Hoe gaat het met ons?
Het blijven rare en moeilijke tijden zo. Normaal zijn de Paasdagen hier een feest met mooie kerkdiensten, waarin jonge mensen belijdenis doen van hun geloof. Nu moeten we het doen met een live streamverbinding vanuit 1 van onze 3 kerkgebouwen. Waar er normaal 1000 mensen inpassen, houdt het nu met een stuk of 6 op. Natuurlijk is het gezien de situatie een mooi middel om toch het evangelie bij de mensen thuis te krijgen. Maar we merken nu wel duidelijk wat het gemis van het bijwonen van de kerkdiensten voor impact op ons, en ons gezin heeft.
Gelukkig lijken de prognoses voorzichtig optimmistisch, dus daar houden we onze hoop maar op gevestigd.
Met Pasen mogen we de opstanding herdenken, en dat geeft juist in deze tijd van ziekte en troost ook weer de nodige bemoediging om verder te leven. Uiteindelijk moet het Beste nog komen!
Duiven
Op duivengebied weinig te melden. Ik verwacht toch wel dat we dit jaar gaan vliegen, en ik hoop dat met in achtneming van de regels die we samen hebben afgesproken, ook het inkorven binnenkort weer kan beginnen.
Er wordt vaak gezegd dat veel duivenliefhebbers tot de risicogroep behoren. Maar hebben daarom juist deze mensen geen recht op een stuk ontspanning? Dat moeten we toch samen weer mogelijk kunnen maken? Uiteraard nogmaals zonder de veiligheidsvoorschriften te overtreden. Ik mag toch hopen dat NPO, afdelingen en verenigingen al een draaiboek klaar hebben liggen……
Eigen hok
Hier is het rustig. De jongen doen het goed, en deze week willen we ook alles laten enten tegen paramixo en pokken. Normaal doe ik dat altijd kort voor de vluchten, om zo als er al sprake zou zijn van een “boost”, deze mee te kunnen pikken.
Maar nu de start van het seizoen nog onzeker is wil ik toch niet langer wachten. En klaar is ook maar weer klaar.
De oude duiven zijn gescheiden en gaan 1 keer per dag los. Ook mogen ze 1 of 2 keer in de week even samen, en dat is het eigenlijk wel qua verzorging.
Brand
Vorige week donderdagavond nog even een schrik momentje……
Ik had om een uurtje of 9 de houtkachel nog even aangestoken. Hij wou eerst niet erg branden, dus wat meer aanmaakhoutjes erop, en flink zuurstof erbij. Waarschijnlijk heb ik het deurtje van de kachel iets te lang open laten staan, want op een gegeven moment hoorde ik um loeien.
Op een gegeven moment bonsde de overbuurman op de voordeur met de mededeling dat er een vonkenregen uit onze schoorsteenpijp kwam. Het bleek dat de pijp gloeiend heet was geworden. Roodgloeiend zelfs, en in huis begon het al flink te stinken. Ik heb snel de kachel uit laten gaan (hout in een emmer water, en zand in de kachel gegooid) Toen was het ergste leed al geleden. Maar inmiddels was ook de brandweer al gebeld, en die hebben alles nog even nagelopen. De schade lijkt mee te vallen, al heeft Tineke wel de nodige uurtjes schoonmaken achter de rug.
Ik laat regelmatig de schoorsteen vegen, maar dat is dus geen garantie. Er kwam ook maar heel weinig troep uit de pijp.
Dinsdag nog maar even een extra inspectie en dan hopen dat alles weer in orde is. Ik hoop met name dat onze zonnepanelen niet beschadigd zijn door de vonken.
Fietsen
Vorige week meer dan 400 km gefietst in totaal. Ik heb dat nu gewoon ook nodig. We hebben veel meer begrafenissen als normaal, en de omstandigheden waaronder we nu mensen moeten begraven zijn gewoon schrijnend. Andere woorden kan ik er niet voor bedenken.
Maar goed, hoofd omhoog en hart naar Boven! We staan er niet alleen voor gelukkig.