- zondag 06 augustus 2023
Maandag 31 juli 2023. De maand juli is inmiddels voorbij gevlogen en hiermee belandt het seizoen 2023 feitelijk ook al in de eindfase. Het nationale vliegprogramma telt nog 6 officiële vluchtweekeinden en een extra optioneel weekend in het derde weekend van september. Het voelt mede een beetje vreemd dat het seizoen alweer op het einde begint te lopen omdat de junioren afgelopen weekend pas hun derde officiële wedvlucht afwerkten. Persoonlijk stam ik nog uit de tijd dat de eerste jonge duivenvlucht altijd rond de langste dag plaatsvond en dan hadden de junioren op een vergelijkbaar tijdstip als afgelopen weekend al zes vluchten achter hun kiezen.
Maar goed het zijn andere tijden dus was het deze week de derde keer dat er om “het echie” gestreden werd. Hierbij maakten de weergoden het de lossers en de verantwoordelijken op het thuisfront op het eerst gezicht niet gemakkelijk getuigde de Satellietbeeldenbeelden. Beelden waarop de bewolking zeer prominent aanwezig is/was
Uit deze bewolking viel ook de nodige regen, op de beelden van Buienradar valt hieraan niet te ontkomen. Wat echter wel duidelijk te zien is, is dat er een min of meer droge corridor was wanneer er vroeg gelost werd. Met name op de Zuidwest lijn. Aan de Zuidoostelijke kant (Maastricht en omgeving was het lastiger). In de loop van de dag nam de buienintensiteit wel sterk toe. Het is dan ook feitelijk wel een wonder dat de overnachtfondvlucht vanuit Bergerac op zaterdag toch nog gelost konden worden, nadat eerder op vrijdag de vliegcondities niet voldoende waren. En hetzelfde geld voor de ZLU-vlucht van uit Narbonne. Het gevolg is wel dat er deze week dus helaas geen volledige tracks van de overnachtfond konden worden opgetekend omdat de batterij duur van de GPS-dragende duiven ontoereikend was.
Een geluk bij het bovenstaande weer was de matige Zuidwestenwind die de duiven op alle vluchten als het ware door de buien heen blies, Zie ook de beelden van de Windy-app die alleen voor zaterdagmorgen werden vastgelegd.
Door de eerdergenoemde min of meer droge corridor, in combinatie met de matige staartwind, besloten vrijwel alle lossingsverantwoordelijken een gecalculeerd risico te nemen en de duiven vroeg in vrijheid te stellen. Opmerkelijk genoeg was er één afdeling die dit niet deed, namelijk afdeling Zuid-Holland. Daar stond in tegenstelling tot in alle andere afdelingen nog een pittige midfondvlucht gepland vanuit Fontenay sur Eure (helaas geen tracks beschikbaar) en voor deze vlucht viel de late lossing nog wel te billijken gezien de “beperkte” duur van de “droge corridor”. Echter waarom er in Niergnies niet gelost werd op een vergelijkbaar uur als de overige afdelingen was wel een vraagteken? De verklaring op de website van de afdeling Zuid-Holland gaf hierover duidelijkheid: “De reden dat er vanmorgen niet vroeg gelost is, is dat we bang waren dat onze duiven (en dan vooral de nakomers) in het regengebied terecht zouden komen wat in Zuid-Holland aan land zal komen. Inmiddels zien we dat dit regengebied enigszins vertraagd binnen komt, maar dat wisten we natuurlijk nog niet op het moment dat de beslissing genomen moest worden. In de wetenschap dat na het passeren van dit genoemd regengebied er nog mogelijkheden tot lossen zouden komen, is er dus gekozen om de manden in Niergnies dicht te houden.”
Toevallig of niet maar op Niergnies loste ook de afdeling Brabant2000 en deze afdeling loste vroeg, namelijk om 7:30 uur, waardoor een vergelijking tussen de beide lossingen mogelijk is.
In het totaal loste Brabant 13.651 duiven waaronder 5 duiven voor zien van een GPS-ring. Zoals iedereen die deze rubriek wekelijks volgt natuurlijk wel weet behoren deze toe aan Dick Hoogkamer uit Made. Dick Hoogkamer speelt in Rayon 3 en zal met de uitslag in algemene zin niet zo tevreden zijn geweest, maar qua GPS-duiven viel er voor de derde achtereenvolgende week niet veel te klagen. Drie van de vijf duiven wisten zich binnen de prijzen te klasseren, al zat er in tegenstelling tot de voorafgaande weken geen enkele GPS-duif lekker op tijd.
In Afbeelding 1 ziet u welke routes de vijf GPS-duiven vlogen.
Wanneer we nader inzoomen op de routes valt wel een aantal zaken op. Het meest in het oog springt natuurlijk de gelijkvormigheid van vier van de vijf routes. De drie duiven die in tijd vlogen plus de Rode track, die vanaf het Havengebied ten Noorden van Antwerpen de fout inging, kenden een min of meer gelijk traject naar huis. Hierbij valt op dat de route de duiven in de nabijheid van Gent bracht, waarj een routen ten Oosten van Aalst logischer leek gezien de windrichting en sterkte. Het zorgde ervoor dat de prijswinnende duiven allen de grens dus Zeeuws-Vlaanderen en België ten Noordwesten van de stad Antwerpen scheerden. Iets wat niet verklaart kan worden door de wind en buien op de vlieglijn. De enige verklaring die bedacht zou kunnen worden is de trek van de duiven maar na een nadere blik op het aantal ingekorfde duiven van het Westelijk en Oostelijk deel van de afdeling Brabant2000 lijkt dit ook geen afdoende verklaring.
Wat ook opviel is natuurlijk de Gele track (van de 057). Deze junior heeft het nog niet echt om het mild te verwoorden. De afgelopen twee weken werd al gemist en ook deze week was de route weer bijzonder. Ditmaal wilde het beestje de Westerschelde niet over, hetgeen de meest logische route naar het hok geweest was nadat de gekozen route bij Terneuzen uitkwam. In plaats van oversteken werd echter een lange route boven land verkozen waardoor bijna 30 km te veel gevlogen werd.
Wanneer we een blik werpen op de details van de aankomsten (Afbeelding 2) zien we ook hier de opvallend westelijk koers terug. Behalve de Gele track benaderde er geen enkele junior het hok vanuit de correcte richting.
Aan het eind van deze beschouwing over de tracks van de vijf duiven van Hoogkamer nog enkele “statische” gegevens.
Zoals u kunt zien verschillenden de gemiddelde vlieghoogten aanzienlijk. Een verband met in tijd vliegen valt echter niet te leggen.
Overigens bedroeg de concoursduur in Rayon 3 ongeveer 15 minuten.
Zoals in de inleiding over de vliegcondities al beschreven loste Afdeling Zuid-Holland haar jonge duiven pas laat in Niergnies. Om 13:30 uur om precies te zijn. In het totaal gingen er 24.352 jonge duiven die in concours stonden op de vleugels, plus een voor mij onbekend aantal oude duiven. Hieronder vijf GPS-dragende junioren van Richard van den Bos, welke weer onder te verdelen vielen in drie programmaduiven en twee marathonduiven. De vijf junioren leveren een opvallend pallet aan tracks op. Zie Afbeelding 3.
Direct in het oog springen namelijk de drie blauwe tracks. D.w.z. jonge duiven die in tijd vlogen, en toeval of niet het waren de drie programmaduiven die zich op tijd wisten te klasseren, terwijl de twee junioren met fondbloed in de aderen het af lieten weten. Ondanks een concoursduur van maar liefst 47 minuten. Overigens de 23-681 was meer dan keurig op tijd, 50e tegen 3085 duiven.
De details van de aankomsten in Afbeeldingen 3 en 4 tonen exact aan waarom de 23-681 zo goed in tijd vloog. De tracks was vrijwel parallel aan de ideale lijn en daarnaast werd er niet omgevlogen in de nabijheid van het hok. Iets wat de 23-614 en de 23-619 wel deden ondanks dat ze zich ruim binnen de toegestane tijd klasseerden. Beiden bogen namelijk te vroeg en verkeerd af, de 614 reeds bij Terneuzen en de 619 bij Wemeldinge. Vermoedelijk bevonden ze zich in verkeerde koppels.
De reden waardoor de twee fond-junioren zich niet in tijd klasseerden blijkt eveneens overduidelijk uit zowel Afbeelding 3 als Afbeelding 4. Waarbij duidelijk het effect van het meevliegen in het verkeerde koppel weer te zien is.
Wederom nog enkele “statistische” gegevens.
De goede klassering van de 23-681 wordt op grond van de cijfers nog iets logischer. Er werd namelijk niet of nauwelijks omgevlogen. Iets wat de overige jonge duiven duidelijk wel deden, waarbij de 23-796 duidelijk de kroon spande met een kleine 100 km te veel. Ook was diens gemiddelde vlieghoogte duidelijk het laagst. Goed te verklaren door de terugweg tegen de wind in.
Tenslotte nog een korte vergelijking tussen de vluchten van Brabant2000 en Zuid-Holland uit Niergnies. Het concours stond duidelijk langer open in Zuid-Holland. Ook vlogen de GPS-duiven beduidend hoger bij de Zuid-Hollandse lossing. Hetgeen op andere vliegcondities wijst en/of op onzekerheid. Derhalve zou geconcludeerd kunnen worden dat een vroege lossing beter was.
De derde projectdeelnemer die deze week aanbod komt is Piet hengst uit Westkapelle. Piet Hengst korfde zowel GPS-dragers in voor de jonge duivenvlucht vanuit Roye (drie stuks), als voor de overnachtfondvlucht vanuit Bergerac (twee stuks).
We beginnen de analyse van de tracks van de Zeeuwse duiven met de jonge garde. De tracks ziet u in Afbeelding 5.
Niet voor de eerste keer dit jaar zien we bij de duiven van Piet Hengst (dus de Zeeuwse duiven) tracks die elkaar gedurende lange tijd min of meer overlappen. Echter zo lang als deze week zag ik het nog niet eerder. De drie duiven blijven tot aan het laatste moment voor de oversteek van de Westerschelde zo goed als bij elkaar. Alle drie kennen hun laatste registratiepunt in Zeeuws-Vlaanderen op 9:40 uur. Hiermee lagen ze zo’n 10 minuten achter de vroegste duiven die niet geheel toevallig in Middelburg vielen. De details van de aankomsten in Afbeelding 6 tonen namelijk aan dat de twee van de drie GPS-duiven recht over Middelburg gingen. Mee met de massa hetgeen ervoor zorgde dat de er bepaald niet de kortste weg richting Westkapelle werd gekozen.
Ook keek ik zoals gebruikelijk nog even naar de passage van de Westerschelde. Deze was als vanouds weer op het “natuurlijke punt” en de vlieghoogten bedroegen respectievelijk 425 meter, 343 meter en 339 meter. Veel hoger dan de gemiddelde vlieghoogte.
Zoals hierboven reeds vermeld speelde Piet Hengst ook twee overnachtfondduiven met een GPS-ring op Bergerac. Helaas werd de lossing een dag uitgesteld waardoor de levensduur van de batterij niet meer voldoende was om de lengte van de vlucht compleet af te dekken. Mede omdat geen van de GPS-dragers een nachtelijke aankomst kende. Zie Afbeelding 7.
De onvolledige tracks geven echter nog wel een beeld van hetgeen er zich de eerste dag heeft afgespeeld. De Gele track van de 22-826 (Doffer) lag duidelijk beter op koers dan de Rode (de ervaren 19-396). De jaarling doffer volgde min of meer de ideale lijn met een wat onnodige afwijking naar het Westen. Hij vloog vanaf de lossing non-stop tot 20:50 uur, om vervolgens neer te strijken in de nabijheid van de Seine in het Noordwesten van Parijs (vlakbij Pontoise). Aldaar werd de nacht doorgebracht. Het bereiken van Pontoise om genoemd tijdstip betekende dat de 826 goed op weg was. Had hij in het donker door gevlogen dan had een nachtelijke aankomst zeker tot de mogelijkheden behoort. De 826 deed dit echter niet zodat “pas” op zondagmorgen de vleugels weer gestrekt werden. Omstreeks 6:48 uur, vlak na het herintreden van het daglicht. De vlucht was echter van korte duur want een klein kwartiertje later werd weer haltgehouden. Na vijfendertig minuten aan de grond gezeten te hebben werd de draad weer opgepakt, waarna de batterij ter hoogte van Lens om 9”44 uur de geest gaf. De afstand tot huis bedroeg toen nog zo’n 130 kilometer.
Werpen we een blik op de Rode track dan valt behalve de andere route, die totaal verschilde ten opzichte van haar hokgenoot, nog een aantal zaken op. De ervaren vierjarige duivin ging reeds na 4 uur vliegen drinken, om dit een kleine vier uur later nogmaals te herhalen. Hetgeen best wel frequent is gezien de weersomstandigheden. Vermoedelijk vond het drinken in de mand niet optimaal plaats. Ook vloog ze langer door, want er werd om 21:23 uur gestopt, zo’n 15 km onder Chalon en Champagne. Helaas was de batterij reeds om 2 uur ’s nachts leeg.
De vierde projectdeelnemer die deze week met GPS-dragende jonge duiven speelde was Vincent Bonnes uit De Lutte. Ook Bonnes speelde drie junioren voorzien van een GPS-ring. De uitkomsten hiervan ziet u in Afbeelding 8.
De meest opvallende track is natuurlijk de Gele track van de 23-825. Het beestje maakte er op het eerste gezicht een puinhoop van. De nuance is echter dat er gewoon sprake is van een veel voorkomend probleem, namelijk verkeerde duif in de verkeerde koppel. En dit resulteerde in een wel heel extreme omweg want pas boven Winschoten, nabij de Blauwe Stad, werd rechtsomkeert gemaakt.
Ook de details van de aankomsten in Afbeelding 9 tonen nog maar eens aan dat het bij op een duivenvlucht eenvoudig mis kan gaan. De 23-766 (Rode track) bevond zich namelijk op hetzelfde tijdstip ter hoogte van Südlohn als de 23-790 (Blauwe track). In plaats van de 41 km in rechte lijn vloog de 766 om, in het totaal 77 km, de 790 daarentegen “gebruikte” 47 km om de 41 km naar het hok te overbruggen. Dit betekende simpelweg het verschil tussen in tijd vliegen of niet.
Omdat het om jonge duiven ging ook hier weer dezelfde gegevens als bij de overige jonge duiven tracks.
De laatste van de vijf project-leden die mij tracks deden doen toekomen was André van der Wiel uit Luyksgestel. De bekendste André van duivenland deed het deze week rustig aan want hij speelde slechts een enkele oude duif met een GPS-tracker. De 20-431 mocht het nog een keertje proberen op de X-vlucht vanuit Vervins (die op zondag werd vervlogen). Veel bijzonders leverde dit eerlijk gezegd niet op. De tracks was relatief recht en zonder de gebruikelijke afwijking naar het Westen. Echter deze doffer heeft een probleem in de laatste fase van zijn vlucht naar huis. Al weken schiet hij het hok voorbij, om vervolgens nog een ommetje te maken in de regio onder Eindhoven. Wel viel op dat de snelheid in het laatste deel van het traject hoger waren dan in het eerste deel van het traject. Hetgeen een duidelijke indicator is van een staartwind die harder en harder werd.
De laatste tracks die ik deze week, kort, aan u voorstel komen van ver weg. Namelijk uit Canada, alwaar Nick Oud samen met een maat twee duiven voorzag van een GPS-ring.
Dus ook in het verre Canada is men nieuwsgierig hoe de duiven naar huis vliegen. Veel informatie heb ik nog niet ingewonnen maar het eerste dat opvalt aan de tracks is de vliegrichting. Deze gaat van Noordoost naar Zuidwest. Ook valt op hoe recht de tracks zijn. Meer hierover wellicht in een volgend artikel want Nick Oud kondigde aan wekelijkse de tracks te gaan plaatsen.
Sungai Buloh & Michel Beekman
