Gerard Dekker
- woensdag 29 december 2021
Bijna weer een jaar afsluiten, goed om nog even wat aandacht aan onze mooie duivensport te schenken.
En dan speciaal even aan het verenigingsleven.
Met ingang van vorig seizoen is ons verenigingsleven veranderd en dat met name door Covid. De manier van inkorven veranderde, je mocht eerst het inkorflokaal niet meer in en dus stonden we op gepaste afstand buiten te wachten en kon je je melden op de afgesproken tijd om je mand(en) met duiven en je klok te overhandigen. Je klok werd ontsmet, zo ook de handvaten van je mand(en) en even later werd je klok en lege mand, wederom weer ontsmet, op een aparte tafel gezet zodat je naar huis kon vertrekken.
Wat een veranderingen in de duivensport, je mocht het verenigingslokaal niet in, je mocht geen gezellig bakkie doen aan de bar of gezellig kleppend met je maten aan de stamtafel.
Na die eerste periode mochten we weer voorzichtig het lokaal in, mocht je weer zelf je duiven op de inkorftafel zetten, zelf duiven aangeven was er nog niet bij. En je mocht weer weliswaar op gepaste afstand aan de bar gezeten een biertje of wat anders drinken. De bitterballen en croquetten pruttelde weer in de pan en er kon weer gelachen worden.
Oude tijden zouden weer herleven. Niets is minder waar dat weten we, nu December 2021 zitten we weer in een lockdown, zijn de lokalen weer gesloten, geen gelegenheid tot kampioenschapsfeestjes, geen gelegenheid tot de altijd gezellige tentoonstellingen waarbij je altijd liefhebbers uit andere verenigingen trof.
Ook een gemis zijn de verenigingsbonnen verkopen, de gelegenheid waarbij je meestal tegen een aantrekkelijke prijs een stukje hoop op de toekomst kon aanschaffen en waar het tijdens zo een verkoop natuurlijk ook plezierig toeven was onder vrienden.
Covid heeft onze wereld, onze sport veranderd, heel eerlijk dat kent positieve en negatieve elementen. Positief op de manier waarop ingekorfd wordt, de club waarvan ik lid ben gaat dat niet meer veranderen, iedereen geeft voor een bepaalde tijd het aantal duiven op voor de komende vlucht(en) en krijgt in een prachtig schema via de whatsapp groep op tijd te zien hoe laat hij zich kan melden om in te korven. Geen kinderachtig gezeur meer van ik was eerder binnen e.d. Een belangrijk negatief element is dat je elkaar een beetje uit het oog verliest. Velen hebben andere kanalen gevonden om contact te houden, neem nu twitter, facebook of instagram. Maar velen ook niet, gezien de leeftijdsopbouw in onze sport, maar goed bijna iedereen heeft wel een mobiele telefoon en de whatsapp groepjes zijn van de grond gekomen, maar het lijkt wel of het persoonlijk contact daar wel de dupe van is geworden, ook lijkt het dat whatsappen de gewone telefoon een beetje verdrongen heeft, blijkbaar dient het gemak de mens, maar misschien de menselijkheid een beetje minder.
De vraag is komt datgene wat we hadden nog terug of zitten we inmiddels met zijn allen al in het nieuwe nu.
Overigens nog even over dat nieuwe nu, Duivensport is tanend en we kunnen er niets aan doen. O ja hier en daar komt er nog wel eens een nieuw lid bij, maar degene die komen compenseren het aantal afhakers niet. Er zijn al zoveel plannen gemaakt om die terugloop te keren, allemaal tevergeefs. Natuurlijk willen we met ons allen dat de duivensport, onze duivensport blijft bestaan en we er tot in lengte van dagen plezier van kunnen beleven.
Maar we moeten met ons allen ook zo realistisch zijn en begrijpen dat die ommekeer er eigenlijk alleen door een wondertje kan komen. Deze tijd biedt zoveel andere mogelijkheden tot vertier.
Dat gezegd hebbende moet het toch heel duidelijk zijn dat we elkaar heel erg hard nodig hebben en met al onze kracht zullen moeten werken aan een goede gemeenschapszin, vertrouwen en willen werken voor de goede zaak.
Zelf ben ik lid van een grote vereniging, die almaar groter wordt dankzij de mogelijkheden die geboden worden. Groot lokaal, grote diversiteit van inkorven op alle disciplines en vanwege de hoeveelheid van leden veel gezelligheid. Want duivensport is ook een beetje een kempsport daarmee bedoel ik dat er nogal wat afgunst heerst en wat is er mooier dan in een grote club als het gesprek of de houding van een ander je even niet bevalt, je te mengen in een andere groep waar het je wel aanstaat.
Is dit een oproep van mij om te zeggen alle kleine clubs weg, nee, ook kleine clubs zijn belangrijk, zeker in streken waar de clubs dun gezaaid zijn, die kleine clubs kunnen nog steeds het zaadje zijn of de broedplaats voor nieuwe leden. Want als je niet bekend bent met de duivensport dan ga je daar als beginneling ook niet meteen grote afstanden voor overbruggen. Maar daar waar het kansen biedt voor mensen uit kleine clubs, denk asjeblieft na over samenwerking of fusie en vergeet dat oude zeer, we leven het leven om stappen vooruit zetten.
2022, de tijden zijn voor wat het verenigingsleven betreft momenteel wat onzeker, zelfs de toekomst voor onze sport is wat onzeker gezien de nieuwe regels die op stapel staan, ja ook daar werken bestuurders hard aan en bestuurders op alle niveaus verdienen daar onze respect voor tenslotte zijn ze voor ons bezig.
Alle mensen staat het vrij te doen wat ze willen, te praten zoals ze willen, in zo een land leven wij. Gun anders denkende respect maar ook als u het ergens niet mee eens bent realiseer dat u vrij bent hierover een discussie te voeren. Maar respectloos is het om elkaar via allerlei media af te branden.
Laten we de positieve kanten zien voor 2022, Covid weg of in ieder geval beheersbaar, zodat we gewoon kunnen inkorven en een gezellig verenigingsleven hebben met elkaar.
Dat komt onze mooie duivensport zeker ten goede.
Ik wens u een voorspoedige jaarwisseling en een prachtig kweek-en vliegseizoen 2022.
