- vrijdag 15 maart 2019
Zondag 10 maart 2019. De klok wijst hier in Valencia inmiddels 16:00 uur aan. Erg laat om aan een weekstuk te beginnen. Toch doe ik dit omdat ik op grond van mijn persoonlijke eergevoel er niet aan ontkom om de dag na de NPO vergadering/ledenraad hierover iets te schrijven.
Deze vergadering was ook de reden voor het late aanvangstijdstip. Ik keek namelijk deze morgen de vergadering terug op YouTube. Prachtig dat deze mogelijkheid bestaat maar het werd wel een lange zit. Inclusief doorgespoelde pauzes ruim 5 uur. Zonder doorgespoelde pauzes bijna 6:30 uur maar gelukkig keek ik niet live. Ik moest namelijk op het aanvangstijdstip een paar uurtjes komen opdraven bij het trainingsprogramma voor onze talentvolle werknemers.
Echter ook zonder deze leuke verplichting had ik vermoedelijk later op de avond de voorkeur gegeven aan de Strade Bianchi. Iets dat ik nu voor overgave deed. De prachtige koers door het iconische Toscaanse landschap is veel leuker en vooral onderhoudender dan een NPO ledenraad. Het werd namelijk zelfs met doorgespoelde pauzes het verwachte gebed zonder eind. Met of ondanks een voorzitter die vocaal zeer goed in vorm was en met afgevaardigden die niets eens echt heel breedsprakig of drammerig waren, was het voor veel aanwezigen een (te) lange vergadering / dag. Samen met de reistijd waren veel aanwezigen 9 tot 10 uur van huis. De vraag die dan bij mij opkomt is of je dan nog wel echt effectief kunt vergaderen. Uit eigen ervaring weet ik dat dit niet veel mensen gegeven is.
Gelukkig werden een aantal belangrijke punten voor de pauze behandeld. Hieronder het heikele punt over het aantal inkorvende leden per vlucht en per jaar. Om deze klip zeilde de voorzitter handig heen. Het duurde even maar met wat water bij de wijn, verwoord in het preadvies, slaagde hij er in de meerderheid voor te laten stemmen.
Dit betekent dat er in 2019 feitelijk nog niets verandert. Heel handig werden namelijk de afdelingen voor de kar gespannen. De afdelingen moeten, vrij samengevat, gedurende 2019 met de kleine verenigingen in gesprek om deze te overtuigen van de noodzaak tot samenwerking of zelfs fusie. 2020 zou dan een overgangsjaar kunnen, statutair moeten, worden waarna één en ander definitief zijn beslag zal krijgen. Ook bood de voorzitter nog een ontsnappingsroute voor uitzonderingen. De gebieden met weinig tot geen liefhebbers waar dan met het aangenomen beleid helemaal geen vereniging meer zou zijn. Super concreet om een oplossing te vinden voor deze zogenaamde “grijze vlekken” werd deze toezegging niet maar de professionele notulist en in ieder geval de band moet de hierover gemaakte opmerkingen vast gelegd hebben.
Al met al voor een inmiddels toch wel traditionele ex-liefhebber als ik, een iets beter resultaat dan het aanvankelijke voorstel. Het geeft alle kleine verenigingen meer tijd om een oplossing te vinden. Het lijkt er echter wel gewoon op dat er als het ware al rekening gehouden wordt met het afschrijven van een aantal leden. Een vriend schreef het mij al eerder, sommige ouderen zijn gewoonweg te oud of te behoudend om nog kosten voor te maken. Niet direct mijn mening maar ogenschijnlijk wel het zakelijk standpunt van Papendal.
Een andere controversieel punt waren de invliegduiven versus de vrachtduiven. Deze materie gijzelt de duivensport al langer maar kreeg gisteren nog maar weer een vervolg. De vrije jongens van de sectie Marathon wilden bij voorkeur de vrachtduiven zonder enige poespas terug. Vrijheid blijheid zonder al te veel verplichtingen. Helaas voor deze groep vrijbuiters binnen onze sport kregen ze niet hun zin. De invliegduiven werden aangenomen. Dat wil zeggen “wel over de plank maar niet in concours”. Op vrijdagavond na het inlezen kan de klok direct worden afgeslagen. De duiven staan dan wel in het D-bestand maar voor de rest zijn er op zaterdag geen verplichtingen meer.
Eén, misschien zelfs twee argumenten minder om niet in de vereniging in te korven. Immers het argument van concoursvervalsing gaat ook niet meer op. Echter toen de afgevaardigde van NH vroeg of de lossingsvergunningen voor de doordeweekse vluchten nu niet meer zouden worden verleend lieten de vrije jongens zich wel een beetje in de kaarten kijken. Zonder dat dit echt duidelijk werd uitgesproken was dit tegen het zere been. Slim, misschien soms zelfs sluw, als hij is liet de voorzitter dit maar even begaan.
Hetzelfde gold overigens ook voor het, uiteindelijk afgewezen, voorstel om in iedere afdeling te kunnen inkorven. Persoonlijk ben ik hier niet zo op tegen maar het bleek wel dat de mannen van de Marathon maximaal hun eigen belang nastreven. Als vertegenwoordigers van hun sectie een goede zaak maar of dit ook het algemeen belang echt dient durf ik te betwijfelen.
De gemoederen raakten nog even verhit toen het ging over de sectorindeling. Limburg en in mindere mate Zeeland en Brabant 2000 wilden coûte que coûte een gescheiden lossing voor de deelsectoren 1a en 1b op de Dagfond en met de Jonge duiven maar kregen geen voet aan de grond bij de rest van de vergadering. Hetzelfde gold feitelijk voor het initiatief van Noord Holland en Midden Nederland. Op de tweede vluchten mogen deze afdelingen samen vervoeren / lossen / concoursen maar hierna is het gedaan met deze pilot die gek genoeg afgelopen vrijdag werd aangenomen op de vergadering van NH. Wellicht speelde het zwaaien met de portefeuille hierin een doorslaggevende rol.
Terug naar de NPO vergadering, hierop bleek maar weer eens wat een tandeloze tijger het NPO bestuur feitelijk is. Het opleggen van sancties is namelijk zo goed als onmogelijk. Dit bleek al dit jaar toen de afdeling Limburg zich terugtrok uit een sectorlossing maar werd gisteren nog eens duidelijk bevestigd. Dezelfde afdeling dreigde/dreigt namelijk ook in 2019 niet deel te nemen aan de sectorvluchten op de Dagfond en de Jonge duiven. Na wat gekissebis tussen de afgevaardigde en de voorzitter eindigde dit zonder een duidelijke uitkomst …..
Wel duidelijk werd dat de insteek van het NPO bestuur niet gericht is op de Breedtesport. Het gaat om de Topsport. Olympiadecriteria en het succes voor enkelen zijn belangrijker dan het gewone hobbyspel voor velen. De voorzitter wond hier geen doekjes om toen de afgevaardigde van Zuid Holland hierover sprak in zijn betoog. Hij sprak namelijk de woorden uit dat hij het oneens met hetgeen er betoogd werd.
Ook toen de afgevaardigde van Midden Nederland in zijn laatste woorden als kiesman sprak over de “kansen om van iemand te kunnen winnen”, “hokken/liefhebbers die alleen maar kwamen halen” en “de invloed van de commercie op de sport”, hield de voorzitter zijn kaken op elkaar. Aan het onderwerp eerlijk spel of zelfs inkorfbeperking wilde hij zich in de tijd van het jaar, zo kort voor het seizoen duidelijk niet wagen.
Tel dit op bij het feit dat de voorzitter als lid van het FCI bestuur de portefeuille dopingzaken op zich heeft genomen en het is meer dan duidelijk. Het is de top die telt in combinatie met de internationale uitstraling van onze sport.
In dat kader valt ook de wens om de Olympiade te organiseren. De formele gunning vindt één dezer weken plaats. Ik schrok echter van de geraamde kosten. Tenminste 0.5 miljoen Euro! Gelet op de begrotingsdiscipline van de afgelopen jaren (die was niet zo best om het mild te verwoorden) vrees ik dat de werkelijke kosten een stuk hoger zullen uitvallen. De grote vraag is hoe deze kosten gedekt zullen gaan worden. Hopelijk gaat het uiteindelijk niet ten koste van het al sterk teruggelopen eigen vermogen. Of draait het dan vermoedelijk nog verder teruggelopen aantal gewone liefhebbers hiervoor op? De tijd zal het leren.
OP EIGEN HO(N)K
Was het deze week ook een dure week. Ook hier werd het eigen vermogen een beetje aangesproken want er ging veel geld naar vliegtickets en accommodaties. Deze periode van het jaar is namelijk de periode om vakanties van kortere en langere duur te plannen.
Door het een beetje in het water vallen van de Kerstvakantie op Bali hebben we besloten om in de aprilvakantie er maar weer even zeven dagen tussenuit te knijpen. De bestemming zal Kota Kinabalu in de provincie Sabah op Borneo zijn. Het overzeese deel van Maleisië ziet er meer dan prima uit op de diverse internetsites dus ik kan bijna niet wachten om het in levende lijve te aanschouwen.
Ook de zomervakantie werd geboekt. Luchtvaartmaatschappij Emirates kwam met een mooie aanbieding en dit betekende direct het hete ijzer smeden. Goedkoper wordt het namelijk niet meer om van hier naar Amsterdam te vliegen. Van 12 tot en met 29 juli zullen we in Nederland zijn.
Gelukkig was ons favoriete huisje in Limburg ook nog vrij dus tussen 19 en 29 juli zullen we ons ophouden in deze prachtige omgeving in en rond Hoeve Hommerich. Indien het lukt wat “quality time” met de familie in het bronsgroen eikenhout.
Met ook uiteindelijk drie weekenden in Nederland, dus meer dan voldoende gelegenheid om weer eens een paar duiven te zien thuiskomen!
Nog even afwachten maar het is zo april en ook half juli is zo lang niet meer weg,
Tot volgende week,
Michel
