Klik hier voor uitslaglijst

Vandaag een vlucht vanuit het belgische Minderhout met een afstand van ruim 111 km, voor de afdeling was dit een africhting maar bij ons in de vereniging telt deze vlucht al voor het kampioenschap.
Om 13:30 uur werden de duiven gelost in Minderhout en begonnen hun reis terug naar hun thuisbasis, in onze vereniging viel de eerste duif bij H. Scholten om 14:55 uur, deze duivin vloog een snelheid van 78,5 km per uur wat gelijk staat aan 1309 meter per minuut.
G. Doppenberg was 1e in de A groep en H. Scholten 1e in de B groep.
H. Scholten 1,2 en 7
G. Doppenberg 3
G.J. van Putten 4,5,6,8 en 9
Comb. Boeve-Drost 10

“Trotse Rene van Poppel met winnaar Niergnies”                         

Foto: Henk van Boheemen

Door Chris den Braber

Zaterdag 20 april waren de weersomstandigheden ideaal voor de duivensport. Heldere lucht, zacht weer en een lichte noordoosten wind maakten voor de duiven in vorm een mooi concours. De duiven werden om 09.00 uur gelost in het Franse Niergnies, voor Etten-Leur een gemiddelde afstand van 186 kilometer. De duiven kwamen voorspoedig naar huis en de vlucht kende geen achterblijvers. Om 11.27.25 uur werd de eerste duif geconstateerd bij de gedreven duivenliefhebber René van Poppel. Binnen 20 minuten waren de prijzen verdiend. René had 25 duiven ingekorfd en daarvan speelden er 13 in de prijzen. Voor de overwinning zorgde de twee jarige doffer met ringnummer 2017-1353181. Deze vetblauwe twee jarige doffer speelde verleden week de 6^e prijs en nu dus de eerste prijs. In afdelingsverband tegen ruim 20000 duiven speelde de doffer de 9^e prijs. Verleden jaar als jaarling kwam de winnaar 8 keer op de prijslijst voor met verschillende vroege prijzen. Als jonge duif speelde het al de tweede prijs op Lessines, geklopt door een hokgenoot van René. De winnende doffer is gekweekt uit een rechtstreekse doffer van de Belgische kampioen Heremans en duivin van het soort van Dirk van Dyck ook een prominente duivenliefhebber uit België . René begon verleden week met de tweede prijs bij De Eendracht en deze week dus winnaar en een vroege duif in afdelingsverband. René proficiat met de overwinning en mooie uitslag.

Uitslag Niergnies

PV De Eendracht 714 duiven:
1-5-9-15 R. van Poppel, 2-4-6-7-8-11-12-16-20-22-23 Comb.Embregts-Theunis, 3-14-21 Comb.Heeren, 10 C.Hellemons, 13 K. van Zundert, 17 Comb.Albers, 18 L.Dekkers, 19 H. van de Broek, 24 Comb.Robbeson, 25 R.Rommens

PV De Snelpost 249 duiven:
1-2-8-9-15 M.Hermes, 3-5-6-11-12-13-14-16-17-18-19-22-25 C. van Beek, 4-20 A.Christianen, 7-10-21-23 C.Bulkmans, 24 J.Nouws.

Zondag 21 april - Mooi potje -

Volgens mij heeft de duivensport gisteren collectief een prachtige dag beleeft, of je ploeg moet al niet op stoom geweest zijn, beetje tegengevallen. Open deur natuurlijk met dit weer wachten is waar we het voor doen, kijken of ik nog wat clichés kan weven door mijn gekrabbel. Vanochtend al mooi vroeg op de mountainbike naar de hokken om te constateren dat er na 14.30 gistermiddag geen veer meer bijgekomen is, en zo verging het de vorige twee vluchten ook al, iets bijzonders. De ploeg laten wordt iedere stap ingekort, je kan het leren noemen, of ze het goede leren is nog maar de vraag. Ze hebben het echt lastig, of dat door de aanhoudende oostenwind ligt, zou zomaar kunnen, ze blijven maar via Noord Holland terugkomen. Terwijl de jongen net geland waren kwam er nog een laat doffertje terug uit de richting van het IJsselmeer, halve staart eruit. Zou het wel mooi vinden als er zich nog wat melden, als ze dan maar vlot herstellen, volgende week moeten ze de mand weer in. Na een Deventer en Kalkar zou je denken dat ze toch wat leren en gemakkelijker thuis zouden komen? Blijkbaar zitten kwaliteit, talent, zelfvertrouwen en oriëntatie toch nog steeds niet op lijn. De jaarlingen komen best aardig, zitten met de laten in dezelfde afdeling, doffers en duivinnen nog door elkaar, puur gemakzucht en voor dit kattengespin nog geen reden om te veranderen. Wel krijgen ze alvast de Start en Athletic mengeling om ze vliegklaar te maken, kunnen ze wennen en ik aanpassen waar denk dat het nodig is, blijven leren. De oude vliegers zitten bijna een week op eieren, hier ook weinig reden tot haast nog. Volgende week voor het eerst de grote mand in, zit die maar alvast in de vleugels. De week daarna zitten ze op heel kleine jonkies, nog maar zien of ik ze dan wel of niet speel, daarna een paar weken achter elkaar en kilometers maken, richting? Meende dat het aardig rustiger met de rover aan het worden was, viel toch even tegen. Het blijft nog wel altijd een rover en die blijven leren. 's middags de ouden eruit, duivinnen als groep naar buiten en dan de doffers van het nest halen, één voor één naar buiten. Dat bleek voor het eerst niet handig. Ik had de dag na delict door toeval wel een aantal grote zwarte pennen zien liggen, maar verder geen acht op geslagen, ik miste toch geen vlieger op dat moment? Het toeval veroorzaakt doordat er een ransuil in de boom achter de hokken zat en die ging niet aan de kant van mijn geklap. Een bal werkte na drie pogingen beter. Dacht eerst tot mijn blijdschap dat het een oehoe was, google zei toch wat anders. Dan het moment dat ik de doffers van het nest zou halen en een bak leeg bleek te zijn, kon alleen gepakt zijn op het moment dat hij net buiten gezet was, daarna is er geen paniek geweest, geen van de ploeg die het heeft zien of horen gebeuren. Die van mij broeden achter karton, zie niet altijd of de nesten bezet zijn. Het kwartje viel meteen, een vijfjaarse zwarte doffer met geplande bestemming Catalonië vermist. Een prachtige maar redelijke vlieger, toch had ik graag geweten of hij de echte eindbestemming met succes zou kunnen afleggen. Keer of wat bij de Spaanse grens gelost en veilig thuisgekomen, wordt je 10 meter van je nest gepakt, wat een einde. Zijn plaats zal worden ingenomen door een reserve tweejaarse die nog steeds los tussen de ouden zit, redde zich prima. Waarom een reserve? Kwam gewond thuis van de eerste dagfond vorig seizoen, herstelde, vitessevluchtje mee en zo naar Bergerac. Deed er wat langer over dan de anderen, mag je ook verwachten, kwam er wel door en nu maar eens kijken of er vliegers kwaliteit op zit. Liggend op de reservebank nog herstellen van mijn juist afgeronde fietserij. Had mijzelf te pakken, dacht ach het is mooi weer, pak het slingerfietspad door de bossen een keer. Dacht de goede afslag gepakt te hebben, alleen een zandpad? Te vroeg dus, en het zandpad veranderde in een niet te fietsen woestenij, kruipend vooruit, volle bak in het zweet. Was blij na afslag links alsnog het verharde pad te vinden, dacht door zuurstofgebrek zelfs de paashaas met mandje eieren op de rug mij aan te zien moedigen. Aardige vent trouwens. Voordat ik mijn plaats op de reservebank opnieuw ga bezetten, balletje trappen kijken en zien of Mattieu de Limburgse bergen nog eens zegevierende over komt, zo nog maar eens naar hokken. Kijken of er nog een winterkampioen zich gemeld heeft en de ouden een uurtje laten toeren. Nog wel één voor één van het nest, wel als groep naar buiten en er bij blijven, opletten en wie weet klappen in je handjes blij blij blij, aanpassen als een rover dus. Zal toch wat conditie op aangebracht moeten worden, nog een lange weg, alle tijd van de wereld, de rem er op, heb ik nog wat clichés vergeten?

Vorige week op de eerste vlucht van het jaar moesten we onze winterjas nog aan met bontkraag. Nu een weekje verder staan we onze duiven in onze korte broek op te wachten. We gaan dus weer van het ene naar het andere uiterste met het weer want volgende week verwachten ze regen met een andere wind en dus weer een ander weerbeeld. Deze week Vlogen onze duiven vanuit Menen 180 km zo,n 20 kilometer korter als vorige week met schitterend duiven weer. De duiven konden dus dan ook vroeg gelost worden en hun weg vervolgen richting ons samenspel. Om 09:00 uur werd het startschot gegeven en konden de 15000 duiven van afdeling 5 Rood met een oost noordoosten wind vertrekken. Na de hokken schoongemaakt te hebben en alles klaar te hebben gezet ga ik lekker in het zonnetje zitten met een bakkie en een sigaretje , niet wetende dat dit een van me laatste sigaretje zou zijn. Inmiddels zijn de eerste duiven in ons stedelijk samenspel leiden gevallen bij de Power in Voorschoten, Hij kon weer eens niet van de Rooney pot afblijven want hij kreeg ze aan een touwtje. Toch had Ton van Wissen niet de snelste ondanks zijn super uitslag want de Blues Brothers uit Voorschoten zaten hem net voor. Inmiddels zijn ook hier de duiven gevallen en steek ik nog maar eens een sigaretje op. Hoogste tijd om gaan af te slaan , lekker in het zonnetje met een biertje en je raad het al een sigaretje. Inmiddels heeft iedereen ingezonden en dan zie ik dus dat niet Ton van Wissen maar Loek & Theo Verhoork de 1e prijs hebben gewonnen in het stedelijk samenspel leiden. Ik word stil en steek snel nog maar een sigaretje op want opeens moet ik terug denken aan 23 maart 2019, we hebben dan de classic verkoop in voorschoten en aan het einde van de avond sta ik daar een sigaretje buiten te roken. De gebr. Verhoork pakken hun fiets en maken nog een lolletje met mijn. Voordat ze weg fietsen zeggen ze tegen mijn, stop toch eens met dat roken. Waarop ik antwoord als jullie een 1e prijs in het stedelijk samenspel leiden vliegen dit jaar dan stop ik met roken. Niet wetende dat ik dus 4 weken laten me laatste sigaret op zou steken. Ik ga het in ieder gaval proberen en de eerste 2 dagen zijn al gelukt. Hoogste tijd om die rakker die mijn nu met trillende handen laat type eens voor stellen. Het is de 16-1467535 ‘’DORUS’’ die met 1255 meter de snelste was en daarmee een 1e prijs tegen 1024 duiven vloog. Zijn vader is de 12-1550374 en die komt weer uit de748 van Ton van Wissen. De moeder van de DORUS is de 13-1940725 en dit is een verhoork x W.v.d.Kooy. Opvallend is dat de ‘’535’’ al vier weken op rij de eerste is op het hok van de gebr. Verhoork. Hij lijkt de smaak te pakken te hebben na verplaatsing van hok. Na het slechte jaar 2018 waarin vele verliezen waren met de jongen en veel oude duiven werden geruimd hopen de mannen het nu weer op de rails te hebben. Ze zijn dit jaar gestart met 21 weduwnaars en 22 duivinnen. Alle oude duiven worden 2 x per dag uitgelaten. In November zijn alle duiven geënt tegen pokken,paramixo en herpes. De duiven zijn voor de eerste africhting eerst 4x weg gebracht richting Rotterdam. De duiven worden gevoerd met een mengsel van 3 soorten voer en krijgen volle bak. De jonge duiven worden licht gevoerd met gerry plus.
Loek en Theo hebben een hok van 6 meter met een platdak van golfplaten waar al vroeg het zonnetje in schijnt. Hierop vliegen ze met een afdeling voor 9 weduwnaars en met 2 afdelingen voor de jonge duiven van de eerste ronde. De jonge duiven worden dan ook na ongeveer vier vluchten gescheiden en gespeeld op de deur. Haaks hierop staat nog een hok van 10 meter met een puntdak met dakpannen. Aan de voor en achterkant komt hier de verluchting binnen en word direct naar de nok gebracht want de pannen zijn aan twee kanten betimmerd met hout. Het plafon is de dus van gaas maar kan door middel van een plaat hout wel dicht getrokken worden. Op dit hok is een afdeling voor de dagfond wat leeg staat, 2 afdelingen voor de vitesse midfond en een afdeling voor de tweede ronde jonge duiven en nog een gedeelte voor de kwekers. De kwekers komen voornamelijk bij W.v.d.Kooy, Ton Wolvers en J.Doldersum en zoon vandaan. Er wordt sinds dit jaar voor het eerst weer met duivinnen en doffers op weduwschap gevlogen.

Loek en Theo van harte gefeliciteerd met de overwinning in het stedelijk samenspel leiden.

Tot volgende week,
De Witte Duif

Zondag 14 april 2019. Vandaag een weekstuk vanuit Kota Kinabalu. De hoofdstad van de provincie Sabah. Sabah is een van de overzeese Oostelijke provincies van Maleisië gelegen op het samen met Indonesië en Brunei gedeelde Borneo.

Sinds afgelopen woensdag zijn we hier neergestreken voor een korte vakantie. Eerst “even” buiten de stad, gedurende 5 dagen op Shangri-La’s Tanjung Aru Resort & Spa en momenteel ter afsluiting 2 dagen in Hyatt Regency in KK down town.

Deze laatste 2 dagen hebben we best nog veel te doen want morgen zullen we Mount Kinabula bekijken, de beroemdste en de op één na hoogste berg van Zuidoost Azië (4.095 meter). Op dinsdag vliegen we dan weer terug. Na de landing is er dan ook nog wel het één en ander te doen. Eerst naar huis om de auto op te halen om vervolgens naar Puchong te rijden om de katten uit de opvang te halen.

Reizen was in Nederland, Europa, ook al een beetje ingewikkeld door de duiven. Al konden we toen gelukkig altijd rekenen op sportvriend Henk of de laatste jaren op senior. Hier in Azië is het nu een beetje ingewikkeld met de katten. Gelukkig hebben we via via een goed en betrouwbaar adres gevonden. Helaas op een klein uurtje van ons huis maar je moet wat over hebben voor een vakantie.

Veel te doen was er de afgelopen weken ook in duivenland. Door een bowlingtoernooi van mijn werk was ik afgelopen zondag even uit de lucht. Echter qua informatie van sportvrienden was dit geenszins het geval. De afgelopen week kreeg ik van diverse kanten namelijk de informatie over de plannen in het Zeeuwse. Meestal reeds voordat deze informatie op de sociale media verscheen.

De feiten die ik onder ogen kreeg deden mijn wenkbrauwen wel fronzen. Vooral het feit dat er via de officiële kanalen op dat moment niets bekend was of bekend gemaakt werd deed mijn verbazing stijgen. Waarom zo geheimzinnig? Waarom werd er door het NPO bestuur tot aan afgelopen vrijdag niet gereageerd?

Vragen waarop in “OdH” van deze week een beetje wordt ingegaan maar middels antwoorden waarmee ik het niet helemaal eens ben. Ook werd/wordt nu in het wekelijkse schrijven van de NPO een klein beetje uitgelegd hoe de vork in de steel zit ten aan zien van de nieuwe kloksystemen voor de “nieuwe” duivensport.

Veel is hierbij nog steeds onbekend? Zonder diep na te denken kan ik  zo een rijtje vragen opstellen waarop het antwoord nog gegeven moet worden. Hieronder het verre van volledige rijtje in willekeurige volgorde

–  Geldt bijvoorbeeld het abonnement voor het hele jaar of alleen gedurende het vliegseizoen? Als dit laatste het geval is wordt het best een duur grapje.

– Hoe werkt het met het huren van de chip annex gps ringen? Hoeveel ringen zitten er in een abonnement? Ook hier verwacht ik geen ongelimiteerd aantal ringen. Misschien wel in de pilot maar zeker niet in de toekomst?

– Wat als er van die ringen verloren gaan?

– Hoe gaat systeem werken voor liefhebbers die niet in de bebouwde kom hun duiven houden? Wordt het dan via de mobiel?

– etc.

De belangrijkste vragen die in de verste verte nog niet beantwoord worden zijn m.i. echter de volgende:

– Wat dienen de liefhebbers te doen met hun oude systemen? Verkopen naar Polen? Weggooien?

– Passen de nieuwe planken/antennes in de oude speciaal hiervoor gemaakte spoetnikken of zijn er geen nieuwe planken/antennes?  Of moeten al diegenen met speciale spoetnikken, etc. deze maar aan laten passen?

– Hoe sluiten de leveranciers die nu nog geen deel uitmaken van de pilot in de toekomst ooit aan. Hebben Bricon en Benzing in de toekomst last van een remmende voorsprong of zijn zij de kopgroep die het peloton (Unikon, Tipes, Taurus, etc.). op een onoverkomelijke achterstand hebben gereden? Eerlijk gezegd vrees ik een beetje het laatste.

– Wat is daarnaast het (verborgen) verdienmodel voor de NPO? Naast het gokken (en de commissie) vrees ik dat ook de abonnementsgelden een melkkoe worden om de organisatie in stand te houden. Meer uitleg over de opbouw en hoogte van het abonnementsgeld zou dan ook meer dan welkom zijn.

Tenslotte is daar nog de feitelijk allesomvattende finale vraag, waar is de rechtvaardiging voor dit beleid? Voor Zeeland zou dit met een beetje fantasie nog het besluit kunnen zijn dat een aantal weken geleden zogenaamd met algemene stemmen werd aangenomen.

Voor de rest van Nederland is er echter geen enkel vergaderbesluit dat deze lading dekt. Ik heb persoonlijk alle NPO vergaderingen de laatste jaren gevolgd en dit aspect met al zijn consequenties is nooit ter tafel gekomen.

Er lijkt mij dan ook nog wel veel te doen voordat de rest van Nederland met zulke vergaande zaken instemt. Althans dat denk ik maar wellicht is de pilot in Zeeland zo’n groot succes dat de rest van Nederland zonder morren aansluit. De tijd zal het leren.

Deze week was er ook veel te doen over het voorspelde weer op de vluchtdag. Noordoosten wind met temperaturen tussen 5 en 8 graden is niet ideaal voor de eerste vlucht van het seizoen. Een afdeling cancelde zelfs de vlucht en gezien de weerbeelden die mij via Facebook bereikten was dit voor Friesland en omgeving een goede zaak.

Gek genoeg hield afdeling 10 gewoon vast aan haar programma. Voor een lossing van de rayons in het Zuiden van deze afdeling was dat geen gek besluit maar voor de duiven van de andere lossing werd de vlucht een stuk pittiger. Concoursduur tussen de 25 en 30 minuten is wat lang voor een Vitessevlucht.

De overige afdelingen kenden in de regel een prima verloop. Vermoedelijk ook doordat een aantal liefhebbers hun onervaren duiven had thuis gehouden.

In mijn afdeling, Noord Holland, werd gevlogen vanuit Duffel. Afstanden tussen 125 en wat meer dan 200 kilometer. De duiven kwamen vlot. De concoursduur bedroeg zo ongeveer 15 minuten. De vroegste duiven vielen aan de Westkant, in het algemeen op de voorhand maar de winnaar van het denkbeeldige afdelingsconcours moest toch al 157 kilometer afleggen. Dit deed de winnaar ondanks de omstandigheden met verve. 1292 mpm is geen kattenpis met NO wind en kracht 3 tot 4 (als ik tenminste goed geïnformeerd ben). Alle winnaars op een rijtje.

Kring 1:

CC1A: Wim Ruiten, Den Helder – 1259 mpm

CC1B: Jan Kuypers, Alkmaar – 1270 mpm

Kring 2:

CC2A: Anton van de Gulik, Onderdijk – 1195 mpm

CC2B: Jelger Klinkenberg, Noord-Beemster – 1226 mpm

Kring 3:

CC3: Peter Beentjes, Heemskerk – 1292 mpm

Kring 4:

CC4: Cees van Vliet, Kudelstaart – 1278 mpm

Kring 5:

CC5A: Combinatie Kelder & Nauta, Landsmeer – 1249 mpm

CC5B: Cees van Lammeren, Bovenkerk – 1258 mpm (1 – 4)

OP EIGEN HO(N)K

Valt weinig te melden want er was niet veel te doen. Daarom maar wat plaatjes van de Kota Kinabalu en omgeving.