Bij duivensport draait veel, zo niet alles, om het oriëntatievermogen van de sportduiven. Bij duivensport is snelheid wel een factor, maar deze is van veel minder belang dan een goed oriëntatievermogen. Een duif die snel vliegt maar geen juiste koers kiest legt het af tegen een wat langzamere duif die een rechtere lijn kiest naar zijn hok. Een dergelijke duif vliegt, afhankelijk van de lengte van de vlucht, vele kilometers korter.
Er is nog steeds geen sluitende theorie om dit wonderbaarlijk oriëntatievermogen goed te kunnen verklaren. Toch zijn het vooral de sportduiven geweest, waarmee veel wetenschappelijk onderzoek verricht is om inzicht te krijgen met betrekking tot het verschijnsel van de vogeltrek. Al die onderzoeken hebben natuurlijk wel een beter inzicht gegeven met betrekking tot het vermogen van de sportduif om van een vreemde plaats naar zijn thuishok te vliegen.
Zo staat wel vast dat de duif zijn thuishok weet terug te vinden met informatie die wordt verzameld tijdens en na de lossing. Zo zijn er duiven vervoerd naar een losplaats in volledig gesloten metalen containers, voorzien van lucht uit zuurstofflessen of onder narcose en geplaatst op ronddraaiende tableaus. Je zult denken, veel gekker kun je het niet maken, maar toch bleken de duiven het thuishok gewoon te vinden. Dat deden ze dus met informatie die ze verzamelden tijdens en na de lossing.
In onderzoek werd vastgesteld dat duiven waarschijnlijk de zon in combinatie met hun biologische klok gebruiken om hun koers te bepalen. Bij het zonnekompas neemt men aan dat de duiven de plaats van de zon nabij het thuishok weten voor elk gegeven tijdstip van de dag. Dit noemt men wel de biologische klok. Dit kan natuurlijk alleen maar als de zon aanwezig is. Als duiven nu worden losgelaten op grote afstand van het hok, dan levert het verschil in positie van de zon ten opzichte van de positie van de zon bij het thuishok, informatie over de plaats van het thuishok en dus ook over de te vliegen koers naar huis. Het is dus wel duidelijk dat de zon een belangrijke rol speelt bij de oriëntatie. Als de zon niet waarneembaar is door mist of bewolking of wordt de zon op een foute plaats waargenomen zoals bij een inversie, dan raken veel duiven in de problemen. Ook trekvogels die in mistgebieden terecht komen raken vaak gedesoriënteerd en vliegen aanvankelijk vele richtingen op tot zij weer in gebieden met vrij zicht komen.
Overigens spreken wij wel over de zon, maar als er wolken hangen waarachter de zon verborgen is, zijn duiven nog steeds in staat om zich goed te oriënteren. Als het wolkendek maar wat onbewolkte blauwe plekken heeft dan heeft een duif daar voldoende aan om de positie van de zon te bepalen. Dit komt omdat de duiven gevoelig zijn voor de polarisatie van licht. De polarisatie is feitelijk een trillingsrichting van het licht. Dit lichtaspect dat voor ons niet zichtbaar is kunnen duiven wel waarnemen. De polarisatie is in elk stukje blauwe lucht aanwezig. Vooral in de golflengten die we ultraviolet noemen is deze krachtig aanwezig. De combinatie die hier aanwezig is van de gevoeligheid voor ultraviolet licht en polarisatie van zonlicht levert een prima instrument op om de positie van de zon te kunnen bepalen.

De rol van de zon als oriëntatiemiddel plaatst ons echter voor raadsels als het gaat over duiven, die in staat blijken ook in de nacht door te vliegen en het thuishok te bereiken. Dit wijst op het feit dat ook andere zaken een rol spelen.
Bekend is dat duiven die leiden aan het ornithosecomplex, dit zijn verschillende luchtweginfecties, heel veel moeite hebben om thuis te komen. Misschien wijst dit op het feit dat ook de reukzin een rol bij de oriëntatie speelt. Het is gebleken dat duiven waarbij de reukzenuw was doorgesneden of het neusslijmvlies verdoofd werd, zich niet of nauwelijks konden oriënteren. Het kan echter ook heel goed zijn dat met het doorsnijden van de reukzenuw ook andere functies zijn beschadigd. Hierbij zijn dan storingen aan gezicht- en reukzintuig in het geding. Vogels zouden bijvoorbeeld gebruik kunnen maken van atmosferische gassen, ook als deze slechts in minuscule hoeveelheden aanwezig zouden zijn. Geur zou dus ook een rol kunnen spelen bij de oriëntatie van duiven.
Meer aanhangers zien we bij de theorie dat het aardmagnetisch veld een rol zou spelen bij de oriëntatie van de duiven. Wat is nu dat aardmagnetische veld? Je kunt je de aarde voorstellen als een reusachtige magneet. Die magneet heeft twee uiteinden, de Noordpool en de Zuidpool. Tussen die twee polen loopt het aardmagnetische veld. Dit is een magnetisch veld wat de aarde omringt. Men vermoedt dat dit komt door de stroming van magnetische mineralen en elementen in de aardkern. Het magnetische veld dat onze planeet omringt, is een fantastisch natuurlijk fenomeen. Het beschermt ons tegen hoog-energetische deeltjes uit de ruimte. Als een grote magneet trekt het magnetisch veld deze deeltjes weg van de aarde, zodat we hier kunnen leven zonder allerlei stralingsziektes te krijgen. Er is soms wel wat verwarring over deze polen. De geografische Noordpool ligt in de buurt van de geomagnetische Noordpool en is de magnetische Zuidpool en zo ligt de geografische Zuidpool in de buurt van de geomagnetische Zuidpool en is de magnetische Noordpool. Ter hoogte van de magnetische Zuidpool lopen de lopen de veldlijnen van het magnetische veld loodrecht de aarde uit en via een boog om de aardbol heen gaan ze ter hoogte van de magnetische Noordpool weer loodrecht de aarde in. Het magnetische veld heeft op ieder plek op aarde verschillende krachten zowel in horizontale als verticale richting.
Er mag worden aangenomen dat duiven gevoelig zijn voor magnetische velden en deze kunnen ‘voelen’. Onderzoekers hebben aangetoond dat duiven onderscheid kunnen maken tussen de aan- en afwezigheid van een kunstmatig opgewekt magnetisch veld. Ook zijn door wetenschappers microscopisch kleine magnetietdeeltjes in de zenuwuiteinden van de bovensnavel bij duiven gevonden. Magnetiet is een mineraal welk werd toegepast in kompassen. Deze deeltjes magnetiet kunnen waarschijnlijk functioneren als magneetreceptoren. Bij onderzoek met duiven die een magneet op de rug gelijmd kregen en daarom het aardmagnetische veld niet konden voelen, bleek dat bij de magneetduiven ten opzichte van een andere groep duiven die een nepmagneet droegen, de oriëntatie minder nauwkeurig was. Vooral als het weer bewolkt was hadden de magneetduiven meer moeite met de weg naar het thuishok te vinden, omdat ze dan waarschijnlijk meer aangewezen waren op het aardmagnetische veld.

Oriëntatie

Er zijn tijdelijke afwijkingen in richting en sterkte van het aardmagnetische veld die ontstaan door zonnestormen of magnetische stormen door explosies in de atmosfeer van de zon. Toch is volgens sommige wetenschappers de invloed van magnetische stormen op de grootte en oriëntatie van het aardmagnetisch veld zelf maar gering, althans voor zover dat veld wordt gemeten op grondniveau. Doorgaans is de invloed onbetekenend. Ook kan veilig worden aangenomen dat de kleine variaties niet worden waargenomen door dieren en dus ook niet door onze duiven. Bij verstoring van het aardmagnetische veld zullen duiven gebruik maken van het zonnekompas. Mogelijk dat bij hevige zonnestormen in combinatie met bewolkt weer de aardmagnetische storingen meer ‘last’ veroorzaken bij de oriëntatie.
Op korte afstanden van het hok kan de duif zich oriënteren op het zicht, dat wil zeggen op de omgeving en wel op afstanden van zo’n 20 tot 40 kilometer. Het is daarom raadzaam om bij de eerste africhtingen van jonge duiven deze op kortere afstand van huis los te laten. Uit onderzoek waarbij duiven op korte afstand van het hok werden losgelaten bleek dat de duiven sterk aangetrokken werden door infrastructuur zoals snelwegen en spoorlijnen die in de richting van hun hok liepen. Op het moment dat de richting van de infrastructuur sterk begon af te wijken van de weg naar hun hok namen sommige duiven een andere route. Er waren echter ook duiven bij die de weg bleef volgen tot aan een kruising waar ze weer de goede richting konden kiezen. Dicht bij het thuishok kozen de duiven weer voor bekende objecten in het landschap. Al eerder werd vastgesteld dat als een duif het thuishok nadert er meerdere herkenningspunten zijn, die een rol spelen in het lokaliseren van het hok. Op het moment dat het gebied echt vertrouwd is neemt de snelheid toe met ongeveer 12%. Dat duiven een voorkeur hebben om boven autowegen te vliegen zou verklaart kunnen worden door het vele gemotoriseerde verkeer op de autowegen dat meer warmte produceert waardoor de duiven boven de autowegen beter gebruik kunnen maken van de thermiek.

Er zijn ook heel andere theorieën met betrekking tot de oriëntatie die puur theoretisch zijn. Een van deze theorieën is dat er een verbinding is tussen de duif en het hok: als ooit twee delen met elkaar contact hebben gehad dan zouden deze ook op een bepaalde wijze met elkaar contact blijven houden. Er zou dus een verbinding zijn met de duif en het hok. Er zou dan sprake zijn van een niet aan locatie gebonden plaatsbepaling. Om deze theorie wat beeldender voor te stellen moet je denken aan een onzichtbare elastieken band die uitrekt als de duif van het hok wordt vervoerd en voor de duif een hulpmiddel is om weer op het hok terug te komen zodra ze gelost wordt. Natuurlijk klinkt dit wel erg eenvoudig en gemakkelijk, maar zolang er geen eenduidig antwoord is op het fenomeen van de oriëntatie is, is het niet verstandig om snel een theorie overboord te zetten. Als we echter het relatieve gemak zien waarmee vroeger militaire duiven steeds weer op andere plaatsen konden worden ingezet, dan wijst dat toch wel op een sterke gebondenheid aan het hok en niet aan de plaats.
Het aardmagnetische veld en de zon lijken in ieder geval factoren die betrokken zijn bij de oriëntatie van onze duiven, maar er zal zeker nog meer wetenschappelijk onderzoek nodig zijn om te weten hoe het oriëntatievermogen van de sportduiven precies in elkaar zit.

Bron
De moderne duivencoach, Ton Ebben, Leo van der Waart, 2011
NORMBLADEN PVH (GIDSEN VOOR GOEDE PRAKTIJKEN) in pdf 
GGP sport duiven orientatie vermogen

Onze duiven hebben dit weekend de laatste oude duivenvlucht gevlogen. We keken uit naar een mooie afsluiting. De duiven vertoonden de laatste weken een stijgende lijn in hun prestaties en we hoopten dan ook op een mooi hoogtepunt aan het eind van het seizoen.

We zouden Argenton vliegen wat uiteindelijk Chateauroux werd. Het weer zag er niet echt veel belovend uit en het was niet eens zeker of onze duiven dit weekend wel zouden kunnen vliegen. Het verbaasde me dan ook dat de duiven zaterdag vroeg gelost werden.

Toen ik een Belgische vriend aan de lijn kreeg op het moment dat onze Chateauroux duiven bijna bij hem overkwamen ,vroeg ik hem hoe het weer bij hem was. Hij wist niet dat onze duiven waren gelost, maar vertelde me dat het daar bij hem gewoon water hoosde en voor een duif onmogelijk om in te vliegen. Een onbehaaglijk gevoel bekruipt je dan. Natuurlijk komt er altijd een uitslag met winnaars maar ik ben meestal niet één van die gelukkige. En met dit weer heb je zeker geluk nodig. Toen ik weer gebeld werd door vriend Ad uit Bergen op Zoom (die ook precies op onze vlieglijn woont ) waar het ook op sommige plaatsen ook regenwater stortte, zakte mijn hoop op een mooie vlucht steeds verder weg.

Dan komen de duiven ,eerst een jaarling duivinnetje pal uit het Noorden,droog en niets aan te zien. We moeten dan bijna 10 minuten wachten op een ander jaarling duivinnetje, ook zij kwam uit het noorden en zij was behoorlijk nat. Dan arriveert een jaarling doffer ook zeiknat en ook uit het noorden, dan een paar minuten later zien we tot onze stomme verbazing 5 duiven heel hoog in de lucht cirkelen, als weduwnaars die net terug komen van 20 minuten trainen. Prachtig en ook heel onwerkelijk om te zien hoe ze daar hoog prachtig bleven zeilen en zweven. Het duurde behoorlijk lang voordat dit stelletje naar beneden kwam. Van enige motivatie om naar hun hok te komen was totaal geen sprake. Kwam dit door het weer? Of lag er iets anders aan ten grondslag? We zullen het nooit weten maar mijn gevoel zegt me dat ze blij waren. Blij dat ze weer thuis waren na alle regen en ellende onderweg. En dat dit blije gevoel sterker was dan de motivatie om snel bij hun partner te zijn.

We kregen in ieder geval geen echt gemotiveerde duiven thuis dit weekend. Uitgezonderd onze 1^e duif waren alle duiven ook behoorlijk nat. We begonnen in ons samenspel met de 10^e prijs en er vlogen er 14 van de 36 in de prijzen. Er uitgebreid over uitweiden heeft geen zin, deze vlucht was geweldig voor al diegene die wat vroege prijzen pakten maar blijft niet in ons geheugen als een mooie afsluiting.

Dan hadden we ook nog de jonge duiven die op vrijdag werden gelost in Morlincourt en ook de jonge duiven hadden te maken met een paar pittige vervelende buien. De duiven kwamen toch redelijk goed naar huis maar weer stopte de teller toen we er nog 4 moesten en daar zaten 2 van mijn favorieten bij. Toen we vrijdagmiddag een jong duifje op gingen halen bij de dierenambulance in Culemborg ontmoette ik daar een liefhebber uit Zoetermeer. Hij kwam ook een duifje halen die daar gewond op straat belandde. Het was één van zijn beste jonge duiven en ook ingekorfd voor Morlincourt en wordt dan op de dag van lossing gevonden in de regio Culemborg. Deze duif heeft daar niets te zoeken en is duidelijk naar het oosten uitgeweken om de buien mis te houden.

Ook onze jonge duiven kwamen allemaal uit het oosten, dus dat verklaart veel. Gelukkig kwamen mijn 4 ontbrekende duiven alle 4 terug maar niet de volgende dag maar pas op zondag. Ze waren alle 4 totaal afgevlogen en vraag me af of ze nog mee kunnen met het jonge duiven spelletje dit jaar.

Al met al is de duivensport op dit moment een belasting geworden die geen enkele vorm van bevrediging meer geeft. Heel hard werken, veel geld betalen en er totaal niets voor terug krijgen. Regelmatig vraag ik me dan ook af waar ik nog mee bezig ben. Ik heb het idee om in de toekomst mezelf meer te richten op de fond vluchten maar daar is het ook niet veel beter. Als ik die discussies weer lees over de ZLU dan lees ik veel verontwaardiging over de lossing Narbonne. Doordat de duiven één uur te laat gelost werden kon je op klompen uitrekenen dat de meeste Nederlandse duiven in de shit terecht zouden komen. Gelukkig kwamen de Nederlandse duiven nog goed door de regen naar huis toe maar dat ligt zeker niet aan de lossingsverantwoordelijken.

Verleden jaar op Narbonne ook een drama en ook had toen was iedereen in alle staten. En wat gebeurt er vervolgens ,er gebeurt helemaal niets. Toen ik nog grote fond speelde (zeg maar 30 jaar terug) gebeurde namelijk precies hetzelfde, alleen maar commentaar op de ZLU en wat is er veranderd in al die jaren? Helemaal niets !!

Het staat me nog helder voor de geest, Pau 1989 een prachtige eerlijke maar loodzware middag lossing editie. Paul ten Have uit Sivolde won die zware vlucht op één van de verste afstanden. Op die loodzware vlucht lieten de Nederlanders overtuigend zien dat de beste duiven voor zulke overnacht vluchten in Nederland zitten en niet in België. Dat was niet naar de zin van de Belgische verstandhouding kompanen en er werd snel een vergadering belegd met hun ZLU broeders. Uitkomst van deze vergadering was duidelijk en kwam al snel boven water in de pers.

“De Pau duiven zouden in de toekomst op een zodanig tijdstip in de morgen gelost gaan worden, dat de duiven op de dag van lossing niet thuis zouden kunnen komen”.(Een soort halve middag lossing) Bijna alle Nederlanders waren zwaar verbolgen, je wist dat je in de maling werd genomen. Want in de praktijk komen er dan natuurlijk altijd enkele duiven door maar dan wel op de kortste afstanden.

Ik hoorde toen veel fondspelers zeggen dat ze nooit meer mee zouden doen op Pau. Sommigen hebben dat misschien één jaar volgehouden maar het ego van de meeste duivenliefhebbers is vele male groter dan hun principes.

En zo gaat het al jaren wat er verleden jaar op Narbonne gebeurde is echt ongehoord en werkelijk niet van deze tijd. Iedereen had een mening en wist dat dit achterlijke gedrag afgelopen moest zijn. Wat is er ondertussen daadwerkelijk veranderd? Waarom toch allemaal weer ingekorfd voor Narbonne? En dan vinden we het gek dat onze sport achteruit holt? Je moet als modale liefhebber wel heel veel eelt op je ziel hebben om plezier te behouden in het spelletje dat duivensport heet.

Martin.

Seizoen 2023 zal de boeken in gaan als een echt regenseizoen. Twee dagen later dan gepland konden op zondagmorgen om 08.00 uur het startschot worden gegeven voor de terugreis van onze duiven  uit Narbonne. 270 Duiven daarvan werden door 36 liefhebbers ingemand bij IFC Zeeland, waaronder 125 jaarlingen. Door de krachtige ZW-wind zouden er ongetwijfeld op de dag van lossing nog duiven kunnen worden verwacht, zeker in het Limburgse. Regenbuien in Noord België en Nederland belemmerde echter een massale aankomst in het westen. Toch zijn er altijd weer van die krachtpatsers die de omstandigheden trotseren. De eerste duif werd gemeld door de Gebr. (Kees en Leo) Dingemanse uit Arnemuiden die daarmee hun tweede zege van dit seizoen binnen sleepten. Hun 2-jarige weduwnaar 21-1227376 werd geklokt om 21.26 uur, nationaal met prijs 23 wederom goed voor een vaasje. Als we naar de afstamming van deze blauwe doffer kijken zien we beroemde namen als de Kaasboer van Gaston van de Wouwer en de Gimondi van Wijnands & Zoon.
Herman Calon klokt de tweede duif in ons concours om 21.41 uur, goed voor zilver in d etotaal uitslag en winst bij de jaarlingen.  Dat Eric Dek forme op het hok heeft bewijst hij de laatste weken op alle vluchten. Hij draaide maar liefst 2 duiven nog op de lossingsdag, te weten om 21.53 en 22.12 uur, goed voor brons dus.

Van de 36 deelnemende liefhebbers wisten er 25 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op Narbonne waren Joost Corré met 100% prijs (3/3); Comb. F & J Provoost met 75% prijs (3/4); Comb. Krijger en Zn. met 70% prijs (7/10); Frank Calon 67% prijs (2/3); J.C. Hoek 60% prijs (6/10); en 50% prijs werd gescoord door Comb. Bruggeman-Zegers (2/4) en J. Melis (3/6).

30 juli 2023 Narbonne – 270 duiven – 36 deelnemers – IFC Zeeland:
1 Gebr. Dingemanse; 2 H.M. Calon; 3, 4 Eric Dek; 5, 7, 8 A.J. Maljaars; 6 Ab van de Linde;
9 J.J. Lindenberg; 10 Joost Corré.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

RIEKS LONSAIN UIT NIEUWLEUSEN WINT MET ZIJN ‘BLUE LUCY‘ INTERNATIONAAL MARSEILLE

.

Een bijzondere vlucht is internationaal Marseille dit jaar zonder meer geweest. Lang zag er naar uit dat in de voorvlucht en wel in Noord-Frankrijk de snelste  internationale duif was geklokt. Op een afstand van 730 km klokte Frank Menez in Voyenne om 18.06 uur. Zijn vierjarige doffer kwam tot een snelheid van 1095 m.p.m. En alle Belgische en Nederlandse Marseillevliegers beten zich daarna stuk op deze snelheid. Die gemaakte snelheid leek voor de overvlucht onhaalbaar. De neutralisatietijd ging in en theoretisch waren er nog kansen voor de pure overvlucht in Nederland. Maar was dat realistisch met deze snelheden?  De klap op de vuurpijl kwam met een constatering  om 5.16 uur op maar liefst 1038 km in het Overijsselse Nieuwleusen. Het was Rieks Lonsain die aldaar zichzelf en de hele duivenwereld deed verrassen met zijn favoriete duivin. Zo’n 11 uur na het klokken van de Franse duif ‘gooide’ Rieks de Fransman van zijn troon en mocht er zelf plaats op nemen. Wat is het verhaal achter de winnende duivin en de man die internationaal Marseille wint? We legden Rieks Lonsain een aantal vragen voor en via zijn antwoorden kunnen we hem en zijn winnende duivin beter leren kennen:

Dacht je dat Marseillevliegers op jouw afstand op vrijdagavond konden doorkomen? Tot hoe laat ben je blijven letten? Begreep je dat als je op zaterdagmorgen heel vroeg zou kunnen pakken dat je nationaal en internationaal nog kon winnen? Hoe laat ben je opgestaan? Was de duivin om 5.16 uur al geklokt en hoe vond je haar?

 Vrijdagavond de meldingen gezien van de Limburgse duiven en er kwam er maar één buiten Limburg tot er later  bij Heikamp-van Doorn  eentje doorkwam tegen het donker worden. . Toen dacht ik nog die zit al aardig dichtbij. Omdat er verder niks meer kwam elders in het land ben ik rond 23.30 u naar bed gegaan en kon niet in slaap komen en ben om 00.20 nog buiten geweest maar weer naar binnen. Lampen gaan om 04.00 u aan i.v.m bijlichten dus dacht mocht er toch nog eentje komen dan heeft die licht . De ingang van spoetnik was open en klok aan. Wekker gezet om 05.00 uur , direct gekeken op meldlijst en zag twee duiven in nacht van Jelle en de  Jong. Effe erin en naar beneden maar niet met gedachte dat er één zou zitten maar dat het wel kon natuurlijk. Ik liep naar achter en ik zag direct dat het Blue Lucy was die voor het hok op paadje zat te slapen. Dacht nog eerst proberen dat ze op de klep vliegt want ik durfde er niet omheen en van andere kant erbij want als ze nou  niet geklokt was en op de ren vloog was ik de sjaak want ze heeft op Limoges vorig jaar 20 min. verzeten op de nok en vervloog daarmee een top-10 positie. Voorzichtig opgejaagd en ze landde op de kleppen. Hoorde geen piep maar  gelukkig was ze toch al geklokt. Naar de klok gelopen en bleek dat ze net geklokt was . Mede gezien de twee stronthoopjes die ernaast lagen zal ze tussen 00.30-04.00uur gearriveerd zijn mede omdat de boel om 04.00 u verlicht is. Bij ingaan van NT zag ik dat ik 1100 m.p.m. had en dus nu ook wist de meters van de 1e internationaal gemelde duif te kloppen en  als er geen Friese duif zou worden geklokt ik wel eens de 1^e internationaal zou kunnen gaan pakken. Dat was natuurlijk niet te bevatten als je droom heel misschien uitkomen gaat. Had in verleden al paar keer gedroomd dat ik Internationaal Marseille had gewonnen.

Je hebt de winnares Blue Lucy genoemd en wat presteerde ze de voorgaande jaren?
Blue Lucy vloog als jaarling de snelle Libourne(Bergerac) en miste haar prijs. Toen ging ze als tweejaarse eind mei naar Limoges (middaglossing) en ze pakte daarop de 15^e NPO maar verzat de 10^e plaats. De bedoeling was om de Barcelona duiven 2x te kunnen spelen dus Limoges –Barcelona en de ander duiven Limoges-Pau-Marseille te geven. Een paar jaar waren er weinig vluchten gespeeld en de duiven niet echt kunnen selecteren. Pau werd een lossing in Bordeaux na vele dagen extra mand. Het werd voor mijn duiven een te snelle vlucht want er kwam niets op dag één wat natuurlijk wel moest want het  prijskamp was op paar duifjes na gesloten op onze afstand. Ze zat  ‘s morgens wel bij m’n eerste groepje duiven maar als hoeveelste precies weet ik niet meer. Na Pau gingen ze naar Marseille en toen was ze m’n eerste om 07.39 u en na enig aarzelen kwam ze van de nok op de plank en was ze 53^e Nationaal.

.


.

Hoe zijn je fondduiven ingespeeld voor dit seizoen?  
Nu voor 2023 waren de plannen om afdeling 1 op Barcelona en afdeling 2 op Marseille te spelen en de jaarlingen zitten in aparte afdeling in de ren en die als de weersvoorspellingen het toelaten te verdelen over Marseille-Narbonne- München en evt enkelen naar Perpignan. De Marseilleduiven en de jaarlingen/late jongen zijn een maand voor Marseille naar Sallieu 608 km geweest. Sallieu ligt net ten westen van de Rhône-vlieglijn. Maar met inkorven was ‘Blue Lucy’  voor mij niet in orde en de dame in de emmer ernaast ook niet. Die heb ik toch gekorfd en ze moet nog komen (vloog ook al paar knappe prijzen en ook Marseille 2022), Blue Lucy heb ik toen op de vitesse gekorfd en daarom is ze niet verder geweest dan Arlon 327 km. Ze heeft dus 7 of 8x vitesse/midfond gevlogen met afdeling en alles 1 nacht mand. Als er bv met inkorven al verwacht wordt dat de duiven niet loskomen of er is twijfel dan korf ik ze niet in voor de voorbereidingsvluchten. Normaal maakte ik daarom nog wel eens gebruik van Hank (Melun 530 km 1 nacht mand) of Velddriel op zondag . Maar dit jaar met het mooie weer in voorseizoen was het niet nodig om elders te korven. Ze konden vaak genoeg mee op de progammavluchten. Ook breng ik ze zelf rustig naar 100-300 km als dat nodig is en laat ze dan ’s morgens zo vroeg mogelijk los liefst in het bijna donker nog. De week voor Marseille zijn ze 2x gelapt naar Duitsland op 80 km (los 5.30 u) en 120 km(los 5.08 u) .

Op welke stand vertrok ze naar Marseille? En hoeveel had je er mee naar Marseille?
Blue Lucy werd nu ingekorfd op een jong van 8/9 dagen en ze was top aldus mijn maat Henri Hoeks die hier zaterdags was voor het  inkorven. Ik vond haar eigenlijk wat te schraal maar ik dacht dat dit kwam door het graanjong dat erbij lag. De andere Marseillegangers zaten op 14 dagen broeden tot een jong van 7 dagen. Er waren 9 ouden mee en 12 jaarlingen. Van deze jaarlingen waren de meeste nieuwe gekruiste lijnen die daarom gelijk maar naar Marseille moesten. De meesten slaagden voor deze eerste opdracht. Aankomst nummer vier is zo’n kruising 700 km x eigen Blue Mabel/Superman lijn,  ze is mede kleindochter 10^e nat. Valence van Willy van Thillo uit België. Deze duivin draagt een ring van 2021 en is vorig jaar als jonge duif van dik 4 maand oud op 505 km gespeeld en twee weken later op ochtendlossing Ruffec 856 km . Ze was toen de volgende ochtend om 05.45 aanwezig. De andere 4,5 maanders waren er ‘s avonds op dag één. Maar een vlucht van 850 km met zuidwestenwind is nog geen Marseille of Narbonne maar er zat muziek in . Nu had ik haar gekorfd op Marseille om te zien of ze +1000 km ook aankon en dat kon ze want ze wint de  480 ^e nat. Marseille.

Je durft jongen wel heel jong en heel ver te spelen en die krijgen een oude ring om?
Ik probeer veel en kijk wat kan en niet kan en ik kan wel zeggen dat de duiven meer aankunnen als jong dan de meesten denken. In 2021 ging de februari/maart geboren jongen in april mee met vluchten en vlogen de derde week juni  Langres 530 km(1 nacht mand) met Duitse fondclub Rheinland (inkorven 2,5 uur rijden). En een week later gingen 9 jonge duivinnen naar nationaal Issoudun 700 km en ook daar slaagden ze van. Als jaarling in 2022 pakten ook gewoon hun prijs op Limoges en/of Ruffec.

.


.

Voor Marseille speelde je dit jaar  Barcelona? Met hoeveel vliegers ben je 2023 gestart en op welke accommodatie?
Barcelona dit jaar was een zware tegenvaller met mijn beste nog achter (grootmoeder Blue Lucy). Ik had hoop dat Marseille aardig beter zou gaan verlopen dan Barcelona en zowaar beter kon niet .De duiven zitten in hok van 25 meter lengte daarvan is 7 meter volledig open aan voorkant met windbreekgaas. Daar zitten jaarlingen en dit seizoen begonnen met 62 jaarlingen/late jongen en 37 overjaarse voor Barcelona/Marseille.

Hoe verliepen de voorbereidingen en  wat doe je extra?
Verliezen waren er niet veel op een paar gebroken vleugels en paar redelijke prijsduiven die achterbleven,. dus tevreden met de voorbereiding. Ze worden geënt voor paramixo in voorjaar en verder 10 dagen voor eerste inkorving marathon wat voor tricho en luchtwegen(van Tollisan-Belgica de Weerd of Travipharma ) in het water. Dit jaar voor eerst ook Desinfect van Travipharma gegeven na de vluchten en Wonder Pigeon 1-2 dagen per week. Ook overgeschakeld op ander voer en nu geef ik de mengelingen van Embregts-Theunis.

.


.

Wanneer trainen de duiven aan huis?
Alle duiven gaan 1x per dag verplicht naar buiten meestal na het werk rond 16.00-16.30 uur en vliegen dan ongedwongen de ene keer 15 minuten en de andere keer 90 minuten. Maak me daar niet echt druk om. Als ze in orde zijn en niet te zwaar gevoerd worden vliegen ze uit zichzelf zonder probleem. Ik heb daar geen vlag of ander wapperspul voor nodig.

Wanneer worden de vliegers gekoppeld en gescheiden?  En wat kun je zeggen over de kweek?
Kweken doe ik het hel jaar door en ik koppel ze veel om want ik kan er niet inkijken(sommigen wel misschien).  De vliegers zitten het jaar rond bij elkaar en ze stoppen in oktober of november vanzelf met leggen en anders zorg ik ervoor dat ze nergens meer kunnen broeden. In voorjaar worden ze dan wat schemerig gehouden van maart tot aan dat ze weer mogen broeden ergens in april . Dit jaar voor het eerst nieuwe broedplaatsen gemaakt in vorm van emmers in wand waar ze voor kunnen zitten en in kunnen broeden. Leek me is leuk om dat te maken en moet zeggen dat het prima bevalt de duiven worden er zelfs makker van.

Waaruit het je ‘Blue Lucy’ gekweekt?
Blue Lucy is door mezelf gekweekt uit een rechtstreekse Jellemadoffer x dochter stamduif Vale Kruk x 903 en zijk vloog goeie prijzen van St Vincent/Marseille/Barcelona/Limoges en was in 2018 asduif marathon in NIC .  Van de vader heb ik maar een paar jongen gekweekt en daarna weer verkocht. Was een lastige duif in het hok en daar was ik snel klaar mee. Haar moeder is nog aanwezig.

.


.

Wat zijn mooie fondprestaties die je voorheen behaald hebt?  
De mooiste prestaties waren 1^e NPO Perigeuex  en 14^e en 19^e Nat Pau (op dezelfde vlucht).  En de 12^e nat. asduif Barselona 2008 met ‘Donna’ (75% inteelt Oude Kruk x Piet Heikamp). En de asduif marathon sector 4 met ‘de Superman’,deze vloog 5/5 in één seizoen 2017: 
2-6-'17 :827 km 140/2166 Limoges
23-6-'17 :852 km 50/3532 Ruffec (arriveerde 03.00u) 
15-7-'17 :946 km 209/1370 Orange (ochtendlossing) 
29-7-'17 :958 km 112/2725 Bergerac
5-8-'17 : 1000 km 152/1671 Cahors
Helaas ging deze doffer dood na het eten van rattengif in najaar 2017.

Wat is de basis van je fondkolonie en welke andere lijnen?
De basis is de ‘Oude Kruk’ van H. & P. de Weerd uit Breda. De stamdoffer van die lijn die nu nagenoeg alles nog bevrucht is van 2008. De ‘Vale Kruk’ is nog een ingeteelde kleinzoon van de ‘Oude Kruk’ en komt rechtstreeks van De Weerd .  In nagenoeg alle vliegduiven zit hij in en soms tot wel acht keer. Ook de oude stamduivin ‘Engeltje’ van J van Engelen kom je nog tegen. De Oude Krukken (soms zwaar ingeteelde) gekruist met duiven van o.a. Jelle Jellema , Henri Hoeks , Jan Willems(Jellema), J.C. Roelofs , Jan Koster, IJsbrand Kaptein, gebr. Hagens, Vertelman , Verweij-de Haan maken het tegenwoordig hier.

.


.

En Rieks waarmee wens je af te sluiten? Moet er nog iets van je hart?
Tip aan de mensen die geloven dat er een theorie is voor een goede duif, dat kan je naar het rijk der fabelen verwijzen. Geen enkele keurder of wie ook in duivenland kan in de duif kijken en zeggen of het een goede of een slechte is. De mand doet zijn werk. Dat je een duif met top oog, super mooie bouw en vleugels kweekt wil nog niet zeggen of hij/zij prijs gaat spelen. Veel kweken, spelen en nog eens spelen is het devies  en dan blijft er vanzelf wat over of niets. Het zijn er maar enkelen die overschieten. Roofvogels ,draden , gezondheid en de baas kosten  al heel veel duiven eer ze kunnen bewijzen dat ze wat kunnen.

Ad van Gils
 

Regelmatig wordt ik gevraagd naar de waarde en de zin van Chiazaad voor de duivensport. Kun je dat door het voer mengen? Is het een goed idee Chia toe te voegen aan het kweekvoer of vliegvoer?

Ja dat is een goede vraag. Allereerst even een technisch aspect. Chiazaad is een heel klein zaadje die zo groot is als een dikke zandkorrel. Hij is dan ook niet te mengen in het duivenvoer, want de zaadjes zullen tussen de andere doorzakken naar de bodem van de zak. En dat kan niet de bedoeling zijn. Het is daarom beter Chiazaad aan het voer te kleven of te laten wellen. Maar daarover later meer. 
Al in het Maya tijdperk heeft men veel waarde gehecht aan dit kleine zaadje. Destijds werd het al gebruikt als voedingsmiddel en ook als geneesmiddel. Chiazaad komt oorspronkelijk uit Mexico, centraal en Zuid-Amerika.
 
Het zaadje bevat antioxidanten (celbeschermers), is rijk aan calcium, Kalium, ijzer, vetzuren met een hele goede omega 6 : 3 verhouding.  Chiazaad zorgt voor een betere vertering van het voedsel. Ook wetenschappers hebben het zaadje al ontdekt en zijn bijzonder positief. Chia heeft een hoog waardevol glutenvrij eiwitgehalte en een zeer hoog vetgehalte. De Omega verhouding ligt tussen 1 : 3½. Dus duidelijk meer omega 3 dan 6. Verder bevat en 5 x zoveel calcium dan melk en ondersteunt het de calcium opname in het lichaam! Het ijzergehalte is 3 x zo hoog als in spinazie en dat wil toch wel wat zeggen. De literatuur is er heel positief over.
 
Chiazaad heeft een positieve uitwerking op de bloedsuikerspiegel. De omzetting naar en van suikers worden vertraagd. Daardoor hebben diabetes er ook baat bij.
Ook voor duiven is dat van belang. Door een veel geleidelijkere opname van suikers zal de duif in staat zijn langer op deze suikers te vliegen. En… zoals we weten is de snelheid op suikers het hoogst. Zes minuten langer op suikers betekent in de theorie een voorsprong van 1½ tot 2 km. En dat is een minuut to 2 minuten voorsprong in de uitslag. Dat is nogal wat.  U mag gerust weten, als het niet zo´n klein zaadje was geweest, had ik het al lang toegevoegd aan een energie mengeling.
 
Als men Chia zaad laat weken in water, zwelt het vrij snel op en wordt het korreltje wel veel  groter binnen 10 minuten.  Zo kunnen we vocht opslaat omdat het de waterhuishouding ondersteund, vooral bij zware inspanningen. Dat betekent minder last van dorst tijdens heet weer vluchten.  De gezwollen zaden maken maag en darm schoon en nemen daarbij vele afval en giftige stoffen mee. Chiazaad is licht verteerbaar, liggen niet zwaar op de maag  en dus geen probleem voor de sport.
 
In de praktijk kunnen we dus het zaadje toevoegen aan het voer. Niet alleen tijdens de kweek, ook voor de vlucht heeft het een grote waarde. Het in niet goedkoop, maar zijn prijs meer dan waard.
Je kunt het dus met olie of Roosvicee aan het voer plakken of het laten wellen en aan de duiven geven. De smaak is vrij neutraal. Een beetje nootachtig. Ik gebruik het zelf al een half jaar. Over de hoeveelheden is men onduidelijk. Sommigen spreken van 3 tot 4 gram per dag voor de mens, anderen hebben het over een eetlepel per dag. Dit is dan ook voldoende voor 25 duiven. Ik kan dus alleen maar positieve dingen lezen en dit aan jullie doorgeven.
Veel succes ermee.

Willem Mulder

Seizoen 2023 zal de boeken in gaan als een echt regenseizoen. Twee dagen later dan gepland konden op zondagmorgen om 08.00 uur het startschot worden gegeven voor de terugreis van onze duiven  uit Narbonne. 20 Deelnemers korfden 125 jaarlingen bij IFC Zeeland in voor de dubbelvlucht Narbonne jaarlingen. Door de krachtige ZW-wind en de vele regenbuien in Noord België en Nederland zou het lastig worden voor de jaarlingen om nog op de dag van lossing het Zeeuwse thuisfront te bereiken. Maar zoals vaak komt er op deze vlucht ook weer een witte raaf tevoorschijn. Deze witte raaf bleek een bont geschelpte duivin te zijn en wel de 22-2230879 die als enige jaarling bij IFC zeeland op de dag van lossing haar thuishok wist te bereiken. Ze werd geklokt om 21.41 uur en bezorgde daarmee haar baas Herman Calon de overwinning op Narbonne jaarlingen. In de afstamming zien we veelal het eigen oude soort en gekende namen als Wijnands en Zoon en Steketee. Deze duivin stamt uit echte prestatielijnen zoals Asduif Marathon 2017 in Zeeland; 2^e Nat. Agen jaarlingen 2017; 1^e Internationaal en Nationaal Asduif Agen 2013; 2^e Nationaal Narbonne 2010.
De volgende morgen om 06.36 uur wist Aart Jan Maljaars de tweede jaarling te klokken en bevestigde hiermee de forme van dit kleine superhok. Joop Duinkerke, ook al geen onbekende naam in de reportages, legt beslag op het brons.

Van de 20 deelnemende liefhebbers wisten er 12 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op Narbonne jaarlingen waren Joop Duinkerke met 100% prijs (2/2) en met 50% prijs A.J. Maljaars (2/4) en Martin van Nieuwlande (3/6).

30 juli 2023 Narbonne jaarlingen – 125 duiven – 20 deelnemers – IFC Zeeland:
1, 8 H.M. Calon; 2 A.J. Maljaars; 3 Joop Duinkerke; 4 Comb. Franse; 5 M.J. Houtekamer;
6 Cees Joosse; 7 Gebr. Dingemanse; 9 Fred de Kraker; 10 Comb. Verhagen-Buyl.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

Sommigen onder ons lijken wel geboren met een ingebouwde gps, terwijl anderen hun auto amper terugvinden in een ondergrondse parkeergarage … Ook dieren hebben zo hun talenten en dat van duiven is zonder twijfel hun uitstekende gevoel voor richting. Hoe oriënteren deze reiskampioenen zich in de ruimte? En wat kunnen we leren van deze schijnbaar doodgewone vogels met fascinerende skills? De antwoorden lees je in dit artikel!

Een betrouwbare boodschapper

Duiven werden eeuwenlang ingezet om boodschappen te versturen. Op Sumerische kleitabletten van 5.000 jaar oud worden reeds meldingen gevonden van postduiven. Tot aan het einde van de Eerste Wereldoorlog stonden ze bekend als een degelijk en discreet communicatiemiddel. Het Belgische leger maakte nog gebruik van hun diensten tot in 1940 en in het Franse leger is de dag van vandaag nog steeds een duivenmelkerseenheid actief.  

Deze bijzondere vorm van brieventransport kende dus een enorme populariteit, zowel om nieuws van het front te brengen in tijden van oorlog als om handelsnetwerken te creëren in tijden van vrede. Het grote voordeel van duiven? Ze nemen weinig plaats in, hebben niet veel voedsel nodig, zijn sneller (en minder zichtbaar) dan een loopjongen of ruiter en ze keren altijd terug naar hun basisstation: de duiventil. 

Dat klopt: postduiven keren altijd terug naar huis. Om mee te kunnen met deze nieuwe trend, doken overal te lande nieuwe duiventillen op - op landgoederen, bij legereenheden, in steden … De mannetjes zouden vooral terugkeren naar hun woonst omdat ze aangetrokken worden door hun territorium, terwijl de vrouwtjes gedreven worden door een hunkering om hun kroost weer te zien. Maar dat alles verklaart niet hoe ze over zo’n lange afstanden de weg naar huis terugvinden. 

Hoe oriënteren duiven zich?

Lars Soerink

Onder wetenschappers is het buitengewone richtingsgevoel van duiven na al die tijd nog steeds voer voor discussie. In de loop der jaren zijn er heel wat theorieën over ontwikkeld én weerlegd. Hieronder geven we enkele antwoorden die kunnen verklaren waarom een duif (bijna) altijd haar weg terugvindt. 

Duiven detecteren het magnetisch veld van de aarde

Lange tijd ging men ervan uit dat duiven ons wegennet gebruikten om de weg te vinden. Toch blijken ze vernuftiger te werk te gaan. Net zoals sommige andere soorten, zoals bepaalde vissen (zalm, paling) zouden duiven hun thuis terugvinden met behulp van het aardmagnetisch veld. Onderzoekers ontdekten dat de aanwezigheid van een magneet op de rug van een duif hun gevoel voor richting sterk ondermijnt, vooral ‘s nachts of bij een betrokken hemel. Nog een verrassende ontdekking: een duivenschedel bevat de ijzeroxiden magnetiet en maghemiet. Volgens een team van Duitse onderzoekers bezitten duiven een ultragevoelig orgaan in de huid die hun snavel bedekt, waarvan de zenuwuiteinden ijzeroxidedeeltjes bevatten. Met dit orgaan zouden duiven de richting van het aardmagnetisch veld in drie dimensies kunnen waarnemen. Allemaal goed en wel, maar hoe komt het dan dat duiven bij mooi weer én vestoord door een rugmagneet tóch hun thuisbasis kunnen terugvinden? Uit een latere rechtzetting bleek dat dit lichaamsdeel eerder gebruikt werd om ijzer in het lichaam op te slaan en dat de gevonden neuronen eigenlijk witte bloedcellen waren, een onderdeel van het immuunsysteem.  

In 2021 deden wetenschappers onderzoek naar ‘cuticulosomen’, ijzerhoudende organellen in het binnenoor van duiven, met behulp van een magnetische microscoop. Het team wou verifiëren of zulke cuticulosomen dienst kunnen doen als ‘magnetoreceptoren’. Helaas bleken de magnetische eigenschappen van de cuticulosomen niet sterk genoeg om het aardmagnetisch veld te detecteren. 

Een andere theorie stipuleert dat duiven (net zoals trekvogels) ‘cryptochromen’ in hun netvlies hebben. Die eiwitten zouden een elektrisch signaal produceren afhankelijk van de sterkte van het magnetisch veld. Duiven zouden dus wel degelijk een zesde zintuig hebben dat magnetisme detecteert en waarmee ze zich kunnen oriënteren, maar op welke manier ze dat precies doen blijft nog steeds een groot vraagteken. Wat ondertussen wel zeker is, is dat bepaalde cellen in het binnenoor worden geactiveerd in aanwezigheid van een magnetisch veld. 

Infrageluiden zetten duiven op goede weg

Het lijkt er echter op dat duiven op meer dan één paard wedden om de weg terug te vinden. Ook hun gehoor wordt ingezet om plaatsen te herkennen waar ze al eerder passeerden. Geofysicus Jon Hagstrum ontdekte dat duiven infrageluiden kunnen waarnemen - geluiden met zo’n lage frequentie dat wij ze niet kunnen horen - wanneer de weersomstandigheden goed zijn. Die geluiden stellen hen in staat om het gebied rondom hun duiventil in kaart te brengen. Zo tekende hij op dat de 984 duiven die hij loste op 81 verschillende dagen tussen 1968 en 1987 de weg kwijt raakten wanneer er een afwijking was op de richting van het infrageluid (bijvoorbeeld door de wind).

Duiven gebruiken ook hun neus als richtingaanwijzer

Italiaanse en Nieuw-Zeelandse onderzoekers hangen nog een andere theorie aan. Van een deel van hun testduiven sneden ze de reukzenuw door, bij een ander deel werd de trigeminuszenuw onklaar gemaakt - de zenuw die volgens hen gelinkt was aan de waarneming van magnetische velden. Tot hun grote verbazing vond de laatste groep binnen de 24 hun thuisbasis terug, terwijl duiven met reukproblemen daar niet in slaagden. Daardoor denken sommige wetenschappers nu dat duiven de geur van bepaalde atmosferische gassen gebruiken als gps-hulp. 

En dan is er nog: het zicht

Duiven kunnen ook visuele aanknopingspunten gebruiken om zich te oriënteren en bovendien laten ze zich leiden door de positie en de hoogte van de zon. 

Geen enkele van bovenstaande theorieën is in staat om als enige het uitzonderlijke oriëntatievermogen van duiven te verklaren. Misschien bevindt het ultieme antwoord zich in een combinatie van al deze factoren, of komt de wetenschap binnen enkele jaren met een totaal nieuwe theorie op de proppen.

https://www.onzenatuur.be/artikel/hoe-vinden-duiven-de-weg

Op 29 juli stonden 3085 jonge duiven van het samenspel Zuid Hollandse Eilanden in Niergnies.  Een afstand van rond de 200 km.  Met een stevige ZZW wind zouden ze met de lossing om 13 uur iets na 15 uur kunnen vallen. 

Dat was ook de gedachte bij de 88 jarige Theo van Stralen uit Stad aan’t Haringvliet. Hij stond binnen met echtgenote Roeli nog te genieten van een ijsje met advocaat toen hij op de klep een jong zag zitten.  Om 14.54.29 werd de jonge blauwe doffer geconstateerd.

De duiven zitten op een klein maar zeer efficiënt hok waar vele jaren mooie resultaten zijn behaald.  Het hok werd in 1977 met hulp van zijn zwager die ook duivenmelker was voor zoon Marcel gemaakt.  Als vriend van Marcel kan ik me persoonlijk die regenachtige dag van de bouw nog goed herinneren. Vanaf die dag zijn er door Theo en Marcel vele uren aan de duivensport besteed.  Ze waren één van de eersten die met het totaal weduwschap begonnen.  Hoewel toentertijd iedereen sceptisch was, lieten ze snel met goede resultaten zien hoe met de dames gespeeld moest worden.  Een uitnodiging om bij de Wie heeft ze beter competitie  bij Eijerkamp in Zutphen een beker op te halen was voor de gehele vereniging een mooie mijlpaal.  Marcel vertrok voor het werk naar Almere en beide schakelden ze om naar het meerdaagse fond programma. Ook daar behaalde Theo al snel prachtige resultaten, zoals;

2^e nationaal DAX in 1999

14^e nationaal Montauban 2004

21^e nationaal Barcelona 2003

Het mooiste waren misschien wel zijn resultaten van de bekende “16”, deze kanjer vloog 2 jaar achtereen de 7^e prijs nationaal van Cahors in 2011 / 2012 en een 11e nationaal Mont de Marsan, 52^e en 68e nationaal van uit St. Vincent, 156^e nationaal Tarbes.  In 2011 was deze doffer in sector 3 de 1^e duifkampioen over de 3 nationale vluchten. 

Een super duif die deze resultaten alleen maar door een super verzorging en voorbereiding kon behalen. Theo was in zijn werkzame leven muskusrattenvanger en wordt in het dorp niet voor niets ook wel de duivenfluisteraar van Stad genoemd.

Toen de leeftijd een rol ging spelen is Theo met hulp van zijn duivenvrienden omgeschakeld naar wat snellere duiven.  Op deze manier blijft het wachten te overzien en blijft hij toch betrokken bij de sport. Dat wil hij ook niet missen want ook vele tentoonstellingen worden in de winter nog met veel plezier bezocht.

Dit voorjaar heeft Theo van Wim Huizer 2 eitjes gekregen, waarvan er 1 is uitgekomen.  Dit duifje pakt deze week de overwinning.   De stamboom laat zien dat er zeker snelheid in de genen zit, maar je moet het maar waar maken.  De vader is volgens de stamboom van JJ. Bolier (lijn Houmes en zn) en de moeder is van Wim Huizer zelf en wel één van zn beste duivinnen ( duifkamp. Natour 2018 in de vereniging en 85^e in de PIPA competitie).

In totaal is met 30 jongen begonnen waarvan er in de beginperiode enkele zijn uitgeselecteerd en 6 verspeeld met opleren.  Van de 19 duiven mee pakten 8 jongen hun prijs.

Theo vindt het belangrijk om relaxed met de duiven om te gaan en daarom krijgen ze veel vrijheid. Vaak een bad in de mooie tuin waar door Roeli en Theo altijd veel aandacht aan wordt besteed.  De jongen zijn door Theo op Flakkee opgeleerd en een keer net voorbij Willemstad gebracht.

Theo proficiat en alle goeds gewenst

De winter was lang en het regende bijna dagelijks. Dat zijn we nu al lang weer vergeten en we genieten van de mooie dagen in mei. Hoe anders is de start van het seizoen dit jaar. Al verschillende vluchten met oost in de wind en mooi zonnig weer. Duivenweer! Het is echt genieten. Zo beroerd veel vluchten verliepen met veel regenbuien, uitgestelde en teruggezette vluchten, zo lekker gaat het nu. 
Gaan de temperaturen richting de 30 graden, dan wordt er weer geklaagd dat het te warm is voor de duiven. We zijn immers Nederlanders en die hebben het altijd over het weer. Op veel hokken voelt het benauwd aan en de duiven willen de laatste dagen voor inkorving niet meer eten.  De maïs en de peulvruchten blijven in de bak liggen en de liefhebber vraagt zich af, of de kwaliteit van het voer wel deugt. De maïs wordt nog eens van alle kanten bekeken…de twijfel groeit. Terecht?
De stofwisseling.
Nou ik weet niet of u in de zomer bij 30 graden wel eens een oliebol eet met stamppot boerenkool na…. Ik in ieder geval niet. Waarom niet? Omdat je daar al snel een heel erg vol gevoel van krijgt. Veel te vet en veel te machtig. We eten dan liever wat salade en verse groenten. Lekkere lichte kost. En bij onze duiven is het ook al niet anders. Als het koud is, trekken wij  een jas aan. Duiven kunnen dat niet. Zij hebben ook behoefte aan meer warmte en dat zit vooral in maïs (polysacharides). Een beetje vetrijker voer is ook welkom en ze voelen zich weer happy in het hok. Als het erg warm is, trekken wij de korte broek aan en duiven hebben dan ook andere behoeftes. De stofwisseling verandert en de behoefte aan zwaar verteerbaar eiwit en koolhydraten die veel warmte geven vermindert sterk.
 
Maïssoorten.
En toch hebben onze duiven maïs nodig op de vluchten. Goeie maïs. En dan vertelt me  ergens op een feestelijke gelegenheid een zeer goede duivenmelker, dat  hij ergens in het buitenland mooie zwarte maïs heeft gekocht. Met veel meer suikers erin. Ik zeg even niks. Hij kijkt me vragend aan en verwacht natuurlijk een antwoord. Ik zeg: ”ik weet het. Als je lang wacht wordt alle maïs zwart”. Dat is lachen aan de tafel met duivenmelkers. Maar daar gingen ze natuurlijk niet mee akkoord. Ik zal nog maar eens een poging doen. Mais bestaat voor 10% tot 13% uit vocht, 8% tot 10 % eiwit, 4% tot 6,5% vet (meestal niet hoger dan 4,4%), rond de 2% tot 3% aan ruwvezels, 1,2% ruw as, 0,2% fosfor en 0,1% calcium.  Tellen we dat allemaal eens op, dat komen we op 28% tot 32%. De rest zijn suikers en zetmeel. Dat zijn er dus zoiets als 68% tot 72%. Waar hebben we het dan over. !00% is 100%, meer is er niet. Daar komt bij dat de voedingswaarde van goede gele maïs, die vele jaren lang in laboratoria gekweekt is voor voeding van landbouwdieren,  daarom waarschijnlijk hoger is. Ik heb tenminste nooit geen varkensvoer of koeienvoer gezien die bestond uit zwarte mais.
 
Maar de vraag van de liefhebber op dat feestje gaf toch even aanleiding tot het doen van wat laboratorium onderzoek. Bij de maissoorten kwam het laboratorium uit op de volgende waardes: Zwarte mais: ruw eiwit: 8,66%, ruw vet: 4,8%, vocht: 12,3%, ruw as; 1,17%, Ruwvezel: 2,2%, Koolhydraten: 70,44% waarvan 8,85% snelle suikers.
Dan de gele Cribs mais uit Bayern: ruw eiwit: 7,3%, ruw vet: 4,4%, vocht: 12,7%, ruw as: 1,36%, ruw vezel: 2,8%, koolhydraten: 71,43% waarvan 6,9% snelle suikers. De zwarte mais heeft iets meer eiwit en iets meer vet, de gele cribs mais iets meer geleidelijk opneembare koolhydraten., waar duiven langer een hogere snelheid kunnen aanhouden. Genoeg cijfers.
 
 
Anders voeren bij heet weer.
We moeten dus nu alleen nog zorgen, dat de duiven de juiste voeding binnenkrijgen en bij hoge temperaturen. Niet als het een paar dagen warm is, maar wel als het langdurig heet weer is.
Verstandig is het een mengeling samen te stellen met een laag maïspercentage, (mais geeft warmte) een niet te hoog peulvrucht percentage, maar met wel  een redelijk hoog vetpercentage. Deze licht verteerbare mengeling geven we in het begin van de week. De gewone zuivering is daar niet geschikt omdat die te mager is in deze tijd van het jaar. Een deel vliegvoer erin levert nog te weinig energie op en snel een te hoog percentage aan maïs.  Wat nu? We moeten het dus zoeken in mengelingen als: super dieet, super energie, super start met hooguit 5% tot 7½% maïs.  Dat voeren we de eerste helft van de week. De laatste 2 dagen voor de vlucht krijgen de duiven weer volop   vliegvoer met veel maïs erin + energiemengeling, eventueel aangevuld met pinda´s, hennep en witte rijst. Die rijst is dan weer welkom om het nodige aan vocht vast te houden. De duif verbruikt immers veel vocht per vlieguur.
 
Ik heb een flink aantal jaren met veel plezier voor het internetblad WINNING geschreven van Steven van Breemen. Ik heb daar destijds eens een Winning Hot Race Mix gemaakt.  Liefhebbers die zelf hun voer willen samenstellen, konden de mengeling zelf namaken. De inzichten over voeding zijn de laatste jaren wel flink veranderd. De mentaliteit en hebzucht van sommige fabrikanten helaas ook. Zonder te weten waarom het nou eigenlijk precies gaat, worden mengelingen nagemaakt. Zodoende kan ik geen vernieuwde samenstelling meer vrijuit  afgeven.  Jammer, maar het is niet anders.
 
De week ziet er dus ongeveer zo uit:
Na thuiskomst: Energie mengeling . Maandag en  dinsdag :  super dieet, super energie of super start.
´s Morgens 10 gram per duif en ´s avonds tot 2 op de 10 duiven hebben gedronken op de midfond en 3 op de 10 op de dagfond. Woensdag en donderdag (inkorfdag) : ½ Vliegvoer + ½ Energiemengeling en wat pinda´s , al naar gelang de zwaarte van de komende vlucht. Donderdagmiddag 2 tot 3 uur voor inkorven snoepzaad  met 20% witte rijst.
 
Op deze manier kunnen we tijdens een hittegolf de duiven toch goed aan het eten houden en krijgen ze de juiste opbouwstoffen binnen. De duiven zullen zo op het juiste moment de maïs voorgeschoteld krijgen en er voldoende van eten.  De geleverde eiwitten zijn voor het grootste deel nu veel lichter verteerbaar en beter opneembaar. Dat is van groot belang onder dergelijke temperaturen. De vetzuren bevatten meer omega 3 door toevoeging van hennep en ook dat is het juiste antwoord op deze omstandigheden.
 
Warme landen.
Ervaringen zijn er te over. Ik heb op deze wijze mensen begeleid in Zuid Afrika, Taiwan, Australië, Nieuw Zeeland, Brazilië, Mexico,  India, Thailand, de Canarische Eilanden en Californië. Ook weer dankzij WINNING, wat een internationale impact had.  Natuurlijk zijn er ook vele andere mogelijkheden, maar dit is er eentje die het zeker zal doen.
 
Veel succes ermee.
Willem Mulder
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.