Jos Nijman
- donderdag 11 augustus 2022
AD FORTUIN, STRIJEN VLAMT MET GOUD EN BRONS OP NATIONAAL PERPIGNAN!
.
.
En met Perpignan sluiten we zoals gebruikelijk het seizoen op de grote internationale ochtendlos-singen af. Alhoewel in 2020 door corona het seizoen verlaat begon en Narbonne op 15 augustus en Perpignan op 7 augustus werd vervlogen en dus Perpignan niet de afsluiter was. Als we op de kaart kijken dan zien we Narbonne en Perpignan in elkaar verlengde liggen en met Barcelona over de Pyreneeën de vluchten op de middenlijn vormen. Narbonne en Perignan verschillen zo‘n 60 km in vliegafstand met elkaar en in het midden van praten we dan over afstanden van 1009 en 1069 km voor de twee vluchten en die afstanden hebben Jay Lissenberg in Utrecht en Koos Steenbeek in het naburige de Bilt alwaar onze nationale weerinstituut is gevestigd (Ukkel in Belgie). Met Utrecht en de Bilt praten we natuurlijk wel al over de overvlucht in Nederland. De verre overvlucht tegenover Frankrijk en België. De duiven van Narbonne werden mooi buitenaf dicht bij de Middellandse Zee in vrijheid gesteld terwijl die van Perpignan op een grote parkeerplaats midden in stad werden gelost. Op Perpignan zijn internationaal dik 12.000 duiven aan de start gekomen en dat is natuurlijk een aanzienlijk verschil met de intussen ‘beruchte‘ 26.000 van Narbonne maar de laatste vlucht krijgt elk jaar veel jaarlingen aan de start als zijnde een vlucht met een relatie kortere afstand en internationaal een apart concours voor hen. In Nederland werden voor Perpignan 3804 duiven ter inkorving aangeboden en dat is met de 4873 duiven in 2021 aan de start een daling van bijna 22 procent. In 2020 kwamen 3354 duiven aan de start en in vergelijking met 2022 is dat een stijging van 13,5 procent. In deze heeft de medaille dus duidelijk twee kanten en welke zien we het liefst? Vorig jaar werd Perpignan nationaal gewonnen op de grootste afstand ooit en het goud greep toen Rutger Jan Rittersma uit het Drentse Zuidlaren en wel op een afstand van 1198 km. En dezelfde liefhebber was in 2013 een grote verrassing op Agen oud met toen ook de 1e nationaal (tevens 1e internationaal) op 1099 km en toen woonde Rutger Jan nog juist noordelijk van Groningen en tegenwoordig woont hij dus in Zuidlaren en dat Drentse dorp ligt zo‘n 15 km ten zuiden Groningen en zo ongeveer halverwege tussen de hoofdsteden van de provincies Groningen en Drenthe. Als we kijken naar de afdelingen alwaar de laatste 34 jaar de nationale zege op Perpignan in Nederland is gevallen dan zien een grote verspreiding over het land. We zullen de afdelingen eens overlopen. Vier keer viel de nationale zege in de afd. 1 (Zeeland), vijf keer in de afd. 2 (Brabant 2000), drie keer in de afd.3 (Oost-Brabant), acht keer in de afd. 4 (Limburg), ook acht keer in de afd. 5 (Zuid-Holland), twee keer in de afd. 6 (Noord-Holland), twee keer in de afd. 7 (Midden-Nederland), één keer in de afd. 8 (Gelders-Overijsselse Unie), één keer in de afd. 10 (Noord-Nederland) en één keer in de afd. 11 (Friesland). En de laatste jaren heeft de absolute overvlucht flink weten toe te slaan en dat is zeker het geval omdat daar relatief beduidend minder duiven op Perpignan wordt gekorfd. Zo won in 2016 Mevlüt Tekin in het Noord-Hollandse Medenblik goud en zilver op 1139 km. In 2017 won Pieter Woord in Urk op 1135 km en hij ‘valt‘ onder de afdeling Friesland. En in 2021 was de afdeling 10 aan de beurt met Rutger Jan Rittersma. Alleen in de afdeling 9 is dus nog geen nationale zege op Perpignan gevallen alhoewel Jelle Jellema in het Overijsselse Nijverdaal daar alle veschillende keren dichtbij is geweest op 1114 km. De zeges in de pure overvlucht werden wel telkens behaald als de duiven 1200 m.p.m. of meer konden halen. In 2014 won Arjan Beens uit Genemuiden nationaal Perpignan op 1134 km en hij scoorde toen voor de afdeling 8.
Eerste duiven
In Perpignan werd de duiven op zaterdagmorgen om 7.30 uur gelost. Min of meer gelijktijdig gingen ook de vluchten Châteauroux voor België en Nederland en Libourne voor België los. De Belgische Châteauroux ging om 7.15 uur los en de winnaar op 522 km haalde een snelheid van 1137 m.p.m. Châteauroux van Zuid-Holland vertrok om 7.45 uur en de winnende duif haalde hier 1133 m.p.m. op 595 km. Libourne in België was nog een verdere vlucht en die ging om 7.30 los. De snelste duif reikte op Libourne tot 1018 m.p.m. op 720 km. En dan is het wel duidelijk dat op Perpignan met nog lagere snelheden rekening moet worden gehouden. Op Perpignan geldt voor deelname een minimumafstand van 725 km en dan komt men juist een 25 m ten noorden van Parijs uit om te mogen deelnemen. En wat zou de kortste afstand van een Franse of Duitse deelnemer op Perpignan 2022 daadwerkelijk zijn geweest? En vanaf 20 uur werd het dus turen naar Pipa om de eerste internationale melding te zien verschijnen. Na 13 uur vliegen aan 1000 m.p.m. zou men dus rond 20.30 uur op 780 km moeten kunnen klokken. Maar zou die snelheid haalbaar zijn? Of zou het lichte tegenwindje verder in de avond nog zwakker worden en dus in het voordeel van de grotere vliegafstanden gaan werken? En jawel hoor dan toch de eerste melding om 20.40 uur op 799 km. En met 1011 m.p.m. kon toch in de lijn van Libourne geklokt worden. De duif werd geklokt in Montvilliers geklokt en dat is een dorp ten noorden van Le Havre aan de kust. En wel door de familie Cufffel die in 2015 internationaal Barcelona won. Het noordoostelijke windje in het voordeel van de westkant en de kuststrook? Op zaterdagavond kwamen daarna nog 14 andere Franse duiven door waaronder nog twee stuks van de familie Cuffel. Die 12 duiven werden allemaal op kortere afstanden dan de 799 km van de familie Cuffel geklokt. Wat zou het zondag in de overvlucht gaan worden? Zouden Belgische en Nederlandse duiven nog in de buurt van de Franse duif kunnen komen? Heel opmerkelijk kwam de eerste melding uit Nederland eerder dan uit België. Ad Fortuin uit Strijen klokte om 7.54 uur op 1021 km en zijn duif reikte tot 1005 m.p.m. en kwam nog dichtbij bij de snelheid van de Cuffelduif. In België werd de eerste Perpignanduif om 8.20 uur geklokt op 924 km en die kreeg een snelheid van 886 m.p.m. toegewezen. In Jabbeke klokte Vergaerde-Denolf om 8.39 uur op 953 km en met de snelheid van 897 m.p.m. winnen ze Perpignan in België. Op een steenworp afstand van Ad Fortuin kreeg Hugo Batenburg (Batenburg-v.d. Merwe) in Klaaswaal om 8.12 uur zijn eerste Perpignanganger en op 1023 km (2 km verder dan Ad Fortuin) en met 989 m.p.m. is dat goed voor de derde internationaal en de tweede nationaal. Internationaal vallen zo de prijzen 1, 4, 5, 6 en 7 in Frankrijk langs de Seine lopend van Parijs naar Le Havre terwijl Nederland de prijzen 2 en 3 pakt op afstanden die zo 225 km verder liggen.
Fortuin boven!
Nadat Ad Fortuin zijn eerste Perpignanduif had geklokt om 7.53 uur kon hij bijna 2 uur later zijn tweede duif verwelkomen en wel om 9.52 uur en laat deze duif nog de 3e nationaal vliegen! Weer een uurtje later en wel om 10.51 krijgt hij zijn derde duif en die pakt nog de 12e nationaal. Drie minuten daarna is nummer 4 daar en die zal prijs 17 gaan pakken. En zijn vijfde duif om 11.17 uur zal aan prijs 29 in de nationale uitslag komen. En dat is wel een bijzonder kwintet te noemen en deze vijf duiven staan bij de eerste 7 duiven van zijn inkorvingslijst en dat zegt genoeg. Totaal korfde Ad 33 duiven op Perpignan en zijn 9de duif zat om 12.34 uur ‘in de klok‘ en die duif zal prijs 112 gaan winnen. Compagnon en vriend Hugo Batenbrug heeft om 13.11 uur al 17 duiven terug en met 54 duiven mee is dan al bijna een derde terug. Voor de afsluitende Perpignan had Ad Fortuin zich al flink in de kijker weten te spelen en leek hij wel elke ZLU-vlucht vroeger te gaan pakken en dan als klapstuk de 1e nationaal. Zo won hij de week voor Perpignan de 3e nationaal Narbonne. De week daarvoor begon hij met de 13e nationaal Marseille en werd hij op deze vlucht tot grootmeester uitgeroepen in het duivensportblad het Spoor der Kampioenen. Met 8 mee scoorde Ad op Marseille 5 prijzen en wel 13, 74, 82, 84 en 165 tegen 3312 duiven. Gelijktijdig met Narbonne korfde hij een ploegje jaarlingen (waaronder een groot aantal laten) op de middaglossing Bergerac en hij won op die vlucht de 3e nationaal in de sector 2 (5655 duiven) en pakte totaal 12 prijzen met 20 mee. Ja daar aan de dijk tussen Strijen en Strijensas lijkt het geluk en succes niet op te kunnen.
.
.
Mels
De winnaar van Perpignan is de NL2020-1481285 en hij heeft de naam Mels gekregen en is vernoemd naar het zoontje van een nicht. ‘Mels‘ was 14 dagen eerder mee op Marseille en pakte toen prijs 84. Hij was op die vlucht de vierde duif en de 1e en 2e duif waren een broer en zus van hem. En met drie kinderen uit een koppel mag wel van een bijzonder paar gesproken worden. Hun vader is van 2019 en is van Hugo Batenburg gekomen en stamt uit de duivin ‘Willeke‘ die in 2019 de 1e internationaal St. Vincent won op de hokken van Ad en daarna naar Hugo is teruggegaan. Hun moeder is ‘Miss Urk‘ en komt van Pieter Woord en Louw van de Berg uit Urk en stamt uit hun twee internationale winnaars op Perpignan 2017 en Pau 2018. Meer winnaarsbloed kunnen duiven niet in hun aderen hebben mag je wel stellen! ‘Mels‘ begon het seizoen op Pau en miste van die vlucht. En op welke stand ging ‘Mels‘ naar Perpignan? Op Marseille werd zijn duivin verspeeld dus hij zat daarna alleen in zijn bak. Eventjes voor de korving van Perpignan plaatste Ad een losse duivin op zijn afdeling en ‘Mels‘ had duidelijk oog voor haar. En zo werd hij gekorfd en Ad had wel in de gaten dat hij in een perfecte conditie werd gekorfd. Als 1e-getekende vertrok de ‘282‘ van 2020 en hij kwam als 5de duif in Strijen aan en zal prijs 29 gaan winnen. Eerder dit jaar vloog hij prijs van Pau en op Tarbes (i.p.v. St. Vincent) scoorde hij prijs 37 tegen 2308 duiven. Ad heeft deze doffer de prijs de naam ‘Maradonna‘ gegeven en met een reden. Als de nestduiven ter training ‘s avonds worden losgelaten dan gaat de ‘282‘ niet mee de lucht in en zelfs niet als hij wordt opgejaagd. Hij vliegt dan het dak van het woonhuis op of kan daar dan uit beeld verdwijnen. Nu laat Ad deze ‘Maradonna‘ gewoon niet meer mee uit en laat hem in het hok zitten. De naam ‘Maradonna‘ verwijst in deze naar het feit dat die Argentijnse voetballer ook amper trainde en vaak de kantjes er probeerde vanaf te lopen. En is daar ook geen gelijkenis met de Braziliaanse voetballer Romario die ook niet graag trainde, graag en veel sliep en voor de camera vaak zei dat hij moe was?
De winnaar van Perpignan is de NL2020-1481285 en hij heeft de naam Mels gekregen en is vernoemd naar het zoontje van een nicht. ‘Mels‘ was 14 dagen eerder mee op Marseille en pakte toen prijs 84. Hij was op die vlucht de vierde duif en de 1e en 2e duif waren een broer en zus van hem. En met drie kinderen uit een koppel mag wel van een bijzonder paar gesproken worden. Hun vader is van 2019 en is van Hugo Batenburg gekomen en stamt uit de duivin ‘Willeke‘ die in 2019 de 1e internationaal St. Vincent won op de hokken van Ad en daarna naar Hugo is teruggegaan. Hun moeder is ‘Miss Urk‘ en komt van Pieter Woord en Louw van de Berg uit Urk en stamt uit hun twee internationale winnaars op Perpignan 2017 en Pau 2018. Meer winnaarsbloed kunnen duiven niet in hun aderen hebben mag je wel stellen! ‘Mels‘ begon het seizoen op Pau en miste van die vlucht. En op welke stand ging ‘Mels‘ naar Perpignan? Op Marseille werd zijn duivin verspeeld dus hij zat daarna alleen in zijn bak. Eventjes voor de korving van Perpignan plaatste Ad een losse duivin op zijn afdeling en ‘Mels‘ had duidelijk oog voor haar. En zo werd hij gekorfd en Ad had wel in de gaten dat hij in een perfecte conditie werd gekorfd. Als 1e-getekende vertrok de ‘282‘ van 2020 en hij kwam als 5de duif in Strijen aan en zal prijs 29 gaan winnen. Eerder dit jaar vloog hij prijs van Pau en op Tarbes (i.p.v. St. Vincent) scoorde hij prijs 37 tegen 2308 duiven. Ad heeft deze doffer de prijs de naam ‘Maradonna‘ gegeven en met een reden. Als de nestduiven ter training ‘s avonds worden losgelaten dan gaat de ‘282‘ niet mee de lucht in en zelfs niet als hij wordt opgejaagd. Hij vliegt dan het dak van het woonhuis op of kan daar dan uit beeld verdwijnen. Nu laat Ad deze ‘Maradonna‘ gewoon niet meer mee uit en laat hem in het hok zitten. De naam ‘Maradonna‘ verwijst in deze naar het feit dat die Argentijnse voetballer ook amper trainde en vaak de kantjes er probeerde vanaf te lopen. En is daar ook geen gelijkenis met de Braziliaanse voetballer Romario die ook niet graag trainde, graag en veel sliep en voor de camera vaak zei dat hij moe was?
.
.
Hugo
Zoals bekend is Ad Fortuin op advies en instigatie van Hugo Batenburg de grote fond gaan spelen en wel vanaf 2012. Binnen het internationale wereldje op de grote fond neemt Hugo (zoals ook algemeen bekend) een aparte plaats in. Met vader Bas had hij indertijd de legendarische ‘Witbuik‘ van 1981. Op een nieuw en eigen adres is onder de naam Batenburg-v.d. Merwe (getrouwd met Anita een dochter van Piet van de Merwe uit Dordrecht) verder gewerkt aan een ijzersterke fondkolonie. Spectaculair waren en zijn de aankopen van Barcelonawinnaars op nationaal en internationaal niveau in samenwerking met Pipa uit Knesselare. Ad Fortuin verkrijgt elke jaar een flink aantal jonge duiven van Hugo uit zijn bijzondere kweekstal. Ad is ook verbonden aan Pipa inzake de bemiddeling en afhandeling van hun duiventransacties op de Nederlandse markt. Ad heeft ook zelf een kleine kweekploeg en zo zijn de 1e en 5e duif op deze Perpignan op het eigen adres gekweekt. Ad heeft twee vliegploegen en wel 25 koppels meerjarige duiven die op een hok zitten die in de schuur is ingebouwd. Op dat hok is er ook een afdeling voor de kwekers en eentje voor de 100 jonge duiven. Op een ander stenen hok zitten de op twee afdelingen de 25 koppels jaarlingen terwijl op de derde afdeling losse doffers zitten. En ook voor Ad is het verhaal van een eigenploeg late jongen apart. Toen hij deze op de afsluitende middaglossing Bergerac korfde had hij hele weinig fiducie in hen. Ze waren flink ingespeeld maar op vluchten dat ze samen met jonge duiven in de strijd stonden waren vaak veel jongen al thuis terwijl de ‘oude‘ duiven nog moesten arriveren. Om op Bergerac toch een beetje kans op een behoorlijke prijs te maken besloot hij naast de 14 laten ook 6 andere jaarlingen te korven. En groot was de verrassing toen die laten gewoon goed prijs bleken te kunnen vliegen ondanks de slechte voortekenen. Ook duiven met vijf pennen aan beide kanten ‘gegooid‘ en nu gekorfd op eitjes bleken op Perpignan succesvol te kunnen zijn.
Zoals bekend is Ad Fortuin op advies en instigatie van Hugo Batenburg de grote fond gaan spelen en wel vanaf 2012. Binnen het internationale wereldje op de grote fond neemt Hugo (zoals ook algemeen bekend) een aparte plaats in. Met vader Bas had hij indertijd de legendarische ‘Witbuik‘ van 1981. Op een nieuw en eigen adres is onder de naam Batenburg-v.d. Merwe (getrouwd met Anita een dochter van Piet van de Merwe uit Dordrecht) verder gewerkt aan een ijzersterke fondkolonie. Spectaculair waren en zijn de aankopen van Barcelonawinnaars op nationaal en internationaal niveau in samenwerking met Pipa uit Knesselare. Ad Fortuin verkrijgt elke jaar een flink aantal jonge duiven van Hugo uit zijn bijzondere kweekstal. Ad is ook verbonden aan Pipa inzake de bemiddeling en afhandeling van hun duiventransacties op de Nederlandse markt. Ad heeft ook zelf een kleine kweekploeg en zo zijn de 1e en 5e duif op deze Perpignan op het eigen adres gekweekt. Ad heeft twee vliegploegen en wel 25 koppels meerjarige duiven die op een hok zitten die in de schuur is ingebouwd. Op dat hok is er ook een afdeling voor de kwekers en eentje voor de 100 jonge duiven. Op een ander stenen hok zitten de op twee afdelingen de 25 koppels jaarlingen terwijl op de derde afdeling losse doffers zitten. En ook voor Ad is het verhaal van een eigenploeg late jongen apart. Toen hij deze op de afsluitende middaglossing Bergerac korfde had hij hele weinig fiducie in hen. Ze waren flink ingespeeld maar op vluchten dat ze samen met jonge duiven in de strijd stonden waren vaak veel jongen al thuis terwijl de ‘oude‘ duiven nog moesten arriveren. Om op Bergerac toch een beetje kans op een behoorlijke prijs te maken besloot hij naast de 14 laten ook 6 andere jaarlingen te korven. En groot was de verrassing toen die laten gewoon goed prijs bleken te kunnen vliegen ondanks de slechte voortekenen. Ook duiven met vijf pennen aan beide kanten ‘gegooid‘ en nu gekorfd op eitjes bleken op Perpignan succesvol te kunnen zijn.
.
.
.
Hoekse Waard
Ad Fortuin is afkomstig uit Strijensas en dat dorp ligt aan het Hollands Diep alwaar even verderop de Moerdijkbrug de verbinding tussen de provincies Zuid-Holland en Noord-Brabant maakt. In 1985 verhuisde Ad Fortuin naar zijn huidige woning die langs een dijk ligt halverwege tussenStrijensas en Strijen. Het poldergebied heet de Hoekse Waard en is feitelijk een eiland ten zuiden van Rotterdam die door de Heinenoordtunnel met elkaar verbonden zijn. Op de Hoekse Waard is alles akkerbouw dat de klok slaat op de vruchtbare gronden. De verbindingswegen tussen de verschillende kernen zijn dijken en op veel plaatsen is er aan die dijken aan één of twee zijden bebouwing van woonhuizen. De bewoners hebben achter hun huis vrij uitzicht over de akkervelden en bij Ad loopt achter zijn woning het water ‘Nieuwe Haven‘ die bij Strijensas in het Hollands Diep uitmondt. Het hoekje alwaar Ad woont heeft zelfs een eigen gehuchtnaam en wel Steenplaats. Ook Hugo Batenburg woont zo langs een dijk in een vrijstaande woning alwaar het goed duiven houden is. In de Hoekse Waard is altijd fondspel op hoog niveau geweest. Een legendarische naam is die van bakker Marinus Barendregt uit Puttershoek en zijn soort ligt aan de basis van de ‘Witbuik‘ van 1981 van Bas en Hugo Batenburg. Een echt fondbolwerk is altijd Zuid-Beijerland op de Hoekse Waard geweest. Maar dat is anno 2022 helaas helemaal voorbij. Namen als Bos, van Erkel, Sluimer, Beijer en v.d. Velden hebben er jaren voor grote fondsuccessen gezorgd maar de tand des tijds laat veel zaken in het leven veranderen en verouderen en daar ontkomt ook de duivensport niet aan. Maar ook in kern als Numansdorp werd menig vroege duif op de grote fond gepakt door liefhebbers als A. Pegels en W. Kooreman.
Ad Fortuin is afkomstig uit Strijensas en dat dorp ligt aan het Hollands Diep alwaar even verderop de Moerdijkbrug de verbinding tussen de provincies Zuid-Holland en Noord-Brabant maakt. In 1985 verhuisde Ad Fortuin naar zijn huidige woning die langs een dijk ligt halverwege tussenStrijensas en Strijen. Het poldergebied heet de Hoekse Waard en is feitelijk een eiland ten zuiden van Rotterdam die door de Heinenoordtunnel met elkaar verbonden zijn. Op de Hoekse Waard is alles akkerbouw dat de klok slaat op de vruchtbare gronden. De verbindingswegen tussen de verschillende kernen zijn dijken en op veel plaatsen is er aan die dijken aan één of twee zijden bebouwing van woonhuizen. De bewoners hebben achter hun huis vrij uitzicht over de akkervelden en bij Ad loopt achter zijn woning het water ‘Nieuwe Haven‘ die bij Strijensas in het Hollands Diep uitmondt. Het hoekje alwaar Ad woont heeft zelfs een eigen gehuchtnaam en wel Steenplaats. Ook Hugo Batenburg woont zo langs een dijk in een vrijstaande woning alwaar het goed duiven houden is. In de Hoekse Waard is altijd fondspel op hoog niveau geweest. Een legendarische naam is die van bakker Marinus Barendregt uit Puttershoek en zijn soort ligt aan de basis van de ‘Witbuik‘ van 1981 van Bas en Hugo Batenburg. Een echt fondbolwerk is altijd Zuid-Beijerland op de Hoekse Waard geweest. Maar dat is anno 2022 helaas helemaal voorbij. Namen als Bos, van Erkel, Sluimer, Beijer en v.d. Velden hebben er jaren voor grote fondsuccessen gezorgd maar de tand des tijds laat veel zaken in het leven veranderen en verouderen en daar ontkomt ook de duivensport niet aan. Maar ook in kern als Numansdorp werd menig vroege duif op de grote fond gepakt door liefhebbers als A. Pegels en W. Kooreman.
.
.
Nuchter
Ad Fortuin mag gerust een hele nuchtere liefhebbers genoemd worden. Hij is wars van grootspraak of gewichtigdoenerij als er succes genoteerd kan worden. En hij is druk bezet want naast de duivensport werkt hij nog vier dagen per week voor het bedrijf Numan en Kant uit Strijen. Vanwege zijn leeftijd (61 jaar) heeft hij op maandag tegenwoordig een vrije dag. Het bedrijf verzorgt klimaatinstallaties in kantoor- en bedrijfsgebouwen en ziekenhuizen en voor zijn werk maakt hij vele kilometers door het land. Bij zijn duiven is Ad op de nodige punten heel precies. Zo onderzoekt hij al zijn duiven individueel voor inkorving van een grote- fondvlucht. Onder de microscoop wordt dan nagekeken of ze geen last van het geel hebben en als dat zo is dan wordt die duif met ‘gele druppels‘ behandeld terwijl dat voorheen een geelpilletje was. Ad vertelde dat hij vroeger veelvuldig opleerde of elders korfde voor oefenvluchten. Volgens Ad heeft Hugo Batenburg aan dat werk wel een auto versleten maar de mannen leren hun duiven tegenwoordig puur via de vluchten van de eigen afdeling op en dat is in ogen goed genoeg.. Het eigen ZLU-inkorfcentrum te Klaaswaal had als eerste centrum in Nederland een kwart van de gekorfde duiven van deze Perpignan terug en wel om 15.30 uur en toen waren er 28 duiven van de 107 duiven terug. En de grootste bijdrage leverde begrijpelijk Ad die om 15.12 uur zijn 12de duif kon klokken. Om 20.18 uur had Ad er 18 stuks thuis en had ‘Klaaswaal‘ 50 duiven terug en dat is bijna de helft. Alhoewel Ad niet echt in een bosrijk gebied woont heeft hij ook last van roofvogels. En er blijken slechtvalken op de raffinaderij van Shell in Moerdijk aan de andere kant van het Hollands Diep te zitten die regelmatig in actie komen als ze 5 km verderop een grote ploeg postduiven hun rondjes hoog in de lucht zien maken. Ja op de uiterst taaie en zware ZLU-vluchten vanuit Marseille, Narbonne en Perpignan heeft Ad Fortuin een prachtige reeks kopduiven weten te pakken en Perpignan was het absolute orgelpunt met nationaal goud en brons. En met ‘duivenmaat‘ Hugo wordt internationaal zilver en brons gescoord terwijl de internationale winnaar ook nog voor de helft ‘Batenburg-v.d. Merwe‘ is. Proficiat met het prachtige succes!
Ad van Gils
Ad Fortuin mag gerust een hele nuchtere liefhebbers genoemd worden. Hij is wars van grootspraak of gewichtigdoenerij als er succes genoteerd kan worden. En hij is druk bezet want naast de duivensport werkt hij nog vier dagen per week voor het bedrijf Numan en Kant uit Strijen. Vanwege zijn leeftijd (61 jaar) heeft hij op maandag tegenwoordig een vrije dag. Het bedrijf verzorgt klimaatinstallaties in kantoor- en bedrijfsgebouwen en ziekenhuizen en voor zijn werk maakt hij vele kilometers door het land. Bij zijn duiven is Ad op de nodige punten heel precies. Zo onderzoekt hij al zijn duiven individueel voor inkorving van een grote- fondvlucht. Onder de microscoop wordt dan nagekeken of ze geen last van het geel hebben en als dat zo is dan wordt die duif met ‘gele druppels‘ behandeld terwijl dat voorheen een geelpilletje was. Ad vertelde dat hij vroeger veelvuldig opleerde of elders korfde voor oefenvluchten. Volgens Ad heeft Hugo Batenburg aan dat werk wel een auto versleten maar de mannen leren hun duiven tegenwoordig puur via de vluchten van de eigen afdeling op en dat is in ogen goed genoeg.. Het eigen ZLU-inkorfcentrum te Klaaswaal had als eerste centrum in Nederland een kwart van de gekorfde duiven van deze Perpignan terug en wel om 15.30 uur en toen waren er 28 duiven van de 107 duiven terug. En de grootste bijdrage leverde begrijpelijk Ad die om 15.12 uur zijn 12de duif kon klokken. Om 20.18 uur had Ad er 18 stuks thuis en had ‘Klaaswaal‘ 50 duiven terug en dat is bijna de helft. Alhoewel Ad niet echt in een bosrijk gebied woont heeft hij ook last van roofvogels. En er blijken slechtvalken op de raffinaderij van Shell in Moerdijk aan de andere kant van het Hollands Diep te zitten die regelmatig in actie komen als ze 5 km verderop een grote ploeg postduiven hun rondjes hoog in de lucht zien maken. Ja op de uiterst taaie en zware ZLU-vluchten vanuit Marseille, Narbonne en Perpignan heeft Ad Fortuin een prachtige reeks kopduiven weten te pakken en Perpignan was het absolute orgelpunt met nationaal goud en brons. En met ‘duivenmaat‘ Hugo wordt internationaal zilver en brons gescoord terwijl de internationale winnaar ook nog voor de helft ‘Batenburg-v.d. Merwe‘ is. Proficiat met het prachtige succes!
Ad van Gils
