuwe seizoen goed aan huis vliegen en gezond zijn. In conditie vliegen moeten ze toch op de vluchten doen.
Ik ga het verder niet ingewikkelder maken dan nodig. Alles zal toch weer afhangen van de kwaliteit, vrees ik. De meeste concurrenten liggen op voorhand vast. De belangrijkste vluchten zijn ergens in juni/juli met de oude duiven. Het zou mooi zijn als ze dan in topvorm zijn.
Aan de kwaliteit zal het zeker niet liggen. Ze komen stuk voor stuk uit bewezen duiven, maar dat wil niet altijd zeggen dat hun nageslachten over dezelfde kwaliteiten beschikken. Nu hebben we immers allemaal goede, maar over zo’n vijf maanden zijn de kaarten geschud.
Bijproducten en voeding vliegseizoen
Zodra ik weer een beetje auto kan rijden, leg ik weer een ritje af naar Mariën voor zijn mineralenpoeder, conditiepoeder en siroop. De duiven laat ik nog eens controleren bij De Weerd, en dan kan het seizoen losbarsten.
De bijproducten blijven Naturaline, de voederolie van Ropa-B en de mineralen- en conditiemix van Mariën. Voor het herstel na de vlucht bij de Eendaagse Fond gebruik ik bij thuiskomst Belga Recharge van Belgica de Weerd.
Dit jaar afgesproken met Gert-Jan Beute om de oliepillen in combinatie met Herstel Power capsules uit te testen op de Eendaagse Fond. Of het iets bijdraagt, zal nog moeten blijken. In een seizoen zoals 2018 vast wel, maar in een seizoen met vluchten boven de 1400 mpm, betwijfel ik het. Medische ingrepen doe ik alleen wanneer dit nodig is.
De voeding is uiteraard de Championsmix & NPO-mix, waarbij de NPO-mix een steeds prominentere rol gaat spelen bij inkorving en thuiskomst. Ik heb in 2018 de proef op de som genomen door op woensdagavond 50% basismengeling + 50% NPO-mix te geven en op donderdag en bij thuiskomst zelfs 100% NPO-mix.
Waarom? Simpelweg omdat het de duiven enorm veel vetten en energie geeft, terwijl het toch een erg gemakkelijk verteerbare voeding is. De NPO-mix is dus niet alleen een energiebom voor het inmanden, maar draagt ook bij aan een uitstekend en snel herstel na thuiskomst.
In de moderne duivensport draait het steeds meer om vetten bij de opbouw naar de vluchten, omdat eiwitten nu eenmaal slecht verteren en opslaan als de duiven die energie niet om kunnen zetten. Vandaar dus dat ik een voorstander ben van vetten en niet zozeer van eiwitten.
PIPA reportage
Vandaag verscheen er nog een uitgebreid artikel op PIPA. Deze vind je door te klikken op deze link.