Evelien’s Journaal
- vrijdag 09 juni 2023
Vandaag hebben we de zoveelste mooie vlucht van dit seizoen achter de rug. En het mooie weer blijft maar duren. De hokken die hun duiven in vorm hebben en een vast systeem hanteren blijven dan ook wekelijks domineren. Prachtig als jezelf ook bij die hokken hoort maar dat geldt tot nu toe niet voor ons. Al hoewel ik zelden mijn duiven zo perfect in conditie heb ingekorfd en de duiven trainen als nooit tevoren lijkt het wel of ze ergens door worden tegengehouden.
Ik ben in het verleden wel gewaarschuwd om mijn oude duiven niet te verduisteren en zeker mijn doffers niet. Maar heb toch besloten om dit eens te ervaren met de gedachte om verder op in het seizoen nog beter te kunnen presteren. We weten nog niet of het toch nog wat gaat brengen maar tot nu toe is de teleurstelling behoorlijk groot. Als ik had geweten dat we een seizoen zouden krijgen met wekelijks dit prachtige weer dan had ik het zekere voor het onzekere genomen en niet verduisterd. Maar de feiten liggen er nu eenmaal en we moeten het er mee doen. We geven de moed niet op en blijven er aan werken om toch de vorm ook in de kopjes te krijgen. Want fysiek zijn ze 100 % maar iets in het kopje is niet zoals het hoort te zijn.
Vanmorgen werden de duiven gelost om 7.15 onder prachtige condities en we verwachtten de duiven zo rond 12.45.We hadden vandaag alleen Jochem op bezoek en die was er al vroeg. De lucht was blauwer dan blauw maar we zagen geen duif vliegen. Alles was stil in de lucht en de tijd tikte door richting 13.00. Dan zien we een duif aankomen en die valt bij buurman Arie en dat is voor ons geen normaal patroon en even later weer een duif bij Arie en dat is iets wat we niet kennen.
Dat hebben we nog nooit mee gemaakt (onze complete ploeg mee op 400km en met dit weer ) maar is nu wel realiteit en terwijl ik Jochem aankijk en hij mij aankijkt met een blik van wat gebeurt er nu, komt er bij ons een jaarling weduwnaar van uit het Noorden aanzetten. Ongelooflijk dat met deze wind een duif uit het Noorden terug komt vliegen. Het is”Zegert”een broer van de “539”die al voor de 2e keer onze eerste duif is en hoogstwaarschijnlijk een belofte is.
Dan wordt het te lang wachten en komen de duiven stroef naar huis ,sommige jaarlingen hadden niet gedronken en daar aan kon je zien dat ze het niet voor niets hadden gekregen. We missen er nog 2 maar dat kan want voor deze twee was dit de verste vlucht die ze ooit hebben gevlogen.
We gaan na afloop van de vlucht altijd even napraten met buurman Arie en zijn vaste letter André de voorzitter van de club hier in Krimpen aan de Lek. Ik sprak al snel mijn teleurstelling uit over de prestaties van onze duiven. “Aan het trainen ligt het in ieder geval niet “zei ik lachend als een boer met kiespijn.
”Wat we dit jaar missen aan jouw duiven”sprak André met een serieus gezicht.”Jouw duiven fluiten niet” “Normaal horen we jouw duiven fluitend overkomen,dan vallen ze zo hard dat we ze gewoon horen fluiten ,en dat missen we dit jaar” “Dat klopt helemaal”ging Arie verder “,als jullie duiven goed zijn dan zie je ze amper, maar hoor je ze gewoon fluitend vallen”.
We hadden 50 duiven ingekorfd. In onze club (waar ook niet echt goed gespeeld werd dit weekend) waren 353 duiven ingekorfd en daar beginnen we met prijs 3 en vliegen er 34/50 in de prijzen. We gaan hard aan het werk deze week om de toverfee die de form brengt toch op het hok te krijgen. We hebben voor ons gevoel eigenlijk nog nooit zo slecht gevlogen als dit jaar. Maar het doet niets af aan de liefde die we voor onze duiven en de duivensport voelen. We blijven hard werken en dromen van betere tijden.
