“Dancing Queen” wint 1° Nationaal Barcelona  ZLU voor Sil van Vliet uit Ter Aar!

Ter Aar : een plaats in de gemeente Nieuwkoop in de Provincie Zuid Holland, het ligt vlak bij Alphen aan de Rijn op slechts 30 km van Amsterdam. Ter Aar is ook de plaats waar Mariska van Rossenberg geboren werd en later in een luchtballon stapte met Frans Bauer.

Op duivensportgebied werd Ter Aar op de kaart gezet door de sensatie op de marathonvluchten Sil Van Vliet ! Amper 25 en nu al één der bekendste Nederlandse Fond spelers. Maar terug naar Barcelona de vlucht der vluchten en een Hoogdag voor de zware fond spelers. De Koninginneklassieker van de ronde van Frankrijk voor de mannen van de lange adem, een echte “kuitenbijter” ! Doch deze editie zou wel eens een snelle vlucht kunnen nemen.

Barcelona

Onder een staalblauwe hemel werden om 7:15 uur  de “helden” van het luchtruim gelost, op weg naar huis de ene al wat sneller dan de andere. In Ter Aar werden dezelfde dag geen duiven verwacht. Toen Sil de stand van zaken bekeek en er 12 in Belgié en 3 in Nederland gemeld stonden dacht hij er niet aan dat er bij hem nog eentje zou doorkomen. Sil zou vroeg naar zijn bed gaan om de morgen die komen zou vroeg uit de veren te springen. Maar wat is er mooier om diezelfde avond nog wakker gepiept te worden door de telefoon die aangesloten is op een Benzing apparaat. Wat is me dat dacht Sil, zou het toch kunnen dat er eentje van Barcelona is ? Met haast en spoed het bed uit en richting dat nieuwe prachtige hok en inderdaad daar zat ze dan “DANCING QUEEN” !

De klok wees 22:44 uur voor een afstand van 1197,56 km aan een snelheid van 1288,35 m/p/m vloog ze zich de geschiedenis in van Barcelona 2024. Voor Sil een moment van rillingen, van koud en warm zweet tegelijk want Nationaal Barcelona winnen voor een jonge man van 25 dat kan niet anders dat Sil een traantje van vreugde zal gelaten hebben !

Goed bloed liegt niet

Ook hier weer is “Dancing Queen” geen toevalstreffer; als vader heeft ze “ATTILA” (Jac. v.d. Bosch) zelf een zoon van de 1° Nationaal Bordeaux !

Als moeder heeft ze “TURBO OVERWATER” (A.P. Overwater) zelf dochter van “MISS TURBO” 1° Nationaal Dax!

“Dancing Queen” won vorig jaar 2023 reeds de 19° Nationaal Perpignan (1074 km).

Voorbereiding

Met Kerstmis werd ze samen met de andere duiven gekoppeld en bracht een koppel jongen groot. Daarna werden ze gescheiden en zaten ze op weduwschap, eens het beter weer werd werden ze opgeleerd en vanaf het eerste weekeind van April werden ze ingekorfd. Iedere week op een vlucht ingekorfd en van stil zitten was geen sprake ! 5 Weken voor Barcelona werd ze gekoppeld en ging de mand in op een jong van 8 dagen, maar zo worden er meer ingekorfd. Klasse komt altijd boven drijven ! Het volledig resultaat wist Sil me nog niet te verklappen maar met 14 eenheden Barcelona aanvallen en er 4 in de 100 eerste klokken is alleen weggelegd voor echte klasbakken ! “Dancing Queen” zat vorig jaar op de oude hokken en werd deze winter overgewend naar het nieuwe hok .

De prachtige nieuwe accommodatie van Sil van Vliet waarop sinds dit jaar wordt gevlogen. De duiven zijn de afgelopen winter en voorjaar overgewend van de zolderhokken (waarop ook al snoeihard door Sil werd gevlogen!) naar de nieuwe hokken in de tuin. Het binnenwerk is getimmerd door Sil en de mooie rennen zijn gebouwd door Wout van den Berg (www.wblascon.nl). 

Geen grootspraak

Geen hoogmoed, geen grootspraak in alle eenvoud met de voeten op de grond blijven dat siert de jonge Van Vliet. Als je hem vraagt hoe ziet de medische begeleiding eruit ? Dan krijg je toch een onverwacht antwoord. “Voor het seizoen bij de dierenarts, lichtjes tricho maar toch niet kuren ! Tot heden kregen de duiven nog geen gram medicatie en wat bijproducten betreft; die geef ik niet“.

Goede duiven

Dat Sil ook leergeld betaald heeft staat als een paal boven water, hij begon met enkele krijgertjes van liefhebbers uit de buurt. Vrij snel koos hij voor de marathonvluchten maar als nieuwkomer en jonge gast was het toch niet zo simpel. En wanneer hij duiven inkorfde was hij al blij toen hij er eentje thuis kreeg ! Maar daar kwam verandering in sinds de dag dat hij hulp kreeg van Ben Van Kempen eveneens uit Ter Aar. Ben nam jonge Sil onder zijn duivenvleugels. Intussen had Sil een bon gekocht van Jan Lases uit Noorden niet wetende dat de aangekochte bon de “ELFPENNER” een superkweker zou worden want met verschillende duivinnen, vooral van Ben Van Kempen, gaf hij reeds veel goede duiven. Ben is overleden in September 2017 en vaak gaan Sil zijn gedachten naar Ben die apetrots zou geweest zou op zijn leerling Sil ! Jammer dat hij dit niet mocht mee maken.

Dat we bij deze een verdiende maar vooral heel sympathieke jonge winnaar hebben gekregen van Barcelona 2024 Sil Van Vliet kan alleen maar positief bijdragen aan de duivensport.

Rudy Fosselle

Na twee dagen uitstel (begint gewoonte te worden) konden onze strijders zondagmorgen om 07.10 uur aan hun thuisreis beginnen. Met een ZW-wind was de verwachting dat er ’s-avonds volop duiven zouden vallen. Waar men in België volop draaide ’s-avonds waren er in Nederlands slechts enkele duiven door. Het bal werd geopend op maandagmorgen door Eric Dek die om 05.48 zijn “Rode Snoeper” op de antenne zag vallen. De 4-jarige rode nestdoffer, 20-1544915, werd ingemand op 11 dagen broeden. De vader van de winnaar is afkomstig van Chris Paauwe uit de lijn van “De Frans” x “Mandy”. De moeder is een dochter van “Snoepje” van Sjaak de Keijzer. Klaarblijkelijk was de “Rode Snoeper” niet erg vermoeiend want voordat zijn eigen duivin terug keerde op het hok (om 08.23 uur, prijs 30) had hij al een nieuw vriendinnetje gescoord. Met recht dus een echte “Snoeper”. Nationaal komt de winnaar, volgens de meldlijst, op plaats 25, wat betekent dat Eric eindelijk zijn felbegeerd eerste vaasje kan gaan ophalen. Plaats twee was een prooi voor de Tripple 8 van Ab van de Linde, die na de winst op Pau en nu plaats 2 eveneens nu aan de leiding gaat in het Asduifkampioenschap. Fred de Kraker pakt keurig zijn 1e getekende op plaats 3, maar grijpt, helaas voor hem, wel net naast het potje.

Van de 34 deelnemende liefhebbers wisten er 22 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren.

Uitblinkers (1:4) op Dax waren F. Provoost (2/2) met een 100% score. H.M. Calon haalde een prijspercentage van 75% (3/4) en Chris Paauwe scoorde 67% prijs (4/6). Een 50% score werd behaald door A.J. Maljaars (3/6); T. Radings (1/2) en Joop Duinkerke (1/2).

14 juli 2024 Dax – 160 duiven – 44 deelnemers – IFC Zeeland:

1 Eric Dek; 2 Ab van de Linde; 3 Fred de Kraker; 4 F. Provoost; 5, 10 J.C. Hoek; 6 P. de Nooijer & zn.; 7 M.J. Houtekamer; 8 Chris Paauwe; 9 P.A.C. Hermes

IFC Zeeland Jaap Bruggeman

De tweede opleer was wel een bijzondere opleer voor de jonge garde. Geen Roosendaal, maar Numansdorp ca 135 km met een weersvoorspelling waarvan je kunt opmaken. O, dat wordt bijna zeker een lossing op de zondag. Inderdaad zaterdag wordt al snel bekend gemaakt, uitgesteld tot zondag.

Een juiste beslissing, het ging zaterdagmiddag goed  los, regen en een windkracht die de 8 van beaufort aantikte. Gedurende dag bedenk je, goh zullen ze leren drinken in de mand en hoe komen ze morgen naar huis.

Vanwege de weervoorspelling voor de zondag verwacht ik een vroege lossing. Net op het moment, dat ik droomde dat er 5  op de  antenne vallen. Schrik ik wakker van een berichtje op de  verenigingsapp los om 7.30 uur.  Dat is snel na het ontbijt naar de tuin om de jeugd te ontvangen. Je zal het altijd zien, wordt je ook nog aan de praat gehouden bij de poort van het tuincomplex.

Tijdens het aansluiten van het systeem meld tuinvriend Tjerk zich. Beide maken, genietend van het mooie weer, ons op de ontvangst. Tjerk sommeerde wel  enkele malen, ho, ho, Henk geen stress he, we doen het vanaf nu anders. Ik moet dit beamen.... gewoon genieten van de aankomsten is het parool! Op de verwachtte tijd melden zich twee duiven, wel wat schrikkerig dus wat extra rondjes draaien, maar eenmaal op  antenne rap naar binnen. De aankomsten van de overige verliep toch wel redelijk vlot met om 12.00 nr 10 en vanmorgen zat nr 11  in spoetnik resultaat nog 1 onderweg.

Het viel mijn wel op dat de duiven  prima  oogde , geen dorst en niet teveel honger. De verzorging is in goede handen geweest, dank hiervoor!

We gaan ons opmaken voor de wedvlucht vanuit Duffel ca 207 km.

Tot de volgende blog.

Comb. Verhagen-Buyl wint Nationaal Agen Jaarlingen tegen 5288 duiven in 2022 ook al de 1e Nationaal Agen te hebben gewonnen !!!!

Het is daar die vrijdag om 21:11 uur de “SUPER AGEN” van de combinatie Verhagen-Koop na een vlucht van 868,565 km neerstreek aan een snelheid van 1104,86 m/p/m en zo de geschiedenisboeken inging door het winnen van Nationaal Agen tegen 5288 jaarse!

Uit goed komen goed!
Ook hier geen toevalstreffer, zijn vader is de NL 1236833/21 een zoon van het “GOUDKLOMPJE” (won 21° NAT AGEN en een 3° Nationaal Narbonne) deze doffer werd rechtstreeks naar het kweekhok verplaatst. Als moeder heeft de “SUPER AGEN” NL 1721342/19 via Simon Budding een zuivere Ko van Dommelen.

Verzorging!
DDe verzorging is vrij eenvoudig te noemen, tijdens het vliegseizoen krijgen de duiven als basis de NPO en de Championmix van Embregts – Theunis (verhouding ¼). De duiven worden soms in hun potjes gevoederd. De duiven die geselecteerd worden voor een vlucht krijgen zinvol de vlucht doel komt fijner en vetrijker voer voorgeschoteld. Daarbij worden ook nog pinda's en snoepzaad verwerkt.

Vrouwen aan de macht!
Dennis is 46 jaar en vertoond als peuter van 5 jaar grote interesse voor de duiven van de buurman Van Alfen. In 1989 werd hij zelfstandig liefhebber, heeft nog een paar jaar samen met zijn broer gespeeld. In 2014 kwam Sandra erbij en nam de gehele verzorging voor haar rekening. In 2016 zijn Dennis en Sandra in combinatie gaan vliegen en Dennis zijn broer ging zelfstandig door. In 2022 verscheen er een reportage over het hok Verhagen-Buyl na hun Nationale overwinning op Nationaal Agen dat jaar waarin alles beschreven werd en duurzaam is er niets veranderd.

Mooi resultaat, er werden 25 jaar ingekorfd en 6 oude duiven met als schitterend resultaat:

1° + 10° Nationaal Jaarlingen
14° Nationaal Oude

Bij deze herhaaldelijk van harte proficiat !!

Rudy Fosselle

De afgelopen tijd kon je op de diverse blogs en op Facebook regelmatig iets lezen over de werkgroep Wetenschappelijk Onderzoek Welzijn Duiven (WOWD). De meeste duivenliefhebbers hebben niet zoveel op met wetenschap. Dat maar een zeer klein percentage liefhebbers zich verdiept in wetenschappelijke rapporten zal ook geen geheim zijn. Toch zijn er de afgelopen jaren zeer interessante onderzoeken geweest met uitkomsten waarmee de duivensport beslist zijn voordeel kan doen. Hierover sprak ik met de 44 jarige Albert Winkel die inmiddels al 23 jaar lid is van de WOWD en in het dagelijks leven als senior onderzoeker aan de Universiteit van Wageningen werkzaam is. Albert; “In de zomer van 2001, als 21-jarige student, werd ik gebeld door toenmalig WOWD-lid Geert van Oortmerssen of ik eens wilde komen kennis maken met de WOWD. De toenmalige leden hadden me "gespot" op een internetforum en vonden dat ik verstandige dingen schreef. Al snel bleek dat het klikte. Nu ben ik samen met Leo van der Waart één van de langst zittende leden.”

Albert heeft sinds zijn dertiende jaar duiven en kwam daarmee in contact door een schoolvriendje die in een eenvoudig hokje wat postduiven en sierduiven had. Albert; “De schoonheid van de vogels, de band die je met ze opbouwt, de vrijheid van het dagelijks buiten vliegen en de trouwheid van het altijd weer terug komen naar het thuishok spraken me erg aan. Sindsdien hebben duiven altijd op één of andere manier een plaats gehad in mijn leven.” Nadat Albert en zijn vriend in contact kwamen met een postduivenliefhebber, besloten zij om samen in combinatie met postduiven te beginnen. De combinatie heeft tot 2016 bestaan, in totaal 20 jaar. Albert; “Het vlieghok stond in de tuin van de woning van mijn maat. Tijdens een groot deel van deze combinatieperiode woonde ik voor een universitaire studie en werk in het midden van het land en had ik geen duiven bij huis. Nadat we eind 2016 stopten met de combinatie is mijn maat zich helemaal gaan richten op de marathonvluchten. Op dit moment woon ik weer in het noorden van het land, buitenaf en met veel ruimte. In 2020 ben ik als soort van "herstarter" weer begonnen. Dit is mijn vierde jaar sinds mijn herstart en ben nog volop bezig om de onderdelen "mens, hok, duiven en verzorging" op niveau te krijgen en tot een gebalanceerd geheel te vormen. Ik leer elke week weer nieuwe dingen en daar heb ik erg veel aardigheid aan. Ook de omgang met de duiven is een fijne ontspanning. Sportieve ambitie is er ook zeker, maar mijn mogelijkheden zijn gelimiteerd door fulltime werk en gezin.”

Albert met duivin Mirjam (1e tegen 1258 duiven) in 2023

Binnen de WOWD is Albert gedurende een jaar of vijftien heel actief geweest met het opzetten en uitvoeren van toepassingsgericht onderzoek. Met name gericht op het beter begrijpen van de werking en prestaties van ventilatiesystemen in de vrachtwagens en de effecten die vervoerscondities hebben op de duiven. Een tweede belangrijk thema was de navigatie van de duiven en hoe weerscondities en de toestand van de atmosfeer daarop ingrijpen. Albert: “In die tijd verzamelde en las ik vele honderden boeken, rapporten en wetenschappelijke artikelen over deze thema's. Waar ik mij minder mee bezig houd is het oneigenlijk gebruik van middelen, genetica en zo nog een rijtje thema's. Die deskundigheid zit bij de andere leden. Sinds een jaar of tien laat mijn agenda het zelf doen van onderzoek niet meer toe en dat geldt ook voor de meeste andere leden. We hebben in de WOWD besloten ons daarom meer te richten op het definiëren en begeleiden van studies samen met universiteiten, hogescholen en dergelijke. En daarnaast op het vertalen van kennis naar praktische adviezen en "tools" waar de duivensport mee kan werken. Zoals de Risico Tabel Lossingen (RTL), het Hitteprotocol en het in 2023 vernieuwde NPO Reglement Vervoer en Lossingen. Terugkijkend zie ik vier fasen in de ontwikkeling van de WOWD. In het begin (de jaren negentig) was de commissie nog jong en zoekende naar zijn rol. Toen werd er vooral gediscussieerd. Daarna kwam er strikter voorzitterschap en ging het wetenschappelijke karakter omhoog. Daarna volgde er een periode van veel projecten en veel output in de vorm van rapportages en artikelen. Ruim tien jaar geleden hebben we de website www.wowd.nl gebouwd en daarop al onze output geplaatst, voor een ieder eenvoudig aan te klikken en te raadplegen. Sinds die tijd zitten we in een fase met een focus op onderzoek begeleiden, adviseren en de NPO en Afdelingen proberen te helpen. Met alle besturen die kwamen en gingen hadden we een goede relatie. Ook met het huidige NPO-bestuur, de IWB en veel Afdelingen is er prima contact waar nodig.”

De positie van dieren in onze maatschappij is de afgelopen jaren flink veranderd. Dit heeft onder andere als consequentie dat de overheid steeds meer wetgeving opstelt waaraan dierenbezitters zich moeten houden. Ik vroeg Albert wat hij hiervan vindt en wat voor consequenties dat voor de duivensport kan gaan hebben in de toekomst. Albert; “Het is onmiskenbaar dat de positie van dieren in onze maatschappij de afgelopen decennia flink is veranderd. Dat geldt voor landbouwhuisdieren in de veehouderij, maar ook voor hobbydieren, huisdieren, dierentuindieren en wilde dieren. Dieren worden erkend als wezens met gevoel en een eigen waarde. Het welbevinden van gehouden dieren moet gewaarborgd worden en zij moeten kunnen "leven naar hun aard". Als wetenschapper heb ik geen oordeel over die opvatting over dieren; dat mag in mijn visie op wetenschap ook niet. Als wetenschapper moet je "OMA thuislaten". Waarbij die drie letters staan voor Oordelen, Meningen en Aannames. Ik stel vast dat dit de opvatting is over dieren in de samenleving. Ik stel ook vast dat dit niet altijd strookt met hoe er in de duivensport met duiven wordt omgegaan. En ik probeer kennis, adviezen en tools te ontwikkelen die de duivensport helpen die kloof te dichten. Want de duivensport heeft met deze algemene opvatting over dieren om te gaan, of zij dat nu wil of niet. Samenleving en politiek bepalen jouw bestaansrecht. De WOWD is dus geen "dierenbescherming" binnen de NPO met eigen overtuigingen of ideologieën. De WOWD besluit ook niets en heeft dat ook nooit voor de duivensport gedaan. Wij onderzoeken, adviseren en ondersteunen, waarschuwen soms, maar de duivensport moet het uiteindelijk zelf willen, zelf besluiten en zelf doen. Het goede nieuws is dat dit eigenlijk best goed gaat. Er zijn grote stappen gezet zoals moderniseringen in het duivenvervoer en meer deskundigheid in het analyseren van weersituaties en het nemen van goede lossingsbesluiten. Een ander positief punt is dat de manier hoe duiven worden gehouden goed aansluit bij het "leven naar hun aard". Duiven wonen over het algemeen in beschutte, droge, warme, tochtvrije en gezellige hokken. In de hokken hebben ze een eigen zitplek of broedhok. Ze mogen dagelijks uitvliegen, krijgen wekelijks een bad, en worden gevoerd met uitgekiende graanmengelingen en grit/mineralen. Ze mogen in het voorjaar broeden en jongen groot brengen, in het najaar ruien en in de winter rusten. Dit alles sluit eigenlijk heel goed aan bij de natuurlijke behoeften en instincten van de duif.”

Een Escort iLog meetsensor voor temperatuur en luchtvochtigheid tussen twee naastliggende manden in een duivenwagen van Afdeling 11

Het onderwerp van deze column is duivensport en wetenschap. In mijn optiek is de duivensport in vele opzichten stil blijven staan. Er is veel te weinig gebruik gemaakt van wetenschappelijke ontdekkingen of veranderde inzichten. Ik vroeg Albert hoe hij daar als wetenschapper tegenaan kijkt. Albert; “Wetenschap en duivensport hebben in mijn ogen een bijzondere relatie. Wetenschap gaat over het objectief beschrijven en verklaren van de werkelijkheid. Met open blik kijken, jezelf kritisch blijven bevragen en vooruitgang in weten, begrijpen en beheersen. In de duivensport daarentegen bestaan er nogal wat bijgeloof, ongefundeerde theorieën, vermeende wondermiddeltjes, vastgeroeste overtuigingen en behoudendheid. Wetenschap en duivensport zijn zo bekeken niet direct elkaars grootste vrienden. Persoonlijk heb ik geen moeite met deze kenmerken van de duivensport. Het heeft ook zijn charme en ik laat daarin eenieder vrij. Wel is het belangrijk voor de duivensport dat dit niet schadelijk gaat werken en dat bestuurders wél hun beleid en beslissingen mede baseren op analyses, feiten en zuivere redeneringen. Het blijft voor bestuurders een lastige uitdaging om beleid te ontwikkelen en uit te voeren op basis van wetenschappelijk onderbouwing. Vooral als dit beleid indruist tegen de overtuigingen van een deel van de leden. In ander opzicht zijn wetenschap en duivensport dan toch wel grote vrienden. Zo heeft bijvoorbeeld wetenschappelijk onderzoek naar de stofwisseling van de duif geleid tot een andere manier van voeren: meer koolhydraten voor het kortere werk, vetten voor het langere werk, en niet te veel peulvruchten waarvan het eiwit door duiven maar matig wordt verteerd en opgenomen. Maar ook tot een arsenaal aan entstoffen. Wat ik boeiend vind aan de duivensport is dat zelfs de meest elementaire vragen vaak nog niet beantwoord zijn. Dit komt mede omdat het in de duivensport, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de professionele veehouderij en het landbouwkundig onderzoek, de afgelopen decennia geen gewoongoed is geweest om systematisch gegevens te verzamelen, te analyseren en conclusies te trekken. In dat opzicht voelt de duivensport soms als een boomgaard waar zelfs het laaghangende wetenschappelijke fruit nog aan de bomen hangt. Met andere woorden: er is nog zo veel te ontdekken en te leren. Met als vraag aller vragen: hoe vindt de duif de weg naar huis? Na ruim een eeuw van onderzoek en honderden wetenschappelijke studies, weten we het eigenlijk nog niet goed.”

Tijdens mijn vele hokbezoeken en gesprekken met liefhebbers en de discussies op de sociale media volgend, zie ik dat er best wel een redelijke kloof is ontstaan tussen de traditionele veelal oudere duivenliefhebbers en de jongere veelal ambitieuze duivensporters. Dat uit zich niet alleen in de prestaties maar vooral ook in de sportbeleving. Ik vroeg Albert of hij denkt dat die kloof nog te dichten is. Albert; “Ik denk dat die kloof tussen oudere en jongere duivenliefhebbers niet persé overbrugd hoeft te worden. Oudere liefhebbers mogen op een meer traditionele manier duivensport beoefenen en beleven. Maar er zou tegelijk voldoende ruimte moeten zijn voor jongere liefhebbers om gebruik te maken van moderne ontwikkelingen zoals als het live uitzenden van opnames van lossingen, het realtime/automatisch melden van geklokte duiven, kloksystemen met thuisafslag, GPS-ringen om duiven te volgen tijdens de vlucht, enzovoort. Bestuurders zouden m.i. ruimte moeten geven aan beide; ze mogen naast elkaar bestaan. En oudere en jongere liefhebbers, op hun beurt, zouden elkaar daarin ook de ruimte moeten geven.”

Ik ben het met Albert eens dat men elkaar meer ruimte zou moeten geven om de sport op de manier te beoefenen die het best bij iemand past. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vooral bij veel oudere liefhebbers bestaat weerstand tegen GPS systemen en het volgen tijdens de vlucht thuis afslaan, e.d. en dat is toch de grootste groep duivenliefhebbers. Albert; "De traditionele duivensport sluit niet goed meer aan bij de samenleving en de mensen van nu. De samenleving is van karakter veranderd van agrarisch naar industrieel en dienstverlenend/technologisch. In feite is de duivensport een hobby uit het agrarische en industriële tijdperk van midden jaren 1800 tot de jaren vijftig, zestig, zeventig van de vorige eeuw. Daarna is in West-Europa de neergang begonnen. Er zijn relatief weinig mensen die beginnen met de duivensport terwijl er wel stoppers zijn en leden die overlijden. Wat de duivensport niet slim heeft gedaan is dat er nooit heldere spelregels en initiatieven zijn ontwikkeld om de duivensport leuk, behapbaar en passend te houden bij het overgrote deel van de mensen met een baan, een gezin, vakanties en een gemiddeld achtertuintje. Het aantal duiven waarmee je kunt spelen had naar mijns inziens al lange tijd geleden gemaximeerd of gestandaardiseerd moeten worden, zoals ook een voetbalelftal standaard bestaat uit 11 personen en een volleybalteam standaard uit 6. Dat liefhebbers tot voor kort ongebreidelde aantallen duiven konden inzetten is sportief gezien heel raar en grote, professioneel verzorgde duivenkolonies hollen de duivensport van binnenuit door de meerderheid van hobbyisten omver te spelen die er vervolgens de brui aan geven. Op zich is een kleinere duivensport in mijn ogen niet erg. Een kleinere duivensport kan nog steeds maatschappelijk geaccepteerd en heel leuk zijn. Maar bestuurders in de duivensport moeten er wel tijdig op anticiperen en de organisatie en logistiek van de duivensport erop aanpassen. Denk bijvoorbeeld aan samenwerking tussen verenigingen, het samengaan van verenigingen tot grotere verenigingen met een regionaal in plaats van lokaal werkgebied, een ophaaldienst voor liefhebbers die wat verderaf wonen, meer focus op middellange en lange vluchten, enzovoort. Als de duivensport dat lukt blijft er een kleinere maar goed georganiseerde en leuke traditionele duivensport bestaan. "

Albert op het Veterinair Congres bij de Olympade 2024 in Maastricht

"En toch... denk ik dat de mystiek van de duif die op raadselachtige wijze zijn weg naar huis vindt, de ontspanning van het omgaan met duiven, en de behoefte van de mens aan sport en spel, ook in de moderne tijd kunnen leiden tot een enorme opleving. Maar dan moet de duivensport andere vormen van het duivenspel vinden en organiseren die meer aansluiten bij de samenleving en de mensen van nu. Digitalisering en technologische innovaties zoals internet en GPS-technologie kunnen daar een grote rol in spelen. Ik snap dat mensen die in de traditionele duivensport hun plezier beleven, dat zien als bedreiging van wat ze hebben en willen behouden. Maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Er kunnen nieuwe vormen van duivenspel ontwikkeld worden naast de meer traditionele vorm. Het verleden heeft laten zien dat voorheen oubollige hobby's zoals darten of het hebben van een moestuin, opeens weer booming kunnen worden én blijven. Ik denk dus dat duivensport kan opleven, maar dat het aan de duivensport is om dat te gaan "uitlokken" met nieuwe vormen van duivenspel en de inzet van digitalisering en GPS-technologie.”

Dit is al met al één van de grootste columns geworden over de afgelopen 15 jaar en wetende dat mijn gemiddelde lezer afhaakt bij stukken van meer dan drie A-viertjes, laat ik het hierbij hoewel Albert nog veel meer over dit onderwerp heeft verteld. Dat komt dan in een volgende column aan de orde.

ALLERHAND TUSSEN BARCELONA EN DAX.

Beste sportvrienden,

een razendsnelle Barcelona editie 2024 gelost met zuidwestenwind, en dan zijn de kansen groot op aankomsten op de dag van lossing, veel charme is dan verloren, maar er tegenover staat dat men dan andere superlatieven te horen krijgt. Nog nooit vloog een duif een afstand van 1.197.567 km. op een dag, gelost om 7.15 uur, en een aankomst op dezelfde dag om 22-44-32. Alweer een prestatie van de bovenste plank, alleen echte toppers presteren dit.

.

.

Sil van Vliet uit Ter Aar, 1^e Prijs ZLU Nationaal 2024.

.

.
Ook nog nooit vertoont, is de prestatie van

Houdt de “oudjes in ere ", kost wat kost , we hebben ze nog altijd nodig!!

.

Beste heren,

De werkzaamheden in Olen voor het konvooi van Dax zijn wederom gebeurd. Er is één volle vrachtwagen met Nederlandse en Duitse duiven en staan gereed voor vertrek. Na samenstellen van konvooi en omzetten van restmanden; 117 volle manden met 18 duiven - 1 rest duivinnen van 10 - 1 rest doffers van 3 Totaal geteld = 2119 duiven

.

Hub Wetzelaer, Pr. ZLU vluchten.

Afgelopen Donderdag zo rond kwart over 6 in de morgen heb ik een bizarre smak gemaakt. Ongelooflijk goed afgelopen want ik had mijn nek en alle botten in mijn lijf kunnen breken maar het is (hopelijk) uiteindelijk alleen bij wat gekneusde en gebroken ribben gebleven.

Wat is er gebeurd ? Ik fiets al jaren samen met mijn hond Donna vroeg in de morgen een rondje door de polder. Ik ben hier in de regio voor velen dan ook een bekende verschijning samen met mijn Mechelaar.

In het begin had ik Donna aan de lijn en hield ik die met mijn rechterhand vast. Dat leidde uiteindelijk tot 4 behoorlijk pittige val partijen. Donna houdt niet van katten en als er dan ergens een kat opdook ging Donna natuurlijk direct richting kat. De laatste keer dat dit gebeurde zat er een kat tussen 2 geparkeerde auto’s en besloot Donna rechtsaf te slaan tussen de geparkeerde auto’s. Ik belandde daar door boven op een auto met een flinke schade tot gevolg. Ook vond ze het een keer nodig om al springende haar voorpoot in mijn spaken van het voorwiel te steken. Toen lag ik ook direct met een bebloede kop midden op de weg.

We hebben toen een constructie aangebracht met een grote zware veer speciaal voor honden aan het achterwiel. Die had Donna omdat ze (als een sledehond) mij vaak voort trekt binnen de kortst mogelijke tijd helemaal krom gebogen. Dus had ik de laatste maanden Donna aan een lijn aan mijn frame vast gemaakt. Dat ging prima en kon ik mijn handen aan het stuur houden.

Donderdag morgen waren we een paar honderd meter op weg en besloot Donna iet te doen wat ze nog nooit gedaan heeft. Ze haalde het in haar hoofd om een lantaarn paal rechts te passeren. Nu halen we samen vaak elektrische fietsen in dus gaan we niet bepaald zachtjes. Wat er dan gebeurt is natuurlijk ongelooflijk Donna’s nek wordt er bijna afgetrokken en ik werd met een gigantische klap met fiets en al naast de lantaarn paal op de grond gesmakt. Je valt dan niet alleen, maar valt met een snelheid van 20 km per uur. En ik kan mijn val niet breken want daar is geen ruimte voor pats boem daar lig je.

Terwijl ik daar lag kreeg ik door dat er niets was gebroken maar dat ik wel met mijn ribben boven op het stuur van mijn fiets was gevallen en dat was echt geen prettig gevoel. Ik ben op gekrabbeld en naar huis gefietst met Donna. Mijn schaafwonden behandelt en toen ik de adrenaline weer weg voelde vloeien kreeg ik een snel opkomende pijn aan mijn ribben. Dat zette flink door en enkele uren later kon ik bijna niet meer bewegen en hoesten was ook niet te doen. In bed slapen ging ook niet dus sliep ik de laatste dagen maar enkele uren gewoon zittend op de bank. Ook mijn nieren hadden een flinke opdonder gekregen want ik had enkele dagen bloed in mijn urine. Gelukkig is dat vandaag weer over. We hebben dus een paar dagen de tijd gehad om goed na te denken.

Iedereen die uitslagen kan lezen ziet wat er hier in Zuid-Holland plaats vindt. Ik heb daar in het verleden uitgebreid over geschreven ,conclusie er is gewoon geen reet meer aan om in groot verband in deze regio met duiven te spelen. De totale overheersing van 2 duivenclubs is zo groot dat het lijkt of alleen daar maar goede liefhebbers en goede duiven zitten en in de rest van Zuid-Holland alleen maar krabbers wonen.

Eerlijke duivensport bestaat niet maar oneerlijke duivensport bestaat wel degelijk. Ik heb mijn best gedaan in het verleden om dit oneerlijke deel te veranderen door het uitgebreid te benoemen in mijn columns en in gesprek te gaan met de voorzitter afd. 5 en met de voorzitter NPO.

Ik ben dankbaar dat ik deze val overleeft heb en heb goed nagedacht. Ik ga niet meer met Donna fietsen. En ik ga de duivensport een beetje anders aanpakken dan tot nu toe. We gaan zeker de helft of zelfs nog veel meer van onze duiven wegdoen en blijven met een veel kleiner groepje duiven toch betrokken bij de onze prachtige sport.

Ik kijk uit naar de nieuwe NPO indeling en heel misschien verandert er dan iets. Maar ik vermoed en ben bang dat we allemaal gaan beleven dat de automatische lossing systemen in de auto’s van afd. 6 en 7 (als die hier gebruikt gaan worden) weer terug gebracht worden tot deur voor deur lossen. En dat deze nieuwkomers dan allemaal ondergeschikt worden aan het vervoer systeem afd. 5. (Dan kunnen ze hun namen ook lezen op het derde blad van de uitslag).

De jonge duiven kwamen geweldig goed naar huis maar kwamen niet binnen en ook de oude duiven kwamen prima naar huis. Geen spectaculaire uitslagen om hier te vermelden. We hopen op een spoedig herstel en groeten een ieder!!