Gerard Dekker
- donderdag 23 juni 2022
Deze zaterdag stond helemaal in het teken van de plotselinge extreme temperatuursverhoging. De temperaturen liepen flink op de laatste dagen en op deze zaterdag zou de climax plaatsvinden.
De duiven die Sint-Vincent zouden vliegen werden terug gebracht naar Libourne en vrijdag vroeg in de morgen gelost. Een hele wijze beslissing wat mij betreft want rond de middag duiven in Zuid-Frankrijk lossen met een temperatuur van 40 graden moet niemand willen.
Nu is het een loodzware vlucht geworden met een traag verloop maar met duidelijke winnaars en verliezers. Waarom onze oude duiven geen midfond vlucht mochten vliegen is voor mij een raadsel. 850/1000 km voor fond duiven geen probleem maar 350 km te ver voor programma duiven onder dezelfde weer omstandigheden ? Wie dit begrijpt mag het me uitleggen.
We mochten dus Niergnies vliegen voor mij een dikke 200 km. Vrijdagavond inkorven en dan de hele nacht rijden en om 7.00 los. Dat is niet goed voor duiven onder deze weer omstandigheden. We hadden ze beter donderdag avond in kunnen korven dan hadden ze vrijdag rustig de tijd gehad om te kunnen drinken en dan zo vroeg mogelijk op zaterdag los. Heb in het verleden wel meer ellendige vluchten uit bijvoorbeeld Peronne meegemaakt.
Dubbelvlucht Bourges en Peronne met ongeveer dit zelfde weer. Racen naar Peronne en om 7.00 los,Bourges ook 7.00 los. Peronne werd een echte rampvlucht met ik weet niet hoeveel duiven weg en Bourges werd een prima vlucht zonder verliezen.
Maar hoe vreemd het ook klinkt met dit soort gegevens wordt in de duivensport nooit wat gedaan. Heb daar jaren terug al over geschreven, maak een soort data base, zodat je leert van dit soort fouten. We gaan keer op keer gewoon door met dezelfde fouten maken, omdat er niets op papier staat. Kan hier nog veel meer voorbeelden van geven. Maar daar heb ik nu geen behoefte aan.
Ik was van plan om onze doffers deze week thuis te houden maar kreeg nu de gelegenheid om de doffers Zaterdag een lapje te geven van 200 km. Dat scheelde mij een ritje op zondag naar de Belgische grens. Alles dus mee ook de gewonde duiven die al weken thuis waren, op 2 na ,ééntje kreeg verleden week nog hechtingen in zijn maag en krop. We hadden dus 55 strijders ingekorfd waarvan een stuk of 5 al weken thuis zaten. Ze stonden er prima op maar trainde iets minder ,niet omdat hun conditie minder was maar omdat ze iets te weelderig waren. (lees, te goed gevoerd).
Voor ons zijn deze vluchten niet anders dan een training tussen de dagfondvluchten door. Zo ervaren we dit en zo doen we dit al jaren. De duiven werden om 7 uur gelost en we verwachtten de duiven zo rond 9.15.Nico en zijn broer Jan waren er al voor negenen en Jochem kreeg het niet voor elkaar om te komen. Hij had een gymnastiek uitvoering met zijn 2 dochtertjes en was daar de hele zaterdag zoet mee.
Nadat we koffie hadden gedronken gingen Lida en Nico aan de waterkant staan en Jan en ik bij de valklep. Toen werd het wachten en turen maar er was geen duif te zien in deze regio. Het werd half 10 en 5 over half tien en het werd steeds spannender want de zon stond maar vreemd in de lucht. En je hoopt dan maar dat het niet mis gaat.
Dan komt er een duif uit de zwoele warme lucht en precies goed uit lijn aan duiken en duikt naar buurman Arie maar gaat nog eerst een paar uitgebreide rondjes rond dwarrelen voordat zij valt. Dan een minuut later komen er 2 duiven aan met een afstand tussen elkaar van ongeveer 20 meter. Het leek of ze elkaar achtervolgden ,ze komen steeds dichter bij en de eerste duif laat duidelijk zien dat hij bij ons moet zijn en maakt aanstalten om direct op de klep te vallen,terwijl ik een stapje terug doe om ruimte te maken valt de doffer echt prachtig op de klep en had de duivin hem ondertussen bijna nog ingehaald en worden ze uiteindelijk in dezelfde seconde op de valklep geconstateerd.
De doffer ( die voorop vloog) was de”961”en die is aan aan heel goed seizoen bezig.
Ik denk dat hij op een gegeven moment ergens boven aanstond in de kring als duif kampioen, maar toen heb ik hem een week thuis gehouden voor de eerste NPO vlucht en dan mis je gewoon een prijs, maar hij heeft nog niet gemist.
De duivin was een jaarling uit Young Powerboy die er ook bijna wekelijks staat. Dan komt de “130” ( 10e NPO Vierzon 2 weken terug) als een raket aan duiken en dat was weer een geweldige ervaring voor iedereen die dit mocht zien. Dan komt de trein opgang en valt de één na de ander prachtig uit de warme vochtige lucht.
In de club (504 duiven waarvan meer dan de helft overnacht duiven) beginnen onze duiven met prijs 4 en 5 en maken we 55/46, die 46 duiven vallen in 36 minuten. Van compuclub is weer niets te bakken dus in groot verband zullen de resultaten later op de dag bekend worden. Gezien de weersomstandigheden zijn we zeer tevreden over onze duiven want het was toch best een listig vluchtje. Volgende week weer een NPO vlucht!!
