Jos Nijman
- zondag 22 september 2019
De laatste van het seizoen
De laatste vlucht
De laatste vlucht ligt achter ons, tijd voor een terugblik op het seizoen 2019. Ging 2018 de boeken in als zwaar met veel vluchten met noordoosten wind, het jaar 2019 werd meer gekenmerkt door de ‘grillen’ van de natuur met een koud en nat voorjaar, 2x een ‘hitte’ periode, wederom veel regen, zelfs een ‘vliegende’ storm en 1x moest er zelfs naar de vrijdag uitgeweken worden. De oude duiven kregen niets cadeau en moesten er maar mee omgaan, het was voor veel duiven een brug te ver, ook de liefhebber moest anticiperen op deze wisselde omstandigheden en de vinger goed aan de polshouden om de duiven in de juiste conditie te krijgen/houden maar moest vooral veel incasseren. Het was dus hard werken voor de duiven maar ook voor de liefhebbers. De laatste jaren lijkt het met de jonge duiven bij velen steeds moeilijker te worden, toch zijn er ook hier uitzonderingen, liefhebbers die beduidend minder verliezen lijden maar bij de meeste liefhebbers was het wederom vooral incasseren! Op de natour kregen de duiven in het begin te maken met de meest ‘ongunstige’ wind (zuidoost) maar ook een paar vluchten met buien, al met al een jaar met uitersten en veel hobbels. Maar eind goed al goed.
Hobbels die ook het bestuur en l.c. moesten nemen. Ook zij moesten vaak anticiperen en improviseren, het ophaalschema moest vaak gewijzigd of bijgesteld worden met als gevolg dat de duiven regelmatig aangeleverd of elders ingekorft moesten worden. Voor veel kleine clubs zal het doek nu wel definitief gaan vallen. Wat voor het seizoen niet mogelijk leek werd in de 2e helft bijna gemeengoed en menig vlucht werd uitbesteed aan afdeling 5. Opnieuw een bewijs dat je flexibel moet zijn, alle opties open moet houden, want je hebt elkaar nodig. De NPO liet zich ook een paar keer ‘gelden’ om geen vergunning af te geven en star vol te houden aan de lossingsplaats met alle gevolgen van dien. De mannen en vrouwen hebben het geklaard en daar moeten wij ‘dankbaar’ voor zijn, maar 2019 is absoluut geen makkelijk jaar geworden waar je met (veel) voldoening op terug kijkt. Wat gaat 2020 brengen, bestuur, vervoer, vliegprogramma, sector indelingen enz….. de duivensport is volop in beweging.
In Heemskerk krijgt onze club er de nodige leden bij uit Beverwijk, jammer dat de club in Beverwijk niet meer levensvatbaar is, maar gelijk vorig jaar met Uitgeest zijn de leden van harte welkom en hebben wij een club waar de onderlinge concurrentie alleen maar toeneemt!
 |
| Simon en Tom, de mannen pakken de 2e plaats in de Afdeling van Pontoise, in het midden onze voorzitter Gerard Weel |
Als afsluiting van het seizoen 2019, hebben wij (P.V. Heemskerk) onze jaarlijkse barbecue genoten, een hapje en drankje om het seizoen af te sluiten maar het was ook een moment om even stil te staan bij het vele werk wat onze vrouwen en mannen in de club hebben gedaan. Het is allemaal zo vanzelf sprekend maar ze doen het toch maar………….
 |
| volle bak bij de Barbecue |
Vorige week helaas afscheid moeten nemen van ons lid Jaap Teeling, Jaap was al weer een paar jaar lid in Heemskerk. In zijn werkzame leven was Jaap ‘melkboer’ in Uitgeest en in zijn goede jaren verdiende hij ook de bijnaam, “de vliegende melkboer” en dat deed Jaap met zijn ‘klak’ duiven. De laatste tijd zagen wij de gezondheid van Jaap wel achteruit gaan maar dat het zo snel zou gaan. Ik wens zijn vrouw, gezin, familie sterkte.
Bovenstaande terugblik leest misschien een beetje ‘donker’ en somber maar mijn duiven hebben een prima seizoen achter de rug. Het jaar stond in het teken van de 6 DF vluchten, ik gebruikte de Vitesse vluchten ter voorbereiding en aan al deze vluchten werd deelgenomen, de MF werd echter het ondergeschoven kindje want menige vlucht paste niet in mijn schema. Wanneer het dan lukt om de duiven ‘goed’ te brengen op de DF vluchten en de resultaten zijn oké, is het seizoen geslaagd. De jonge duiven wilde ik serieus gaan spelen maar mijn ‘verstand’ won het diverse keren van de ‘drang’, of te wel van ”het heilige moeten” om duiven in te korven. Het vliegprogramma leende zich om de vluchten uit te zoeken, ook al moesten er sprongetjes gemaakt worden van 90 en zelfs een keer van 200 km. Ik speelde de duiven alleen wanneer ik vond dat de omstandigheden goed en fair waren en pas op de nalijn gaf ik ze met gepaste tegenzin mee met 2 x zuidoosten wind. Gelukkig door de eerder opgedane ervaring en kilometers, verteerden zij deze vluchten goed. Door deze handelswijze bleven de verliezen zeer beperkt (blijft ook selectie), geen ergernis van veel achterblijvers en einde seizoen genoeg duiven om een aardige ploeg jaarlingen te formeren.
Ik ga afwachten hoe het vliegprogramma /aanvang voor 2020 eruit gaat zien, pas dan kan ik weer een plannetje en tijdschema maken maar nu eerst de duiven door de rui krijgen, nadenken over de samenstelling van de kweekkoppels, hokken eerdaags nog een keer goed “uitmesten“, broedschotels en manden reinigen maar vooral genieten van de duiven en alvast mijmeren over 2020……………
Op de laatste natour vlucht, haalde broer Peter nog ’n keertje genadeloos uit…
De laatste vlucht van het seizoen onder prachtige omstandigheden……………
Zaterdagmorgen keek ik uit het bovenraam en zag de nevel boven de weilanden hangen, een sprookjesachtig schouwspel, niet veel later liep ik door de polder en zag binnen 30 minuutjes de nevel verdampen, de lucht helder en vol leven met vogels, met een licht noordoosten windje die later tegen de middag zou gaan draaien naar zuidoost prachtige duiven omstandigheden, zeker voor de liefhebbers langs de kust……..De vlucht Arras werd om 9.00 uur gelost, Compulive geeft altijd een prachtige richtlijn wanneer wij de duiven kunnen verwachten . De duiven uit Arras konden dus wel misschien tegen de 80 p/u halen dus op tijd naar broer Peter, die 21 oude duiven, allen op één groot jong, in concours had staan. Vorige week de 1e in de kring met een knaluitslag (grootmeester in Het Spoor)maar voor deze vlucht waren ze ook top en goed gemotiveerd.
Om 12.31 worden we opgeschrikt door een Appje, de 1e duif uit Beverwijk werd gemeld op 12.30 van Henk Zoontjes, niet veel later hangt de 1e duif boven het hok, nummer 2 en 3 komen ook vlot aanzeilen, hierna hebben de duiven last om te vallen omdat er een “rover” rondom de kerktoren cirkelt. De duiven blijven prima komen, slechts 3 duiven laten wat langer op zich wachten. Het werd snel duidelijk dat Peter voor de 3e achtereen volgende keer de 1e in de club wint maar hoe zal het in de kring zijn? De 1e prijs is duidelijk voor Henk Zoontjes…de uitslag in de kring tegen 827 duiven 2-6-9-14-15-31-35-39-52-53-54-70-83-84-85-168-170-172 (18 van de 21 in de prijzen!) Wat een afsluiter.
Hierna vertrok ik naar vriend Steef van de combinatie Udo/Duijn, Lex had andere verplichtingen dus vrijdag al met Steef afgesproken dat ik hem gezelschap zou komen houden om de duiven uit Pontoise op te wachten. Op Arras pakken ze opnieuw de overwinning in de CC en de 6e plaats in de kring (kring1)met 6 van de 10 in de prijzen. We zitten nog wat na te praten over de ochtendvlucht en dat mede door de windrichting de duiven aan de kust en zeker op de verdere afstand door de draaiing wind voor verassingen kunnen gaan zorgen. Dan komen de meldingen en heel lang staat mijn clubgenoot Simon Durge genoteerd als snelste maar de achtervlucht is dan nog onderweg en de overwinning gaat uiteindelijk naar de combinatie Hoffman, die er met Arras bij een dubbel klapper van maken. Top mannen gefeliciteerd. Steef en Lex hadden 10 duiven uitgezocht en dat kun je wel aan de mannen overlaten….na de melding van Simon, begon de spanning wel toe te nemen maar toen 5 minuten voor drie er een vale doffer zich meldt….poeh een duif van 6 weken geleden, gelukkig meldt de 1e duif zich even na drie uur en met 30 minuten zitten er 8 van de 10 in de klok!! Wat een mooie vlucht en wat kwamen de duiven mooi thuis. De combinatie Udo/duijn waren in 2018 geweldig maar wat de mannen dit jaar presteren is super, kijk maar eens bij de kampioenschappen in de Afdeling.
Wat een prachtige vluchten wat een afsluiters van het seizoen
