Gebr. Dekker
- woensdag 17 juli 2024
Afgelopen Donderdag zo rond kwart over 6 in de morgen heb ik een bizarre smak gemaakt. Ongelooflijk goed afgelopen want ik had mijn nek en alle botten in mijn lijf kunnen breken maar het is (hopelijk) uiteindelijk alleen bij wat gekneusde en gebroken ribben gebleven.
Wat is er gebeurd ? Ik fiets al jaren samen met mijn hond Donna vroeg in de morgen een rondje door de polder. Ik ben hier in de regio voor velen dan ook een bekende verschijning samen met mijn Mechelaar.
In het begin had ik Donna aan de lijn en hield ik die met mijn rechterhand vast. Dat leidde uiteindelijk tot 4 behoorlijk pittige val partijen. Donna houdt niet van katten en als er dan ergens een kat opdook ging Donna natuurlijk direct richting kat. De laatste keer dat dit gebeurde zat er een kat tussen 2 geparkeerde auto’s en besloot Donna rechtsaf te slaan tussen de geparkeerde auto’s. Ik belandde daar door boven op een auto met een flinke schade tot gevolg. Ook vond ze het een keer nodig om al springende haar voorpoot in mijn spaken van het voorwiel te steken. Toen lag ik ook direct met een bebloede kop midden op de weg.
We hebben toen een constructie aangebracht met een grote zware veer speciaal voor honden aan het achterwiel. Die had Donna omdat ze (als een sledehond) mij vaak voort trekt binnen de kortst mogelijke tijd helemaal krom gebogen. Dus had ik de laatste maanden Donna aan een lijn aan mijn frame vast gemaakt. Dat ging prima en kon ik mijn handen aan het stuur houden.
Donderdag morgen waren we een paar honderd meter op weg en besloot Donna iet te doen wat ze nog nooit gedaan heeft. Ze haalde het in haar hoofd om een lantaarn paal rechts te passeren. Nu halen we samen vaak elektrische fietsen in dus gaan we niet bepaald zachtjes. Wat er dan gebeurt is natuurlijk ongelooflijk Donna’s nek wordt er bijna afgetrokken en ik werd met een gigantische klap met fiets en al naast de lantaarn paal op de grond gesmakt. Je valt dan niet alleen, maar valt met een snelheid van 20 km per uur. En ik kan mijn val niet breken want daar is geen ruimte voor pats boem daar lig je.
Terwijl ik daar lag kreeg ik door dat er niets was gebroken maar dat ik wel met mijn ribben boven op het stuur van mijn fiets was gevallen en dat was echt geen prettig gevoel. Ik ben op gekrabbeld en naar huis gefietst met Donna. Mijn schaafwonden behandelt en toen ik de adrenaline weer weg voelde vloeien kreeg ik een snel opkomende pijn aan mijn ribben. Dat zette flink door en enkele uren later kon ik bijna niet meer bewegen en hoesten was ook niet te doen. In bed slapen ging ook niet dus sliep ik de laatste dagen maar enkele uren gewoon zittend op de bank. Ook mijn nieren hadden een flinke opdonder gekregen want ik had enkele dagen bloed in mijn urine. Gelukkig is dat vandaag weer over. We hebben dus een paar dagen de tijd gehad om goed na te denken.
Iedereen die uitslagen kan lezen ziet wat er hier in Zuid-Holland plaats vindt. Ik heb daar in het verleden uitgebreid over geschreven ,conclusie er is gewoon geen reet meer aan om in groot verband in deze regio met duiven te spelen. De totale overheersing van 2 duivenclubs is zo groot dat het lijkt of alleen daar maar goede liefhebbers en goede duiven zitten en in de rest van Zuid-Holland alleen maar krabbers wonen.
Eerlijke duivensport bestaat niet maar oneerlijke duivensport bestaat wel degelijk. Ik heb mijn best gedaan in het verleden om dit oneerlijke deel te veranderen door het uitgebreid te benoemen in mijn columns en in gesprek te gaan met de voorzitter afd. 5 en met de voorzitter NPO.
Ik ben dankbaar dat ik deze val overleeft heb en heb goed nagedacht. Ik ga niet meer met Donna fietsen. En ik ga de duivensport een beetje anders aanpakken dan tot nu toe. We gaan zeker de helft of zelfs nog veel meer van onze duiven wegdoen en blijven met een veel kleiner groepje duiven toch betrokken bij de onze prachtige sport.
Ik kijk uit naar de nieuwe NPO indeling en heel misschien verandert er dan iets. Maar ik vermoed en ben bang dat we allemaal gaan beleven dat de automatische lossing systemen in de auto’s van afd. 6 en 7 (als die hier gebruikt gaan worden) weer terug gebracht worden tot deur voor deur lossen. En dat deze nieuwkomers dan allemaal ondergeschikt worden aan het vervoer systeem afd. 5. (Dan kunnen ze hun namen ook lezen op het derde blad van de uitslag).
De jonge duiven kwamen geweldig goed naar huis maar kwamen niet binnen en ook de oude duiven kwamen prima naar huis. Geen spectaculaire uitslagen om hier te vermelden. We hopen op een spoedig herstel en groeten een ieder!!
