Ik  vroeg aan de beginner hoeveel duiven hij had toen hij afgelopen zomer informatie vroeg over gele druppels, meer bepaald welk percentage acriflavine geschikt was voor duiven. Zijn antwoord was: twee en twintig. 
Verleden week had ik weer contact met hem. Hij had nog steeds 22 duiven. Ik wist genoeg, of met andere woorden, dat wordt dus niets.
Leo Heremans destijds: 'Als iemand hier pakweg 8 duiven haalt en die zitten er na enkele jaren nog alle 8 dan weet ik genoeg. Die gaat niet lukken met mijn duiven.  Mensen die goed spelen zullen het met hem eens zijn.   

Gejaagd door de wind:
Er stond gisteren een vrij forse zuidwestenwind. Keek je omhoog dan zag je de wolken over elkaar heen schuiven. Met andere worden, hun snelheden verschilden afhankelijk van de hoogte. Luchtvaartdeskundigen weten dat die verschillen enorm kunnen zijn.
Het verklaart de soms onbegrijpelijke voorsprong zeges met wind mee.
Zelfs zou ook de windRICHTING afhankelijk van de hoogte kan verschillen.
Het doet denken aan die merkwaardige vlucht in september toen de duiven in Nederland die HaFo vlogen met oostenwind net geen 1.500 mpm maakten en een uur eerder arriveerden dan verwacht.   
Dat je die voorsprongzeges ziet bij wind mee en niet bij wind tegen is te verklaren. Bij wind tegen vliegen de duiven allemaal op dezelfde hoogte. Of beter laagte.
Bij wind mee kunnen de vlieghoogtes erg verschillen, zo leren ook gps ringen, en daarmee de gemaakte snelheden.

Opnieuw, niet te vatten

Meerdere keren liet ik hier weten hat merkwaardig te vinden dat je in september geen duiven meer verliest. Zo was ik ooit op een zaterdagavond in Sint Job toen men aan het inmanden was voor Quievrain.
Een ouder iemand mandde een aantal piepers in wat echte piepers waren, want ze piepten nog. 
'Ge het gai ginnen bang' zei iemand hem. 
De oudere heer: 'Ze hebben al Quievrain gevlogen. En zijn een keer gelapt. In het voorjaar krijg ik ze van 5 km niet eens thuis.'
Twee weken nadien zag ik hem weer. Nog niets verloren.
Hoe ze het er als jaarling afbrachten zal ik nooit weten, maar vrees er toch voor. 
Nu weet ik van drie mensen dat ze nu, in oktober, ook jongen aan het lappen zijn en ook geen pluim verliezen.
Wat is dat toch, zou je zeggen.  Of die mensen van plan zijn die jongen in de toekomst te spelen is me niet bekend.    

Derksen en Co 

Kent U het praatprogramma V I met 'de optredens' van Johan Derksen en Co.?
Het kenmerkt zich door schunnigheid en kritiek op de medemens. Je wil niet weten hoeveel bekende Nederlanders al afgemaakt werden. Toegegeven, sommigen ook verheven, maar het neerhalen overheerst toch en is hun specialiteit.
BANG
Het maakt veel mensen bang. Zweet druipt van hun gezicht of tussen de borsten.
’s Nachts worden ze gillend wakker, overdag grijpen ze naar de pot valium.
Niet uit angst ook neer gesabeld te worden, belachelijk gemaakt of anderszins onderuit gehaald. Ze zijn bang NIET vernoemd te worden.
Dat is immers het duidelijkste bewijs dat je niets betekent. Een mens zonder waarde. In duivensport is het weinig anders. 
Vooral dodelijk voor het groeiend aantal profs dat moet leven van de verkoop. X (niet zijn echte naam) is zo iemand.
X
Hij zou mij niet zo aardig vinden omdat ik hem te weinig vernoem. Toen ik het hoorde kreeg ik de neiging hem helemaal niet meer te noemen, maar zag er toch maar van af. Hij heeft ook een gezin en nooit vernoemd worden kan dodelijk zijn voor de prof.
Wat ik wil zeggen is dat je in de media iemand kan beschadigen zonder ook maar een verkeerd woord over hem te zeggen. Of hem maar iets in de weg te leggen.
Simpelweg door zijn naam nooit te noemen.
In België is maar een duivenkrant over van de vele. De Duif.
In de vorige eeuw waren er meerdere. Die konden niet zonder inkomsten van verkopingen. Verkocht iemand met de ene krant dan was dat reden voor de ‘concurrent’ niets over hem te schrijven. Al speelde hij nog zo goed, men zweeg hem dood. Sommige verkoopsites pretenderen nog topspelers de eer te geven die ze toe komt.
Maar dat zijn alleen die waar ze aan kunnen verdienen. Hun klanten die via hen duiven verkopen. 
Gelukkig doorzien veel liefhebbers, ook buitenlandse kopers, dat men ze ‘dom’ wil houden.        

NOG ZO'N DAME 
Een interessant stuk lezen over duivensport valt niet altijd mee. Reportages die boeien zijn immers o zo zeldzaam.
In het Spoor een artikel dat ik las en zelfs uit las. Het ging over Esther, 'DE Esther van bij Eyerkamp'. Op voorbeeldige en respectvolle wijze verwoordt ze (en dat doet ook de schrijver) wat mankeert aan duivensport: Grove onderwaardering van de andere sekse.    

• Volgende