- donderdag 12 maart 2020
29 feb Houten 2020
Gisteren was ik met mijn zoon in Houten. Het was rustig, dus we konden voor de deur parkeren en op ons gemak bijpraten met iedereen. Met Wielink, die onze producten verdeelt, maar ook met Guy van der Auwera, een rijzende ster op de Belgische nationale vluchten. Guy gaf me een fles HYP 100 mee om te testen, volgens hem een top product.
Verder nog even bij de PIPA stand gestaan en uiteraard ook bij die van DHP Cultura van Bas Thiele, die onze emmers maakt en verkoopt. Bas gaf me ook zijn nieuwe product BCK mee.
Bas werkt veel met kruiden en maakt bijvoorbeeld Beute’s LTW en andere producten op kruidenbasis. Met Gert Jan Beute heb ik ook een praatje gemaakt (vooral geluisterd natuurlijk, daar kom je niet tussen haha). Ik heb bij hem in plaats van Prange Suppe de LTW meegenomen plus de Olympic MG mix natuurlijk.
Kijk, in de jaren ’90 was ik zelf een halve kruidendokter. Ik plukte alle doveneteltoppen die ik kon vinden en deed die in de vriezer. Dat kookte ik vervolgens met een bol look, ui en een paar lepels honing. Dat was het eerste wat de duiven te drinken kregen na een vlucht.
Ook had ik van een goed spelende liefhebber een recept bestaande uit één bol look, één ui en bruine suiker met een glas jenever. Dat liet ik een maand trekken en ook daar kregen de duiven tweemaal per week een lepel van op één liter water.
Ik was in die jaren niet uit de top 10 van de ZNB kampioenen te denken, evenals de mannen Stabel en De Hoogh. Ik won zelf eens bijna de gehele top tien van Chartres alsook de 1e ZNB van Bourges in ‘97 en ‘98.
Ik was in de 30, bloedfanatiek en druk met de aardbeien. Eten ging met een bord op schoot tijdens het trainen van de duiven. Bij de weduwnaars had ik alles potdicht met de kachel op 15 graden. Ze werden gewassen in warm water en in manden in huis gezet de nacht na thuiskomst. Nu meer dan 20 jaar later staat alles open en nooit geen verwarming meer.
In die jaren hield ik maar een handvol weduwnaars. Ik had ze graag aan een touwtje thuis en normale prijsvliegers wilde ik niet. Ze moesten hun poule kunnen pakken. Na het seizoen had ik voldoende poulegeld verdiend om alles te betalen en hield ik nog over om nieuwe duiven te kopen.
Ik struinde alles af met goede vriend Willem van Peer (een kei op de midfond, winnaar van nationaal Orléans in 1980, nationaal Parkenstone en hij won zelfs een auto). Zo kwamen we begin jaren ‘90 al bij Herman Calon. Toen en nu één van de beste spelers van Zeeland. Herman was toen een grote liefhebber met een hoeveelheid duiven waar de mannen in Reeuwijk van zouden blozen.
Ik kocht er 20 en Herman zei: “geen goede, dan andere”. Toen al leerde ik dus dat je beter geen garantie op duiven kunt geven. Herman noteerde alles op een blaadje ter grootte van een postzegel. Wat kon die man klein schrijven, je had er een vergrootglas bij nodig.
Het voer destijds was de voorloper van de Championsmix die ik samen met Willem bij Van Camp in jute balen van 50 kg liet mengen. Daar werd een zak popcornvoer van Teurlings door gemengd en dat kregen de duiven twaalf maanden per jaar.
Zoals je ziet, veranderen sommige dingen in een mensenleven en blijven andere dingen altijd hetzelfde.
02 mrt Het is maart, nog vijf weken
Het vliegseizoen staat voor de deur en we hebben nog geen vliegprogramma van Brabant 2000 gezien. Daarbij is er ook nog geen nieuw definitief NPO-bestuur. Over een puinhoop gesproken. Maak maar eens een planning, zou ik zeggen. Wanneer starten en op welke vlucht… Erg belangrijk om te weten, lijkt mij.
De hoklijsten liggen klaar en op de beurs heb ik toch maar een nieuwe BENZING M3 gekocht met BENZING Live! erbij. We moeten vooruit en als je een jaar met ongemakken achter de rug hebt relativeer je dingen nu eenmaal wat makkelijker.
Bij de jongen moet het glas in de rennen nog vervangen worden voor aluminium rekken zoals vroeger. Ik wil die volledig kunnen openen of wegnemen. Met het glas dat er nu drie jaar in staat wordt het te warm. Ik maak het dus weer zoals op de Koerier film van 2015. De zomers worden extremer en daar moet je op inspelen. Vernieuwing is niet altijd verbetering, dus moet je wel eens terug naar het oude.
Verder iets minder duiven op de hokken. Ik heb nu 80 jongen gespeend op het grote (voorheen 100) en 60 op het kleine hok (voorheen 75). In totaal dus 140 jongen en dat is meer dan genoeg. Als de helft afvalt door selectie en verliezen houd ik er nog 70 over om mee te spelen. Bij de oude duiven hebben ik 24 vliegkoppels. Na zes weken worden dat 20 koppels of minder.
Er zitten ook nog negen koppels voor Agen. Ik zie wel wat daar van overblijft na Agen en of ik er mee door ga of niet. Geduld is een schone zaak, maar daar ontbreekt het bij mij aan. Mijn duiven komen niets te kort, maar is mijn vertrouwen in een duif weg, dan kan hij dezelfde dag nog vertrekken.
Alle duiven krijgen hier dezelfde verzorging, voeding en producten. Talentvolle duiven doen het hier uitstekend op, minder talentvolle duiven minder. Vandaar dat kwaliteit altijd de doorslaggevende factor is.
04 mrt Emmertjes
De emmertjes met blauwe deksel waren in no time uitverkocht in Houten. De komende weken worden veel winkels bevoorraad. Wij doen dit in de meeste gevallen niet zelf, dus je kan het beste bij je lokale speciaalzaak vragen of ze de emmers willen inkopen. Bij ons in Hoeven zijn ze natuurlijk altijd verkrijgbaar.
De huidige gang van zaken
De duiven gaan nu dagelijks los. Om 08.00 uur gaat het hok open en gaan alle duiven eruit, ook die op eitjes zitten. De spieren moeten los en ze moeten weer leren vallen. De hokken staan hier tegen de loods en met een stevige westenwind valt het niet mee gelijk te landen. Voor kunstenaars als Super Rossi en Olympic Millennium was dat nooit een probleem, die landden direct op de klep al stond er windkracht 10.
Binnenkort haal ik weer Mariën’s producten en ga ik met de duiven op controle bij Belgica de Weerd, dan kan het serieuze werk weer beginnen.
Vercammen
Ik zag het PIPA filmpje van Jos Vercammen en sta er eigenlijk ook zo in. Ik wil ook van april tot en met september altijd spelen en het liefst alles winnen, alleen heb ik daar maar 24 koppels voor. Meer wil ik er gewoonweg niet. Ook heb ik net als Vercammen een hekel aan vluchten met een harde wind vanachter. Dit zijn voor mij geluk vluchten, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn.
Ik kijk maar naar de uitslagen. Liefhebbers die normaal geen prijs pakken of zelfs overnachtspelers zitten met een harde wind vanachter ineens van voren. Tegen de achterkant is dan vaak niet te spelen en natuurlijk valt er op de voorkant wel eens een duif uit. Op zich een goede zaak dat ook die liefhebbers er dan staan, maar vandaar dat ik denk dat het meer geluk dan wijsheid is. Ik heb er op de voorkant al menig kampioenschap mee verspeeld.
Onsportief gedrag
Het kweekseizoen loopt op zijn eind, want ik kreeg vandaag twee jongen terug op het hok die vorig seizoen op de eerste jonge duivenvlucht zijn verspeeld. Inmiddels acht maanden later keerden ze perfect door de rui heen terug op het hok met hun chipring nog om.
Wat bezielt mensen die duiven van anderen vangen in de hoop dat het een goede is? Ik zal het nooit begrijpen. En wij ons maar afvragen waarom er zo weinig duiven nakomen en denken dat ze allemaal dood zijn. Niet altijd dus, er schijnen nogal wat onsportieve mensen te zijn.
Nu zijn het hier jonge duiven die nog niets bewezen hebben, maar in Afdeling 5 zijn afgelopen jaar heel wat duiven verspeeld met topprestaties. Zulke duiven worden vaak ergens vermoeid opgeraapt en in een hok gegooid in de hoop dat men er een goede uit kweekt.
05 mrt Den Dirk
Ik las onlangs de reportage op PIPA van Dirk van Dyck, één van de sympathiekste Belgen die ik ontmoet heb in mijn zoektocht naar betere duiven. Rechtstreekse Van Dyck duiven heb ik niet meer. Ze waren hier top op de midfond, maar kwamen iets tekort op de dagfond. Wel zitten er nog ingekruiste nazaten met mijn duiven die het voortreffelijk doen.
Bijvoorbeeld de duivin van het Millennium koppel (moeder Olympic Millennium, Avatar en meerdere top 10 NPO-winnaars) die ik samenkweekte met nog zo’n sympathieke Belg, Herman Bevers. De duivin van Herman was rechtstreeks van Dirk van Dyck. Zo ontmoet je dus wel eens wat liefhebbers die je bijblijven.
Ik heb ook respect voor liefhebbers als Christian van de Wetering. Hij is hier wel eens geweest voordat hij bekend werd. Ik had nooit gedacht dat hij zo’n topliefhebber zou worden. Ook hij houdt alles simpel, geen verwarmde hokken maar alles gewoon open net als hier. Hij zit ook in de open vlakte.
Als het over verzorgers gaat hebben ook Oliver Sabol, Brian Bolton en Henri van Doorn mijn respect. Ook zij halen het beste uit een duif en zijn 24 uur per dag bezig met het doorvoeren van verbeteringen.
Jan Hooymans, Evert-Jan Eijerkamp, John van Wanrooij en Erik Reijnen hebben één ding gemeen: het zijn geslaagde zakenmannen, maar werken ook allen samen met een topverzorger wat net zo belangrijk is als het hebben van goede duiven.
