Jos Nijman
- donderdag 06 februari 2020
De maand januari ligt ook alweer achter ons, over ruim 9 weken staan wij vol spanning te wachten en te kijken hoe de duiven arriveren…Voorlopig vliegen de duiven nog niet maar de tijd wel.
Vorige week plaatste ik een link om een verslag van de NPO-vergadering te lezen, een goede vriend wees mij erop dat het geen verslag was maar een mening m.b.t. de VZ. We wachten de notulen nu maar af want er zullen vast ook besluiten genomen zijn.
Bij mijn duiven gaat het zijn gangetje en is er weinig nieuws te melden, wel leuk om te vertellen is het volgende. Deze week werd ik gebeld door Cees de Wildt uit Castricum, hij had een ideetje en of ik wilde helpen. Cees wil een leuke avond met en voor zijn clubgenoten organiseren en vroeg of ik 4 duiven wilde keuren volgens de standaard van de GVK. Cees wilde zelf niet weten welke punten ik aan de duiven toebedeelde en de kaartjes gingen in een verzegelde enveloppe. De rest ga ik nog niet verklappen want de middag/avond moet nog georganiseerd worden, maar ik kom er zeker op terug.
Zaterdag was de finale van de One Million Dollar Race in Zuid-Afrika. In de vroege ochtend werden de ongeveer 1500 duiven gelost op ’n afstand van 600 km. In de loop van de middag kijk ik eens op de website maar nog geen duif gearriveerd. Ondertussen heb ik contact met een clubgenoot/duivenvriend en zitten wij een beetje te dollen want het duurt wel heel lang. Met de laptop met de live verbinding op schoot, zit ik gelijktijdig op t.v. Real Madrid tegen Atletico te kijken, hoe gek moet je van duiven zijn en ik doe niet eens mee! Slechts 3 duiven komen zaterdag thuis en nummertje 3 (in het donker) is van Gerard Koopman, top van het duifje. Nu leert de ervaring dat ze in de ochtend vaak doorkomen en zondag rond het middaguur stond de teller op 250. (tegen de avond 450) Deze vluchten zijn met geen enkele jonge duivenvlucht in Nederland te vergelijken, allereerst vliegen wij geen 600 km en wij willen in Nederland, gelukkig, nog wel eens een vlucht uitstellen bij slechte omstandigheden of wanneer slecht weer onderweg wordt verwacht. Ik zie deze vluchten meer als marathon/ZLU vluchten voor jonge duiven en je kunt pas na 2 dagen het net ophalen en spreken over de achterblijvers. Ik zag dat Jellema er 3 van de 6 in de finale thuis had (bij de eerste 250). Ook combinatie Lin heeft er zondagavond 4 thuis Ik vind het knap van de duiven maar het is aan mij niet besteed. Zag genoeg gevestigde namen die vast niet tevreden zijn.
 |
| Samenkweek |
Een verhaaltje over vriendschap, gunnen en in dit geval beiden er ook beter van worden.
Het is alweer wat jaartjes geleden dat onze paden elkaar kruisten, eerlijk gezegd weet ik niet eens de exacte reden meer. Ik weet wel dat er gelijk een klik was, misschien door onze achtergrond uit de Retail of wellicht onze witte haarbos. Het zal er wel mee te maken hebben maar de passie voor duiven zal de doorslag gegeven hebben. Ik praat over Nico de Jong, de man van “de wondere 715” en bekent als keurmeester. Het was dan ook Nico die mij enthousiasmeerde om keurmeester te worden, hij werd mijn mentor, zodat ik het examen met goed gevolg kon voltooien.
In 2014 raakten wij aan de praat over zijn 715, de nazaten, de duiven van Ad Schaerlaeckens en zoveel meer. Nu zorgde de nazaten uit de 715 nog wel voor succes maar je hebt wel af en toe weer een impuls nodig. Uit de vader van de 715, de Summerson, was nooit een 2e goede duiven ‘gerold’ dus de bron stond droog. Nu was de moeder van de 715 al snel uit beeld verdwenen, dus die match was ook niet meer te maken. Deze duivin voerde veel bloed van “Kleine Dirk”. (Jacob Poortvliet) Nu zag Nico bij mij Cindy ’n duivin die wij gekocht hadden op een totaal verkoop, (de kweker was Anton Ruitenberg en Cindy kwam uit Zoon Wondere Dirk x een dochter uit Kleine Dirk, een echt inteelt product.) Cindy was maar een gewone duivin, iets groter dan de middelmaat, vrij breed, wit min oog, slappe rug en de onderbouw was onvoldoende. Wel had zij een prachtige uitstraling en een zijdezachte pluim. Zij stond gekoppeld op de Rooie 51 en haar jongen vlogen gelijk de eerste vlucht bij de eerste 5 in de club om vervolgens verspeeld te worden. Nico was gecharmeerd van Cindy maar ik vond de match met Summerson maar niets en zei tegen Nico vraag het eens aan Steef wat hij ervan vindt. Nu had Cindy ook een keer op de ‘44’gestaan een geweldige zoon uit de ‘02’ en daar kwam een prachtig duivinnetje uit, een juweeltje. Dit duivinnetje had enige tijd bij Steef gezeten maar was inmiddels weer op haar eigen honk terug. Steef zag ook geen match tussen Summerson en Cindy maar wel met haar dochter en zo kwam Summerson naar Heemskerk voor samenkweek. De eerste jongen voor Nico en het was gelijk raak, de beste jonge duif in kring C in 2015. De 2e ronde bleef in Heemskerk en ik kweekte de 321 en “Lucky Lady”. De 321 zit inmiddels op het kweekhok. Nico verspeelde zijn doffertje en ook Lucky Lady sneuvelde op het veld van eer (bij broer Peter). De 321 was en is de beste van de 3 en hopelijk hebben wij er in de toekomst nog plezier van.
Summerson had na dat jaar zijn kruit verschoten, Cindy ging voor een jaartje naar Nico maar vloog in een onbewaakt moment over zijn hoofd haar vrijheid tegemoet. Ze was al op leeftijd, wij hadden geen pijn in ons buik maar dronken er een borrel op. De samenkweek was toch gelukt door vriendschap en gunnen…………….Zondag hadden Nico en zijn vrouw een jubileum te vieren en waren wij uitgenodigd. Vriend dit verhaaltje is voor jou.
