Het winterseizoen is hier ook begonnen. Drie afspraken vandaag, ook de zomerjongen nog even weggebracht. Tussendoor nog even tijd om de baadbakken in de spoetniks te zetten. Goed gevulde dag noem je dat.

Vanochtend vroeg op om de hokken voor de normale ronde schoonmaken, waterbakken boenen en voeren. Na een snel ontbijt de zomerjongen uit het hok geplukt om ze nog een stukje weg te brengen. De late jongen ondertussen naar buiten, zij gaan net op de vleugels, noodzakelijk om ze iedere dag vlieglessen te laten nemen.

Na het lossen van de jongen, direct door naar Cornjum. Albert en Naomi, beter bekend als de comb. Span/Hoogland hadden Nico van Veen op bezoek. Ik heb afgelopen winter met Nico kennis gemaakt, ik wilde graag ook eens zien hoe hij zijn coaching en selectie doet bij een liefhebber. Albert en Naomi vonden het geen probleem dat ik mee kwam kijken. Was ook al even geleden dat ik bij ze op bezoek was.

Het was leerzaam om Nico bezig te zien, tegelijkertijd Albert uitleggend wat hij zag, voelde en vermoedde. Albert had te voren zelf al een beeld gevormd van zijn duiven, er werd dan ook druk vergeleken na een beoordeling die Nico had gegeven. Kwam het overeen? Er bleek nogal verschil in de beoordelingen, de duiven die bij mij favoriet waren, bleken allemaal hoog op de lijst bij Nico te staan, de beste in mijn ogen was een duiven van 2016, een mooie blauwband.

Nico meldde nog dat er plannen zijn voor een reis naar China, ben nieuwsgierig wat hij daar gaat beleven.

Daarna naar huis, tijd even bij te praten met Vera en de baadbakken in de spoetniks te plaatsen. Lunchen, even langs de voerboer in Berlikum, door naar Sint Jacobiparochie. 

Hier wachtte Klaas Buwalda, het was tijd om weer even bij te kleppen en de jongen van dit jaar te bewonderen, het halfjaarlijks rondje, eerder om elkaars mening te peilen dan de duiven te beoordelen. De kwaliteit van de duiven is in Sint Jabik toch al goed, zoals ik later op de dag zou ondervinden.

Met Klaas aan boord naar Holwerd. De jaarlijkse prijsuitreiking van het N.I.C. stond op het programma. Tot nog toe nooit als een verplicht nummer ervaren, altijd goed verzorgd en gezellig. Vandaag wederom genoten. Ons vaste groepje  geeft altijd gezelligheid, de aankleding en uitvoering van de prijsuitreiking waren dit jaar pover. Reden was wel duidelijk. Eén van de commissieleden was na onenigheid tijdens het seizoen opgestapt, hij en zijn vrouw werden node gemist. Klasse van alle betrokkenen dat er over de trots werd gestapt en dat deze mensen de middag aanwezig waren.

Eén onderwerp leeft erg onder de melkers. Hoe nu verder? Clubs worden kleiner, wat te doen en welke club kijkt naar welke? De duivensport gaat binnenkort behoorlijk op de schop, vraag is of je het zelf gaat regelen, met een lange termijn visie voor de sport in je eigen regio, of ga je wachten tot je moet, met alle desastreuze gevolgen van dien. Geen makkelijke kwestie.

Het draaiend rad, prijsuitreikingen en verkoop van jongen en bonnen werden snel afgewerkt, mede omdat onze Amelandse vrienden weer met de boot mee moeten.

Dat de kwaliteit duiven in Sint Jacobiparochie goed is bleek wel uit de hoeveelheid vleespakketten die de heer Buwalda mocht inladen. Achterbank vol en of ik even wilde helpen met naar binnen sjouwen bij thuiskomst. Hoezo, het seizoen was een stuk minder?

Inmiddels half negen als ik de auto thuis parkeer, nog een snelle blik in het hok met zomer- en late jongen. Ik mis er twee met een wit ringetje, dat is het groepje dat ik vanochtend nog even een stukje opleerde. 

De groep zomerjongen en late jongen doet het toch al niet goed. De jonge duiven ziekte manifesteerde zich eerst onder de zomerjongen, later onder de late jongen, er bleven al een aantal weg van het hok, ik vond er vandaag één die zich had verwond ergens halverwege de week. Afgelopen zondag leken de zomerjongen klaar voor een africhting, ook dit verliep stroperig. 's Avonds misten er 3 van de 15, maandag meldden zich er nog 2. De naweeën van de gezondheidsperikelen laten zich behoorlijk gelden. Hardnekkig is het als er wat onder de duiven heerst, geduld moet je opbrengen om alles weer op het goede spoor te zetten.

Vanochtend gelukkig nog eentje terug, al zag ook dit diertje er niet geweldig uit. Geduld hebben, geduld. Best lastig.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

• Vorige
• Volgende