Deze keer eens geen excuus dat ik het te druk had om de site bij te werken. Vorige week zijn we (Tineke en ondergetekende) een paar dagen ertussen uit geweest. We doen dat sinds een jaar of 10 ieder jaar meestal om deze tijd. En dat heeft ook wel een speciale reden, want 15 januari waren we 24 jaar getrouwd, en de 17e verjaarde Tineke. Een mooie gelegenheid dus om deze gedenkdagen te vieren.
Volgend jaar (DV) dus al 25 jaar getrouwd, en dat is in deze tijd al een unicum. En dan denk ik nog niet eens aan het grote aantal echtscheidingen, maar als ik bij onszelf in de familie kijk zijn er al 4 van de 9 die het niet mee mochten maken doordat één van beiden al vrij jong is overleden. Dankbaar dus!
We zijn eerst 2 dagen in Leiden geweest, en op woensdag zijn we via een tussenstop in Rotterdam (Alexandrium) naar Middelburg gereden om daar de week vol te maken.
Het was koud, maar wel prachtig weer, mooi genoeg om op een terrasje uit de wind, en in de zon te genieten.
Ik kan het dan nooit laten om te proberen een paar van de altijd aanwezige stadsduiven naar me toe te lokken. Als ik er dan één te pakken heb, dan bekijk ik die net als een echte keurmeester, en volgens mij is Tineke dan ook nog onder de indruk van mijn geweldige duivenkennis (niet dus).
Maar goed, de meeste duiven zien er niet uit en zitten vol ongedierte. In Middelburg viel het me op dat er verschillende geringde duiven tussen liepen. Het lukte me om een prachtige krasdoffer te vangen, en meteen de eigenaar te bellen.
Vreemd genoeg woonde die een paar kilometer verderop, en hij vertelde dat hij deze duif een paar jaar gelden was verspeeld vanaf Pau……
Het blijft toch ongelooflijk, het was een geweldige duif met ook nog een goede stamboom werd me verteld, maar deze duif was al een paar keer eerder vanaf hetzelfde terras opgegeven. Ik heb toen maar net als de vorige melders verteld dat ik er geen belang bij had, en heb de duif maar weer de vrijheid gegeven, wat de doffer helemaal niet erg vond want zijn duivin zat hem al op te wachten.
Heel bijzonder om te zien wat ze allemaal naar binnen werken, van koekjes, patat tot een broodje Hamburger aan toe. En nogmaals hier in Middelburg zagen de duiven er prachtig uit.
Op eigen hok zijn de duiven uitstekend verzorgt door Cornelis, deze week gaan de doffers op de bakken, en dan komt de koppeldatum in zicht.
Verder weinig nieuws, al was het vandaag wel weer meteen heftig op het werk. Na het meisje van 7 jaar van een paar weken geleden, was vanmiddag de begrafenis van een meisje van 4 jaar van dezelfde school. Dat zijn gebeurtenissen die je niet zomaar bij je neer laat zakken.
Tot zover maar weer even.
Groetenis
Gistermiddag de duivinnen er even uitgekieperd, en na een uurtje zag ik het al. Eén duivin bleef een beetje verloren en verdwaasd op het dak zitten.
Ik zag dat op de borst wat veertjes uitsteken, en ik vreesde dus al voor een roofvogelattack. Alle duiven waren inmiddels alweer binnen, maar “Laurien” (thats her name) bleef maar zitten waar ze zat.
Eindelijk om een uurtje of 4 liep ze naar binnen, en toen ik de schade goed bekeek schrok ik toch wel even. De krop lag volledig open, en zelfs de spieren naar de vleugel lagen bloot…..
De verwondingen waren van dien aard dat niets anders overbleef om het calamiteiten nummer van Nanne Wolff te bellen. En dan blijkt ook weer wat een topper die man is. Hij was vrij, maar ik kon meteen langs komen. Ik ben direct in de auto gesprongen en na anderhalf uur was ik weer thuis met een keurig geëchte “Laurien”!
Het blijft afwachten of ze weer helemaal herstelt, het zou jammer wezen als he niet zo was want ze heeftal een paar mooie prijzen naar de Makjan gebracht, en ze was in haar geboortejaar al beste jonge duif van de Friese Fondclub (W)
Maar het is zoals het is, afwachten dus. Mijn ervaring is dat een duif meer kan hebben als een mens (in ieder geval meer als een man)
Inmiddels mogen de doffers een bak zoeken, en zitten ook de kwekers weer op hun oude vertrouwde adresje.
We kregen een mooie mail van het NPO. De idealen zijn prachtig, en ondanks dat ik zelf altijd positief gestemd ben, denk ik dat de duivensport zichzelf aan het opheffen is.
We hebben nog maar een paar leden, en die paar maken ook nog ruzie met elkaar. Vandaar dat ik me voorgenomen heb om te genieten van de duivensport zolang het nog kan, en uiteraard als het mogelijk is een positieve bijdrage te leveren.
Ik wens in ieder geval ons NPO bestuur veel wijsheid en succes, en ik hoop dat ik ongelijk krijg.
Voor nu allemaal een gezegende zondag toegewenst
