Provinciaal Criterium Narbonne 2017 Sponsor: Hilbra – spuit en stucadoorwerken

                       Provinciaal Criterium Narbonne 2017

De winnaars:
“Bono Harry” is de winstpakker voor Jo en Florian op Narbonne!

De op een na laatste ZLU vlucht van dit jaar is de vlucht uit Narbonne. Een vlucht waar een aparte internationale uitslag voor jaarlingen aan wordt gekoppeld. De laatste jaren een vlucht waar steeds meer liefhebbers hun jaarlingen willen testen op het echte werk.
De weersomstandigheden waren gunstig en reeds om 6.45 uur gingen de duiven op de wieken. Het werd een fraaie vlucht met snelheden van rond de 1250 m/min. voor de snelste duiven. De eerste Limburgse duiven vallen rond 18.30 uur in het Krijtland. ’S morgens rond 6.30 uur is voor Limburgse begrippen het boek gesloten.
In het prachtige Limburgse heuvelland bij Jo en Florian Hendriks werd door diverse letters op de duiven gewacht. Het was Jo zelf die even voor half zeven hun blauwe jaarling uit het zuidwesten zag aanstormen. Zelden een duif zo hard zien aanstormen zegt Jo met een glimlach op zijn gezicht.
In de week van Chateauroux werd door Jo en Florian al beslist dat hun ploeg ook zou deelnemen aan Narbonne. Met name omdat de forme nog aanwezig was en daarnaast, en zeker niet onbelangrijk, Chateauroux niet al te zwaar zou worden. Dit alles bleek naderhand te kloppen daar de duiven de afstand van Chateauroux naar Nijswiller binnen 5 uur hadden afgehaspeld. Op Chateauroux gingen 14 doffers de strijd aan, waarvan er provinciaal 12 hun prijs pakten. De serie is 28-34-37-43-45-65 etc.
In 2009 en 2014 werden de duiven ook na hun laatste dagfondvlucht op Narbonne gespeeld, dit pakte twee keer prima uit.
Nadat de duiven thuis kwamen van Chateauroux kregen ze maar heel even de duivin te zien, dit om de motivatie voor Narbonne op peil te houden. Ze kregen gelijk goed voer en een potje in de bak gevuld met een mengsel van gepelde haver, hennep, pinda’s etc. De tank moet voor een belangrijke opdracht altijd vol zijn vertelt Florian. Op zaterdag en zondag werd er Rotosal, BT Amin en druivensuiker in het drinkwater gedaan. Hier wordt veel waarde gehecht aan de producten van Röhnfried. Rond het middaguur kregen de doffers hun duivin en ze konden ermee stoeien tot het moment van inkorven. 12 doffers werden er ingekorfd , nationaal werd de volgende serie neer geknald: 4-32-34-191-215-238 en 275. Chapeau!!
De eerst aankomende duif is de “Bono Harry”, een middelmatige duif qua grootte met een opvallend zacht verenpak en een attente scherpe blik in de ogen. Zijn stamkaart is bijgevoegd en deze spreekt boekdelen. Een volle broer en de ouders van “Bono Harry” werden verkocht naar China. Florian beaamt dat het kweekhok de belangrijkste pijler is voor het tophok in Nijswiller. Ieder jaar worden er weer absolute toppers naar het kweekhok verplaatst!
We kregen enkele topvliegers en kwekers in de handen en het moet gezegd worden, de kwaliteit druipt er vanaf. Echte krijgers met ogen die door je heen kijken! Zulke duiven begeleid en gemotiveerd door deze liefhebbers, dat wordt nog kwaad kersen eten!
De basisduiven van het hok komen van Gaby Vandenabeele, Hooymans, Koopman en Verkerk. Ook de legendarische “King Kong” van Jean Hornesch speelt een voorname rol. Op de vraag waar hij duiven zou halen als hij helemaal opnieuw zou moeten beginnen antwoordt Florian zonder te twijfelen: weer bij goede dagfondhokken als Gerard Koopman, Hooymans, Verkerk & Vandenabeele.
Voor het seizoen krijgen alle duiven een kuur van 7 dagen tegen trichomoniasis en “schone” koppen. Ook wordt er dan een blokje Koudijs gebruikt om de hokken schoon te krijgen. Dit Koudijs blokje wordt ook nog eens gebruikt halverwege het dagfondseizoen tijdens een rustweekend. Tot 300 kilometer worden er hier geen bijproducten gegeven. Vanaf 300 kilometer worden de Röhnfried producten gehanteerd. Het hok in Nijswiller ligt redelijk dicht achter het woonhuis waardoor de zon dus de forme er niet gelijk in april zijn. Dit hebben we geweten van Narbonne!!
Florian en Jo zien het liefst dat hun duiven uit eigen beweging stevig trainen. Schort er iets aan door bijvoorbeeld drukkend warm weer dan wordt het voer lichter of zwaarder en dit alles op gevoel. De duiven krijgen geregeld gelegenheid om te baden, dit wordt gegeven in het rennetje voor het hok. Ze vertikken het soms om erin te gaan, wordt vervolgens het bad in het hok gezet dan gaan ze er wel in! Wie het weet mag het zeggen!
Florian geeft duidelijk aan dat de duivensport in een revolutie verkeerd. Echte klasbakken in topconditie en goed gemotiveerd zijn tot veel in staat. “Bono Harry” en zijn hokgenoten hebben er op deze Narbonne een demonstratie van gegeven! Tijdens het dagfondseizoen, dat hier in Nijswiller als hoofddoel wordt gezien, worden de duiven tijdens het rustweekend zelf gelapt. Bij thuiskomst zitten er dan slechts enkele duivinnen op het hok. Dit zijn wel de meest paarlustige exemplaren, daar let de baas wel op. Bij het inkorven van een dagfondvlucht krijgen ze allemaal hun eigen duivin. Wanneer het echt warm is krijgen ze hun duivin al in de morgen, in de middag zijn ze dan rustiger en wordt er nog goed gegeten en vooral gedronken. Ze moeten als ze de mand ingaan altijd een beetje voer in de krop hebben aldus Jo. Vaak worden ze ’s morgens gelapt voor de inkorving van een dagfondvlucht, ze vinden dan de duivin. Een uurtje later wordt er dan goed gegeten, ’s avonds inmanden. Volgens Florian is motivatie en variatie in deze van groot belang. Ze moeten gemotiveerd de mand in, dat spreekt voor zich.
Na thuiskomst van een dagfondvlucht vinden de duiven een potje water en een potje voer in hun woonbak, hierin zit sportmengeling, ze kunnen eten zoveel ze willen. De eerste week na een dagfondvlucht wordt er licht gevoerd. Het voer is van Paloma (via Simons). Tijdens deze week ook veel Zoontjes en Schummi Black Relax , dit bevat veel vezels. Op de maandag en de dinsdagmorgen van de inkorfweek bestaat het menu uit half licht voer en half sportmengeling. Dinsdagavond tot en met donderdag krijgen ze dan sportmengeling Schummi Black Power van Paloma. Verder gepelde haver, hennep, zonnepitten en pinda’s, dit echter pas na de sportmengeling anders snoepen ze te veel. De duiven moeten duidelijk reageren op het opvoeren aldus Florian, als ze op donderdag de mand ingaan heeft hij het liefst dat ze een beetje voer in de krop hebben. Wel geeft men aan dat wanneer het erg warm weer is het voer licht gehouden wordt. Er wordt altijd zoveel gevoerd dat er altijd wel iets blijft liggen.
We waren op bezoek bij een absoluut tophok. Niets wordt hier aan het toeval over gelaten en alles wordt ervoor gedaan om hun atleten te laten pieken, het liefst op de geliefde dagfondvluchten. Indien deze duiven door topliefhebbers ingemand worden in topconditie en super gemotiveerd, zijn ze tot héél véél in staat, zelfs om een prachtige Narbonne op hun naam te schrijven.
Goed gedaan mannen, petje af!!!

Lei Martens

Provinciaal Criterium St. Vincent 2017 Sponsor: Café De Weegbrug Echt

    Gebr. van de Weerdt winnaars Provinciaal Criterium St. Vincent 2017

De winnaars:
Gebr. Van de Weerdt winnen St. Vincent 2017!

Vanwege de nationale feestdag “Quatorze Juillet” werden de duiven vanuit het westelijk gelegen St. Vincent op zaterdag 15 juli gelost en kon hun thuisreis richting het “bronsgroen eikenhout” beginnen. 343 duiven verdedigden de Limburgse eer.
Naarmate de duiven meer richting het noorden vlogen werd de wind west-noordwest. Ze werden echter gelost met een noordoosten wind en gezien de westelijke ligging en de “massa”, uitgaande van Bretagne tot en met Noord Holland en alles wat hier tussen zit, duiven aan de westkant werd het voor onze gevleugelde vrienden een zware dobber om nationaal voor de hoogste eer mee te doen.
De eerste duiven vielen dan ook in het Zeeuwse land, en wel in Aardenburg bij de sympathieke Zeeuw Frederik Leliaert, hij klokte om 21.00 uur. In Limburg moesten we bijna nog een uur wachten alvorens de eerste St. Vincent-vlieger zich meldde, dit was dit keer het geval in Meerssen. Bij de beroemde Gebr. Van de Weerdt kwam door de motregen om 21.51 uur hun 2 jarige weduwnaar aan geknald. Deze duif speelde het hiermee klaar om als enige (!) Limburgse duif op de dag van lossing de thuishaven te bereiken. Dit is natuurlijk een prestatie van formaat. Nationaal goed voor plek 5. Van de 7 duiven die Hay en Thei hadden ingekorfd vliegen er 5 in de prijzen en dan is het feest natuurlijk compleet daar aan de basiliek in Meerssen. Frappant detail is dat Hay en Thei in 2016 ook al provinciaal de zegepalm grepen op St. Vincent, toen met een volle broer van de huidige winnaar.
Als ik met Thei en Hay bezoek, samen met mijn kompaan Thei Daalmans, besef je dat je met een paar aparte gasten aan tafel zit. Dit zijn niet de eerste de beste. Hier zitten we tegenover een paar broers die duivengeschiedenis hebben geschreven. Thei en ikzelf hebben al aardig gepresteerd de laatste jaren maar als het plakboek en resultaten van de Gebr. Van de Weerdt op tafel komen voelen we ons plotseling heel klein en is vooral respect op zijn plaats! Voor mensen die al zo sterk gepresteerd hebben in het verleden en zo nuchter en eenvoudig zijn gebleven doen we de hoed diep af!!
Hun oude basis ligt in het legendarische Belgische Moere, met name Oscar de Vriendt. Van hier komt een stamduif uit de formidabele “Zwarte”. Verder zien we de namen Tossens en Debou veel vermeld staan in de oude basisduiven. Via John Steijns uit Doenrade kwamen de Cor de Heide duiven de gelederen versterken en dit was een schot in de roos. Dit zagen we ook al bij Sandra en Toon Deckers in Meers!
Als je nu verwacht dat beide broers het steeds met elkaar eens zijn wat betreft het houden van duiven dan heeft men het mis. Vaak geeft dit reden tot meningsverschillen op een positieve manier. Ze houden er allebei hun eigen mening en principes op na en houden elkaar hierdoor “scherp” met de laatste jaren weer veel beter prestaties op beide hokken!
We focussen ons op de manier hoe de duiven bij Hay gespeeld worden daar de weduwnaar aan de Kerkstraat bij Hay op de klep viel. Het favoriete spel is met de weduwnaars, hiervoor staan een 80-tal woonbakken klaar. Maar voordat het fondseizoen begint zijn deze niet meer allemaal bezet. Ook de roofvogel draagt hieraan bij.
Beide broers zitten zoals velen van ons al weten in de bakkerswereld en dan is het ’s morgensvroeg dag, dus weinig tijd voor de duiven. Ze trainen dus alleen in de avonduren. Als jonge duif worden ze zo goed mogelijk opgeleerd, als jaarling doen ze dan het drieluik (Limoges-Bergerac-Cahors) van de afdeling. Van deze jaarlingen worden wel eens duiven verwijderd die prijzen vliegen maar moe thuiskomen. Daarentegen mogen jaarlingen die 3 keer missen blijven zitten als ze topfit thuiskomen.
Tot op heden deden de jaarlingen geen ZLU-vluchten maar vanaf 2018 willen ze een ploeg(je) klaarstomen voor Narbonne ZLU. Met name Hay maakt er een sport van om weduwnaars op te jagen, zodat ze sterk gemotiveerd de mand ingaan.
Terwijl Thei vrijwel niets doet tegen het geel (etc) doet Hay dit sporadisch. Wel geeft hij voldoende Belgasol en honing. Bij thuiskomst krijgen alle vliegers een oog- en neusdruppel toegediend, dit om de luchtwegen optimaal schoon te houden. Knoflook staat bij beide broers hoog aangeschreven.
Hay vertelt ons dat vanaf Limoges elke weduwnaar een afzonderlijk drinkpotje in zijn woonbaak krijgt, dit om besmetting met trichomonas te minimaliseren. Wat voer betreft niet veel bijzonders, enkele mengelingen worden gemengd. Naar de vluchten toe wordt het voer wat zwaarder, hierbij krijgen ze ook nog pinda’s en snoepzaad.
Hay heeft een eigen microscoop, deze wordt geregeld gebruikt ter controle van de gezondheid.
Beide broers geven duidelijk aan dat ze het belangrijk vinden dat de duiven een natuurlijke weerstand dienen op te bouwen. Verder wordt er geregeld ingeteeld om de sterkste bloedlijnen vast te leggen. Deze ingeteelde duiven worden dan wel een paar keer opgelaten zodat ze weten of ze wel de weg naar Meerssen terug vinden!
Deze mannen hebben op de zware fond zowat alles gewonnen wat er te winnen valt. En hierbij hebben ze ook andere liefhebbers met hun duiven op het goede paarde geholpen, dit mogen we zeker niet vergeten.
Als we op het einde van de avond dan nog vragen wat ze nog willen winnen zeggen ze bijna tegelijkertijd; “het winnen van de Cup van Vlaanderen”. Hier zijn ze het duidelijk wel over eens!
Mannen ik hoop dat het jullie nog gaat lukken, het is jullie van harte gegund!!

Bij een vleeseendenbedrijf in Kamperveen heeft Wageningen Bioveterinary Research (WBVR) op dinsdag 13 maart 2018 vogelgriep (H5) vastgesteld. Het gaat waarschijnlijk om een hoogpathogene variant van de vogelgriep.

Meerdere mensen vroegen mij naar het advies dat wij als sectie Marathon aan de NPO hadden gegeven nadat ze ons hadden gevraagd hier eens na te kijken

Richtlijn voor het lossen van duiven op een middaglossing:.
- De weersverwachting mag geen reden zijn om een vlucht bij voorbaat af te gelasten.
(De tijd tussen inkorven en lossen is zodanig lang dat weersvoorspellingen hiervoor te onbetrouwbaar zijn.)

Beste schenkers, kopers en geïnteresseerden,

Zaterdag 24 maart is het zover, de avond van de verkoop van de Classic Leiden e.o. 2018 bij P.V. de Zwaluw aan het Frans Halsplantsoen 8 in Voorschoten, achter de ijsbaan. Een altijd gezellige en gemoedelijke avond voor de start van het nieuwe duivenseizoen 2018. Duiven die gekocht worden dienen te vliegen in het Samenspel Leiden, ze mogen ook geplaatst worden door de kopers op een hok vliegend in het Samenspel Leiden. Kopers en schenkers van voorgaande jaren weten dat je een grote kans hebt op een mooie geldprijs en er een knappe duif aan kan overhouden. Het verkoop gemiddelde ligt al jaren ongekend hoog, vorig jaar meer dan € 125. Op de avond zelf wordt zoals altijd voor een goed natje en droogje gezorgd. Ruim 125 duiven vanuit alle windhoeken zullen er verkocht worden. O.a. van de man die vorig jaar de beste jonge duif van de provincie Antwerpen had. In het geheugen ligt nog de dame die 6 jongen kocht voor nog geen € 500 en er € 3.900 mee won. Wie het weet mag het zeggen, met gezonde jonge duiven kan alles. Sla u slag op 24 maart. Verkooplijst op de website van Het Samenspel leiden e.o.: https://leideneo.weebly.com/

Gerard Verkerk (l) en zoon Bas Verkerk bij hun zo geliefde duiven. De duivensport zit in hun genen. Van opa op vader, van vader op zoon. Ze willen de beste zijn in hun vak. Hun duiven vliegen over de hele wereld, met name in Taiwan en China. © Peter Franken

'Duiven kunnen aanhankelijk zijn, daar ontstaat snel een band mee'

HartstochtBas en vader Gerard Verkerk uit Reeuwijk hebben met 400 duiven het duivenmelken tot levenskunst verheven. Een bod van 50.000 euro voor een topduif werd resoluut afgewezen.
Bert van den Hoogen 09-03-18

Een vrachtwagen vol met duiven rijdt naar Zuid-Frankrijk om ze daar los te laten. De duif die het eerst terug is in zijn hok, heeft gewonnen. Dat is in het kort de duivensport, waar veel meer bij komt kijken dan je duiven goed verzorgen. Vooral Bas heeft zich daarop toegelegd en heeft met iedere duif een persoonlijke band.

Hij was een jaar of zeven toen hij op schoolkamp was en zijn vader met een mand vol duiven langskwam. Het loslaten van de duiven die korte tijd later weer thuis het nest vonden, wakkerde bij de kleine Bas de liefde voor de duivensport aan.
Symbool

,,Die mand staat voor ons symbool voor het overdragen van de hobby van vader op zoon. Mijn opa Willem begon met het houden van een paar duiven.''

Bas weet nog goed hoe zijn eerste duif was. ,,Die noemde ik De Pikker, omdat hij altijd het eten uit mijn hand pikte. Duiven kunnen aanhankelijk zijn. Daar ontstaat snel een band mee. Die kan zo sterk zijn, dat duiven bij wedstrijden niet voor het vrouwtje maar voor mij terug komen vliegen. In het begin vond ik het gewoon leuk om voor de duiven te zorgen. Toen een paar duiven bij wedstrijden goed presteerden, kwam het wedstrijdelement erbij. We willen de beste zijn en steeds beter worden.''
Apathisch

Het ontwikkelen van de beste duif gaat hand in hand met de liefde voor de sportvogels. Dat begint bij Gerard al bij het uitkomen van het ei. ,,Dat plaatje van die jongen in hun schaal is voor mij al ontroerend. Vanaf dat moment moet je al bezig zijn met de verzorging. Anders worden ze apathisch.''

In het begin vond ik het gewoon leuk om voor de duiven te zorgen
Bas Verkerk

Bas beleeft de eerste weken van een jong als de spannende ontwikkeling van een kind. ,,Bij een duif gaat het sneller. Na een paar weken kan een duif al vliegen. Dan gaat hij de omgeving ontdekken. Daarna laten we ze steeds verder van het nest los. Dat is altijd spannend: vliegt hij direct terug?'' Nog spannender wordt het bij de eerste wedstrijd waarbij de duif al snel 200 kilometer moet terugvliegen. Bas: ,,Er kan onderweg van alles gebeuren. Er kwam eens een duif pas na vijf dagen terug. Aan de verwondingen zag ik dat die tegen een hoogspanningskabel was gevlogen. Hij herstelde wel weer, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem weer aan wedstrijden mee te laten doen.''

De beste duiven worden al op jonge leeftijd eruit gepikt. Er gaan geruchten dat duivenmelkers de mindere soorten naar de poelier brengen. Gerard zegt beslist: ,,Dat doen wij niet. De mindere duiven brengen we groot en gebruiken we als pleegouders. Zij broeden eieren uit van de beste duiven. En als duiven te oud worden voor de wedstrijden, gaan ze bij ons met pensioen. We hebben vijftig gepensioneerde duiven.''
Bloedlijn

Die ene topduif, daar wil een duivenmelker nakomelingen van door ze te kruisen met duiven uit een goede bloedlijn. Voor Gerard en Bas begon dat in 1986 serieus te worden, toen ze een topduif kochten. Bas: ,,Bij het kruisen moet je gevoel voor de duif hebben. De ene duif is snel op korte afstanden, de ander is juist goed op afstanden van 700 kilometer. Je kunt dus kweken op snelheid of afstand, of een combinatie.''
Toppers

Inmiddels hebben ze een paar echte kampioenen en puilt de prijzenkast uit. Van de wedstrijden zijn ze nooit rijk geworden, want prijzengeld is er niet meer aan gekoppeld. Toch weet Bas vanuit zijn hobby een bloeiend bedrijf op te bouwen met de verkoop van jonge duiven.

,,Daar gaan wel grote bedragen in om. In 1999 kreeg ik 100.000 gulden aangeboden voor mijn beste duif. Dat bod heb ik afgeslagen, omdat ik de beste wil zijn. Ik heb nooit de toppers verkocht. Als je een goede boom hebt, verkoop je de vruchten en niet de boom. Dus ik verkoop wel de jongen.''

De jongen die hij kweekt, verkoopt hij aan duivenmelkers in China en Taiwan, waar de duivensport zeer populair is en het prijzengeld wel tienduizenden euro's kan zijn. Bas: ,,Ik zou aan die wedstrijden mee kunnen doen, maar dat wil ik niet. Dan zou ik daar naartoe moeten en kan ik mijn duiven niet meer verzorgen.''

Bron