Het zit er weer op. Het ZLU-programma 2021 sloot af met de internationale vlucht uit Perpignan. We zagen dit seizoen op alle ZLU vluchten en ook nu weer op Perpignan, een flinke toename van het aantal ingekorfde duiven. Zo werden er in 2020 in Nederland 3.354 duiven ingetekend voor deze vlucht. Dit jaar werd dit aantal ver overtroffen en werden er 4.871 duiven ingekorfd. Een toename van 1.517 duiven. Internationaal zien we het aantal inzetten ook stijgen en wel naar 13.262 duiven. In 2020 waren dit 11.209 duiven. Steeds meer liefhebbers van de marathon gaan zich meten op deze internationale wedvluchten. De ZLU zit duidelijk in de lift. Toch duiven vanuit Engeland
Wellicht is het de lezer niet ontgaan dat er op de voorgaande ZLU vluchten deelnemende duiven van de Engelse liefhebbers ontbraken op het totaalstaatje. Het ‘waarom‘ was een beetje gissen en haast iedereen dacht aan Corona regels voor liefhebber en het duivenvervoer naar Nederland, België of Frankrijk. Op deze Perpignan zien we dat er vanuit Engeland wel duiven deelnemen aan de internationale wedstrijd en wel met 42 stuks. Wellicht interessant is de uitleg van Yvan Eeckhout, secretaris van de Belgische Verstandhouding, over ‘hoe dit tot stand kwam ‘. Zie hiervoor het “reisverslag" op de site van de ZLU. De eerste Engelse duif werd geklokt om 7.36 uur op een afstand van 959 km.

Weerstomstandigheden
Verleden jaar was het weer in Zuid-Frankrijk van dien aard dat er op vrijdag het lossen uitgesteld werd tot zaterdag. Maar het bleef er zo slecht dat de organisator, Belgische Verstandhouding, samen met de Sportvoorzitter van de K.B.D.B. besloot om te gaan lossen op de Parking Salle Joseph Iche in Rieux-Minervois, gelegen in de omgeving van Carcassonne.
Dit jaar waren de vooruitzichten beter en kon er op vrijdagmorgen worden gelost om 7.30 uur.
Het weer op de losplaats was goed zonder bewolking en een temperatuur van ca. 22 °C. Op de vluchtlijn een ruimende en toenemende wind uit het zuidwesten. Een mogelijke bui in de loop van de dag was niet uitgesloten. Ook tijdens het arriveren van de duiven waren er her en der buien, doch al met al verliep de vlucht heel goed en op zaterdagmorgen rond de klok van 7 uur was het concours voor de kotste afstanden al afgelopen.

De eerste meldingen uit Frankrijk, Duitsland, België en Luxemburg.
Het was even voor 18 uur toen de eerste melding uit Frankrijk op de aankomstsite van PIPA verscheen. Jean-Louis Fumiere uit de gemeente Beaurevoir, even noordelijk van Saint Quentin, klokte een duif om 17.45 uur. Zijn afstand is 822 km en dit gaf een snelheid van 1335 m/min. Goed voor de internationale overwinning. Al snel kwam er ook een melding uit Duitsland waar de bekende familie Kipp und Söhne uit Althornbach een duif melde om 18.05 uur op een afstand van 807 km. En dit aan een snelheid van 1270 m/min. Ook vanuit België kwam er al snel meldingen en de snelste hiervan werd geklokt door Luc Colement uit Genk. Op een afstand van 947 km klokte hij een duif om 19.32 uur en zou een snelheid geven van 1310 m/min. Uit Luxemburg kwam de eerste melding om 18.24 uur en deze werd gedaan door Fränk Rohen uit Bivange, ten zuiden van de hoofdstad Luxemburg. Op een afstand van 808 km behaalde zijn duif een snelheid van 1235 m/min.

De eerste Nederlandse meldingen
Nederland kon gaan rekenen. Waar zou de eerste melding vandaan komen. Gezien de spreiding van de aankomsten in Frankrijk, Duitsland en België kon het overal zijn in de zuidelijke provincies zijn. De ZLU-site werd vanaf toen goed in de gaten gehouden. Hopelijk zouden de plaatselijk regenbuien geen roet in het eten gaan gooien bij de eerst arriverende duiven.
Het was Geert Schmitz uit het Limburgse Simpelveld welke als eerste op de meldlijst verscheen. Op een afstand van 943 km klokte hij zijn eerste duif om 19.55 uur en dit zou een snelheid geven van 1265 m/min. Al snel melden zich een duif bij Hub Joosten uit Grathem die een duif om 20 uur klokte aan een snelheid van 1304 m/min. Het zou een uurtje duren toen Jay Lissenberg uit Utrecht op 1069 km een duif klokte om 21 uur en een snelheid liet berekenen van 1318 m/min. Deze zou tot zaterdag ochtend de meldlijst blijven aanvoeren.Zaterdag ochtend om 6.01 uur klokte Rutger Jan Rittersma uit Zuidlaren (Groningen) zijn duif. Op een afstand van 1198 km zou dit een snelheid geven van 1324 m/min. En dit betekende dat hij nationaal Perpignan zou winnen. Internationaal zou het een voorlopige 2^de plaats betekenen. Het zou ook de 1^ste geklokte duivin Internationaal zijn. De nacht door letten.
Rutger had het volle vertrouwen in zijn vijf duiven welke hij in de mand had voor Perpignan. Er zou er wel eens eentje heel vroeg en zelfs in de nacht aan kunnen komen, zo dacht hij. Hij ging dan ook niet naar bed en pendelde van binnen naar buiten, pafte een sigaretje, dronk een bakje koffie en tussendoor liep hij vaak naar buiten om te kijken of er soms iets was aangekomen. Zo deed hij ook rond de klok van 6 uur. Hij liep naar het hok om even op het klokje te kijken hoe laat het was. Toen hij zich omdraaide kwam er een duif aanzetten en met een draai viel ze op de klep en werd om 6.01 uur geregistreerd. Rutger had al zitten rekenen dat hij voor 6.13 uur moest klokken wilde hij Jay Lissenberg uit Utrecht voor komen. Via de ZLU-app meldde hij de duif aan en even later stond hij al boven aan de lijst. Heel snel kwamen er van alle kanten berichtjes, Apps‘ en gelukwensen. De nationale overwinning was een feit. Hij kreeg amper tijd om alle berichtjes en Apps‘ te lezen dan wel ze te beantwoorden. Samen met de winnares had Rutger nog twee koppeltjes nestduiven ingekorfd. Een koppel broedde op eitjes van ca. 13 dagen en het tweede koppel aasde een jong van ca. 3 dagen. Hij klokte hiervan verder nog drie duiven en wel zaterdag om 9.28, 10.18 en 10.38 uur. Goed voor de meldplaatsen 634-899 en 1046. “Frosien" Nl19-1228531 winnares 1^ste Nat. en 2^de Intern. Perpignan.
Rutger had zich voorgenomen om bij de eerstvolgende prestigieuze overwinning de duif te noemen naar zijn overleden moeder Frosien. Na haar invliegen ging ze op eitjes mee naar Limoges van afd. 10 en ze vloog de 39^ste tegen 880 duiven. Haar volgende opdracht werd Agen ZLU op een jong, maar miste haar prijs. De doffer waar ze mee gepaard was kwam thuis van Marseille met een groot gat in de vleugel en werd even op rust gezet. “Frosien" werd gekoppeld tegen een loszittende doffer en ging de mand in voor Perpignan op eitjes van ca. 8 dagen. Rutger had er een dag eerder nog een aangepikt eitje bijgelegd en ze was fel op het nest.

Haar vader is “De Adelaar" welke alleen als jaarling werd gespeeld en de 403^de Nat. Agen vloog (5.935 d). Wegen verhuizing kwam hij op het kweekhok. Hij stamt uit een doffer van Jan Polder uit Middelharnis (lijn “Victoria" en “Delta Queen") x “Miss Confidence" een dochter uit zijn stamdoffer “De Heijde Doffer" van Cor de Heijde uit Made.

Haar moeder is “Jewel" een volle zus van o.a. “Miss Possible" 1^ste Nat. en 1^ste Intern. Agen ‘13 en een dochter van zijn stamkoppel “De Heijde Doffer" x “Vicky" een duivin van Jan Polder via Mijnis Gijsen uit Echteld. Zie verder stamkaart. Sinds 2007 de keuze voor Fondspel
Rutger, thans 43 jaar en geboren in Amersfoort, had toen hij 7 jaar was thuis sierduiven rondvliegen en op zekere dag zat hier een vreemde duif tussen met een ringetje om. Na wat navraag en zoekwerk bleek deze van de familie Romijn uit Twello te zijn. Hij mocht de duif behouden. Hij vond deze duif zo mooi dat er al snel enkele postduiven bij kwamen van o.a. Rob van Asten uit Leusden. Rutger was vertrokken in de duivensport. Diverse keren verhuisde hij en in 1993 werd hij jeugdlid in de club in Dalfsen. Op zijn 17^de ging hij onder de wapenen en werd marinier. De duiven werden toen verzorgd door zijn oudere broer Menko. Na nog enkele verhuizingen belande hij in 2018 in Zuidlaren en betrok een vrijstaande woning in het centrum. Achter zijn woning plaatse hij een hok van 4,5 meter met twee afdelingen ingericht voor de vliegduiven. Dan een hokje voor zijn 9 kweekkoppels en het tuinhuisje wordt omgebouwd tot verblijf van ca. 50 jonge duiven. Deze worden in hun geboortejaar opgeleerd bij de vroege jonge duiven en ongeacht hun rui ingezet tot de laatste vlucht (480 km). Als ze dan redelijk op tijd en fit naar huis komen krijgen ze na de rui een plaatsje op het vlieghok.
In de beginjaren speelde Rutger hoofdzakelijk de vluchten van het programmaspel en wist hierin zijn mannetje goed te staan. Af en toe vloog hij ook mee op een fondvlucht en dit viel in de smaak zodat hij in de winter van 2007/2008 besloot om enkel te gaan vliegen op de fondvluchten. Hij toog weer naar Rob van Asten uit Leusden en kreeg er afstammelingen uit diens Bruggemann duiven. Hierbij kwamen in de loop der jaren duiven bij van Jan Polder uit Middelharnis via Mijnis Gijssen uit Echteld en ook rechtstreeks van Jan Polder. Via Anton Ruitenberg uit Zwolle een doffer van Cor de Heijde uit Made en dit werd zijn stamdoffer. Later haalde hij ook duiven rechtstreeks bij Cor de Heijde. Met de Bruggemann, Polder en de Heijde duiven vormde hij een basis. Jaarlijks pluist hij de uitslagen en verkopen door om iets te kunnen aanschaffen bij liefhebbers welke zijn gevormde basis zouden kunnen verbeteren en versterken. Het moesten wel duiven zijn welke deze afstanden aankunnen. Hij vliegt op de ZLU vluchten op afstanden welke ca. 250 km verder zijn dan de kortste afstanden.

ZLU-debuut
In het begin van zijn fond carrière vloog Rutger alleen mee op de marathon vluchten van afdeling 10. Al snel wist hij ook hier goede prestaties neer te zetten. Het viel hem op dat er op pittige vluchten met morgenlossing de duiven goed en zeer fit naar huis kwamen. Mede hierdoor nam hij in 2013 het besluit om 12 oude duiven in te manden op Agen ZLU. Vrienden verklaarden hem voor gek om deze afstand (1099 km) met zijn duiven te spelen. Hij klokte toen twee duiven in de nachtelijke uren en wel om 3 u 51 en 5 u 46 welke goed waren voor de 1^ste en 3^de prijs nationaal (6.116 d) en 1^ste en 3^de prijs internationaal (23.000 d). Een mooier debuut kan men zich eigenlijk niet voostellen. Het waren duivin “Miss Possible" (de Heijde x Polder) en doffer “No Mercy" (v.d. Wegen x Bruggemann) die hem op het op het hoogste schavot brachten op de ZLU-show.

Nestspel
Op het vlieghok zitten 20 koppels vliegduiven, hierbij zaten dit jaar 24 jaarlingen. Ze werden in februari samen met de kweekduiven gekoppeld en brachten een koppel jongen groot. Hierna werden ze gescheiden en werden zo ingevlogen tot ca. 375 km. Daarna werden de duiven welke naar een ZLU vlucht gaan zodanig gekoppeld dat ze op eitjes of een jong naar de vlucht toe gingen. Rutger heeft hiervoor geen speciale voorkeur. Het is per duif afhankelijk op welke stand ze het beste vliegt. De duif zelf en haar forme zijn meer bepalend, meent Rutger. De oude duiven vliegen dan op een neststand mee op een fondvlucht van de afdeling en vervolgens een of twee ZLU vluchten. Zo vlogen de oude duiven op Limoges (891 km) tegen 881 duiven 4-5-16-39-47 etc. met 8 prijzen van de 15 inzetten. De jaarlingen gaan na hun invliegperiode mee op twee marathon vluchten van afdeling 10. Op Perigueux (982 km) mande hij 15 jaarlingen in en won 6 prijzen tegen 770 duiven beginnende met 8-116 enz. Vervolgens naar Libourne (1057 km) en tegen 1630 duiven werd het 47-48-56 enz. en 9 van de 16 als prijsduif. Verzorging
De duiven trainen alleen in de namiddag voor een uurtje en dit zonder dwang. En ze trainen heel goed, zegt Rutger. Als binnenkomen staat er een bak voer bestaande uit 2/3 Jellema Sport en 1/3 Jellema Energy (Beyers) en kunnen ze eten zo veel ze willen. ‘s Morgens wordt de bak weer opnieuw gevuld. De duiven welke naar een vlucht toe gaan krijgen de laatste 3 tot 4 dagen Jellema Energy extra in hun nestbak. Daarbij ook enkele pinda‘s. Tussen de fondvluchten in, gaat Rutger de duiven haast wekelijks lappen op een afstand zodat ze een uur moeten vliegen. Zo werden de duiven, inclusief de 5 Perpignan duiven op de donderdag voor het inmanden nog gelapt op 65 km. Medisch is het bij Rutger vrij simpel. Mocht hij iets merken aan zijn duiven dan zal hij ingrijpen met producten van o.a. de Weerd. Agen ZLU werd voor het noorden een zware dobber en Rutger merkte dat ze niet 100% waren toen ze terug keerden. Enkele dagen Ornisol bracht beterschap. Maar verder geeft hij heel zelden. De jonge duiven krijgen in het geheel niets en elke gekweekte ronde wordt bij de voorgaande afgezet. Ze moeten weerstand opbouwen. Mineralen en grit staat steeds ter beschikking.

Een feestelijke dag
Na acht jaar mag Rutger het weer opnieuw beleven. Een nationale overwinning behalen en dit op een van de verste afstanden krijgt daardoor nog eens extra glans. Rutger is een fanatieke liefhebber en doet alles voor zijn duiven om ze optimaal aan de start te brengen. Een liefhebber met echte winnaarsmentaliteit. Zo moet hij ook nog eens 148 km heen en weer afleggen om zijn duiven in te kunnen manden in NIC Nieuwleusen. Als hij eenmaal op zijn praatstoel zit dan is hij er moeilijk af te krijgen. Begrijpelijk als je zo‘n prestatie neerzet. Na enkele dagen zal hij wel gaan beseffen wat het weer allemaal te weeg heeft gebracht.
Proficiat.

Marcel Görtzen