Het product werd op een aantal hokken getest in combinatie met lecithine olie. De neusjes kunnen wat groen worden. Dat is het enige nadeel, maar het spul is echt super goed. Het is nog hoogwaardiger dan spirulina. Chlorella is een groene zoetwateralg. Het bevat veel chlorofyl. Chlorofyl wordt gezien als een der waardevolste en best opneembare eiwitproducten met daarin alle essentiële aminozuren. Het is de Rolls Rolls onder de groene algen. Chlorella wordt gewonnen in waterbekkens en wordt zeer nauwkeurig en onder strenge controles geproduceerd. Chlorella is hier nog niet zo bekend en nog niet commercieel uitgebuit als Spirulina. Er zijn ook nog weinig verkoopadressen in Nederland en België. Chlorella behoort tot de allerwaardevolste voedingstoffen op aarde en tot de 3 planten met het hoogste chlorofylgehalte. Tevens heeft het product een hoog natuurlijk vitamine B gehalte met uitzonderlijk veel vitamine B 12. Het eiwitgehalte in gedroogde Chlorella is bijzonder hoog ( rond de 60%). Ook heeft het een zeer hoog ijzer en calciumgehalte. Er is maar weinig nodig om in de dagelijkse behoefte te voorzien. Doordat Chlorella een zoetwateralg is bevat het geen jodium. Chlorella bevat veel vitaminen, mineralen en aminozuren. Ook bevat Chlorella een hele reeks andere substanties, waarvan het beschermende potentieel enorm is. Naast pigmenten zoals chlorofyl, bevat het o.a.ook carotenoïden, polysacchariden, glycolipiden, en enzymen. Dat zijn hele belangrijke stoffen voor mens en dier. Gebruik: 3 - 5 gram per 1 kg voer. Tijdens prestatieperiodes ( kweek / Vlieg / Rui) kan het 2 x per week gegeven worden. ( Eddy Noel).

Door de jaren heen proberen we natuurlijk alles waar we van denken baad het niet schaad het niet. Helemaal waar zou je zeggen. Het schaad de portemonnee. Afgelopen zaterdag was ik met vriend Adje naar Zondereigen gereden. Je komt er altijd wel iemand tegen en daarnaast een pracht assortiment voerders enzovoorts. Daartegen is de echte topper Karel Leyen in Maasmechelen. Bij Ronnie ontmoette ik een zeer enthousiaste Belg. Ooit bij Natural gewerkt en een melker die zich op de natuurlijke weg de duivensport wil beoefenen. Nu bij Ronnie heb je meters aan flessen. Overzichtelijk en duidelijk. Prijskaartjes die ook laten zien dat kruiden ook niet echt goedkoop zijn. De vriendelijke Belg was een man van thee. Niks mis mee, maar begin jaren 80 gebruikte ik het voor de
rui, maar verder zie ik de toegevoegde waarde niet.

Dingen die me toch aan het denken zetten is toch wel de terug loop in onze sport. Daar we op iedere hoek van de wijk duiven hadden en konden kiezen welke club we lid wilde worden lijkt wel een eeuw geleden. Toen de tijd moest je jezelf schriftelijk aanmelden.
De leden moesten dan kiezen of je wel bij de club mocht. Ergens begin jaren 90 meen ik wilde mijn vader graag met mij de duiven gaan doen. aar pa altijd een druk gezellig mens was zagen bepaalde dit anders en er werd onderling gebeld. Pa een nieuweling in de sport werd geboycot. We kozen voor de ude club van mijn opa. Tot de club ten zielen ging bleven we lid. De tijd van nu is dat voorbij. Wel door het minimaliseren ben je verplicht bij een bepaalde club te gaan en dan ook mogeloijk bij mensen, die je liever niet in je buurt hebt. Totale plaatje verandert er gewoon weinig. Er zijn er bij voor het pilske, sommige voor de roddels, andere willen meedoen, maar zoeken het niet om echt er iets voor te doen en de laatste zijn degene die graag vooraan staan met prestaties.
Ik val een beetje onder de categorie liefst niet teveel doen. Maar als je wat goede vrienden hebt die altijd gemotiveerd zijn, dan gaat de knop om en dan denk ik waarom ook niet. Mijn jonge duivenkooi had een mestvloer van 4 centimeter dik, wel kurkdroog.
Al weken moest het gebeuren. Gisteren toch maar begonnen en was ook weer snel gebeurd. Mooi een schone vloer, maar komt er weer mest op die wat dunnen is denk ik meteen wat is dat. Dus vandaar ik nooit krap. Alleen de schapjes hou ik in de gaten.

Afgelopen weekend in het spoor een geweldige reportage gelezen. Zoals ik ze graag lees, drinken en kukske erbij. Peter van Zuijlen schreef over Pierre Wittenberg Herpen. Zijn bezinning  / ervaringen stonden geweldig op papier. Peter zoon van good-old Harrie is zeker een topper met een brabantse stijl van schrijven. Blijf er ook bij dat krantjes lezen toch mooi blijft.

• Vorige
• Volgende