- donderdag 08 augustus 2019
De kreet bestaat nog, hoewel de uitslagen al een paar jaar niet meer te volgen zijn op het "echte" teletekst. U weet het misschien nog wel, die digitale krant, die achter de tv programma's schuil gaat.
De afdeling Friesland maakt de meldingen nog wel op met een teletekst look. Op de site van de afdeling kan je dan het plaatje downloaden. Bij menig liefhebber worden die nog steeds ingelijst.
Teletekst, in 2014 lukte het al eens vanaf Ruffec, 4de NPO, in de sector lukte het toen net niet, 13de werd de "801" toen afgevlagd. In de voorbije jaren wel vaak mooie klasseringen, maar top 10 zat er niet in.
Nu was het goed raak. De "592" arriveerde om 13:00 in Engelum, ze viel als een sluipmoordenaar, je hebt er pas erg in als het is gebeurd. Ze deed dat al eerder, vorig jaar van Perigueux, een paar weken terug van Dax, nu weer vanaf Bergerac.
Ik had wel gezien dat Jan Grootoonk had gedraaid, voor 12:00 uur al, wat een tijd voor het noorden. Ik had ook gezien dat er na een uur nog niets bij gekomen was. Weer een lange zit zo leek het.
Vlak voor 13:00 uur twee meldingen erbij, weer Grootoonk en Bennie de Vries uit Bolward. Dat was al dichter in de buurt, tijd om af te ronden en klaar te gaan zitten.
Ik hoorde een plof op de golfplaten van het hok. Niet een plof van een duif die thuiskomt van een vlucht, maar zo'n wijfelende plof. Van een duif die te laat thuis komt en weet dat hij geen eten krijgt. Ik hoorde niet eens het geluid van klappende vleugels die nog even bijremmen voor er wordt geland. "Ik had alle jongen toch binnen?" schoot door mijn hoofd. Ondertussen mijn hoofd draaiend naar het hok zag ik een blauwe, paar witte spikkels op de kop.
Mijn hart sloeg over, de "592", Bergerac, steenvroeg, vroeger dan ik gewend ben. Ik wil naar het hok toe rennen, maar bedenk me meteen. Deze moet met de nodig zorg worden behandeld, anders komt ze er niet in....... Ze had het al een paar keer eerder, nu deed ze precies weer hetzelfde kunstje.
Rustig het hok in om even een duivin te pakken. Eigenlijk de verkeerde om los te laten en snel weer binnen te lopen, de truc om de "592" te verleiden op de spoetnik te gaan. Natuurlijk bleef de lokker draaien, extra vrijheid, life is great!
Nog een duivin, ze moest leggen wist ik, voorzichtig op de spoetnik gezet, vlak naast het valgat. Ze bleef zitten en de belangstelling van de "592" was gewekt. "Rustig blijven nu!", schiet door mijn hoofd. Tergend langzaam schuift ze naar voren, nog een golfje over, nog eentje, tot ze precies het goede plekje heeft om naar beneden te glijden, naar het valgat.
Eindelijk duikt ze erin, de piep van de klok geeft aan dat ze geregistreerd is. Yes!!! 13:07, wat een tijd. Foto gemaakt om de tijd niet te vergeten, Simon gebeld om te melden. "Heb je al eentje? Dat is teletekst, man! Super, wat een tijd!" Op het moment dat Simon dat uitroept ben ik het even kwijt. Verdorie, het is echt waar, ik pak een supervroege.
Na het melden en de felicitaties van Simon meteen Wim gebeld. Wim is één van de duivenmaten waar je altijd op kan bouwen. Hij heeft het duifje ingekorfd voor mij, mooier nog, het duifje komt bij hem uit het kweekhok.
"Ik heb één Wim!", ik neem niet eens de tijd om te melden wie er aan de lijn is. Wim juicht nog harder dan ik, is misschien nog wel blijer. Mijn keel slaat dicht, tjee, wat gebeurd hier? Wim hoort aan mijn stem hoe het er voor staat en vind het eerste de ratio weer terug. "Ik bel zo nog wel even, kom eerst maar even bij!" Ik neem een paar tellen om mezelf weer te vinden en bel Bram, in gesprek, dan maar een appje. Ook Hans niet vergeten natuurlijk, hij neemt wel meteen op, had het al op de meldsite gezien en feliciteert hartelijk, Bram belt daarna meteen weer terug, ook super blij.
Goed nieuws gaat snel blijkbaar. In no time wordt gebeld en geappt door clubgenoten en mensen die ik normaal niet vaak spreek. Overweldigend is het.
Na een uurtje wordt het weer wat rustiger en kan het allemaal een beetje betijden. Schitterend om mee te maken. Die tweede plek in de sector is inmiddels al zeker, nationaal blijkt ze ook nog een prachtige klassering te halen.
Terug naar de werkelijkheid moet ik nog ruim 4 uur wachten op de tweede, zij klasseert zich als altijd, in de middenmoot, opgevolgd door een beloftevolle jaarling. De "063" mist nog, de duivin die ik van Dax mooi vroeg klokte, ze ging net zo mooi de mand in als de "592".
Tijd om klaar te zetten voor de dagfond, toch maar twee ingezet op Bourges, later Vierzon. Maakt niet veel uit, evengoed een eind op één dag. Er wordt ook hier één van de twee geklokt, niet vroeg, maar ze doet mee, speelt nog een NPO klassering bij elkaar. Niet gek voor een jaarling op haar eerste grote opdracht.
Seizoen 2019 was niet echt mijn seizoen, maar de maand juli maakt wel heel veel goed. Naast de mooie resultaten op Dax en Bergerac, werd er door de jaarlingen ook nog goed gepresteerd op de programmavluchten, wat resulteerde in 4x klasseringen binnen de eerste 10 in de club, afgerond met een eerste. Vierzon bevestigd de vorm van de jaarlingen nog maar eens.
De jongen nog wat africhten en op naar 2020. Heb er nu al weer zin in!
Tot de volgende!
