Zondag 9 juni 2019. Hoe begin je een weekstuk na een week als afgelopen week. Een week met vele aanknopingspunten voor een opiniërend stuk. Zo’n beetje iedere dag was er een actualiteit en de ene actualiteit bood nog meer schrijfvoer dan de andere.

Het begon zo’n beetje allemaal met de NPO vergadering van 4 juni. Het werd een vreemde vergadering. Niet alleen voor de bezoekers maar vooral voor volgers zoals ik. Om een niet toegelichte en voor mij persoonlijke onverklaarbare reden was er namelijk geen Livestream. Een onbegrijpelijke zaak want hier miste het bestuur NPO een kans voor open goal. Wat was er namelijk mooier geweest om de onrustige achterban getuige te laten zijn van een vergadering waar veel informatie verstrekt wordt en onduidelijkheden opgehelderd worden.

Ik zou graag de beweegredenen weten van het waarom niet. Echter zelfs kiesmannen die de reden vroegen kregen nul op het rekest. De vraag die bij mij bovenkomt is, “leven we in Noord Korea of in een modern duivenland”?

Het zou overigens een vergadering moeten worden waar het bestuur (enige) openheid zou hebben moeten geven over veel zaken. Nu was ik zelf niet aanwezig en kon/kan ik zelf geen conclusies trekken maar volgens mij bron ter plaatse kwam die er uiteindelijk niet of nauwelijks. Veel heen en weer gepraat maar weinig concreets over de zaken die er echt toe doen.

Het was zoals altijd de voorzitter die sprak, sprak en sprak maar vergat te luisteren of misschien wel te voelen. Dit laatste is overigens mijn interpretatie van hetgeen ik hoorde van mijn bron. Het lijkt er namelijk op dat de voorzitter (of is het hele bestuur) de aansluiting met de basis totaal kwijt is. Hij of men voelt niet aan dat de basis wil dat er even op de rem getrapt wordt. Alle mooie woorden over reflectie en nieuwe inzichten in Op de Hoogte ten spijt.

Voor de goede orde ik, en met mij vele anderen, ben niet tegen verandering. Het is het tempo dat mij verontrust en het feit dat de voorgenomen koers zoals het er nu naar uitziet niet gedragen wordt door vele “gewone leden”. Leden die de basis vormen van onze sport. Het is wat mij betreft dan ook een gemiste kans dat hieraan zo wordt voorbij gegaan.

Luisteren naar de leden is een kerntaak van ieder bestuur. Luisteren om hierna dit te vertalen naar beleid. Dit hoeft niet te betekenen dat één en ander letterlijk wordt opgevolgd. Een bestuur dat niet luistert staat er alleen voor en zal uiteindelijk ten ondergaan door gebrek aan draagvlak en ondersteuning.

Mijn bron informeerde mij wel over de gang van zaken op de vergadering. Hieronder de hoogtepunten en weetjes die ik tot nu toe nog niet heb terug kunnen vinden in welk officieel communiqué of bericht dan ook. De vraagtekens en uitroeptekens zijn van mijzelf. Evenals enkele zogenaamde “noten”. Natuurlijk is dit slechts “één bron”. Graag had ik zelf mijn conclusies getrokken na het zien van de live beelden.

Gang van zaken rond ECS leveranciers: Op 19 juni is er wederom een gesprek met de  leveranciers gepland. Na 19 juni verwacht de voorzitter meer duidelijkheid te kunnen geven over de toekomst van de diverse systemen. Diverse afgevaardigden benadrukken dat alle leveranciers mee moeten doen om de ouderen niet weg te jagen door ze op kosten te jagen. Noot Michel, geen duidelijkheid dus tot op heden.

Dialoog over de “ondergrens”: De afdelingen mogen het werk doen. Zij dienen de verenigingen te stimuleren om meer samen te gaan werken of compleet samen te gaan. De afdelingen moeten hierover op de komende ledenraad verslag uit brengen.

Sanctiebeleid: Dit voorstel of althans het formele besluit hierover wordt verplaatst naar de ledenraad van november. Wel vroeg de voorzitter nog om een soort uitspraak over een principe akkoord. Noot Michel , onduidelijk is wat de uitkomst van de vraag was. Hierover moeten de officiële notulen uitsluitsel bieden. Een principe akkoord heeft volgens mij overigens geen enkele status anders dan iets waarop later een moreel appel kan worden gedaan.

Werkgroep Eerlijk spel: Er is overleg geweest met de diverse afdelingen en secties. De uitkomst was te starten met een aantal pilots. Aan de hand van deze pilots wordt er een advies uitgebracht.  De uitkomsten van deze pilots zullen tijdens het seizoen niet gepubliceerd worden om onrust te voorkomen (??!!!).

Olympiade: Er is “enige bezorgdheid” hoe het een en ander rond de Olympia geregeld gaat worden. Voor ingrijpende besluiten is namelijk goedkeuring van de ledenraad nodig. Bijvoorbeeld voor de huur van een accommodatie. De voorzitter geeft aan dat er alleen gunning is (???) maar dat er nog geen besluiten genomen zijn. Hierover zal de ledenraad uiteindelijk moeten beslissen. Overigens is er ook onrust bij de aanwezigen over de planning en de financiering.

Platforms, secties, afdelingen, ect.

Algemeen. Er blijven problemen met de losplaatsen in België. Het nieuwe Belgische bestuur heeft grote problemen om nieuwe losplaatsen te vinden.

De sectie Dagfond. Deze sectie komt zoals gevraagd komende ledenraad met een nieuwe indeling van de vlieggebieden. Internationaal Bourges gaat zoals al te verwachten viel niet door. De sectie heeft een bestuurder verloren.

De sectie Jonge duiven. Deze sectie stelt een aantal organisatorische vragen over de secties. Bijvoorbeeld hoe het contact met de achterban beter te laten verlopen en de ledenraad te verplaatsen zodat het democratisch proces goed kan worden opgevolgd. Ook spreekt deze sectie zijn verwondering uit over het niet (tijdig) beantwoorden van vragen van afdelingen door het NPO-bestuur.

Platform transport. Dit platform heeft samen met de WOWD het Hitteprotocol aangepast en spreekt de wens uit dit in te voeren. De voorzitter meldt dat dit niet zo maar kan.

Dit platform transport vraagt tevens waarom er nog niets gedaan is met een database van alle losplaatsen. Hier was dringend om gevraagd, er is al veel tijd in gaan zitten en het is nu tijd voor actie.

Afdeling 3 meldt dat men geen duiven gaat melden op de Dagfond vluchten en de jonge duivenvluchten (??!!!).

Afdeling 5 vraagt naar duidelijkheid over de Leadies Leaque. Hoe wordt die uiteindelijk vervlogen? Het antwoord hierop volgt snel. Noot Michel. Hetgeen ook noodzakelijk is gezien de nakende start van het jonge duiven seizoen.

NOORD HOLLAND:

Normaal gesproken volgt onder de kopje een korte verhandeling over de vluchten van mijn afdeling. Zo niet vandaag. De vluchten werden uitgesteld en op het moment dat ik dit schrijf zitten de duiven nog op de losplaatsen. Een goed besluit naar mijn mening. Ik sprak gisteren toevallig met een vriend en de omgewaaide bomen lagen bij hem in de directe omgeving over de weg. Niet echt omstandigheden om duiven in te laten vliegen en/of op te vangen. Overigens verliepen de vluchten die wel gelost werden veel beter dan ik verwacht had. Met Zuidwesten wind kan er veel.

Het grote nieuws uit Noord Holland kwam deze week echter vooral van achter de bestuurstafel. Vijf bestuursleden maakten deze week bekend na dit seizoen te stoppen als bestuurder. Hieronder de  voorzitter, de secretaris en de kiesman. Gelukkig lijkt het er op dat de penningmeester wel blijft zitten. Voor de opstappende bestuurders was de gang van zaken rond de gecancelde gezamenlijke lossing met Afdeling 7 er teveel aan.

Op zich is het opstappen van een bestuur altijd een jammerlijke zaak. Mensen die hun vrije tijd opofferen voor het algemeen belang moet je in de regel koesteren. Echter dit koesteren kent wel grenzen. Soms lijkt het er op dat mensen veranderen als ze in een bestuur plaats nemen. Ze gaan na een veelbelovende start plots “rare” dingen doen. Ze vervreemden ogenschijnlijk van hun achterban of komen juist met voorstellen die slechts voor een deel van de achterban “gunstig” lijken.

Ook menen veel mensen die achter de bestuurstafel plaatsnemen na een tijdje de wijsheid in pacht te hebben. Hoe dit komt weet ik niet precies maar vermoedelijk heeft het te maken met onervarenheid en gebrek aan tegenspraak binnen een bestuur. Je denkt dat je het weet maar ondertussen weet je het nu net niet helemaal of denkt de achterban er nu net even anders over.

Een goed bestuur heeft echter ook zelfreinigend vermogen. Dat wil zeggen dat er enige ervaren bestuurders zijn die altijd de vraag stellen “doen wij het wel goed” of “hebben wij nog feeling met de achterban”?

Zelf maakte ik in het verleden ook enkele jaren deel uit van het afdelingsbestuur en toen hadden wij een paar van die ervaren bestuurders. Oudere bestuurders die mij als wilde jongeling lieten uitrazen maar wel luisteren en vooral (be)stuurden. Bestuurders die hun sporen ook buiten de duivensport verdiend hadden op bestuurlijk of ambtelijk vlak.

Bestuurders die ook gewoon wisten hoe de sport in en elkaar zat maar vooral dus hoe je bestuurt. Wat de reglementen, statuten en andere zaken voorschreven. Wat de taken en verantwoordelijkheden waren en welke acties je op welk moment uitvoert.

Dit alles heb ik de laatste paar jaar een beetje gemist bij de groep relatief jonge bestuurders die de afdeling Noord Holland bestuurde. Het klinkt een beetje aanmatigend maar mijn mening is ook dit een gemiste kans want intrinsiek hadden en hebben degenen die opstappen veel kwaliteiten. Iets dat ook bleek bij de start van dit bestuur toen zij enkele moeilijke dossiers tot een goed einde wisten te brengen.

Echter onderweg is er iets fout gegaan. De voorstellen werden wereldvreemder en de koers/visie onnavolgbaar. De ledenvergaderingen verwerden tot Poolse landdagen en het gemor nam toe. Als je dan ook nog eens gaat zwaaien met de portefeuille weet iedereen dat de dagen van een bestuurder of bestuur geteld zijn.

Ieder nadeel heeft echter ook zijn voordeel en deze wijsheid gaat m.i. ook nu op. Het vinden van nieuwe bestuurders zal namelijk geen sinecure zijn. In een relatief kleine afdeling liggen de goede, capabele bestuurders zeker niet duimendik gestapeld. Wellicht is het dan ook een goed moment om de grote sprong te wagen, namelijk aansluiting te zoeken bij de afdeling Zuid Holland.

In deze afdeling staat nog een goede structuur waarbij Noord Holland naar mijn bescheiden mening goed zou kunnen aansluiten. Met een eigen programma tot aan de Franse grens, misschien zelfs tot Parijs (Midfond) gedurende de eerste jaren. Gewoon een vierde, respectievelijk tweede lossingsgebied.

Wellicht denk ik er te simpel over maar ik zie de huidige situatie in Noord Holland als een nieuwe kans. Een kans tot een mooie nieuwe afdeling “Holland”. De tijd zal leren hoe realistisch deze gedachte is.

VERGELIJKING SPELVERBANDEN:

Gezien de lengte van dit weekstuk beperk ik mij slechts tot de cijfers. Een goede lezer van cijfers ziet namelijk de trend van de laatste weken bevestigd worden.

OP EIGEN HONK

Nog 33 dagen en dan stappen de dames en ik weer in de grote vogel die ons naar Nederland zal brengen. Voor een vakantie om misverstanden te voorkomen. Een bijzondere vakantie niet alleen omdat het de eerste keer is dat we als gezin terugvliegen, maar ook omdat we de eerste week een soort LAT gezin vormen. Ieder gezinslid gaat deze week zo’n beetje zijn eigen gang. Voor de één een scoutingkamp (Floor), voor de ander familie- en vriendinnen bezoek (Erna) en voor mijzelf een rondje door duivenland naast natuurlijk ook het spreken van familie en bekenden.

Ik ben benieuwd hoe dit bevalt. In ieder geval hebben we de tweede week iets te bespreken als we naar het vertrouwde land van het bronsgroene eikenhout trekken.

Meer hierover in een volgend weekstuk.

Tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende