Gerard Dekker
- maandag 09 september 2019
Zondagochtend 1 september, ik kijk naar buiten en zie bewolking en een temperatuur die een stukje minder is dan gisteren. Het was aangekondigd, precies op de dag dat de meteorologische zomer eindigt zou het weer ook omslaan. Keurig in de avond, met dikke druppen en onweersbuien. Duidelijker kan je niet zijn als je Moeder Natuur bent.
Een bijna symbolische markering naar onstabieler weer, weer dat bij het najaar past. Natuurlijk, hopen op van die mooie najaarsdagen, Indian Summer hoor je dan vaak, hier in Holland is dat gewoon lekker nazomerweer.
Dat nazomerweer heb ik nog wel nodig ook. De jongen africhten is een intensief klusje, tenminste als je het doet op de manier die ik voor mijzelf ooit heb bedacht. In 2017 en 2018 heb ik hier wat minder aandacht aanbesteed, 2018 bijna helemaal niet zelfs. Wat opvalt is dat ik van de jongen van die jaargangen tekort over heb gehouden. Of het persé wat met de opleiding als jong te maken heeft weet ik niet, maar het heeft me wel doen inzien dat je alle stappen die je in je eigen systeem inbouwt ook daadwerkelijk moet uitvoeren.
Vaste lezers weten het, volgens mij staat er ook nog ergens een artikeltje apart op mijn blog over hoe ik de jongen opleid.
Ze gaan hier niet mee met de club, maar ik richt zelf af. Ooit bedacht vanwege tijdsgebrek en heen en weer racen naar het inkorflokaal, anderzijds heb ik de mogelijkheid om intensief af te richten omdat ik dagelijks een grote afstand richting werk rijd.
Hier is ook het systeem van opleiden op gebaseerd. De jongen gaan 5x op 25 km los, dan 5x op ca 50 km, dan 5x op ca 75 km. In de 75 km zit dan ook de oversteek over het IJsselmeer, als ik los vanaf mijn werk zijn de duiven gedwongen de oversteek te maken. Er wordt vaak wat lacherig over gedaan, maar vaak zie ik duiven thuiskomen uit de west en noordwest kant, die hebben gewoon heel veel water onder zich gehad. Bij gelegenheid rijd ik dan ook nog wel eens naar de oostkant, wat bijna altijd voor een lastige africhting zorgt. Als ik examen worden ze dan nog eens op 100 km losgelaten, bij voorkeur 1 voor 1, met tussenpozen, om ze ook echt te laten zoeken.
Ik ben voorstander van een opleiding waar de jongen moeten zoeken en afzien, ze moeten zich later op de marathons ook zelf kunnen redden. Neem maar aan dat deze duiven meestal niet in 1 streep rechtdoor naar huis vliegen, maar goed meningen zullen hier over verdeeld zijn.
De oudste groep jongen met de witte knijpringen schieten ondertussen aardig op, zij hebben hun 3de africhting op 75 km gehad. Gisteren vanuit de oostkant met lastige thuiskomsten, de 2de groep met blauwe knijpringen is op de helft, zij hebben gisteren hun 2de ritje op 50 km gehad, dit keer vanaf Meppel, doordeweeks is dit halverwege de Afsluitdijk. Er zijn nog een paar latere jongen, deze zijn te jong om af te richten. Deze week vlogen die voor het eerst naar behoren. Er komen nog een paar laatjes, deze week uitgekomen, er zijn ook nog wat ringen uitgezet, waarvan ik hoop dat die terugkomen compleet met jong.
Deze week weer voor het eerst aan het werk, de 1ste dag is altijd even schakelen, daarna is het weer business as usual, op naar januari, pakken we nog maar weer eens een weekje op een zonnig eiland.
