Ik had donderdagmiddag een afspraak bij de tandarts, omdat er een stukje kies was afgebroken. Nadat ik 20 minuten (achterover liggend en alleen door mijn neus adem halend) overeind kwam bleken mijn longen knap vol te zitten met vocht. Toen dat niet overging werd er een ambulance gebeld en na een kort onderzoek kreeg ik zuurstof, een infuus en werd ik op een brancard met loeiende sirenes naar Rotterdam gebracht.

Ik heb al veel in mijn leven mogen beleven maar dit nog nooit. In het ziekenhuis werd er een middel ingebracht om het vocht af te voeren en kreeg ik zuurstof en een cardioloog aan mijn bed. Binnen een half uur wilde ik weer naar huis om de jonge duiven in te korven maar dat ging even niet door.

Na een uitgebreid onderzoek mocht ik gelukkig maandag weer naar huis (met een zak vol medicatie).Ik ben blij en dankbaar dat dit heeft mogen gebeuren.

Een kleine toelichting: Zo rond mijn 20^e bleek ik een te hoge bloeddruk te hebben. Ik was op en top fit deed 3 keer per aan krachttraining, kickboksen etc. Ik vond toen het middel om de bloeddruk te laten zakken erger dan de kwaal. Rond mijn 50^e bleek ik bij een routine onderzoek dat mijn bloeddruk veel te hoog was en moest er wat gaan gebeuren.

Ik besloot in overleg met een arts om aan de medicatie te gaan. Ik veranderde toen in iemand die ik niet wilde zijn (er zat geen leven meer in mij ) en besloot weer te stoppen. Ging wat meer op onderzoek uit en na een gesprek met een homeopathische arts bleek dat mijn hoge bloeddruk eigenlijk aangestuurd wordt door mijn eigen geest. Ik sta altijd voor 200 % aan zullen we maar zeggen.

Ik kreeg van haar valeriaan en dat hielp wel een poosje maar daar ga je lijf aan wennen en dan is het effect weer veel minder. Ook voorspelde zij toen al dat als ik er niets aan zou doen, ik rond mijn 75^e levensjaar in de problemen zou komen. Ik had geen trek meer in medicatie en besloot door gezonde voeding en training volop te blijven leven.

Toen ik rond mijn 75e verjaardag voor mijn rijbewijs gekeurd moest worden wist ik dat het onvermijdelijke plaats zou gaan vinden en mijn bloeddruk gemeten zou worden. De keuring arts snapte er niets van en bleef maar opnieuw meten. Bovendruk was echt dik boven de 200 en onderdruk echt dik boven de 100. Ik moest met spoed naar mijn huis arts en die wilde me direct naar het ziekenhuis sturen.

Toen ik haar vertelde dat dit al meer dan 50 jaar speelde bedaarde ze wat en kreeg ik weer medicatie om de bloeddruk naar beneden te krijgen. Ook deze medicatie was erger dan de kwaal en ik stopte weer na een maand en kreeg ik met voedingssupplementen mijn bloeddruk (voor mij) acceptabel. Mijn rijbewijs werd toen gelukkig wel verlengd.

Het laatste jaar had ik wel wat onduidelijke klachten maar geen hartklachten of iets wat daar maar bij in de buurt komt. Ik doe nog steeds aan krachttraining en hoe zwaar ik ook ga, mijn hart reageert er niet op. Ook kan ik nog volop fietsen zonder enige beperking. Na een uitgebreid onderzoek bleek mijn kwaal waar ik mee binnengebracht werd “acuut hartfalen”te heten .

Mijn cardioloog vertelde dat er een paar oorzaken kunnen zijn die dit veroorzaken en hij begon met nummer 1, langdurige hoge – bloeddruk!! Mijn hartkleppen hebben 50 jaar gigantisch hard moeten werken om het bloed rond te pompen. Gelukkig waren mijn longen na 60 jaar duivensport helemaal in orde. We hebben nu medicatie gekregen om de bloeddruk zo te verlagen dat het hart weer wat rust krijgt en misschien kan herstellen. We zitten nu op 109/72 en volgens mij had ik zelfs bij mijn geboorte nog niet zo’n mooie bloeddruk. We lopen op dit moment nog heel onzeker en regelmatig te slingeren want aan zo’n lage bloeddruk is mijn lijf echt nog niet gewend. Dit was even een korte uitleg over mijn lichamelijke situatie op dit moment.

Pascal zou donderdag helpen om in te korven, maar dat ging uiteraard niet door. Jochem kwam donderdag nacht thuis van vakantie en samen hebben ze vrijdagavond een dikke 50 jonge duiven en 11 oude ingekorfd voor een vlucht van 200 km.

Het werd een moeilijke vlucht met her en der nogal wat achterblijvers, een jonge duif kwam voorop en vloog in de club de 1^e prijs tegen 585 duiven, maar ook hadden we de eerste 3 oude duiven in de club. Het waren 3 duivinnen die dit jaar al 6 dagfondvluchten achter hun kiezen hebben zitten. Het werd dus een prachtige uitslag waar ik in het ziekenhuis heel blij van werd. Vitry en Artois Doua 208 km 585 duiven 1-2-3-4-7-8-9-10-11-12-14 enz. 63/25 Op naar volgend weekend de duiven zijn er weer helemaal klaar voor!!

Titel: De kunst van het ruien: de stille sleutel tot succes
Serie: Ultieme tips en adviezen voor ruiperiode, voorbereiding winter- en kweekseizoen

Inleiding

Wie denkt dat de duivensport uitsluitend beslist wordt in de lucht, vergist zich. De basis van prestaties wordt gelegd in de periode dat de duiven níet vliegen om bekers of roem: de ruiperiode. Veel liefhebbers zien deze fase als een vervelende pauze, maar grote namen in de sport — van Belgische grootheden als Jos Thoné en Gust Jansen tot Nederlandse iconen als Willem de Bruijn en Co Verbree — benadrukken juist het tegenovergestelde. “De rui is de periode waarin je het komende jaar wint of verliest,” zo wordt vaak gezegd.

Dit artikel gaat diep in op de aanpak van die rui, met praktische tips, medische inzichten en de nodige polemiek, want er bestaan vele meningen. Is medicatie nodig, of juist zo weinig mogelijk ingrijpen? Hoe stimuleer je natuurlijke weerstand? Hoe belangrijk is voeding? We nemen u mee in de keukens van de besten, aangevuld met persoonlijke noten en observaties.

Het wonder van de rui

De rui is biologisch gezien een prestatie op zich. Een duif moet in een periode van enkele maanden een volledig nieuw verenkleed opbouwen — duizenden veren die elk microscopisch precies in elkaar passen. Het kost enorm veel energie, mineralen en eiwitten. Wie hier slordig in is, krijgt duiven die in de winter “op slot” zitten en in het voorjaar niet fris starten.

De Belgische schrijver en kenner Georges Carteus noemde de rui ooit “het groot onderhoud van de kampioensmachine.” Een treffend beeld: wie zijn auto verwaarloost, komt vroeg of laat stil te staan.

Voeding: eiwit en vet in balans

Tijdens de rui is voeding cruciaal. Klassiek werd er altijd gezegd: “veel gerst, weinig mais, geen vetten.” Moderne inzichten spreken dat tegen. Willem de Bruijn schrijft regelmatig dat juist voldoende vetrijke zaden (lijnzaad, hennep, raapzaad) essentieel zijn voor de glans en elasticiteit van het nieuwe verenpak.

• Eiwitten zijn de bouwstenen van veren. Gebruik gerichte mengelingen met extra peulvruchten en overweeg wekelijks eiwitrijke bijproducten (biergist, soja-eiwit, whey).
• Vetten zorgen voor glans en waterafstotendheid. Niet overdrijven, maar dagelijks een scheutje lijnzaadolie kan wonderen doen.
• Mineralen: grit en roodsteen blijven basis. Vergeet ook geen mineralenmengsels met extra zwavel, koper en zink. Dierenarts De Weerd wees er herhaaldelijk op dat zink onmisbaar is bij de opbouw van keratine in veren.

Licht en donker, rust en regelmaat

De omgeving waarin de duif ruikt, is vaak onderschat. Een te stressvolle omgeving of te wisselend lichtpatroon kan de rui verstoren. Sommige liefhebbers zweren bij het “donkerzetten” van hokken om de rui sneller en gelijkmatiger te laten verlopen. Anderen, zoals Nanne Wolff, beklemtonen dat de natuur beter haar gang kan gaan.

Het compromis: zorg voor rust. Geen wisselende hokken, geen overvolle volières. Een hok waar de duiven hun veren in alle rust kunnen laten vallen is goud waard.

Medische begeleiding: waar ligt de grens?

Dit is vaak het heetste hangijzer. In de klassieke literatuur vind je dat men in de rui “zo min mogelijk” medicijnen geeft. Het lichaam moet zichzelf herstellen. Toch benadrukken moderne dierenartsen dat bepaalde kuren zinvol kunnen zijn: een lichte kuur tegen trichomoniasis kan nuttig zijn, omdat de weerstand juist in de rui wat lager ligt.

Maurice Laban schreef in een blog dat sommige liefhebbers hun duiven bijna overladen met kuren in deze periode — een praktijk die zelden voordelen biedt. Dierenarts Norbert Peeters stelt het scherp: “Een duif die niet door de rui komt zonder medicatie, moet je je afvragen of die genetisch sterk genoeg is.” Een prikkelende stelling, maar eentje die stof tot nadenken geeft.

Anekdote: de stille winter van Verbree

Co Verbree vertelde ooit in een interview dat hij in de rui zijn duiven “bijna vergeet.” Geen hokken vol lampen, geen zware schema’s, gewoon rust en goede voeding. Het jaar erop stond hij opnieuw bovenaan de uitslagen. Het bewijst dat eenvoud soms de sleutel is.

Veelgemaakte fouten

1. Te weinig eiwit → doffe, breekbare veren.
2. Te veel stress → duiven blijven “hangen” in halve rui.
3. Te fanatiek kuurschema → duiven bouwen geen natuurlijke weerstand op.
4. Te weinig mineralen → veren worden broos en verliezen hun elasticiteit.

Vooruitblik: waarom dit alles ertoe doet

De ruiperiode is geen lastige fase tussen twee seizoenen in. Het ís de fundering van succes. Wie hier zijn huiswerk doet, krijgt duiven die in februari al blinken, die in maart trainingsrondjes maken alsof het zomer is, en die vanaf april klaar zijn om prijzen te winnen.

Of zoals de Belgische kampioen Dirk Van Dyck het zei: “Een duif met slechte rui is een paard met kromme benen.”

Conclusie

Het ruiseizoen is de onzichtbare basis van alle prestaties. Het vraagt kennis, geduld, aandacht en discipline. En misschien wel het belangrijkste: een liefhebber die het geduld heeft om ook in deze stille maanden de lat hoog te leggen.

In deel 2 kijken we naar het winterseizoen: hoe hou je je duiven fit en gezond zonder ze op te branden? En hoe bereiden we hen voor op de kweek? Verwacht inzichten, stellingen en verrassende anekdotes uit binnen- en buitenland.

Afgelopen weekend hadden we onze jonge duiven ingekorfd voor Pont Max (322km). Enkele van onze jonge duiven kwamen verleden week terug met een lichte dip. Een paar duiven hadden geen honger en waren niet vitaal (levenslustig). Ze hadden allen zo’n beetje dezelfde symptomen en de rest mankeerde niets en trainde behoorlijk. We hebben niet naar de medicijn pot gegrepen maar met natuurlijke medicatie geprobeerd om de boel weer in het gareel te krijgen.

Donderdag waren ze er weer boven op maar we besloten toch om er enkele niet te korven deze week. We hadden 54 jonge duiven mee op Pont Max en 10 oude duivinnen op de nalijn vlucht Quievrain.

Zaterdag was het gewoon niet goed in de lucht en we hoopten dan ook dat ze niet gelost zouden worden. En dat gebeurde gelukkig ook niet. Alles werd uitgesteld naar zondag. Ik schrijf gelukkig om dat afd. 8 wel hun duiven loste op zaterdag en dat werd natuurlijk een regelrecht drama.

Ik kan er echt met mijn pet niet bij waarom. Ze zijn daar al ik weet niet hoeveel jonge duiven kwijt en dan doen ze dit gewoon nog een keertje over. Gelukkig was het zondagochtend redelijk goed weer dus ik hoop voor alle afd. 8 liefhebbers dat er toen nog veel thuis zijn gekomen.

De NPO is van plan om veel geld uit te geven voor een onderzoek naar de verliezen van jonge duiven. Ik zeg al jaren hetzelfde: Ga dan eens kijken bij de afdelingen die praktisch geen verliezen met de jonge duiven hebben. Het kan toch niet zo zijn dat de ene afdeling jaarlijks meer dan de helft van zijn jonge duiven verliest en de ander afdeling amper 10 %. Ik weet geen exacte getallen dus hang me daar niet aan op.

Overal zitten goede en slechte duiven dus het vervoer of de opbouw van de vluchten is de oorzaak. Wij in Zuid-Holland kennen die grote verliezen met de jonge duiven niet. Natuurlijk kweek je allemaal geen toppers en een paar jonge duiven verspelen is normaal maar wat er bijvoorbeeld alleen al dit jaar in afd. 8 is gebeurd lijkt me heel ongezond. Ongezond voor de duiven, ongezond voor de liefhebbers (de moed zakt toch in je schoenen) en ook heel ongezond voor de sport.

Dan is het zondagmorgen en worden de duiven gelost in Quievrain en Pont Max. We hadden 10 duivinnen mee die het hele dagfond programma hebben afgewerkt. De duivinnen hadden donderdag en vrijdag hun 2^e eitje gelegd en werden dus weer opnieuw ingespeeld nu op nest.

Toen de duivinnen moesten arriveren begon het net een beet je dicht te trekken. We zagen weinig duiven in de betrokken lucht en dan zien we een duif aan komen en enkele meters rechts ervan nog een duif en enkele meters er achter weer een duif.

De 3 duivinnen vielen met 2 en 10 seconden verschil op de antenne dus 3 van de 10 praktisch gelijk. De andere 7 volgden snel en het klepje kon dicht.

De dames konden echter niet tegen het vitesse geweld op van de oude en jonge duiven en zaten niet vroeg, maar we zijn tevreden. Ze zitten weer in het ritme zullen we maar zeggen. Dan wordt het wachten op de jonge duiven en de lucht begon nu serieuzer te betrekken.

We hebben 100 % vertrouwen in de kwaliteit van onze jonge duiven maar deze keer was het vertrouwen in een topconditie er dus niet. We keken meer uit naar een goede vliegervaring dan naar een goed uitslag.

Onze jonge duiven kwamen goed en regelmatig naar huis. Maar we hadden toch het idee dat ze in de regen hadden gezeten. Normaal zie je niets aan onze duiven, nu zaten er verschillende na het drinken met hun hoofd opgetrokken tussen de schouders.

Ook de 3 nachten mand kan natuurlijk een rol hebben gespeeld. We zijn tevreden 28 in de prijzen van de 54 en nog 2 achter. Hopelijk krijgen onze jonge duiven deze week weer een betere conditie en kunnen ze volgende week weer laten zien wat ze in huis hebben.

Wat een mooie duivendag had moeten worden is voor mij uitgedraaid op een dag van grote ontgoocheling en twijfel over hoe nu verder.

We zijn lid van een duivenclub in Lekkerkerk en spelen in het samenspel “Lek en IJssel”, dat samenspel is officieel een paar jaar geleden opgeheven en bestond toen uit 2 rayons, A en B. Het bestaat nu alleen nog op papier, dus om toch nog een beetje leuk spel creëren heeft rayon A een niet officieel samenspel op papier gekregen en dat heet “Stedelijk Krimpenerwaard”. Gouda (rayon B) heeft als tegenhanger “Stedelijk langs de IJssel” opgericht. De duivenliefhebbers wonen in elkaars werkgebied.

Wat er vandaag is gebeurd is iets waar ik al jaren bang voor was. Het was vandaag een prachtige dag met mooi weer en het zou ook een mooie vlucht moeten worden. We hadden de tuin vol lieve mensen en hadden 55 jonge duiven mee op Morlincourt (280 km).

Alle jonge duiven kwamen (ook die van buurman Arie) terug vliegen vanuit Gouda. We hebben er niet één uit de vluchtlijn zien komen. Dan zullen het wel stomme duiven zijn zou je in eerste instantie zeggen. Dat zou heel goed kunnen, maar dan heeft heel mijn club stomme duiven.

Of zou er ook iets anders kunnen spelen? Gelukkig hebben we enkele jaren terug L&W Flanders in onze club gekregen en daar was ik heel blij mee. Waarom? Deze beroepsspelers spelen met de beste Belgische snelheidsduiven die er zijn. En dat is natuurlijk een prima referentiekader. Hoe meer en betere concurrenten, des te beter.

Deze duiven worden prima gemanaged en zouden vandaag op deze afstand (280 km) met prachtig weer en een windje op staart en werelduitslag moeten kunnen maken.

W&L Flanders speelden inderdaad de 1^e in onze club maar… en houd je goed vast, in de regio “Stedelijk langs de IJssel” hadden er 35 liefhebbers duiven ingekorfd en daarvan maakten er 24 een hogere snelheid dan de 1^e prijs in onze club. Gewonnen door L&W Flanders, die beginnen met de 200^e prijs in “Gouwe en IJssel” tegen 3528 duiven.

Geloven we nog in sprookjes? Ik allang niet meer en dit soort excessen creëer je als je niet rouleert, niet automatisch lost, en de eerste 5 jonge duivenvluchten volop oude duiven mee laat vliegen. De routine van de oude duiven zorgt voor het creëren van de vluchtlijn en daar is goed over nagedacht. En ondanks dat het door de NPO een paar jaar terug verboden werd ging men er hier gewoon mee door. Het gevolg hiervan: we zien het bij steeds meer afdelingen ook gaan gebeuren.

Duiven zijn onze passie en we zijn er dagelijks mee bezig, we stoppen er heel veel liefde en energie in. En omdat we weten hoe we wekelijks in de maling worden genomen krijgen we er alleen negatieve energie voor terug.

Onze jonge duiven worden week voor week op het verkeerde spoor gezet en als zelfs een jonge duivenspecialist als W&L Flanders zo te kakken wordt gezet door bijna alle liefhebbers uit het andere rayon, dan is er toch iets goed mis met de duivensport in Zuid-Holland.

We wachten de nieuwe herindeling volgend jaar nog af en hopen op positieve veranderingen, zodat we niet hoeven te verhuizen naar Gouda. Dit spelletje speelt namelijk al jaren en ik neem het die jongens in het andere rayon absoluut niet kwalijk. Zij hebben dit niet bedacht maar oogsten vrolijk mee met de bedenkers van dit onzalige plan.

Met Perpignan zijn we alweer bij de laatste internationale ochtendlossing aangekomen en voor je het weet zit seizoen 2025 er weer op. Voor de één een vlucht te ver en voor de ander de brenger van succes. Internationaal werden er 11.860 duiven ingemand, waarvan 3.905 uit Nederland. Bij de IFC werden er 206 duiven ingemand door 30 liefhebbers. Na een dag uitstel werden de duiven tot ieders verrassing (vanwege de weersvoorspellingen) zaterdagmorgen om 09.45 uur gelost.  Op de lossingsdag geen aankomsten. De eerste melding in Nederland was zondagmorgen om 07.47 uur. Bij de IFC moesten we nog wachten tot 10.12 uur op de eerste melding. Die kwam van Wim Muller, die zijn draai op de nieuwe stek inmiddels duidelijk gevonden heeft. Vanaf zijn prachtige locatie zag Wim de winnares op Perpignan over het Goese Meer van uit de richting Brabant aankomen. De winnares is een allert kras duivinnetje die was ingemand op 10 dagen broeden. Als extra motivatie kreeg ze nog een paar extra eitjes ondergeschoven. Als we naar de afstamming kijken zien we dat presteren in de genen zit, met maar liefst 3 Nationale overwinnaars in de pedigree, te weten Narbonne 2018 bij Wim Kooreman, Barcelona 2019 bij Wim Muller zelf en Dax 2002 bij wijlen Philip Steketee. Vanaf Perpignan gaat de 21-1231734 verder onder de naam “Noë M”, wat rust of troost betekent en verwijst naar de recente droevige omstandigheden bij de familie Muller, met het verlies van hun zoon Andrés.
Het zilver werd gepakt door Chris Paauwe en de Comb. Franse pakt het brons. De top tien bestaat uit 10 verschillende liefhebbers, wat natuurlijk een prachtige afsluiting van het seizoen is.

Van de 30 deelnemende liefhebbers wisten er 24 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:3) op Perpignan waren M. van Nieuwlande met een 100% score (3/3). Een 80% score werd behaald door de Combinatie Verhagen-Buyl (4/5) en Joost Corré (4/5). Een score van 50% prijs werd behaald door F.H. Janssens (3/6); Izaäk de Rijke (1/2); J.J. Duinkerke (1/2) en
J.H.M. Allemekinders (1/2).

2 augustus 2025 Perpignan – 206 duiven – 30 deelnemers – IFC Zeeland / NIC 1850 De Nishoek:
1 Wim Muller; 2 C. Paauwe; 3 Comb. Franse; 4. M. van Nieulande; 5 Comb. Verhagen-Buyl;
6 Joost Corré; 7 F.H. Janssens; 8 E. Dek; 9 J.J. Lindenberg; 10 Theo Radings.

IFC Zeeland / NIC 1850 De Nishoek
Jaap Bruggeman