- donderdag 03 mei 2018
Vrijdagavond voor het eerst sinds lange tijd weer eens bij het inkorven geweest. Koningsdag is een nationale feestdag, zelfs wij hoefden niet te werken. Het viel me op dat er hard gewerkt wordt door iedereen die een steentje bij kon dragen. Door samenwerking was het zomaar weer klaar en kon de vrachtwagen op tijd vertrekken.
Het is geen sinecure om op een kleine ruimte ruim 340 duiven in te korven, manden die vol zijn weg te halen en van water voorzien, lege manden op werk hoogte klaar zetten, extra manden aanbrengen, er werden veel duiven verwacht. Er is maar één punt waar gekorfd kan worden, het lokaal is niet groter. Naar de begrippen van ons cluppie veel duiven dan natuurlijk. Petje af voor de harde werkers!
Zaterdagochtend vroeg op om te werken, een feestdag betekend per definitie op zaterdag produceren om de plekken in de schappen van de supermarkt weer te vullen, een mens wil toch graag eten. Ook hier door saamhorigheid en samenwerken een goede prestatie neergezet, blij verrast door een collega die niet hoefde te werken, maar toch kwam ondersteunen. Top, samen nog even de laatste plooien gladgestreken, zodat er maandag ook weer goed gestart kan worden.
Nico schrijft een artikel over mij, eigenlijk maken we het samen. Waar ik een onderwerp voorbij zie komen en daar wat inspiratie uithaal, laat Nico niets aan het toeval over. Alle beschikbare bronnen worden geraadpleegd, naast een uitgebreide vragenlijst. Als voorbereiding het bezoek dat hij heeft gebracht vorige week. Dat wordt geen column maar een non-fictie roman.
Terug van het werk waren de duiven al lang en breed thuis vanaf Weert(220 km). Een blik op de klok leerde dat de "520" weer eens het eerste op de thuisbasis was gearriveerd. Ze doet dat wel vaker, nog mooi op tijd ook, voor een fondduif dan. Op de voet gevolgd door een andere beloftevolle duivin, liet zich vorig jaar ook al een paar keer mooi zien. Of kwamen ze samen, zou zo maar kunnen, er zat minder dan 30 seconden tussen de constateringen. was er niet bij, leverde wel een paar mooie klasseringen op in de vereniging.
Zaterdagmiddag nog even naar de voerboer, wordt weer tijd voor wat zwaarder voer, merkte afgelopen week dat de bakken sneller leeg waren, betekend dat ze weer wat meer nodig hebben. Hard werken betekend goed eten, zo samen met de duiven kom je daar wel uit.
Zaterdagavond nog even samen met de concollega melkers gezeten, tijdens het afslaan. Gelachen, bijgekletst, opvallend was dat alle fondmannen de duiven redelijk tot goed kregen. Zou het aan de zuidwesten wind liggen of aan de buien? Fondduiven raken nu eenmaal wat minder snel van de wijs. Zou zomaar een samenspel tussen deze factoren kunnen zijn. Je maakt in ieder geval samen de sfeer van zo'n moment. Tsja, die bijnaam "Vitessekampioen", die hoeft dan net weer niet.
Vandaag nog even bij een voor mij nieuw gezicht geweest, hij werkt samen met bekende liefhebbers, heeft maar weinig duiven, maar van een schitterende kwaliteit en gehouden in een bijna aandoenlijke eenvoud. Leuk om kennis te maken, hij was zo ongeveer het schoolvoorbeeld van wat je samen kunt bereiken.
Tot de volgende!
