- donderdag 28 december 2017
Het is er weer de tijd voor. Iedereen wenst elkaar het beste voor het komende nieuwe jaar. Gemeend of ongemeend, plichtmatig of vol overtuiging, alleen degene die de woorden uitspreekt naar de ander weet hoe gemeend het is.
Beste Wensen betekend dat men je het beste voor het komend jaar toewenst, dat beste moet je wel zelf afdwingen. Men gunt je iets, dat is wat er wordt gezegd, hoe je dat voor jezelf waar maakt, dat is aan jezelf, op eigen wijze, volgens eigen inzicht. Om de beste wensen om te zetten in de doelen voor komend jaar, is het handig om terug te kijken op het afgelopen jaar of zelfs verder dan dat.
Ik was vandaag aan de wandel. Ik had me dat al een tijdje terug voorgenomen. De Eerste Kerstdag ga ik wandelen. Niets bijzonders, maar dit keer zou het een tocht zijn die veel langer ging duren dan normaal. Gewoon omdat ik dat wilde, de tijd voor mezelf wilde, mezelf het plezier van rust om me heen wilde gunnen.
De tijd wilde ik benutten om 2017 te overdenken. Niet alleen over de duiven, maar gewoon, mijn of liever ons jaar overzien. Wat is er gebeurd, wat ging er goed, wat ging er absoluut niet goed, wat wil ik anders, hoe gaat het eruit zien.
Het zit in mijn aard, ik wil de controle houden, ook al heb ik in de 53 jaar op deze aardkloot geleerd dat je je levensloop niet onder controle kan houden, simpelweg omdat het leven nu eenmaal onverwachte wendingen neemt. Ik heb er voorbeelden genoeg van beleefd. Maar toch, ik wil graag een plan, een doel, of meerdere. Heb ik iets om naar toe te werken. Uitdagingen mag je ze ook noemen, ook al zie ik dat zelf vaak niet zo. Wat ik in mijn hoofd heb.... De rest kunt U zelf wel invullen.
Wat de revue passeerde in mijn hoofd was van een behoorlijke impact. In 2017 werd Vera, mijn wederhelft, ziek. Kanker is iets wat niet in de koude kleren gaat zitten. Gelukkig was ze er snel bij, zoals het er nu naar uitziet loopt het tot nu toe met een sisser af. De impact van deze gebeurtenis is behoorlijk geweest. Het heeft ons dichterbij elkaar gebracht, het heeft ons nog meer doen inzien dat je maar één leven hebt. Leef het, haal eruit wat je eruit wilt halen. Het heeft geen zin om te kniezen en te wijzen naar anderen, die gaan het voor jou niet oplossen.
Mijn vader is ongeneeslijk ziek, de strijd die mijn ouders, tachtigers, moeten voeren tegen bureaucratische instanties is ongekend, on Nederlands. Toch kijk ik met bewondering, hoe sterk kan je zijn met alle ervaring die je opgedaan hebt in een leven vol gebeurtenissen, mooi en minder mooi.
De gebeurtenis die 2016 voor ons tekende, liep in 2017 nog behoorlijk door. Onze kleindochter moest bij een pleegmoeder worden geplaatst, wonderwel heeft dit geweldig uitgepakt en gaat het meer dan goed met de kleine meid. iedere keer weer als we haar zien worden we zielsgelukkig van de glimlach van haar, onze pride and joy.
Onze vier kinderen zijn allemaal twintigers, ieder met een eigen karakter, een eigen leven, een eigen set van uitdagingen. Als ouder lijkt het zorgen maken ingebakken, wonderwel weten ze alle vier een draai te geven aan wat hun toekomst is.
Nadat ik bijna twee jaar geleden bij mijn werkgever te kennen gaf dat ik weleens wat anders wilde dan stressen van 6 uur 's ochtends tot laat in de avond, kreeg mijn leven ook een andere draai. Opeens werd het rustig om mij heen, kreeg ik de kans om mijn kennis en inzicht in excel sheets te gieten en er rekenmodellen van te maken die heel veel ander inzicht gaven en geven in het reilen en zeilen van het bedrijf waar ik werk. Daarna werd duidelijk dat er een andere aanpak nodig was om verder te kunnen ontwikkelen, met die aanpak zou er projectmatig veel geregeld moeten worden. In de tijd die ik daarvoor gekregen heb, ben ik doorontwikkeld van productiemanager, productie controller, lean coördinator naar project manager, heb ik mijn plek in de organisatie waar ik hoor weer ingenomen. Kansen gepakt, met ambitie om de projecten die mij worden toevertrouwd tot een goed einde te brengen.
Wat mij uiteindelijk bij de duiven brengt. Belangrijk voor mij, maar bijzaak in het grote geheel.
Je zult moeten werken om te eten en een dak boven je hoofd te hebben. Gelukkig zijn betekend voor mij samen als één door het leven gaan in goede gezondheid, je kinderen zien opgroeien en zien uitgroeien tot wat ze graag willen zijn, opa en oma zijn van het mooiste wat je je maar kunt voorstellen, van steun kunnen zijn voor de mensen die het voor jou mogelijk hebben gemaakt om iets van je leven te maken. Daarnaast een hele serie mensen die het leven nog leuker maken. Een paar echte vrienden, buren, kennissen, duivenmaatjes en nog meer die er om heen hangen.
Oh ja, ik moet de duiven daar nog inpassen. 2018 wordt voor mij vast een goed jaar. Systeem aanpassen? Ik hoop het niet, maar gezien de wendingen die vooral mijn werkzame leven aan het nemen zijn, zou het zo maar kunnen dat er geen tijd is om doffers op weduwschap en duivinnen op nest te spelen. Misschien alles maar weer op het nest, om het makkelijk te maken. Dat was dus het enige waar ik nog niet uit was na de lange, lange wandeling vandaag. Toch nog tijd tekort, tussendoor teveel foto's gemaakt van al het moois wat er is te zien in de Friese landerijen, zelfs als het eind December is.
We gaan er gewoon wat moois van maken!
Tot de volgende,
