Zo, dat was het weer, vliegseizoen 2017. Afsluiter was de klassieker vanuit Bergerac. Ik las in het blog van Sjaak Buwalda dat Bergerac voor de noordelijke liefhebbers dezelfde uitstraling heeft als St. Vincent voor de zuidelijke fondmannen. Kan me hier wel in vinden. Afstanden rond de 1.000 km, toen ik nog een kleine Sjonnie was zat Bergerac gewoon in het programma, afsluiter van het seizoen. Meedoen op Bergerac was niet voor watjes, dat gold voor liefhebbers en voor de duiven die werden gekorfd.

Datzelfde gevoel heb ik nog steeds, als de naam Bergerac valt. Ben er inmiddels meerdere malen geweest, mooie streek voor vakantie, Bergerac zelf is een leuke stad, vol historie en mogelijkheden om te relaxen, al dan niet aan de Dordogne-rivier. Vergeet ik nog de Vin de Bergerac, ik ben dan ook geen wijnliefhebber.

Voor mij was het de laatste vlucht van 2017. Nadat het niet lukte de jaarlingen naar Chateauroux te krijgen, besloot ik om alles op Bergerac te zetten. Alle ouden en jaarlingen moesten mee, 22 in getal, massa inkorver met een nogal klein bestand duiven, verzin het maar.

Ik had er nog zin, was er nog eens extra voor gegaan om de duiven in hun allerbeste conditie aan de start te krijgen. 

Zoals gewoonlijk zou Bram weer voor mij inkorven. 's Ochtends dus de duiven al klaar gezet. Tijdens het pakken merkte ik al dat vooral de nestduivinnen goed aanvoelden. Het beloofde nogal wat, nu maar hopen dat ze de forme vast zouden houden in de mand. Toen ik 's avonds de klok en manden weer ophaalde bij Bram, bevestigde hij mijn gevoel. "Dat wordt een rondje zaterdag". 

De spanning was dus aardig opgelopen, zou het dan toch weer eens lukken? Eindelijk los, zaterdag pas, om 13:00. Snapte het niet helemaal, met mij velen niet. Eerst dat bericht op teletekst, men zou voor het welzijn van de duiven kiezen. Goede gedachte, dus verbazing dat er op vrijdag niet werd gelost, een ochtendlossing was mogelijk geweest, goede kans dat ook in het noorden de concoursen gesloten konden worden.

Los dus op zaterdag, zo het regenfront in wat voor de zaterdag avond werd voorspeld. De beelden van de afgelaste wedstrijd in het Sparta stadion zeiden voldoende. Daar komt geen duif door. 

Zondagochtend vroeg op, er was zaterdag avond geklokt in Rijssen, boven in sector 3, een hele vroege dus. Na 6 uur brak er hier boven de noordwest hoek nog een noodweer los, dikke regen druppen, donder en bliksem waren ons deel, ondertussen vielen er duiven in de zuidkant van sector 4, ook de oostkant begon te klokken. Na half acht werd het pas echt droog, eindelijk naar buiten, er moest toch snel wat gebeuren. De eerste duif in het NIC was er inmiddels ook, ook aan de oostkant, maar niet te min een puike prestatie. Binnen de eerste 10 in de afdeling is gewoon super.

07:49, een duif vlak over mijn hoofd, we schrikken van elkaar, uit de Noordkant dus, ze draait kort en valt pal naast me. De 520 weet ik, de 2de getekende, ze valt altijd op dat plekje en loopt dan meteen binnen. 07:49 en wat seconden zegt de klok, 3de melding in het NIC, de eerste aan de noordwest kant. Blij, mooi op tijd, zeker gezien de omstandigheden. Na het melden en het heen en weer appen met mijn duivenmaatjes, valt de tweede al. De 552, de Blauwe Witpen, de eerst getekende. Pal uit de oostkant, ook omgevlogen dus. Mijn gevoel wordt bevestigd, 4de melding, er vallen nog wat duiven in de overvlucht, dus uiteindelijk 7de in NIC Holwerd. Na het appen wordt het nu bellen, Bram vraagt of ik ff wil wachten tot hij er eentje heeft. We lachen wat, de derde duif valt ondertussen. Ik hang snel op, in de verwachting dat ook zij snel binnen loopt. Het is de 554, de eerste jaarling, ook uit het hokje nestduivinnen. 

Er gebeurd wat raars, ze heeft geen drang om binnen te lopen, gaat op zoek naar water, volop te vinden overal na de buien eerder op de ochtend. Ik loop me te verbijten, ondertussen arriveert ook de 4de duivin, weer een jaarling, ook op zoek naar water. Minuten duren dan lang, uiteindelijk klok ik de 554 op 8:42, de 4de duivin wordt uiteindelijk de 5de in de klok, ze loopt mee met de eerste doffer die arriveert, de oude 563. Ondertussen realiseer ik mij dat er een mooie serie in de maak is, dat de jaarlingen zich kranig weren. De teleurstelling van het binnenlopen verdwijnt alweer, ze komen gewoon hartstikke goed! Er druppelen er meer binnen, opvallend blijft dat de jaarlingen allemaal naar water zoeken. Het bevestigd maar weer eens dat dit voor de jaarlingen misschien wel de belangrijkste leervlucht is voor hun verdere carrière. Die gaan voortaan echt wel drinken als het nodig is.

Om 12:00 heb ik 10 van de 22 duiven thuis, eind van de middag zijn er 19. Op maandag komt er nog een jaarling doffer, de andere twee hebben zich nog niet laten zien. Het besef komt dat het voor mij gewoon een super vlucht is geweest, met een veel beter verloop dan ik had gehoopt. Mijn twee beste duivinnen voorop, als mijn 2 getekenden, jaarlingen die zich goed laten zien, 2 doffers die een goede prijs spelen. Al met al een waardige seizoensafsluiting in Engelum. 

Sterker nog, nadat ik had gezien dat er in de afdeling een mooie prijs werd gespeeld, evenals sector 4, zag ik later dat ook landelijk een mooie notering was weggelegd. Als je het zo zegt is het niets bijzonders: plaats 586 van 21.204 duiven, omgerekend een coëfficiënt van 2,76. Ze hoort gewoon bij de beste 3 procent van het landelijke concours, met een overvlucht van 250 kilometer op Zeeuws Vlaanderen! Ook de 2de duif zit nog binnen de 5%. Ik neem mijn pet diep af voor deze dames.

Met deze noteringen heeft de 552 haar plekje op het kweekhok veiliggesteld, de 520 gaat nog een seizoen mee, ze heeft nog onvoldoende inkorvingen op de overnacht op haar conto. Gezien haar prestaties dit jaar, gaat ze dat volgend seizoen zeker volbrengen. Haar opvolgster lijkt dan ook alweer bekend, de 554 heeft als jaarling ook al mooie dingen laten zien. Kortom, de toekomst is zonnig voor de kilometervreters uit Engelum. 

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

• Vorige
• Volgende