Een bezoek aan de Combinatie van Wanrooij uit Geffen- deel 2

Een kijkje in de keuken van het meest spraakmakende hok van de afdeling Oost-Brabant

Deel 2: Het Spel!

In deel 1 van het verslag van het bezoek aan de combinatie van Wanrooij uit Geffen kwamen naast de fantastische ontvangst de onderwerpen ‘De Duiven’, ‘De Selectie’ en ‘De Kweek’ aan bod. In Deel 2 zal de aandacht uitgaan naar ‘Het Spel’. Dat wil zeggen aandacht voor de hokken en het spel met de oude duiven. Het spel met de jonge duiven volgt in deel 3.

De Hokken. Op het ruime, omheinde, erf achter en naast het schitterende woonhuis staan schitterende hokken. Hetgeen geen verbazing mag wekken gezien de professie van naamgever van de combinatie. John van Wanrooij leidt een projectontwikkeling, annex bouwbedrijf . Hij nam (voor zover mij bekend) de fakkel over van zijn vader Wim. Het was dan ook logisch dat toen vader Wim in 1989 zijn nieuwe woonstee betrok hij ook op het erf daarachter prachtige stenen hokken liet bouwen. Het werden er uiteindelijk drie. In het totaal  staat er ongeveer 60 meter hok in de prachtige aangelegde en onderhouden tuin. Op deze  drie hokken wordt gespeeld, er is namelijk achter een van de hokken een kweekhok gesitueerd alsmede op de zolder, van wat ik voor het gemak maar tuinkamer annex hobbyruimte noem. Ruimte genoeg dus, hetgeen dan weer betekent dat de duiven ruim gehuisvest zijn.

De hokken zijn zo’n dikke twee meter diep ze hebben een houten voorzijde. Deze voorkant is voorzien van lamellen waarmee (met name in het verleden) gespeeld kon worden met de verluchting. De zijwanden en achterkant zijn opgetrokken uit steen. De kap is een omgedraaid zadeldak (lange kant voor) en als dakbedekking is er gekozen voor gebakken vrij klassieke dakpannen met voldoende ventilatie (vermoedelijke verbeterde Hollandse pannen of een Tuille du Nord). De kap is aan de binnenzijde beschoten waardoor een soort schoorsteen gecreëerd wordt . Deels is het volume van de kap beperkt. Boven de zitplaatsen van de duiven is het plafond schuim afgetimmerd zodat de vuile lucht beter kan worden afgezogen (zie foto). De hokken zijn voor wat betreft het binnenwerk afgetimmerd met plywood of schroten. Dit alles resulteert in een zeer prettig klimaat. Ten tijden van mijn bezoek scheen de zon volop en was het meer dan twintig graden. Op de hokken was de temperatuur aangenaam en de lucht fris ondanks dat de zon volop op de voorzijde scheen. Opvallend was dat een week na de laatste vlucht de broedhokken al waren ingeruild voor schapjes. “Het is veel makkelijker bij de verzorging’, aldus John.

Spel Oude Duiven. Het oude duivenseizoen wordt door de mannen uit Geffen aangevangen met zo’n negentig vliegduiven. Dit betreft zowel doffers (ongeveer vijftig stuks) als duivinnen (ongeveer veertig stuks). Er wordt klassiek weduwschap gespeeld met de doffers. De partner zit altijd trouw te wachten op haar echtgenoot. Dit verhoogt de motivatie en dit leidt weer tot uitstekende prestaties (waarover later meer). Gezien de ruimte is er ook geen noodzaak om dubbel weduwschap te spelen. De doffers brengen voor het seizoen een jong groot (koppeling half februari) en na het vertrek van hun partners naar de duivinnenverblijven staan ze op weduwschap. Voor vertrek krijgen de mannen altijd hun duivin te zien.

Er worden natuurlijk ook dames gespeeld maar dan wel om een ingenieuze wijze. Er worden in twee duivinnen gekoppeld aan één doffer. Zo’n zestien doffers worden in eerste instantie gekoppeld aan een jaarling duivin. Ze brengen een jong groot. Na een dag of vijftien verhuisde jaarling duivin met haar kroost naar het jonge duivenhok. Hierna worden dezelfde doffers gekoppeld aan een oudere duivin. Deze oude duivinnen broeden slechts een dag of tien en gaan daarna ook op weduwschap.

Het tonen van de duivinnen gebeurt volgtijdig. Eerst de ene groep dan de andere. Bij thuiskomst van de wedvluchten vereist dit spel met twee duivinnen per doffer wel de nodige aandacht. De eerst thuiskomende duivin mag direct bij haar doffer.  De tweede partner van dezelfde doffer moet vervolgens even op haar beurt wachten. Hierna mogen de duivinnen beurtelings bij de doffer. Uiteindelijk worden de twee duivinnen nog even samen in het broedvak gezet. De narigheid die hierdoor ontstaat zorgt nog voor wat extra motivatie. Het is bij dit spelletje wel zaak om de doffer aan beide duivinnen gekoppeld te houden. Hij mag geen voorkeur krijgen! De duivinnen worden overigens overdag opgesloten door voor de zitschappen een deur te sluiten.

Qua training is het op de Elst 9 best ingewikkeld. Het is niet eenvoudig om alle duiven te laten trainen ondanks de aanwezigheid van twee verzorgers. In het vliegseizoen  past het qua tijd namelijk net. Rien en Henri beginnen hun dag met loslaten van de doffers om 7:00 uur. Ze trainen minimaal een uur. In principe met vlag. Hierna volgen omstreeks 9:00 uur de duivinnen, gevolgd door de jonge duiven. Dit zijn meerdere groepen. Ten tijden van de start van de dagfond wordt de training van de oude duiven opgevoerd naar tweemaal daags. De doffers gaan dan om 14:30 uur weer los gevolgd door de duivinnen. Om 17:00 uur keert de rust weer terug op de hokken en keren de verzorgers huiswaarts (waar Henri nog met veel succes een eigen kolonie jonge duiven bestiert).

Het voersysteem is overzichtelijk. De duiven krijgen tot aan de laatste 5 maaltijden een vaste hoeveelheid sportmengeling. Hierna wordt er volop gevoerd. “Volle bak” is altijd een beetje vage term en daarom vervangen door volop. Naast het voer krijgen de gevederde atleten een flinke portie pinda’s en vette zaden.

Qua spel gaat de aandacht vooral uit naar de Dagfond en in mindere mate de Midfond. De Vitesse vluchten worden slechts gebruikt om de duiven in het gewenste vliegritme te brengen. Door de relatief late kweek staan de duiven dan nog niet op punt. Als voorbereiding op het seizoen worden de duiven vanaf half maart een aantal keer weggebracht. De afstand is maximaal zo’n veertig kilometer. Ten tijden van het Dagfondseizoen worden de doffers om de twee weken gespeeld en soms gebeurd dit ook met de duivinnen. Afhankelijk van de zwaarte van de vlucht(en). In de tussenliggende week worden de thuisblijvers dan zelf gelost in Strombeek. Dit kan gebeuren op zaterdag, zondag of zelfs op maandag. John en zijn mannen willen de controle houden en niet afhankelijk zijn van een slechte lossing of slecht weer. “De dag van de week maakt voor dit lapvluchtje niet zoveel uit”, aldus John. Heel af en toe volgt er midweeks nog een lapvluchtje, maar alleen indien de duiven slecht afkwamen of slecht trainden.

De medische begeleiding is geheel in handen van Fernand Marien. Zoals inmiddels genoegzaam bekend is, is Fernand geen dierenarts van grote medische schema’s. Er wordt niet gekuurd of behandeld tenzij er tijdens de vier wekelijkse controle iets wordt vastgesteld. Zelfs tegen een lichte geel besmetting wordt niet behandeld! Wel wordt door de mannen uit Geffen het systeem van Marien gevolgd qua ondersteunende producten. Daags na de vlucht krijgen de duiven de beroemde mineralen over het voeder. Op maandag volgt dan het zogenaamde conditiepoeder, wederom over het voer. Eens per maand wordt dan de conditiesiroop. Ook deze siroop wordt via het voer verstrekt. Het drinkwater bestaat altijd uit schoon water!  Tegen de kopziekten en trichomoniasis wordt alleen behandeld als dit geconstateerd wordt. In de stille tijd wordt ook niet gekuurd tegen de paratyfus. Het devies is “duiven moeten zelf voldoende weerstand opbouwen”.

De oude duiven worden niet verduisterd. Dit is ook niet nodig gezien het late tijdstip waarop de kweek wordt afgerond en ze op weduwschap gaan. Er wordt vanaf de langste dag wel belicht.

Ten tijden van de vluchten waarom het de mannen te doen is worden er sinds de komst van Henri van Doorn nog allerlei motivatietrucjes uitgehaald. Een schotje hier, een schapje daar of een tonnetje op het hok! Dat dit tezamen met de uitstekende verzorging goed uitpakt bewijzen de resultaten:

Alle uitslagen op afdelingsniveau in 2013:

MIDFOND:

Sezanne 4/5, 358.990 km: 14951 duiven, 849 deelnemers. 66 mee 48 prijzen: 1, 2, 3, 11, 34, 35, 36

Sezanne 11/5, 358.990 km:  17615 duiven, 945 deelnemers. 81 mee, 31 prijzen: 1309, 1460, etc.

Sens 18/5, 423.623 km: 9437 duiven, 667 deelnemers. 39 mee, 12 prijzen: 46, 174, 450, etc

Sezanne 1/6, 358.990 km: 17085 duiven, 978 deelnemers: 79 mee, 54 prijzen: 11, 24, 54, 65, 106, etc

Sens 15/6, 423.623 km: 9926 duiven, 776 deelnemers: 16 mee, 11 prijzen: 41, 42, 145, etc

Sezanne 30/6, 358.990 km:  7447 duiven, 634 deelnemers:  11 mee, 10 prijzen: 34, 383, 394, etc

Epernay 13/7, 320.956 km:  5628 duiven, 503 deelnemers: 10 mee, 9 prijzen: 78^e, 80^e, 191^e , etc

DAGFOND:

Bourges 25/5, afgelast

Mont Luçon 8/6, 635.271 km: 6908 duiven, 618 deelnemers: 50 mee, 24 prijzen: 19, 21, 26, 39, etc

La Souterraine 22/6, 677.625 km: 5281 duiven, 555 deelnemers: 51 mee, 21 prijzen: 2, 33, 50, 58, etc

Chateauroux 6/7, 611.888 km: 5703 duiven, 579 deelnemers: 57 mee, 30 prijzen: 3, 9, 10, 17, 18, etc.

Poitiers 20/7, 683.045 km: 3600 duiven, 401 deelnemers: 36 mee, 18 prijzen: 12, 15, 20, 21, 35, etc

Een ander resulteerde in diverse kampioenschappen waaronder het 1^e en 2^e duifkampioenschap, het 1^e kampioenschap hok en 1^e kampioenschap onaangewezen  Dagfond.

Volgende week: Het spel met de jonge duiven!

Aalsmeer, Michel Beekman