Ik dacht er buitenom te lopen dit jaar, maar de griep heeft me nu toch aardig te pakken. Niks waard, maar ik moet gewoon even een paar dagen rustig aan doen.
Je komt er dan wel weer achter dat onze hobby wel een belasting kan zijn. De duiven moeten nu eenmaal verzorgt worden.
Jongen
Inmiddels liggen er al een stuk of 15 jongen, en ook nog een aantal eieren. De duiven heb ik nu elke dag los, en op 1 duivinnetje na, ben ik verder nog niets meer kwijtgeraakt aan de rover(s).
op FB zie ik wat dat betreft weer ellende genoeg naar boven komen. Nu is er niet veel goeds te vinden op FB. Heel veel wordt negatief benaderd. In dit land mogen we gelukkig allemaal een eigen mening hebben. Maar om nu alleen ieder keer je gal te spuwen, en niet met oplossingen of opbouwende kritiek te komen schiet ook niet echt op.
De meeste liefhebbers hebben volgens mij ook nog steeds niet door hoeveel mensen er meelezen. En sommige uitspraken kunnen echt niet meer.
Even een klein voorbeeldje: Ik kwam verschillende foto’s tegen van een mooi koppeltje jongen die net gespeend zijn. Vervolgens staat er dan de tekst bij: “Kijken en hopen of er nog iets bruikbaars tussen zit…….”
De gemiddelde buitenstaander zal daar allerlei conclusies aan verbinden die niet bevorderlijk zijn voor de duivensport.
Vergadering
Afgelopen zaterdagavond mocht ik voor het eerst als voorzitter de voorjaarsvergadering van onze prachtige vereniging leiden (of is het lijden….) Ondanks dat ik toen ook al niet helemaal fit was, waren we in een uurtje tijd door de agenda heen. Ik vond het toch wel bijzonder om een vergadering te voor te zitten van de vereniging waar mijn grootmoeder in 1949 nog de naam van heeft bedacht.
Een mooi vlotte vergadering, met een positieve inbreng van de leden, en een goede opkomst. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst.
Fietsen
Zaterdagmiddag ook nog “even” gefietst. De bedoeling was om een 60km te fietsen, maar onder invloed van het mooie weer, en de nodige druk van de medefietsers werd het 102 km(!). Ik kan me niet heugen dat ik al eens eerder in februari zo’n lange tocht gemaakt heb. Nagele, Schokland, Ens, Hasselt, Zwolle, Kampen, IJsselmuiden, etc. Ik heb echt genoten. Helaas kreeg ik vlak bij huis geen voorrang van een auto, zodat ik de tocht heb afgesloten met een flinke val, om een aanrijding te vermijden. Gelukkig kon ik met mijn atletische lichaam de klap goed opvangen, dus heb ik daar geen schade van overgehouden. En, niet onbelangrijk…….. de fiets ook niet.
