Het is overigens pas vanaf 1575, toen dit tijdens de tachtigjarige oorlog werd vastgesteld, dat de jaarwisseling plaats vindt van 31 december op 1 januari. Daarvoor verschilde het nogal. Tot dit besluit werd het begin van de lente vaak gezien als het begin van het nieuwe jaar want dan kwam de natuur weer tot leven.
Daarnaast viert niet iedere cultuur op hetzelfde moment de wisseling van het jaar. Dit is per cultuur verschillend. Het bekendste voorbeeld van een andere jaarwisseling is het Chinese Nieuwjaar dat in 2018 gevierd zal worden op 16 februari. Tijdens mijn bezoek aan KL eerder dit jaar zag ik hiervan de restanten en ik vind het best wel een beetje jammer dat ik er ook dit jaar geen getuige van zal zijn.
Tijdens de start van het Chinese nieuwjaar vieren veel West-Europese topduivenmelkers a.h.w. de start van het nieuwe wedvluchtseizoen bij de Viering van De Gouden Duif (17 februari) en hier zal ik bij zijn. De Gouden Duif competitie werd dit jaar voor wat betreft Nederland voor de tweede maal in successie gewonnen werd door Co en Piet Verbree, hetgeen een bijzonder knappe prestatie genoemd mag worden. Het zes keer goed op tijd pakken van je bovenste drie duiven (of bovenste twee op de Dagfond) is echt geen sinecure. Je moet er goede duiven voor hebben en ook nog eens inschatten wanneer deze in absolute topvorm zijn.
Sportblad De Duif weet de zwaarte van deze prestatie ieder jaar prima te ordenen op een simpele doch eerlijke wijze en de standen worden met regelmaat gecommuniceerd in het sportblad. Hierdoor bouwt de spanning zich geleidelijk op en uiteindelijk wordt de uitkomst vertaald in een uitmuntende huldiging. Een moderne huldiging met een korte introductie video van de grootste winnaars. De hele zaal is op dat moment direct vol aandacht en die blijft behouden wanneer winnaars hun trofeeën krijgen. Het is simpelweg een kwestie van modern communiceren, met alle beschikbare middelen. Nieuwsgierigheid opwekken, aandacht pakken en aandacht vasthouden.
Een ander voorbeeld van communicatie met moderne middelen waar niet toevallig ook de mensen van Sportblad De Duif bij betrokken zijn was de zaalverkoop van sportvriend Willem in Thorn. De laatste 4 jaar was ik in levende lijve getuige van dit inmiddels bijna traditionele evenement tussen Kerst en Oud en Nieuw. Dit jaar was er voor mij echter geen mogelijkheid om een bezoek aan zaal “Oad Thoear” te brengen om de verkoop van de jongen van Willem bij te wonen. Echter niet getreurd want ik miste geen seconde door de moderne techniek, die eigenlijk allang niet meer zo modern is. Van begin tot eind kon ik de verkoop volgen via Facebook-live terwijl ik tussen de bedrijven door via WhatsApp contact had met de verkopende partij. Ondertussen las ik in de verkooplijst die op een tweede tabblad open stond. Kortom op de geweldige nazit na miste ik helemaal niets en dit alles door het gebruik van simpele technische hulpmiddelen. Middelen die voor alle partijen toegankelijk zijn en veelal nog niets kosten ook (Facebook en WhatsApp).
Dit simpele gebruik van eenvoudige hulpmiddelen brengt mij bijna als vanzelf op het gebrek aan communicatie en/of het gebruik van simpele hulpmiddelen door de bestuurlijke organisaties binnen onze duivensport. Het lijkt er een beetje op dat de goedwillende vrijwilligers die onze sport mogelijk maken op dat vlak een beetje achterblijven. Vooral op het gebied van informatievoorziening. De vraag die bij mij bovenkomt is of ze het niet willen of de mogelijkheden en het nut van een goede informatievoorziening niet inzien. Het bestaan van de mogelijkheden kan namelijk niet meer onbekend zijn. Om aan te geven wat ik bedoel zal ik een aantal voorbeelden geven.
Het eerste voorbeeld behelst het vaste voetringendrama. Vorige week schreef ik er al uitgebreid over maar sindsdien is er weinig veranderd. Goed er is beperkt geleverd met een ander type ring waardoor de eerste nood is geledigd maar qua communicatie en informatievoorziening is er geen steek veranderd. Iets dat mij zelfs als niet meer zo direct betrokkene ergert. Hoe kun je nu een moderne sportbond willen zijn als je niet goed communiceert met je leden. We leven niet meer in de middeleeuwen waarbij de leiders het volk dom wilden houden. In deze tijd moet je de mensen informeren wil je ze betrokken en rustig houden. Gewoon goed uitleggen wat er mis gegaan is en indien nodig het boetekleed aantrekken.
Met zoiets belangrijks als vaste voetingen mag het namelijk niet misgaan. Uitleg is dan ook geen keuze maar een must vooral omdat je als bestuur/organisatie geloofwaardig wilt blijven met het oog op de grote veranderingen die de toekomst nog gaat brengen. Wat het alles nog een beetje erger maakt is dat er wel een middel beschikbaar is namelijk de website en dat er ook betaalde krachten zijn om het werk uit te voeren.
Een tweede voorbeeld van een andere orde is de communicatie via de website van de afdeling Noord Holland. Deze site wordt niet of nauwelijks gebruikt om de leden te informeren. Vooral in de stille tijd. Zo zocht ik al eerder tevergeefs naar de agenda van de najaarsvergadering en zo “wacht” ik nu ook al enkele weken op een besluitenlijst of notulen van deze belangrijke en tumultueuze vergadering. De vraag is of deze informatie ooit op de site gezet wordt. Het lijkt geen prioriteit te hebben want er wordt wel een beetje (aangeleverde) informatie geplaatst over de bonnenverkoop t.b.v. het sympathieke initiatief om een Stedelijk Postduivenhok in Zaandam op te richten.
Een derde en laatste voorbeeld van de gebrekkige communicatie en vooral het slechte gebruik van het middel website plus het niet begrijpen van de functie en kracht ervan is de berichtgeving over de kampioenenhuldiging van afdeling Noord Holland. Het laatste bericht over de kampioenenhuldiging behelst de aankondiging ervan op 17 juli 2017. De huldiging zelf heeft inmiddels al bijna een maand geleden plaatsgevonden maar niemand schijnt het zich te realiseren dat het wel leuk zou zijn als hiervan een kort verslagje plus enkele foto’s op de site geplaatst worden. Iedere kampioen vindt het leuk om een beetje in het zonnetje te staan en veel moeite kost het niet om wat foto’s op een site te plaatsen. Als je bovendien af en toe wat plaatst krijg je vaker bezoek en blijf je beter in contact met je achterban.
Een goed voornemen voor alle bestuurlijke organisaties in onze o zo mooie sport zou dus naar mijn mening moeten zijn om beter te communiceren met de achterban. Als je leden wilt behouden en mee wilt nemen in de stappen die nog te gaan zijn moet je ze het gevoel geven dat je ze belangrijk vindt, dit ook menen en dit ten uitvoer brengen in tijdige, duidelijke en bovenal eerlijke communicatie/informatievoorziening.
OP EIGEN HO(N)K
Maken we ons hier dus op voor de jaarwisseling. Waarschijnlijk wordt het KL down town om de zogenaamde “countdown” mee te maken. Het wordt nog wel een kwestie van een plekje voor de (nieuwe) auto vinden maar met een beetje goede wil moet dit wel lukken.
Eerst nog even de meubeljacht voortzetten. Gisteren is het meeste besteld hetgeen een ervaring op zich was omdat gek genoeg niet iedere winkel die delen van het assortiment van een bepaalde leverancier voert ook andere producten van dezelfde leverancier kan bestellen. Ik wilde graag zoveel mogelijk zaken bij een winkel bestellen om zowel een goede prijs te krijgen als een eenvoudige levering te hebben (niet te vaak thuis te hoeven blijven). Die vlieger ging dus niet op en daarom vandaag nog een paar losse zaken elders in de stad kopen.
Ik wil het laatste weekstuk van 2017 besluiten om al mijn lezers en hun naasten het allerbeste te wensen voor 2018. Allereerst is daar gezondheid en voorspoed in huiselijke kring, daarnaast hopelijk ook een beetje succes op het sportieve vlak. Al moet daarbij in ogenschouw worden genomen dat succes natuurlijk verschillende vormen kent. Ik wens een ieder dan ook dat hij of zij dit laatste op het door hem of haar gewenste niveau bereikt.
Tot volgende week,
Michel Beekman
