Max van Dongen
- vrijdag 14 februari 2020
10-2-2020
‘’Voor je het weet is het april’’
De laatste weken vliegen voorbij en voor je het weet, sta je weer bij het lokaal om de duiven in te korven voor de eerste wedvlucht. De Jaarlingen zijn afgelopen vrijdag gekoppeld en zitten eindelijk redelijk rustig. Door de kleine broedbakken en hokken is het altijd een hele opgave om jaarling doffers uit te wennen in hun nieuwe bakken. Voor je het weet hebben ze dikke koppen of wat bloed aan de snavel echter vind ik dat nog niet eens het grootste probleem. Vaak zoeken deze duiven elkaar op in het seizoen en zodra er 1 zwakker is dan de andere heb je oorlog in de tent met als gevolg dat je ze beiden niet kan korven. Het kost geduld, tijd , doorzettingsvermogen, maar toch weet ik zeker dat er verschillende doffers hun motivatie halen uit de herrie die er dagelijks speelt. Zo heb ik nu de ‘’148-19’’ lopen een klein blauw doffertje die constant bezig is met het schoonvegen van de klep. Vaak is het alles of niets met zulk soort duiven. Pa zei al je bent deze duif na 2 vluchten kwijt of het wordt een goede! De moeder van deze duif is de Terrorist na ja de naam zegt het al ze was als weduwduivin niet te hanteren, maar een heel uniek duifje met een bijzonder eigen karakter. Vorige winter lieten we haar zien aan Steef Duijn die onze mening bevestigde, een top duif met een super oog en een fijne bouw. Na een second opinion van een geleerde melker gingen we haar koppelen op het kweekhok helaas resulteerde dat in een grote flop ze legde namelijk geen eieren in de winter. Dit past ook eigenlijk wel weer bij de duif het is en blijft een aparte vogel. Na een aantal weken geen succes te hebben gehad heb ik er maar in het jonge duivenhok gegooid, daar liep ze tegen een laatje aan van Cees Broekhuisen en ja hoor daar kwamen wel eieren in het voorjaar. Vervolgens het koppeltje jongen toch maar geringd en daar ontstond de ‘’Terrorist junior’’. Het karakter van moeders vererfd dus aardig, daar krijg ik nog een hele kluif aan de komende maanden….
‘’De april maand doorkomen’’
De laatste jaren is april voor mij een lastige maand. Hokken met een open voorkant zijn gewoon kwetsbaar in de eerste maanden. Veel temperatuur verschillen en nachtvorst is geen bevordering voor de forme. Ik moet ze gezond houden en geduld hebben, maar zo makkelijk is dat niet je bent slechts afhankelijk van moeder natuur. Meestal krijg ik in april vaak berichtjes van liefhebbers dat ze me te weinig lezen of bang zijn dat er iets mis met me is. Ik baal hier ook verschrikkelijk van hoor haha. Elk seizoen incalculeer ik van te voren dat ik het niet moet hebben van de vroege maanden van het seizoen. Toch blijft het altijd een teleurstelling voor mij wanneer ik niet gepresteerd heb naar mijn kunnen, het zal de jeugdigheid zijn. Vasthouden aan je schema en geloven in je duiven is op dat moment de enige remedie. Vaak grijpen mensen naar een gekke medicijnen pot wanneer het niet gaat zoals ze willen. Ze zijn ongeduldig en voelen de druk van hun omgeving en gooien vervolgens iets in de pannen en hebben vaak geen idee waar ze tegen kuren.
‘’De hiërarchie is erg belangrijk’’
De afgelopen jaren heeft de oude witpen zijn sporen verdiend. Het is een hele fijne doffer die nooit twijfelde met binnenlopen en veel prijzen voor mij gewonnen heeft. Nu vandaag de dag loop deze oude heer nog steeds op de bak en wordt enkel gespeeld op de vitesse vluchten en vaak met positief resultaat! Met de vraag waarom deze doffer nog op de bak zit is vrij simpel. In een hokje van 80 breed x 150 diep x 180 hoog zijn het de kleinste dingetjes die het verschil maken. Als ik deze doffer van de bak doe, zal er een andere chemie heersen. Ik doe het voornamelijk voor de ‘’Lorenzo’’ die de afgelopen 2 jaar 9x 1:100 vloog en 3 maal bij de eerste 30 Prov. Deze doffer bivakkeert een broedbak onder de oude witpen en daar wil ik geen risico mee lopen dit jaar. Als een duif zo goed komt moet je zo weinig mogelijk veranderen in zijn directe omgeving. De oude heer is geen lastpost en zorgt voor de perfecte balans in een klein hokje weduwnaars.
Tot de volgende keer,
