- maandag 20 april 2020
Eigenlijk was ik niet van plan ook nog maar een letter te wijden aan de hedendaagse trieste realiteit. In kranten en op TV word je er al genoeg mee geconfronteerd. Het gaat nergens anders meer over. Maar je ontkomt er niet aan. De crisis raakt de hele samenleving, elke sport, dus ook de onze.
De wereld staat in brand en hoezeer de brandweermannen elk aan hun eigen kant denken zie je nergens beter dan in het dorp waarin ik woon. De ene winkel is gesloten, de winkel pal er naast open omdat die op Nederlands grondgebied staat. Zelfs is er een warenhuis met daarin een lint die beide landen van elkaar moeten scheiden. Je kan alleen in de ene helft winkelen. Wat een circus. Terwijl het volk angstig en massaal de handen wast, spelen de wereldleiders hun eigen spel en wassen hun handen in onschuld. Ik ga er ook over schrijven vanwege vragen die toch leven.
HET PROBLEEM
Duivensport is vooral een kwestie van plannen. Maar hoe kan je ‘plannen’ als geen mens je kan zeggen wanneer we kunnen spelen en hoe lang? Voorlopig lijken de meest pessimistische voorspellingen ook de meest realistische. Ik ga U zeggen wat ik doe, nu met deze nieuwe werkelijkheid. ‘Zeggen dus’ en niet adviseren in een tijd dat iedereen zijn eigen wijsheid heeft. Omdat de duiven hier al zo lang gescheiden zaten heb ik ze terug samen gelaten.
Is dat goed? Hmm. Weet niet. Ik weet dat andere goede spelers ze gescheiden houden, maar…. Stel dat we in september met oude aan het spelen zijn. Kan je duiven die zeven maanden gescheiden zaten dan nog motiveren en daarvan verwachten dat ze ‘exploderen?’ Ik heb mijn twijfels.
EN VERDER
Zaten de duivinnen hier voorheen ook altijd al donker, nu ze terug samen zitten verduisteren we alles, dus ook de doffers. Opnieuw: Of we er goed aan doen? De toekomst zal het uitwijzen.
Verder wordt het voeren aangepast. Normaal geven we een heel jaar dezelfde mengeling (in ‘opvoeren’ of ‘voer voor een betere rui’ heb ik nooit geloofd), maar nu is er toch gerst ingekocht. Dat krijgen de duiven een kwart.
Hoe lang we gaan verduisteren hangt helemaal af van de ontwikkelingen. Nogmaals, U hoeft dit niet na te volgen. Ik durf schrijven wat ik doe omdat de prestaties zoveel tientallen bewijzen dat ik niet de grootste stommeling ben in duivensport.
JONGEN
Elk jaar opnieuw hoor je in deze tijd over jongen die geen meter willen vliegen. De grootste kampioenen overkomt het. Ik weet niet of het nog zo is, maar jaren geleden klaagde Serge van Elsacker al dat zijn jongen weinig verder kwamen dan het dak.
In de jaren dat ik in B N het jonge duivenspel tot kunst had verheven was het hier niet anders. En elk voorjaar kon je horen ‘met die A S zal het dit jaar minder zijn, zijn jongen vliegen geen meter’. Dezelfde mensen echter waren enkele maanden later oorverdovend stil. Hoe ik die aan het vliegen kreeg? Dus wat ik deed? In juni scheiden, tegelijkertijd een kuur geven tegen geel en ook Altabactine (een week lang) en het voer aanlengen met een kwart gerst.
MET SUCCES
En elk jaar was dat een succes. Na amper twee weken moest ik me bukken als ik ze vrij liet. Als ze hoorden dat ik er aan kwam gelopen zetten ze zich met lange nekken schrap om naar buiten te stormen. Als ik me vervolgens omdraaide waren ze niet meer te zien. Ze waren vertrokken. In rechte lijn naar ‘verre einders’. En zo hoort het ook.
Je hoort wel eens over jongen die geen meter vliegen maar toch presteren, maar mij lijkt het ‘straf’. Of beter, geloof er geen snars van. Jonge duiven moeten vliegen. Liefst lang uit beeld zijn om afgemat met hangende vleugels terug te komen. De groep liefst uit elkaar gereten. Zo deed ik dus toen. Of vraagstellers er dit jaar met de huidige toestand iets aan hebben is de vraag.
PLAAG
Het andere slechte nieuws is de roofvogel. Sommigen hebben er geen last van, maar bij wie dat wel het geval is, is het weinig minder dan een nachtmerrie. Het trieste is dat er niets, maar dan ook niets aan te doen is. Tenminste…. Niets legaals. Zelfs iemand als dr. Marien, en zo’n man heeft toch verstand van dieren zou je zeggen, weet zich geen raad. Wat je kan doen is de jongen vast houden tot ze tien weken oud zijn. Dat levert doorgaan heel weinig verliezen op.
EEN MUST
In deze tijd is de focus vooral gericht op oude duiven. Wat nogal eens vergeten wordt is dat jongen, vooral nu ze volop in de rui zijn, meer behoefte hebben aan een bad dan ooit. Badzout vind ik weg gegooid geld. Zelf doe ik in het badwater een scheut chloor of wat azijn en keukenzout. En iets in het badwater dat ook luizen doodt? Kan toch niet goed zijn voor duiven zou je zeggen. Wel oppassen als de jongen lichtjes ornithose-achtige (snot) vertonen. Dr. Lemahieu, een autoriteit op duivengeneeskundig gebied (nu gepensioneerd), zei me eens dat het virus zich extra snel verspreidt bij duiven in een bad.
TOCH VIRUS
En zo eindigen we toch weer waar elke dag mee begint en eindigt. Het virus. Hoe onze toekomst en ook duivensport er komende zomer uit gaat zien zal vooral afhangen van de duur van de hedendaagse ellende. Een troost, zij het een schrale, is dat het velen oneindig veel zwaarder treft dan ons duivenliefhebbers.
