Na de rui en kweekperiode wordt er nogal eens een kuur gegeven om de duif weer helemaal schoon te maken van binnen, de bloedwaardes te verbeteren en de lever te ontgiften. Allerlei middelen worden van stal gehaald en het is de vraag in hoeverre deze de duif weer gaan ontlasten. Er worden soms producten gebruikt die op zich toch weer stoffen in zich hebben die niet natuurlijk zijn. Is er dan geen andere mogelijkheid? Een puur natuurlijke weg?

Puur natuur.

Ja natuurlijk is die er en ik ben op die gedachte gekomen door een artikel van onze duivendokter van dit blad. In zijn artikel werd Mariadistelzaad behandeld. Ik had over dit zaadje, eerlijk gezegd, nog niet echt veel nagedacht omdat dit niet vaak in mengelingen wordt toegevoegd. Het is dus min of meer wat aan mijn aandacht ontsnapt. De percentages die nu in sommige voeders voorkomen zijn minimaal en stellen helemaal niets voor als het gaat om het ontgiften van de lever. En ja, de duivendokter heeft daarin helemaal gelijk. Wie denkt dat die 1% of 2% in een voermengeling ontgiftend werkt, komt van een koude kermis thuis. Ik ben dus op onderzoek uitgegaan en dan kom je in de wetenschappelijke wereld terecht.

En wat blijkt?

De Mariadistel hoort eigenlijk thuis in Azië en Zuid-Europa. Tegenwoordig kun je deze plant echter overal tegenkomen. De plant bloeit jaarlijks of een keer in de twee jaar, afhankelijk van de regio. Vanwege  de mooie paarse bloemen en bladeren met marmerachtige nerven kom je deze plant nu ook vaak in kruidentuinen en botanische tuinen tegen.

In de literatuur wordt de mariadistel omschreven als een geneeskrachtige plant. Ze wordt al meer dan 2000 jaar als medicijn gebruikt voor vele aandoeningen. Maar vooral voor het ontgiften, reinigen en ontstoppen van aandoeningen van de lever, de galblaas, de mild en nieren. Met name monniken hebben veel over de plant geschreven. Zodoende is er veel informatie bewaard gebleven. Later gaf de befaamde Duitse arts Gottfried Rademacher (1772-1850) zijn patiënten bij lever- en miltaandoeningen een ethanol extract van de zaden. Het extract werd spoedig zeer populair en kreeg als naam “Rademacher’s Tinctuur”.

Glaasje te veel op? Mariadistelzaad.

“Bij het bestuderen volgens de moderne wetenschap naar de effectiviteit en werking van een geneeskrachtige plant als Mariadistel wordt al gauw duidelijk hoe dit naadloos aansluit bij de eeuwenoude en traditionele gebruiken en toepassingen. Mariadistel heeft een grote reputatie met betrekking tot de effectiviteit bij veel lever- en galaandoeningen en vergiftigingen. Dit was dan ook het uitgangspunt voor de meeste wetenschappelijke onderzoeken. De werkzame bestanddelen en het werkingsmechanisme zijn nu in grote lijnen bekend. Daarom werd mariadistel getest en bij vele ziektes gebruikt. Het werkte met name goed bij een te hoog alcohol gebruik.  Door het gebruik van Mariadistel normaliseren de bloedwaarden van de leverenzymen. Mariadistelextract beschermt de lever ook bij langdurig gebruik van antidepressiva, ook hierbij verminderen de bovengenoemde bloedwaarden”. Tot zover enkele citaten van de wetenschappelijke foundation voor gezondheid.

Bescherming lever

De werkzame stoffen die de lever ontgift is samengevat in een groep die zich Silymarin noemt. Binnen deze groep is Sylibine  de beste werkzame stof. Bij wetenschappelijk onderzoek voor mensen kom je op waardes van 300 mg tot 600 mg Silymarin per dag. Het is afhankelijk van de ziekte waarvoor het wordt gebruikt. Zo kan men de werkzame stof (Silymarin) gebruiken om de lever te beschermen tegen schade door chemicaliën, medicijnen vergiftigingen, ontstekingen in de lever, leverziekte etc

Antioxidant

De werkzame stof Silymarin uit de Mariadistelzaad vergroot de hoeveelheid glutathion met wel  50%. Glutathion is het krachtigste antioxidant van ons lichaam. Bovendien verhoogt Silymarin het niveau van Superoxidedismutase (SOD) in de rode bloedcellen en de lymfocyten.

SOD maakt ook vrije radicalen onschadelijk aldus het wetenschappelijk onderzoek.

De eerst testen bij de duiven: heel veel dons.

Voor onze duiven is mij geen enkel wetenschappelijk onderzoek bekend. Dus moeten we eerst de percentages aanpassen voor de duiven en aan het werk om dit te testen. De stofwisseling van duiven is heel anders dan die van mensen. Voor de omzetting naar de duiven volg ik een bepaalde rekenformule, die uitkomst moet brengen voor een gelijkwaardige hoge dosering Silymarin.

Nou, daar was heel wat Mariadistelzaad voor nodig. Na Paddy heeft de Mariadistelzaad het hoogste aandeel in deze nieuwe mengeling.

De test werd gedurende 7 dagen gedaan op verschillende hokken in Nederland en Duitsland. Langer is eigenlijk niet nodig en ook niet verantwoord. Waarom niet? Omdat de lever dit werk van nature zelf doet. De lever stuurt een seintje naar de hersenen dat deze ontgiftende stof voldoende aanwezig is en stopt dan met de eigen productie. Eigenlijk was dat mijn scepsis ten opzichte van dit zaadje. Maar goed, als je wat wilt leren, moet je daartoe ook bereid zijn.

Vandaag gevoerd, morgen al resultaat.

Er werd ± 30 gram per dag gevoerd. Op de testhokken bleek het meteen een schot in de roos te zijn. Meteen de volgende dag was er resultaat. De mest werd heel klein en droog. En er werd elke dag opvallend veel dons gegooid.  Tot de laatste dag aan toe. De duiven reageerden ook perfect. De waren levendig en alert.

Het enige nadeel van het hoge percentage Mariadistelzaad is dat er erg veel omega 6 in zit en eigenlijk geen Omega 3 (535 : 1). Om de mengeling weer in balans te brengen heb ik veel Perillazaad toegevoegd. Door het zeer hoge percentage Omega 3 van Perillazaad komt de gehele mengeling uit op een verhouding van 2,4 Omega 6 en 1 deel Omega 3. ( 2,4 : 1) Een zeer goede onderlinge verhouding. Naast de schone lever krijgt de duif een mooi glad verenpakket en een schitterend borstkleur.

Gebruik.

Waarvoor kun je deze nieuwe Detox mengeling gebruiken? Met name als kuur van 5 tot 7 dagen na de rui en kweekperiode, vlak voor de komende vliegperiode. Daarnaast 1 tot maximaal 2 dagen in het vliegseizoen, als je medicijnen moest gebruiken of als je te veel bijproducten gebruikt en de duiven uit vorm raken.

Veel heb je zeker niet nodig een klein zakje voer kan voor een heel vliegseizoen al voldoende zijn.

Veel succes ermee.
Willem Mulder.
E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. Tel: 06-48717475

Dit weekend konden we weer genieten van het prachtige weer. Voor mij is dit zonnige warme weer het gedroomde duivensport weer. Al onze kweekduiven presteerden tijdens hun actieve loopbaan uitzonderlijk goed onder deze weersomstandigheden op vluchten rond de 600 km.

Ons jonge duivenhok zit dus vol met de producten van deze kweekduiven.

Heel het jonge duivenseizoen weet je dus al dat onze kansen liggen op de laatste paar jonge duivenvluchten. En dan het liefst onder deze weersomstandigheden. We krijgen dus één of twee kansen per jonge duivenseizoen om te laten zien wat we in huis hebben.

Verleden jaar ging de enige vlucht met een beetje afstand niet door en nu dus weer niet. Mijn duiven waren helemaal klaar voor Fontenay en toen het verdict werd uitgesproken dat we weer 200 km gingen vliegen kwam dit echt binnen als een grote teleurstelling.

Ik voel me als een hardloper die het best presteert op de 5 km en wekelijks mee moet doen aan wedstrijden op de 500 meter tegen 500 meter lopers.

We hadden 30 jonge duiven ingekorfd en we waren vol vertrouwen, dat ze ondanks de afstand geweldig zouden komen. Ook hadden we 40 late jonge duiven ingekorfd voor de oorspronkelijke nalijn vlucht.

Nico was sinds lange tijd niet wezen letten en was nu gelukkig weer van de partij. En hij ging er van uit dat de eerste duiven zo rond de 1500 meter zouden moeten maken. En zijn profetie bleek weer helemaal juist te zijn (zoals gewoonlijk). Rond half 12 stonden Jochem en ondergetekende dus in de blauwe lucht te turen op zoek naar een duif. Er was geen duif te zien en verder ook weinig bewegingen van andere vogels.

Dan even over half 12 komt er precies uit de goede vlieglijn een duif aan steken recht richting de landingsplek. Net voor de landing valt er een andere duif bij (vanuit het oosten) en we denken even dat we 2 duiven tegelijk krijgen. Door die tweede duif stopt nummer één met landen en vliegen ze gezamenlijk een aantal rondjes.

Nadat ik een figurita had gegooid valt er ééntje op het hok en blijft nummer 2 rond dwarrelen en land uiteindelijk ook verderop op het hok. Nummer twee bleek een vreemde duif, die van de dorst nog wat rond bleef hangen. Dan komt na een minuutje de een na de ander prachtig gemotiveerd uit de lucht vallen en hebben er dan 20 van de 30 in 11 minuten.

Dan zien we dat onze eerst (kale) late jonge duif zich aanmeldt. Heel knap als je met dit taaie weer en voor de 4^e keer van je leven in de mand zit om dan mooi op tijd te komen. Onze late jongen bleven de hele dag door vallen en zagen er perfect uit en leken geen last te hebben van de warmte.

Onze club in Lekkerkerk deed het heel goed met de jonge duiven want ik denk dat er weinig clubs zijn waar het zo snel afgelopen was als bij ons. Het concours stond in Lekkerkerk 8 minuten open en als het bij ons gebeurd is dan zijn er in de Reisduif in Krimpen aan de Lek pas 3 duiven van de 153. De uitslag in het rayon was Niergnies. (217 km) tegen 727duiven 12-21-23-27-58-61-82-84-119-120-121-135-136-143-146-196-218-220. 30/18. We werden 4^e Grootmeester deze week met 3 echte jonge duivenspecialisten voor ons !

We kijken terug op een mooie vlucht ondanks de veel te korte afstand. We zullen volgende week nog enkele duiven spelen op Fontenay, omdat er al diverse bij zijn die te ver in de rui zijn. Verder gaan de laatjes allemaal naar Fontenay om ervaring op te doen.

Nog een leuk detail:

Er vielen gisteren veel vreemde duiven mee naar beneden en die waren allemaal dorstig en op zoek naar water. Toen Jochem met een bak vol water naar die jongen toe liep, zag hij dat één duif een witte GPS ring om had.

Hij vroeg me om dit zondag in mijn blog te vermelden en dat hij een foto had gemaakt van de duif, zodat de eigenaar kon weten dat de duif hier had gedronken.

Dat bleek niet nodig want ik kreeg vanmorgen vroeg al een berichtje van Richard van de Bos, of ik gisteren bezoek had gehad van zijn GPS duif? Ik heb Richard toen een foto gestuurd van zijn duif die hier op zoek was naar water.

Mooi verhaal om te delen!

Zo af en toe krijg ik wel eens vragen over epi-genetica. Kort door de bocht wordt met epi-genetica de invloed van de omgeving op de genen bedoeld. Onderzoek heeft aangetoond dat de werking van de genen wordt beïnvloed door omgevingsfactoren zoals bijvoorbeeld voeding, de hoeveelheid licht, ouderdom, ziekten, luchtvervuiling en nog veel meer. Door epi-genetische veranderingen wordt de functie van een gen anders, zonder dat de DNA-code veranderd. Het komt er éénvoudig gezegd op neer dat sommige genen uit of aan gaan staan door bepaalde gebeurtenissen of omstandigheden. Op basis van wat tot nu toe bekend is blijkt dat samen met het genenpakket er nog heel veel meer informatie wordt overgeërfd die van grote invloed is op het feit dat de duif zal kunnen uitgroeien tot een topvlieger. Ik ben daar zeer in geïnteresseerd en volg de ontwikkelingen op dit gebied. In relatie tot de duivensport ken ik echter alleen het artikel van Maarten & Michel Bommerez getiteld “Epigenetica: Mendel op zijn kop”. Zie de link. http://www.columbusloft.be/columbus/index.php/het-ei-van-columbus/111-epigenetica-mendel-op-zijn-kop

Op basis van deze kennis kun je dus stellen dat zelfs het beste kweekmateriaal op je hok geen garantie is voor het kweken van topduiven. Dat is niets nieuws uiteraard, maar de inzichten m.b.t. epi-genetica geven wel een deel van een verklaring waarom er het ene jaar een groot percentage goede en bruikbare duiven wordt geboren en het andere jaar uit precies dezelfde duiven alleen maar “gewone” of slechte duiven wordt gekweekt. Je moet er dus alles aan doen wat in je vermogen ligt om de meest ideale omstandigheden te creëren in de kweekperiode. En daar schort het mijn inziens nogal eens aan. Want er zijn nogal wat factoren die van invloed kunnen op het uiteindelijke kweekproduct. Denk bijvoorbeeld aan verduisteren, bijlichten, kuren, te vroeg koppelen, duivinnen te veel achter elkaar te laten leggen, te oude duiven op elkaar zetten, kweken in kweekboxen, te vette duiven koppelen, onjuiste of te weinig voeding, toedienen van verkeerde/giftige stoffen, niet volledig gezonde duiven en overbevolking. En deze lijst is lang niet volledig.

Hittegolf

Vorige week schreef ik dat er mogelijk een hittegolf zou kunnen komen. Wat regionaal op veel plaatsen in Nederland gebeurde. In Herwijnen op dinsdag 28.8 en daarna 29.1 , 28.9 , 30.4 , 29.3 en zondag 31.7 graden. De laatste 5 zijn record metingen. Als het maandag 30.0 graden wordt is het hier ook een hittegolf anders net niet. Weerstation De Bilt komt er net niet aan voor landelijk. In België was vrijdag al een landelijke hittegolf. Toch heeft de NPO de maatregelen i.v.b met het hitteprotocol ingetrokken voor 9 september. Hoe vaak is er dit jaar een hitteprotocol geweest 4 á 5 keer , ook zelfs toen het in Parijs max. 25 graden zou worden. Wie neemt het NPO nu nog serieus , niemand toch. Nu is het aan de afdelingen van zoek het maar uit. Het NPO is net een klein kind dat vlak voordat de wedstrijd is afgelopen van het veld weg loopt. Zaterdag dichte mist om 7.00 uur kon ik het duivenhok niet zien , geen 15 meter zicht. Heel langzaam werd het iets beter. Toen om 9.50 uur de zon er door kwam werd het snel beter. De temperatuur ging toen ook snel omhoog. In het Belgiese Horroees onder Brussel was het om 11.00 uur reeds 28 graden. Dus konden het pittige vluchten worden. Gelukkig zijn het voor hier de laatste vlucht(en) van dit jaar en kunnen ze lekker uitrusten.

Op eigen hok

De voorbije week gingen alleen de jongen rond 8.30 uur naar buiten om te trainen. Nu vliegen ze niet zo lang meer daar de hormonen bij de doffertjes werken en ze achter de vrouwen aan gaan. Dus af en toe op het dak en dan weer geregeld een poosje de lucht in. Ondanks de warmte gingen de jongen vrijdagavond mee in de hoop dat er vroeg gelost kon worden. Ik had vrijdagmorgen verschillende webcams bekeken en prima zichten. Zaterdagmorgen tot Brussel was het goed en daarboven mist. Zodoende konden ze er niet vroeg uit. Hopelijk hadden ze vers water gehad voordat er om 9.00 uur gelost werd. Had er weer 61 mee en de eerste was er om 12.38 uur. Ze kwamen traag maar ze bleven wel geregeld komen. Zaterdagavond waren er 48 terug , nog 13 te gaan. Zondagmorgen om 9.00 waren er 7 gekomen en daarna nog één om 10.00 en 14.36 uur. Had de Mega klok aanstaan om te zien of er terug kwamen. Daar is dat ding ook voor. Er zijn nog 4 jongen onderweg , hopelijk komen ze nog. Goede gezondheid en hou je haaks.

email  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De Tour de France is bij publicatie van dit artikel net weer achter de rug. Voor mij is dat altijd weer een inspirerende tijd. Ik ben dan altijd erg benieuwd  naar nieuwe ontwikkelingen op het gebied van voeding en toevoegingen. Nou kun je zeggen: “Willem, je bent met pensioen. Waar maar jij je nog druk over”. Tja…. Dat zit er nou eenmaal in en is er niet meer uit te krijgen. Het is een soort passie of duivenziekte.  Het maakt niet uit hoe je het noemt. Natuurlijk komt het ook, doordat ik zelf nog steeds in combinatie speel en zodoende bij de sport betrokken ben. In ieder geval houdt het mij bezig en draaien de raderen als maar door. En volgens mij is dat veel verstandiger dan achter de geraniums te belanden.

Wielrennen.

Als ik de tour volg, dan kijk ik met name naar de voeding en de bijproducten die er gegeven en gegeten worden. Als je heel specifiek op het internet kijkt, kun je daar wel achter komen. In ieder geval datgene, wat ze kwijt willen. Elk jaar komen er ook weer van die zogenaamde “geheimen” die we ook wel kennen in de duivensport. Ik denk nog even aan het speltbrood, wat zo’n hype was voor een paar jaar geleden. Nu is het weer stil. We gaan dus steeds even heen en weer van wielersport naar duivensport in de komende alinea.

Energie voor vogels en wielrenners.

We moeten ons ook realiseren, dat duivensport echt iets anders is dan paardensport of de menselijke sport. Wielrenners kunnen onderweg gelletjes of ander etenswaar tot zich nemen. Ook kunnen ze water drinken en gewoon op snelheid doorfietsen. Dat kunnen duiven niet. Verder is de stofwisseling van mensen en of paarden heel anders dan bij vogels en dus ook bij duiven. Als ik kijk naar het voedingspatroon van de wielrenner, dan zien we dat ongeveer driekwart van de voeding bestaat uit koolhydraatrijk voedsel en ongeveer  een vierde deel eiwit. Vetrijk voedsel wordt nauwelijks gegeten. De eiwitten zijn om de spieren van voeding te voorzien om wattages te kunnen trappen en de koolhydraten is voor de mens verreweg de belangrijkste energiebron. Bij trekvogels en ook bij duiven is dat heel anders. Er wordt in wielerteams  die aan de belangrijke wedstrijden meedoen zoals de Tour de France,  met al gestart met het optimaliseren van de voeding van iedere individuele renner tijdens de winterstages. En dat begint al ergens in december of januari. De voeding wordt op iedere renner individueel afgestemd. Ook de tijd voor en na de inspanning wordt dan in kaart gebracht. In duivensport termen zouden we kunnen zeggen: we starten de trainingen en kijken hoe de duiven individueel reageren.

Spierherstel

Na de training wordt er gekeken naar de herstelperiode. Renners moeten uiteraard goed en snel herstellen, want de dag nadien na dien moeten ze opnieuw aan de bak. Direct na aankomst krijgen ze een hersteldrank met daarin zeer snel opneembare eiwitten en koolhydraten. Dit moet zo snel mogelijk gebeuren om de spieren direct weer te voorzien van opbouwstoffen Voeding speelt hier een zeer belangrijke rol. Een hersteldrank op basis van zeer snel opneembare eiwitten en koolhydraten wordt zo snel mogelijk na de inspanning gedronken en zal ervoor zorgen dat de spieren snel voorzien worden van bouwstoffen om het herstelproces te laten starten. Ook worden mineralen en sporenelementen toegevoegd, omdat er enorm gezweet wordt. Na enige tijd krijgen de renners een kleine maaltijd om het lichaam te blijven voeden. De voedingsstoffen moeten steeds beschikbaar zijn, om de spieren optimaal te laten herstellen.

Elektrolyten.

Voor duiven kunnen we daarvan leren, dat duiven na zware en warme vluchten direct na de vlucht elektrolyten en zeer licht verteerbare eiwitten tot zich moeten nemen. Dus niet wachten tot de avondvoeding. Nee, direct bij thuiskomst in het drinkwater. Ik weet, dat niet alle voedingsdeskundigen hier in één lijn zitten. Er is ook een wetenschappelijk rapport over het gebruik van elektrolyten na een vlucht. Dit komt van de rijksuniversiteit te Gendt. Volgens het daar gedane onderzoek zou de mineraalhuishouding bij een duif die direct elektrolyten toegediend heeft gekregen na de vlucht,  na enkele dagen net zo zijn hersteld als een duif die dergelijke elektrolyten niet heeft gekregen. Het zou daarom geen zin hebben deze na de vlucht toe te dienen volgens dat rapport.

Echter…

Men kijkt dan naar de mineraalhuishouding bij een duif en daar komt even het addertje onder het gras vandaan. Want: zowel Dr. Curt Vogel, ex medewerker aan de Deutsche Landwitschaft Verlag in Berlijn alsook andere bekende dierenartsen zijn duidelijk voorstander van het geven van elektrolyten. Het kan voorkomen, dat na een warm weer vlucht de duif bij thuiskomst direct veel water drinkt. Het Kalium- en Magnesiumgehalte in het bloed kan in enkele minuten met een factor 100 dalen, hetgeen een acute hartstilstand tot gevolg kan hebben. Elektrolyten bieden hier dus direct een oplossing. Daar komt bij het grote voordeel van het snelle herstel middels de super snelle eiwitopname.

Suikers.

Daarnaast bevatten elektrolyten ook meestal suikers. Dat is het eerste wat een duif nodig heeft na een zware prestatie. Als de suikers allemaal op zijn, kunnen de hersenen niet meer functioneren.

We kennen allemaal wel de beelden van marathonlopers die waggelend over de finish komen. Ze weten niet meer waar ze zijn. Snel opneembare suikers zijn b.v. dextrose en glucose.  Soms wordt nog de vitamine B 12 toegevoegd om de stofwisseling te activeren. Was de vlucht heel erg zwaar? Dan is het geven van elektrolyten + licht verteerbaar eiwit een aanrader. Dus direct in het water doen, voordat de duiven thuiskomen. Je hebt je misschien wel eens afgevraagd, waarom je veel sporters bij een interview op tv na een sportprestatie bijna niet zonder een bidon  met een rietje kunt interviewen. Juist, onderzoek in de wielersport heeft uitgewezen dat het herstel van bloedwaardes en spier beschadiging het snelst binnen 20 -30 minuten optreedt. Goed werkende producten voor duiven zijn b.v. Backs Glut-Amin en Tollyamin Forte.

Grofstoffelijk of fijnstoffelijk.

Minerale stoffen zoals calcium en fosfor worden door het lichaam opgenomen om er b.v. veren of botten van te maken. Dit gebeurt door het normale verteringsproces. Uiteindelijk worden de stoffen uit de voeding  of het mineraalmengsel gehaald en in het lichaam omgezet.

Goede elektrolyten bevatten veel fijnstoffelijke delen, die direct in het bloed opgenomen kunnen worden. Ze “zakken” dan niet meer uit, maar vormen een onderdeel van het bloed zelf. De fijnstoffelijke hoogwaardige delen Natrium, Kalium, Magnesium, Selenium, Jodium etc. worden verbonden aan andere stoffen. Men gebruikt daarvoor wel een carbonaat, een gluconaat, citraat, een glycerolfosfaat, chelaat  en ook chlorides. In dat laatste geval wordt het dus aan een zout verbonden.

Elektrolyten voor de komende vlucht.

Bij zeer warm weer is dat ook zeker aan te bevelen, als we het hebben over een vlucht met één nacht mand.  Een aantal jaren geleden las ik artikelen van Gordon Chalmers, voedingsdeskundige uit Canada. Volgens hem zouden elektrolyten dorst kunnen veroorzaken. Ook Dr. Wim Peters van Zuid Afrika keert zich fel tegen het gebruik van elektrolyten. Het overtuigde mij echter niet. In elektrolyten mengelingen zitten niet alleen maar minerale zouten die vocht vasthouden, maar ook suikers. En inderdaad: daar kunnen duiven dorst van krijgen als we dat op de inkorfdag geven. De oplossing ligt voor de hand: als je niet thuis bent, omdat je moet werken, is het geven van elektrolyten op de inkorfdag geen optie. Alleen op de dag VOOR inkorven. Als je wel thuis bent op de inkorfdag, kun je ’s morgens direct na de voeding water met elektrolyten geven. Na een uur ga je weer naar het hok om de drinkenspan om te ruilen voor schoon drinkwater. Duiven die dorst hebben gekregen, kunnen nu schoon water drinken om hun dorst te lessen.

Melkzuur.

In de gedachten gang, dat het toevoegen van elektrolyten melkzuur gevormd kan worden tijdens een vlucht, geloof ik niet zo. Een lepel elektrolyten (10 gram) per liter drinkwater voor 20 duiven voegt slechts een halve gram per duif toe. Als er een derde deel suiker in zit, hebben we het nog over 0,17 gram suiker per duif….. Melkzuur wordt gevormd door koolhydraat verbranding en is een afvalstof. Bij de mens als topsporter kan dat al gauw oplopen tot 60% van de verbruikte energie, bij de duif weten we dat deze eigenlijk maximaal een uur op glucose en bloedvetten vliegt. Er wordt ook bij zware vluchten maar zeer beperkt melkzuur aangemaakt. Je kunt het als volgt vergelijken: koolhydraten en eiwitten zijn als hout. Bij verbranding houdt je veel as over. Afvalstoffen dus. Vetten zijn als olie. Na verbranding van een goede olie houd je helemaal niets over. De duif verbruikt hoofdzakelijk vet als brandstof en zal daarom niet veel melkzuur aanmaken uit koolhydraten en uit vetten.

Minder peulvruchten.

Als men echter veel peulvruchten voert en geen vet zoals men nog steeds in sommige landen doet, zoals in Engeland en Australië, wordt er wel meer melkzuur en afvalstoffen aangemaakt. Het is daarom verstandig niet veel peulvruchten aan vliegduiven te geven. Aan Dr. Collin Walker van Australië die nogal eens met uitdrogingsverschijnselen van duiven te maken heeft, zou ik daarom  willen voorstellen aan zijn liefhebbers mee te geven “het gehalte aan peulvruchten in vliegvoer flink te reduceren”. Dit om vorming van melkzuur en andere afvalstoffen zoals ammoniak te voorkomen. Daarnaast hebben peulvruchten juist vocht nodig om verteerd te kunnen worden. Dat is nou precies wat we niet willen. Over het geven van gepelde rijst, wat ook veel vocht opneemt, sprak ik in het vorige artikel. Dat slaan we nu dus even over.

Vezels.

Ook grote aandelen ruw vezels, in verhouding met een lage omzetbare energie (gerst, paddy, zuivering) voegen geen vocht toe, maar onttrekken juist vocht uit het lichaam. Als je dus de keuze hebt tussen gerst en hennep, dan is het heel verstandig voor hennep te kiezen, gezien de hoge energiewaarde daarvan. Daar krijg je wat voor terug tenminste. De vetstofwisseling is voor het duivenlichaam gunstig. Wat overblijft na omzetting van de vetzuren in de spiercel is vocht. Dat is een chemisch proces. Het is daarom raadzaam de duiven een relatief vetrijke mengeling te voeren. Vooral de laatste dagen, als de stofwisseling geactiveerd moet worden. Producten zoals hennep en ook koolzaad, raapzaad en goede kwaliteit pinda’s doen wonderen.  

Rijst.

Rijst kan op de inkorfdag en de dag ervoor veel goeds doen voor uw duiven. Ik bedoel hier geen paddy. Paddy heeft een harde schaal (ruw vezel) die geen vocht opneemt. Integendeel. Dat kost vocht om verteerd te kunnen worden. Nee, gepelde rijst. Gooi maar eens een hand vol paddy in een glas water en in een ander glas een hand vol witte gepelde rijst. Kijk na een paar uur eens wat er gebeurd is. Witte rijst houdt juist veel vocht vast, terwijl paddy onveranderd is.. Daarnaast heeft gepelde rijst een zeer hoog koolhydraatgehalte en die is altijd welkom. Zeker vlak voor een warme vlucht.

Conclusie:

Het is verstandig na een zware en of warme vlucht een hoogwaardige kwaliteit elektrolyten in het drinkwater te doen. Snel herstel gaat boven het herstel dat enkele dagen duurt wat mij betreft.

Ik zou elektrolyten gedurende 2 dagen voor inkorving toevoegen aan het drinkwater. Dit om langer het vocht in het lichaam vast te houden. Er zal geen dorst ontstaan als de duiven de laatste dag van inkorven nog voldoende schoon drinkwater ter beschikking hebben.

Het is aan ook aan te raden om wat vetrijker te voeren als de vluchten warm en zwaar zijn. Veel peulvruchten  voeren is dan absoluut af te raden. Het toevoegen van gepelde rijst is zinvol gedurende de laatste 2 dagen van het voeren. De behoefte aan mineralen en sporenelementen zijn niet met elektrolyten af te dekken. Daarvoor zijn die gehaltes veel te klein. Mineraalmengsels en grit zijn dus niet zomaar vervangbaar.

Zo kijk ik er tegenaan, samen met wat andere kenners. Maar ik hoef geen gelijk te hebben, dat weet u. We zitten nu aan het begin van de jonge duivenvluchten en het kan elke vlucht warm weer worden. Doe er je voordeel mee.

Met vriendelijke groet:

Willem Mulder
Tel: 0031 648717475
Mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Wij zijn hier al maanden bezig om onze jonge duiven in topconditie te houden en te blijven spelen in de hoop dat als de omstandigheden eindelijk daar zijn, ze ook in staat zijn om te laten zien wat ze werkelijk in huis hebben.

Deze omstandigheden dienden zich dit weekend dan eindelijk aan. We vlogen voor het eerst een vlucht met een beetje afstand.( 400 km). En voor het eerst zonder de wind op de staart en een beetje moeilijk.

Eindelijk het moment waarop een duif met kwaliteit iets kon laten zien. Dat brengt dan ook nog extra spanning mee want zoals club genoot Henk vrijdag nog uitsprak ”Als je na weken spel denkt nu zijn er eindelijk de juiste weersomstandigheden om wat te laten zien, dan gebeurt het vaak niet meer”.

Ik bleef echter hoopvol uitspreken tegen mijn naasten “Vandaag krijgen mijn duiven de kans, ze kunnen het en ik vertrouw ze en ik ben er van overtuigd dat ze dit ook zullen laten zien”.

Het was zaterdag morgen nog behoorlijk mistig toen ik las dat de duiven om 9.15 uur in Melun waren gelost. En een uurtje later werden de late de jonge duiven in Niergnies vrijgelaten. We voorzagen toen al weer problemen met het tegelijk arriveren. Aangezien ik de late jonge duiven niet echt hongerig inkorf, waren ze heel, heel dorstig bij thuis komst en gingen direct op het platte dak achter mijn hok op zoek naar plasjes water.

Gevolg, ze kwamen zeer slecht binnen en het dak zat dan ook vol met late jonge duiven ,die bij de buurman gedronken hadden, toen wij (Jochem,Pascal en ondergetekende) een duif snoeihard uit de goede lijn zagen aankomen steken. We zagen aan het vliegen dat het geen laat jong was maar hij vond het toch nodig om nog wat hele grote rondes te maken en dat was achteraf heel jammer. Na zeker een halve minuut en pas nadat ik een figurita had gegooid viel hij op de klep en vloog hij direct naar binnen.

Deze jonge doffer (302) was volgens Jochem (die hem heeft gekweekt) de beste duif die hij dit jaar bij mij heeft afgeleverd. We moesten toen even wachten op nummer 2 maar dat zie je vaak als je een echte vroege duif krijgt. Dan komen de duiven heel goed naar huis en hebben we binnen één uur 24 duiven thuis van de 32. En dan komt er uren geen duif mee bij. Wat die andere duiven hebben meegemaakt weet ik niet, maar het is wel apart.

We maken een een hele goede uitslag en eentje waar ik dik tevreden over ben. We spelen in onze club de 1^e prijs en dat is al heel knap tegen het L&W Flanders geweld ,ook in onze kring tegen bijna 1000 duiven vliegen we de 1^e prijs. In het rayon oost tegen 6060 duiven de 19^e prijs 23/32 en in heel Zuid-Holland tegen maar liefst 13.608 duiven beginnen we met prijs 25 en vliegen onze duiven 32/22 en dat is daar één van de betere uitslagen.

Onze 1^e prijs winnaar is gekweekt uit een late jonge doffer, die een halfbroertje is van de 1^e NPO Gien afd. 5 tegen 12.689 p (zijn vader is Young Powerboy 1^e NPO Argenton) en van de 1^e NPO Salbris afd. 5 tegen 17.987 p (haar moeder is Wonder Fee 1^e NPO Argenton). Zijn moeder is een dochter van Hennie (1^e Prov Mantes Jolie afd. 5 tegen 13.692 p).Hij was al een keer eerder onze eerste duif en hopelijk laat ie zijn neus nog een keer zien dit jaar. Gezien de afstand en het voorspelde weer volgende week gaan we het zeker nog een keer proberen!!

Martin.

Het keuren en koppelen van duiven is nog steeds in volle gang. Regelmatig kom ik op een hok waarop verschillende duiven zitten met zwarte streepjes of vlekken in de iris. Als het vliegers zijn vraag ik altijd op wat voor vluchten deze duiven tot nu toe het beste hebben gepresteerd. Soms zijn het duiven die met alle weer en op diverse afstanden kop hebben gevlogen, maar doorgaans zijn het kilometervreters die doorgaan tot ze er (soms letterlijk) bij neervallen. Duiven die na een rampvlucht uitgemergeld of gewond thuis komen en zelfs van de grond af moeten worden geraapt. Ik zie dit soort strepen of vlekken dus als een aanwijzing voor een duif met een enorm doorzettingsvermogen. Dat wil natuurlijk verder niets zeggen over de overige gewenste kwaliteiten van de desbetreffende duif die van een gewone duif een topper maken! Het zal de kenners van marathonduiven niet verbazen dat ik een jaar of twee geleden op het hok van Bennie Homma een groot percentage duiven met dit oogkenmerk tegenkwam. Bennie is immers de man die in het noorden van Nederland kopprijzen weet te winnen op de zware internationale vluchten met veelal afstanden van boven de 1100 km. Denk bijvoorbeeld aan een 55e nationaal Barcelona op 1285 km tegen 4842 duiven waarvan het overgrote deel afkomstig is van liefhebbers op afstanden van 100 tot 200 km korter. Dat geldt ook voor de loodzware Narbonne die de landelijke media haalde in België en Nederland. Hier pakte Bennie o.a. de 26e en 46e tegen 6260 duiven op een afstand van 1101 km. Beide vluchten waren voor de echte  doorzetters en die heeft Bennie dus volop zitten. Ook de beroemde stamduif Zwart Goud van Jellema heeft overigens dit kenmerk.

Ik plaats twee foto’s van ogen met dit kenmerk als voorbeeld. De foto van de witoger is van Bram Wassenaar zijn Kromme. Deze doffer kwam van de fond éénmaal met kapotte poten en kromgetrokken tenen terug, éénmaal zat hij onder de olie en kon nauwelijks nog vliegen en éénmaal kwam hij zwaar gewond door een roofvogel thuis met een hap uit de vleugel en bijna de hele staart er uit. Voor het vliegen dus een pechvogel maar wel een echte doorzetter. Als kweker heeft Bram er heel veel plezier van gehad. De foto van de geeloger is van de Theo van Gero en Evelien Dijk, de duif die op de ochtendlossing van Agen na bijna 13 uur vliegen werd geklokt op een afstand van bijna 905 km na maar liefst 8 nachten mand en die daarmee de 1e Internationaal won tegen ruim 25.000 duiven! Ook op de kweek heeft Theo zich inmiddels al zeer goed bewezen.

We blijven maar het heen en weer krijgen van het geel bij onze duiven. Het is vaak de aanstichter van
andere ziektes en ongemakken. Daarom is het bestrijden hiervan een regelmatige bezigheid
geworden van de duivenliefhebber. Als het koud is, heb je er niet echt last van, maar oh wee als de
temperaturen oplopen. Vooral in deze zomermaanden zie je veel problemen.

Er zijn een aantal hokken die het rigoureus aanpakken. Zij selecteren duiven die regelmatig geel
krijgen systematisch uit hun duivenbestand. Goed gevlogen of niet, weg ermee. Er wordt niet
gekeken naar de afkomst, stamboom of geld wat voor de duif werd betaald. Ja, zo kom je er op den
duur inderdaad van af. Maar de meesten onder ons zweten met het fenomeen “ het geel” of wel
trichomonas.   De veeartsen hebben het er maar goed bij, want vele zakjes en potjes verwisselen
jaarlijks van eigenaar.

Kan het dan niet anders?
Natuurlijk liggen er wel mogelijkheden. Het geel is een zweepdiertje, dat zichzelf kan bevruchten. Zo
vermenigvuldigt het snel als de temperaturen boven de 15 graden komen.  Een van de beste
natuurlijke middelen is het Usneazuur, ook wel baartvlechten genoemd. Dr. ST. Dreyer heeft en een
rapport over geschreven.  Ik zal proberen het een en ander duidelijk te maken.

Wat zijn Usnea baardvlechten?

Baardvlechten zijn  volgens hem een symbiose uit algen en schimmels. Iedere vlecht bestaat uit een
gemeenschappelijk co-existentie en gezamenlijke groei als een algensoort en een schimmelsoort.  De
intensieve verbinding  van alg en schimmel zorgen voor dusdanige typische eigenschappen, dat de
wetenschappelijke plantkundigen een eigen plantengroep, een vlecht eruit gemaakt hebben.  We
onderscheiden 3 groepen:  bladvlechten, korstvlechten en struikvlechten.
We moeten de struikvlechten het meest  in het zonnetje zetten.  Deze vlechten hebben  een ronde
structuur en hiertoe behoort o.a. de baardvlecht.  Er moet worden gezegd, dat tot deze groep
meerdere geslachten behoren.  De soort Usnea Bartata  ( de wetenschappelijke naam) is een speciale alg / schimmel soort,  die erg stevig is. De vlechten zijn langzame groeiers , waardoor ze niet
goedkoop zijn voor medisch gebruik. Natuurgenezers hadden al heel lang belangstelling voor deze
plant.  Plantgeneeskundigen uit het oude China en Egypte gebruikten aantoonbaar  verschillende
vlechten om ziektes te genezen.

De modernere onderzoekers zochten naar  de inhoud stoffen.  Wat was het bijzondere van deze
planten? Want we willen tegenwoordig alles kunnen bewijzen. Bij de baardvlechten werden
verschillende werkzame stoffen en kleurstoffen ontdekt.

Usneazuur.
Het Usneazuur  werd als een bitterstof gekenmerkt en heeft een behoorlijke antibiotische werking.
Usnea bestrijdt ziekmakende bacteriën en soortgelijke negatieve kiemen. Naast de stimulerende
werking  va
Usneazuur.n het verteringssappen  werkt het ook als smaakversterker  (door de  bittere smaak van de geheel gedroogde planten) en worden darmziektes bestreden. Met  name daar, waar de schadelijke  kiemen de overhand hebben.?

Natuurkundige geschriften noemen  met name de werkzaamheid op  de  slijmhuid  en een verhoogde
natuurlijke resistentie tegen verkoudheid of luchtwegaandoeningen. De gunstige beïnvloeding van
het natuurlijke afweersysteem  en verhoging van het immuunsysteem was niet alleen verklaarbaar
door het Usneazuur.  Er werden verbindingen uit Polysacharides ( bepaalde soorten suikers)
gevonden die we momenteel in het kankeronderzoek kunnen terugvinden .

Trekvogels.
Het samengaan van alg  en schimmel is in staat om veel voor mens en dier te betekenen.  We zien in
de vrije natuur, dat trekvogels die in de zomer vlechten opnemen  schitterend ruien. Ook vele
rendieren en Noorse weidedieren eten er veel van.  Dit alles duidt op de goede werking van de
baardvlechten.    

Nou, best een moeilijk verhaal vind je ook niet? Maar we zien, dat de natuur veel in zich heeft om
ziektes op natuurlijke wijze te bestrijden of te voorkomen. Ik herinner me plotseling weer aan de
huidziektes en eczemen van paarden die we hier in Nederland houden.  Vele dieren hebben ziektes
onder de leden en worden niet genezen. Een van de oorzaken zou de eenzijdige voeding kunnen zijn.
Het gras in de weide in van vaak van 1 of enkele soorten. “Onkruiden” worden met gif bestreden
want we willen geen rommeltje maken van onze mooie weide. In het gras bevinden zich vaak
Mycotoxines. Dat zijn de afvalstoffen van bepaalde schimmels en die zijn bijzonder giftig en ook
moeilijk te bestrijden. Paarden eten veel gras en zodoende krijgen ze daar veel van binnen. Doordat
paarden een lang darmstelsel hebben, hebben ze daar ook vaak veel last van. Zo ontstaan er de
bekende huidziektes zoals mok. De dierenarts schrijft een zalfje voor en het probleem lijkt voor even
opgelost. Maar na enige tijd is het weer mis. Dat komt, omdat de oorzaak niet wordt bestreden,
alleen de uiterlijke kenmerken.

Een grote groep paarden met huidziektes werd eens voor onderzoek naar hun oorspronkelijke
steppengebied in Mexico gebracht, waar allerlei kruiden en grassen groeien. Ze hadden daar alle
vrijheid en konden eten waar en wat ze wilden. De paarden werden allemaal gechipt met een gps
chip. Een paar maanden later werden de paarden weer opgespoord en gevangen. Ze bleken allemaal
weer kerngezond te zijn. Geen last meer van mok of andere huisaandoeningen. Hoe kan zoiets? Wat
kunnen hiervan leren? Moeten we hier dan maar steeds doorgaan onze beperkende ideeën en onze  
antibiotica?

Terug naar de natuur?
En hoe zit het met de duiven? In onze westerse landen moeten de doseringen van geneesmiddelen
omhoog om nog voldoende resultaat te verkrijgen. Is dat de weg die we moeten gaan? Of is er toch
nog een weg terug? Terug naar de natuur misschien?  Terug naar baardmossen met Usneazuur, die
gewoon in de natuur groeien?   Nee, ik wil niet roomser dan de paus zijn. Uiteraard dienen we de
duiven wel goed te controleren door een gespecialiseerde dierenarts.  Er als er echt iets is, zullen we
de duiven moeten kuren. Maar we hebben het hier over het voorkomen van!!!

Nieuwe Europese wetgeving.
Usneazuur voorkomt luchtwegproblemen en het geel.  De belangrijkste problemen bij onze duiven.
Maar dat mag je tegenwoordig niet meer op de verpakking zetten of er op andere wijze reclame voor
maken. Dan komt de overheid meteen met: bewijs dat maar eens. Even een wetenschappelijk bewijs ?
overhandigen. En dat kost tienduizenden euro ´s. Per product. Dat kan niemand betalen in deze kleine
groep van duivensport. Dus worden de beschrijvingen op het etiket vaak heel onduidelijk. Zo van: kan helpen bij........, of ondersteunt dit en dat, stimuleert die en die werking...... Heel vaag allemaal. Maar de overheid wil het zo. Alleen multinationals kunnen zich dergelijke onderzoeken veroorloven. Het is maar dat je het weet. Alleen als schrijver van artikelen mag je wel je in volle vrijheid je mening geven en er over schrijven. Daar maak ik dan ook even dankbaar gebruik van. Want op deze manier kunnen we onze duiven mooi op een natuurlijke manier gezond houden. Denk er maar eens over na.

Veel succes.
Willem Mulder.
Telefoon: +31 – 648 71 74 75
E-Mail:  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.