- zaterdag 14 oktober 2017
Nadat Arie er lucht van had gekregen, dat wij de finale race van Sevilla gingen bij wonen, schroomde hij zich niet om te vragen om een reis verslag.
Ik was daar mee gestopt eigenlijk, want ik voelde me aangevallen door een andere collumnist schrijver, die ons plaatste in een categorie van ,,Beste stuurlui staan aan wal,,
en ?????, Maar voor Arie heb ik besloten om het te doen,en is hier ons verslag.
Op donderdag middag vertrokken we richting Sevilla, mijn zwager zette ons af bij de luchthaven, en na het inchecken begon het lange wachten.
We stonden op een vertrektijd van 16.30 gepland, maar de HV 6727 had door de harde wind vertraging opgelopen, en werd het een ander half uur later.
Nu is het wachten een rampenplan daar op Schiphol, want door dorst en honger gekweld ga je eten en drinken kopen, en ben je gelijk failliet.
We haalden 2 sandwich en 2 koffie en dan ben je gewoon al een 22 euro lichter, echt bezopen prijzen zijn dat hoor, maar goed het is niet anders.
Na dat het vliegtuig vertrok naar Sevilla, kwamen we na een voorspoedig verlopen reis aan in Sevilla, en na uitgecheckt te zijn, gaat de onder handelsgeest in werking.
Met de taxichauffeur moet je onderhandelen, er is wel een minimaal instap tarief, maar verschillen van 35 tot 65 euro zijn normaal daar, dus taxi en prijs geregeld.
Bij aankomst in het prachtige Alcora Hotel begonnen de eerste Spaanse probleempjes al, men was vergeten de reservering goed te doen.
Nu schijnt het, dat het in Spanje heel normaal is, om alles via de moeilijkste weg te doen, dus Karel Jurrisen een bericht gedaan, en uit eindelijk kwam alles toch goed.
Na de spullen in de kamer te hebben gebracht, zijn we heerlijk effe een biertje gaan nuttigen buiten op het terras, en de andere Sevilla deelnemers ontmoet.
Patrick van Elsbergen en zijn vrouw waren er al, Karel Jurrisen en Mario maar ook onze Belgische sportvriend Eddy Dheedene en zijn vrouw waren al aanwezig.
Later kwam Klaas Booy en Danielle er nog bij, en werden de lachspieren al heel wat keren uitgetest, en dat beloofde wat te worden dat weekend.
De vrijdag morgen zijn we na het ontbijt met zijn allen Sevilla in geweest, Moi Bueno en Moi Balkon waren onze uitdrukkingen bij het aanschouwen van Sevilla.
S.middags werden we gebracht naar de locatie waar het prachtige hok stond, en werkelijk mensen, het is een aanrader om hier aan mee te doen, geweldig in een woord.
Ruim opgezette afdelingen, geheel open wind breek gaas tegen het gaas aan, alle duiven hebben het zelfde klimaat, dus niks voordeel, alles gelijk in onder komen.
De duiven worden daar super verzorgd, en tijdens het inkorven mochten we er bij zijn, maar ik heb het geweten, Jose haalde me er na een 4 minuten uit, maar het leed was al geschied, ik heb het hele weekend er last van gehad, maar ik had het er gewoon voor over, ik wilde het met mijn eigen ogen aanschouwen meer niet.
De andere jongens hebben gewoon geholpen met het inkorven en het laden van de duiven, die hebben ook weer een hele ervaring opgedaan.
Na het inkorven hebben we de Serves sa,s uit geprobeerd, en die vielen geweldig naar binnen, en daarna zijn we met zijn allen uit eten gegaan, maar jammer genoeg
moet deze kok ter plekken ontslagen worden, aan de gerotte gezet worden, want een fatsoenlijke steak bakken kan hij nog niet eens, laat staan de rest.
Maar goed, voor het eerst in mijn leven vond ik iets niet te knagen, het voer terug gegeven voor de hond, en de ober verwittigd van de wandaden van de gifmenger in de keuken.
Maar of dat begrepen is dat weet ik niet, maar gezien dat iedereen het terug gaf, moet de eigenaar toch doen nadenken wat er niet goed is.
Zaterdag morgen heerlijk ontbeten in het hotel, en werden we om 11.00 met de bus naar de locatie gebracht, en bij aankomst daar hebben we meerdere Nederlanders ontmoet.
Rik Doldersum met een duiven collega, Leo Silvius met een duiven collega, en een groep was gauw gevormd, en tijdens het nuttigen van de Spaanse specialiteiten, en serves sa werd er al druk gesproken over de aankomsten van de duiven, welke snelheid is hier haalbaar met de warmte en wind richting, daar ligt de hamvraag natuurlijk.
De duiven waren om 08.15 gelost en aan de afstand van 425 km begonnen, maar de temperatuur is op moment van lossing een 22 graden, maar die loopt snel op, hier zou gelijk paniekerig een code rood worden afgegeven, maar daar niet hoor, en nu begrijp ik onze overnachtspelers ook beter, nu ik deze race heb mee gemaakt, maar daar kom ik op terug later.
Na vele berekeningen en het volgen van Benzing live, moesten de eerste duiven een 1180 meter moeten kunnen maken, en ja hoor met een iets lagere meter snelheid 1144 meter, verschenen er 3 duiven boven de hokken, en zonder dralen vielen ze op de klep, met als grote winnaar Juan Fu, en gevolgd door een Belgische deelnemer Janssen/Arguarno, en de derde was Assas de Algarve, beste Nederlander was L.Silvius op een 17 plaats en op de 21e plaats A.Rozijn.
Het was een onvergetelijke dag, een finale daar waar geen haat en nijd is onder elkaar, uno grande familia is het daar, het gunnen naar elkaar is groot, en het meest verwonderende is, 545 duiven ingekorfd, en op de dag van lossing in totaal 250 thuis duiven, een bijna 50% dat lees je niet bij andere hoksrace,s.
Dit zijn tekenen van een top verzorging, en als u de hokken ziet zult u dat met me eens zijn, alles gelijk in verzorging en huisvesting, alles het zelfde, geen u vormige of l vormige hokken
Derby Sevilla, is echt een aanrader aan iedereen voor deelname, en ik ben blij dat ik het heb mee mogen maken, echt mensen. dit was de afsluiting van bijna 50 jaar duivensport, gedwongen dat wel, maar een duivensport mee gemaakt, waar in vroeger het beter was, langzaam alles naar de klote zien gaan, enkel door bobbo,s die het zo genaamd beter wisten en nu nog niet luisteren naar de achterban, het alleen ikke ikke beleid voeren, maar heb ik een dag mee gemaakt, een dag met een gedeelde lach en een traan, waar 5 volwassen mensen staan te huilen van geluk en verdriet, het samenhorig zijn onder elkaar groot is, Spanje is de toekomst aan het worden in de duivensport, daar heerst geen code rood, daar zou het ideaal zijn voor onze overnachtspelers, spelers die echt liefhebbers zijn van de zware omstandigheden, komen hier tot hun recht.
Duivenliefhebbers, ik neem afscheid van jullie, 50 jaar duivensport zit er hier op, de hokken zijn weg, mooie herinneringen zullen blijven, en diep in mijn hart zal ik duivenmelker blijven, maar of ik het zal missen in deze huidige tijd, nee ik denk het niet, maar Sevilla, ja daar heb ik heimwee naar, en we zullen volgend jaar zeker weer van de partij zijn, en ik geloof stee vast er in, dat zulke vluchten de toekomst gaat worden.
volgende week zal ik nog een klein stukje schrijven over Sevilla
met vriendelijke sportgroeten
Dirk Verleun
