2017
En zo is het jaar 2017 alweer bijna verleden tijd. Achterom kijkend denk je toch al gauw aan alles wat er weer gepasseerd is in het afgelopen jaar. Natuurlijk in de wereld en in ons land, maar ook binnen de duivensport. En als ik eerlijk ben is dat niet positief. We weten allemaal dat de duivensport terugloopt, maar het gaat nu wel heel rap. Toen ik begon met duiven begon (1984) waren er nog meer dan 70.000 leden volgens mij. Nu in (bijna) 2018 nog maar 17.000. En daar zijn ongeveer 13.000 “vliegende” leden bij. Maar het ergste is nog dat er maar 4000(!) leden zijn van onder de 50 jaar. En dan moeten we maar trots zijn dat we immaterieel erfgoed zijn. En natuurlijk is dit met de beste bedoelingen geregeld, en misschien ook nog wel noodzaak, maar om er nu trots op te zijn….
Eigen vereniging
Bij ons in de club hetzelfde verhaal helaas. En dan steken wij nog gunstig af bij de rest van Nederland. Vader en zoon Brands hebben besloten als combinatie verder te gaan, en dat is voor hun zelf een goede beslissing, maar als vereniging missen we opnieuw een zelfstandig spelend lid.
Vorige week kwam het toch wel heftige bericht dat clubgenoot Wouter de Vries per direct gestopt is met de duivensport. Oorzaak een duivenlong. En radicaal als Wouter dan is, wordt er meteen actie ondernomen. En dus weer een lid minder. Voor mij persoonlijk is dat ook heel jammer. De vele telefoontjes op zaterdag zal ik missen, net als de weersvoorspellingen waarmee Wouter altijd aardig goed zat. Misschien is de L.C. nog wel een optie voor hem bedenk ik net.
Als ik bovenstaande teruglees lijkt het zomaar een heel negatief verhaal te worden, maar als je het afzet tegenover de echte problemen die er zijn, kunnen we er misschien nog wel om glimlachen ook.
Lege plaatsen
Met deze dagen worden veel mensen die er niet meer zijn extra gemist. Dit is in veel gezinnen zo, ook voor de eerste week van januari 2018 staan er alweer 3 begrafenissen gepland.
Gelukkig kan ik zeggen dat er op Urk wel veel aandacht is voor elkaar, daar ben ik trots op. En dat komt niet alleen vanuit de kerken, maar ook als eigen Urker samenleving. Soms komt er zomaar iemand naar je toe die een bemoedigend woordje voor je heeft, en zo de spreekwoordelijke hand op je schouder legt. En daar ben ik heel dankbaar voor. Aandacht voor een ander, en voor elkaar is, een groot goed waar we zuinig op moeten zijn.
Ook in ons gezin wordt de lege plaats die er is iedere dag intens beleefd, en met deze dagen nog wel het meest. Tja, wat stelt duivensport dan nog voor. Als ik geen duiven had, was de lege plaats er misschien niet gekomen, en zo blijft een mens maar piekeren en redeneren. Maar ook dat lost niets op, we mogen erop vertrouwen dat er een Hogere Macht is die ook ondanks alles ook naar onze dierbaren omziet.
Ziekenhuis
Vorige week heb ik nog een prachtige doffer opgehaald bij Pieter Pander. Reitze Schotanus, de topper uit Sloten was er toevallig ook, en we hebben onder het genot van een lekker bakje koffie even bijgepraat. Mede daardoor was de schrik hier groot toen ik via de site van Theo vernam, dat Pieter in het ziekenhuis was beland.
Vanaf deze plaats wensen we Pieter en zijn gezin dan ook sterkte en beterschap!
Op eigen hok
En dan nog even over de duiven. Ze hebben de paratyfus enting goed doorstaan. Vorige week vrijdagavond geënt, en de zondag daarna lagen ze alweer in bad. En dat is altijd een goed teken.
Ik heb meteen de geslachten gescheiden, en met Jan Valk al even afgesproken hoe we de kwekers gaan verdelen. Ik laat de duiven zoveel mogelijk los, maar met al het vuurwerk rond de deur nu maar even niet (Cornelis…….). Inclusief de figuritas duiven en een voedsterkoppel, kom ik op een totaal van 43 stuks, dat zijn nog duiven genoeg om te verzorgen. Overigens is dat met een paar minuten per dag wel gebeurt.
Racefiets /Vleesverloting
Zelfs deze laatste week nog even gefietst, al stond er wel een harde wind uit het westen, dat betekent dat je al gauw te ver gaat met de wind in de rug, en er komt een moment dat je weer terug moet. Dat was wel even bikkelen, maar toch nog weer bijna 50km op de teller. Dat brengt het totaal op bijna 3200 km in 2017, en dat is 300 km minder als in 2016. Dat is de leeftijd zullen we maar zeggen….
Deze dagen zijn ook de jaarlijkse vleesverlotingen weer aan de orde. Ik begreep dat onze club weer een mooi resultaat heeft geboekt. Een tevreden penningmeester dus, en dat na een jaar waarin we de nodige investeringen moesten doen. Een pluim is zeker op zijn plaats voor de vrijwilligers die hier ieder jaar weer hun schouders onder zetten.
Tot slot
Natuurlijk was niet alles negatief in 2017. Sterker nog er is en was genoeg om dankbaar voor de zijn. Ik mag nog altijd mijn werk met liefde doen, samen met hele fijne collega’s. Ik ben ondanks de rugproblemen nog goed gezond, en kan nog bijna wekelijks een stukje fietsen. Ik heb een lieve vrouw en een leuk gezin, met alles wat daarbij hoort. Sportief gezien was 2017 ook een goed jaar, met o.a. een 2e NPO Morlincourt en een afdelingsoverwinning! Genoeg dus om morgen naast zondag ook dankdag te mogen vieren!
Daarom een ieder vanaf deze plaats een goede zondag, en veel Heil en Zegen toegewenst voor 2018!
